Η πίτα χωρίς φύλλο της Ειρήνης

*Το θετικότερο όλων είναι πως θέλει προετοιμασία λίγων λεπτών ενώ η πίτα αυτή δεν χρειάζεται φύλλο!!

Υλικά:

1 φλιτζάνι του τσαγιού αλεύρι, 

1 φλιτζάνι του τσαγιού γάλα, 

1 φλιτζάνι του καφέ ηλιέλαιο, 

1 φλιτζάνι του καφέ νερό, 

4 αυγά, 

1 μπέικιν παουντερ και

1/4 του κιλού τριμμένη φέτα 

Εκτέλεση:

Λαδώνουμε λίγο το ταψί. Ενώ σε ένα μπολ τοποθετούμε τα αυγά τα οποία τα ανακατεύουμε και ύστερα προσθέτουμε σταδιακά όλα τα υλικά ανακατεύοντας τα ώστε να γίνει ένας ομογενοποιημένος χυλός. Όταν το μείγμα γίνει χυλός  το τοποθετούμε στο ταψί απλώνοντας το ομοιόμορφα και το ψήνουμε στους 180 βαθμούς για 30 λεπτά περίποθ ανάλογα τις δυνατότητες του φούρνου που έχει ο καθένας.

Καλή επιτυχία...!!

Ευχαριστούμε την Ειρήνη από την Κατοχή Μεσολογγίου που μας έστειλε αυτήν την υπέροχη συνταγή αλλά και ένα ολόκληρο ταψί για να την δοκιμάσουμε. Ειρήνη περιμένουμε κι άλλο ταψί 😇😜

Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι...!!

Πως μπορείς να περιγράψεις στην σημερινή γενιά εκείνα τα αλησμόνητα ΦΤΩΧΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ;

Δεν ήξεραν τότε τι θα πει ζαχαροπλαστείο…μα και για του λόγου το αληθές δεν υπήρχε τότε παρά μόνο στις μεγάλες πόλεις.

Το πιο θεϊκό γλυκό που δοκιμάζανε ήταν η ραβανί ή αλλιώς το ρεβανί, ή αλλιώς η είναι, σε γιορτή που έφτιαχναν οι νοικοκυρές. Ήταν σχετικά οικονομικό, είχε και πασπαλισμενη ζάχαρη από πάνω και διατήρησαν εκτός ψυγείου διότι τότε δεν υπήρχαν ψυγεία. Και το τότε δεν είναι τόσο μακρινό. Είναι λίγες δεκαετίες πίσω...

Η καθημερινή  σχεδόν απόλαυση όταν δεν είχαν άλλη επιλογή και το έτρωγαν με τόση λαχτάρα και ήταν και τόσο γευστικό και θεϊκό … το ψωμί με ζάχαρη και λάδι!!!

Μα εκείνα τα χρόνια βέβαια δεν ξεχνούσαν σε κάθε γιορτή να τρέχουν σε κάθε σπίτι να πούν χρόνια πολλά με την ελπίδα ότι η νοικοκυρά θα χει φτιάξει ΠΑΝΤΕΣΠΑΝΙ ή κάτι ακόμα πιο καλό που πολύ σπάνια είχαν την τύχη να δοκιμάσουν. Και μαζί με το γλυκό χαιρόντουσαν για την γιορτή αλλά και την συνάθροιση. Έτσι ήταν τότε, εκείνα τα χρόνια. Δεν έβγαιναν για ποτό στην γιορτή του άλλου αλλά μαζευοντουσαν στα σπίτια και βάζαμε στο τραπέζι ότι είχαν, απλά, καθημερινά με πολύ αγάπη και κόπο φτιαγμένα πράγματα...

Εκείνα τα γλυκά είχαν αυτή την γεύση που δεν περιγράφεται με λόγια….ήταν ΔΕΜEΝΗ με την απλότητα και την αθωότητα των παιδικών χρόνων, μιας εποχής που δεν γνώρισαν και δεν θα καταλάβουν ποτέ οι νέες γενιές!!

Και το χειμώνα υπήρχε παραλλαγή, την θέση της ζάχαρης την έπαιρνε η ρίγανη, βέβαια πρώτου πέσει το λάδι, το αλάτι και η ρίγανη πάνω στο ψωμί που ζυμωναν οι κυράδες και έψηναν στους ξυλόφουρνους που άναβαν από νωρίς το πρωί, πυρωναν την φέτα του ψωμιού στο τζάκι και η γεύση ήταν απλά φανταστική. Οι τυχεροί το προσφαΐζανε και με καμία ελίτσα και πιστέψτε με όχι μόνο χορτεναν αλλά ήταν και ευχαριστημένοι και ευτυχισμένοι γιατί μάθανε στα λίγα και είχανε τα βασικά για την ζωή τους.

Μπορεί να τα αποκτούσαν με κόπο πολύ αλλά τους έφταναν και ήταν ευτυχισμένοι.

Εμείς σήμερα είμαστε με το κυνήγι των πολλών άραγε; Ακόμη κι όταν τα αποκτούμε πόσο ευτυχισμένοι νιώθουμε; Μα γιατί είναι τόσο δύσκολο να κυνηγάμε τα απλά και τα βασικά πλέον;

Η ευτυχία κρύβεται στα απλά και στα λίγα να θυμάστε..!!!

Γαλατόπιτα της Καραχάλους

 Άνοιξη, τα γιδοπρόβατα είχαν γεννήσει και σιγά σιγά τα μικρά αποκόβονταν από την μάνα. Το γάλα ή θα αποτελούσε κύριο γεύμα στην μορφή της τριψάνας, ή σιγά σιγά σε μικρές ποσότητες θα έπηζαν τυρί, ή θα έφτιαχνε γαλατόπιτες η γιαγιά Σπυριδούλα, η γιαγιά Καραχάλου όπως την λέγαμε...

Απλή, ολιγαρκής, εφευρηματική και γρήγορη σε κάθε δουλειά και οι δουλειές τους περίσσευαν και έπρεπε να τις προλάβει. Άναβε τον ξυλόφουρνο κι αμέσως ξεκινούσε το μαγείρεμα...

Το σημερινό μενού;
Γαλατόπιτα, η γαλατόπιτα της Καραχάλους.

Υλικά:
- 2 λίτρα γάλα
- 1,5 ποτήρια αλεύρι
- 1 κουταλακι της σούπας αλάτι
- 1/4 σιμιγδάλι ψιλό
- 1,5 ποτήρι ζάχαρη
- 1/4 βούτυρο
- 8 αυγά
- Ζάχαρη άχνη και κανέλα (προαιρετικά για το πασπάλισμα πριν το σερβίρισμα), μεταγενέστερο τρικ γιατί τότε που να βρισκόταν ζάχαρη άχνη, κανέλα ε καμιά φορά ίσως υπήρχε...

Εκτέλεση:
Ρίχνουμε σε μια κατσαρόλα το γάλα, το βούτυρο και αλατίζουμε καθώς το βράζουμε σε μέτρια φωτιά. Ύστερα προσθέτουμε σταδιακά το αλεύρι ανακατεύοντας συνεχώς και τέλος την μισή ποσότητα από το σιμιγδάλι που έχουμε. Αν θέλουμε προσθέτουμε και λίγο ξύσμα πορτοκαλιού για άρωμα (tips!!!)
Σε ένα άλλο σκεύος χτυπάμε τα αυγά με τη ζάχαρη και κατεβάζουμε από τη φωτιά την κατσαρόλα ρίχνοντας μέσα το κρύο μείγμα που μόλις ετοιμάσαμε ανακατεύοντας πολύ καλά.

Τέλος λαδώνουμε ένα ταψί και το πασπαλίζουμε ελαφρά με λίγο σιμιγδάλι και ύστερα αδειάζουμε μέσα όλο το μείγμα της κατσαρόλας πασπαλίζονται το πάνω μέρος με λίγο σιμιγδάλι. Αφού ρίξουμε και λίγο λαδάκι στο πάνω μέρος  ψήνουμε σε μέτριο φούρνο 180-200 °C (αν κατά τύχει βρέθηκε σε ξυλοφουρνο...ακόμη καλύτερα) έως ότου ροδίσει.

Όταν κρυώσει την κόβουμε σε κομμάτια και σερβίρουμε.

Προαιρετικά αν θέλουμε πασπαλίζουμε από πάνω τη γαλατόπιτά μας με ζάχαρη άχνη και κανέλα για περισσότερη γεύση.

Καλή όρεξη...

Ευχαριστούμε για την συνταγή τον φίλο του blog μας Σπυρίδωνα Σ. Καραχάλιο

Βλήτα με κολοκυθάκια και πατάτες της θείας Πενέλως. Νηστίσιμη και δυναμωτική συνταγή.

Την συνταγή μας την απέστειλε ο Σπυρίδων Σ. Καραχάλιος

Η θεία η Πενέλω όπως την φώναζαν δλδ Πηνελόπη αλλά στα χωριά μας ξέρετε πως είναι ζούσε με την θεία την Αγγέλω σε ένα μικρό σπιτάκι τα τελευταία χρόνια επί του κεντρικού δρόμου της Γαβαλούς.
Η θεία η Πενέλω ήταν πολύ καλή μαγείρισσα και νοικοκυρά, η αδελφή της, τις περισσότερες ώρες ήταν στα χωράφια και στις κατσικούλες της. Μάλιστα προς το τέλος κάποιοι καλοθελητές  ενοχλήθηκαν από την μια και μοναδική κατσίκα της θείας Αγγέλως και προσπάθησαν να της δημιουργήσουν προβλήματα. Καλοκάγαθη η θεία Αγγέλω όμως δεν κράτησε κακία σε κανέναν αν και στεναχωρέθηκε αρκετά. Η θεία η Πενέλω είχε φύγει νωρίτερα από την ζωή από ότι η θεία η Αγγέλω αλλά άφησε πίσω της πολλές αναμνήσεις και μέσα σε αυτές και πολλές συνταγές δικές της παλιακές όπως λέμε στα χωριά μας...

Για να πάμε στην συνταγή τώρα...
Υλικά:
1,5 κιλό βλήτα
1 κιλό κολοκυθάκια
4 μεσαίες πατάτες
3 ξερά κρεμμύδια
1 ματσάκι άνηθο
1/2 ματσάκι μαϊντανό
300 γραμμάρια λάδι
αλάτι, πιπέρι, ρίγανη και χυμό από 2 λεμόνια και ξύσμα από μισό λεμόνι

Εκτέλεση
Καθαρίζουμε τα βλήτα και τα πλένουμε καλά με άφθονο νερό, τα κολοκυθάκια πρέπει να είναι μικρού μεγέθους. Ψιλοκόβουμε το κρεμμύδι και έπειτα στην κατσαρόλα ρίχνουμε λίγο λάδι και το τσιγαρίζουμε ελαφρώς, όταν πάρουν ελαφρώς ρόδινο χρώμα προσθέτουμε περίπου 1 λίτρο νερό ανεβάζοντας την ένταση της φωτιάς και ρίχνουμε τα  κολοκυθάκια και τις καθαρισμένες πατάτες κομμένες στα τέσσερα. Μετά από 15 λεπτά ρίχνουμε και τα βλήτα καθώς και το ξύσμα λεμονιού (οι λεπτομέρειες κάνουν την διαφορά), προσθέτουμε το αλάτι και έχουμε κλειστό το καπάκι της κατσαρόλας.
Μετά από μισή ώρα ρίχνουμε τον ψιλοκομμένο άνηθο, μαϊντανό, το πιπέρι και την ρίγανη ενώ 2-3 λεπτά πριν σβήσουμε την φωτιά ρίχνουμε τον χυμό από τα λεμόνια. Σουρώνουμε και σερβίρουμε

Καλή σας όρεξη...

Παραδοσιακή Γαβαλιώτικη τραχανόπιτα χωρίς φύλλο, η συνταγή της θείας Αγγέλως...

Την συνταγή μας την απέστειλε ο Σπυρίδων Σ. Καραχάλιος, φίλος του blog μας και τον ευχαριστούμε. 
Από τον Γενάρη έως και τον Απρίλη στην Γαβαλού όπως και παντού βέβαια η παραγωγή γάλακτος από τα πρόβατα και τις κατσίκες ήταν άφθονη μιας και απέκοβαν τα προβατάκια και τα κατσικάκια από τις μάνες τους και ήταν καιρός για ...
...τραχανόπιτα παραδοσιακή και μάλιστα χωρίς φύλλο. Που καιρός για τέτοιες πολυτέλειες εκείνη την εποχή; Το φύλλο ήθελε χρόνο και ο χρόνος για αυτά ήταν πολυτέλεια πόσο μάλλον αν έχεις γυρίσει από τα χωράφια...
Αυτό που ήθελαν ήταν να φτιάξουν κάτι εύκολα χωρίς πολύ χρόνο αλλά ταυτόχρονα να είναι θρεπτικό, χορταστικό και γευστικό...
Έτσι έμαθα κι εγώ από την θεία Αγγέλω πριν πολλά χρόνια την συνταγή της γαβαλιώτικης τραχανόπιτας, η θεία τώρα βρίσκεται στους ουρανούς αναπαυμένη αλλά έχει αφήσει πίσω της αρκετές μνήμες και σε εμάς τους μικρότερους... Παρακαταθήκη της και αρκετές συνταγές τις οποίες τις εκτελώ και τις συστήνω...

Όμως για πάμε τώρα στην συνταγή...
Υλικά:
-1,5 κιλό γάλα κατσικίσιο η προβατίσιο
-1/3 του κιλού γλυκό τραχανά (κρατάμε λίγο για να ρίξουμε στην επιφάνεια της πίτας στο τέλος)
-150γρ. φέτα
-4 αβγά (από το ένα κρατάμε τον κρόκο για να αλείψουμε την επιφάνεια της πίτας)
-ελαιόλαδο, αλάτι, πιπέρι και ρίγανη

Εκτέλεση:
Χτυπάμε σε ένα μπωλ τα αβγά μέχρι να αφρατέψουν (μην ξεχάσουμε να κρατήσουμε τον κρόκο του ενός αβγου για το τέλος) και σιγά σιγά ρίχνουμε μέσα το γάλα, όταν ομογενοποιηθούν προσθέτουμε το λάδι τον τραχανά καθώς και τριμμένη την φέτα αλλά και το αλάτι, το πιπέρι και την ρίγανη ανακατεύοντας καλά.
Έπειτα αλείφουμε το ταψί με λίγο ελαιόλαδο και ρίχνουμε όλο το μείγμα μέσα. Απλώνουμε ομοιόμορφα το μείγμα στο ταψί και αφού χτυπήσουμε τον εναπομείναντα κρόκο τον ρίχνουμε στο πάνω μέρος της πίτας απλώνοντας τον για να δώσει ένα ωραίο χρώμα στην πίτα και τέλος ρίχνουμε με το χέρι σαν να ραντίζουμε το πάνω μέρος της πίτας λίγο τραχανά (το οποίο θα μας κάνει ωραίο και τραγανό το επάνο μέρος της πίτας) καθώς και ελάχιστο ελαιόλαδο.
Το ψήνουμε σε φούρνο (χωρίς να είναι προθερμασεμένος) στους 200°C (βέβαια καλό είναι να λάβουμε υπόψιν και τον φούρνο μας γιατί από φούρνο σε φούρνο διαφέρει η απόδοση της θερμότητας...) για περίπου μία ώρα μέχρι να πάρει ένα ωραίο ροδοκόκκινο χρώμα η πίτα μας.
Βέβαια αν κάποιος έχει ξυλόφουρνο τότε είναι ότι καλύτερο...

Καλή σας όρεξη...