Η ψυχή μας να αναζητεί πάντοτε την Ανάσταση.

Μανάδες σήμερα τον νου σας, προσέξτε τα παιδιά σας γιατί Η Μάνα μας η Παναγία Θρηνεί Τον Μονάκριβο Της Σπλάχνο.

Φανταστείτε πόσες αμαρτίες είχε κάνει το ανθρώπινο γένος που ο Υιός Του Θεού σήκωσε στους Ώμους Του και έπεσε κατά την πορεία του Γολγοθά.

Κι όμως έπαθε ως Άνθρωπος για να μας ενισχύσει. Κάθε πάθος, κάθε βάσανο έχει και την Ανάσταση του αρκεί να έχουμε την Χάρη Του Χριστού μας.

Παράκληση. Μέχρι και να ακουστεί το Χριστός Ανέστη μην ευχόμαστε "χρόνια πολλά". Όταν κάποιος πενθεί, χάνει τον δικό του άνθρωπο δεν γλεντά, δεν εύχεται, δεν γιορτάζει. Πόσο μάλλον όταν αυτό ο δικός μας είναι ο Ένας, Αυτός που μας συντροφεύει πάντοτε σε κάθε μας στιγμή, Αυτός που σταυρώθηκε για να μας Αναστήσει. Να εύχεσθαι μόνο "Καλή Ανάσταση".

Καλή Ανάσταση..!!!

*η φωτό είναι από το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου στα Καραχαλέϊκα Γαβαλούς και πρόκειται για αντίγραφο της μονής Ιβήρων του Αγίου Όρους.
 

Πήγε ''περίπατο'' ο εκκλησιασμός των σχολείων κατά την εορτή του Σταυρού;

Του Σπύρου Συμεών στην Romfea.gr

Καθε χρόνο μα κάθε χρόνο ανήμερα του Σταυρού τα σχολεία κατέκλυζαν τους ναούς αλλά όχι και φέτος...

Θα μου πείτε πως εν μέσω μέτρων κατά της πανδημίας εσύ μου αναφέρεις για εκκλησιασμό σχολείου;

Μα το περίεργο είναι πως κανένας άγιος αρχιερέας δεν αντέδρασε...

Κάποιοι από εσάς είστε γονείς και παρευρεθήκατε έως ενός σημείου χθες στο πρώτο κουδούνι των σχολείων των παιδιών σας.

Υπήρχε ή δεν υπήρχε συνωστισμός; Κι ας μην αναφερθώ στις μάσκες μεγέθους αερόστατου και στα παγουρίνο σε μέγεθος μπουκαλιού αντιβίωσης αλλά δεν γίνεται να μην αναφερθώ στον καθημερινό συνχροτισμό παιδιών, δασκάλων και γονέων στο μπες βγες στην είσοδο στους διαδρόμους και στις σκάλες γιατί κατά τα άλλα έχει διαβεβαιώσει το αρμόδιο υπουργείο ότι έχει ρυθμίσει τα πάντα για την ασφάλεια των παίδων σας...

Την ασφάλεια αυτή που τεχνηέντος διακυβεύεται μέσα από τα ΜΜΕ τις τελευταίες μέρες που ο συνωστισμός σε ΜΜΜ και σε τηλεοπτικά δρώμενα αλλά και σε συναυλίες κατ αυτούς είναι κάτω από τα προβλεπόμενα μέτρα αλλά ο ίδιος συνωστισμός στα παιδιά σου δεν είναι ασφαλής...

Ο εκκλησιασμός των παιδιών κατά το σχολικό έτος, ασχέτως για το πώς κατάντησε και οι αιτίες είναι πολλές για αυτό το κατάντημα, ξεκίνησε ώστε τα παιδιά εκτός από την σχολική παιδεία να λαμβάνουν και μια εκκλησιαστική βιωματική παιδεία διότι η θεία λατρεία δεν είναι θέατρο αλλά βίωμα που σιγά σιγά με την ηλικιακή εξέλιξη ενός ατόμου αρχίζει και την αντιλαμβάνεται διαφορετικά.

Στην αρχή είναι κάτι ξένο κι αρχίζει να το προσεγγίζει με το "γιατί γίνεται αυτό;", "Γιατί το άλλο;', "τι εννοεί εδώ;" κλπ.

Επίσης μέσα από την μικρή αυτή επαφή με τον εκκλησιασμό δίνεται η ευκαιρία τα παιδιά να ακούσουν τον ιερέα και ο ίδιος να αγουγκραστεί αν γνωρίζει τον σωστό τρόπο τα παιδιά.

Εκεί δίδεται η ευκαιρία σε έναν ιερέα να δώσει το στίγμα του και το στίγμα της Εκκλησίας προκειμένου να καταλάβουν τα παιδιά ότι σε κάθε ανάγκη τους το σπίτι του Χριστού είναι πάντα ανοιχτό.

Βέβαια έτσι ξεκίνησε είπαμε. Δεν σημαίνει ότι αυτό ισχύει και σήμερα.

Εκκλησίες ερμητικά κλειστές, ιερείς άφαντοι, οι πόρτες και οι αγκαλες οι παχυλές που αναφέρουν στα κηρύγματα τους έχουν πάψει να συμβαδίζουν με τις πράξεις τους...

Ευτυχώς όμως υπάρχουν κι αυτοί οι ιερείς που κρατάνε Θερμοπύλες...είναι εκεί και δεν είναι λίγα τα παραδείγματα που κάποιοι έχετε ακούσει και κάποιοι άλλοι έχετε βιώσει...

Ίσως θα έπρεπε να μας προβληματίσει αυτή η αλλοίωση της ζωής μας η οποία πλέον προχωράει με πολλοί γοργούς ρυθμούς.

Χρόνια τώρα επιχειρείται η αποξένωση μας από τον ίδιον τον Θεό. Είναι οδυνηρό το να προσπαθεί κάποιος να σου στερήσει κάθε ελπίδα.

Ανήκω στην μεταβατική αυτή γενιά. Είμαι 30 μόλις ετών καί η γενιά μου έζησε και βίωσε πολλές αλλαγές στην κοσμοϊστορία και η κάθε αλλαγή θαρρώ πως έχει σκοπό την απομόνωση μας, τον αυτοεξορισμό μας στο εγώ μας και την απομάκρυνση μας από κάθε δυνατή ελπίδα.

Με κάποιες μεθόδους δεν πολεμιέται η χριστιανοσύνη όπως κάποιοι θαρρούν αλλά η ίδια η ελπίδα του ανθρώπου.

Αν δεν έχει ελπίδα ο άνθρωπος τότε ζει μια παγωμένη, εγωκεντρική και μάταιη ζωή που τίποτα ουσιαστικό δεν του δίνει την χαρά και την ευτυχία.

Αντί να τσακωνόμαστε μεταξύ μας, οι μεν με του δε, ας αναλογιστούμε την δικιά μας ευθύνη κι ας κάνουμε αυτό που μας αναλογεί.

Η κοινωνία την οποία κατηγορούμε είναι ένα σύνολο από το οποίο προερχόμαστε εμείς...

Θλίβομαι πραγματικά όταν βλέπω ιερωμένους να τρώγονται μεταξύ τους διότι τους συνεπήρε το εγώ τους...

Θλίβομαι όταν συναντώ ανθρώπους που προσπαθούν την δική τους λογική και την δική τους άποψη να την περάσουν σε ένα ευρύ κοινό ως "θέση" κάτι ανώτερου... θλίβομαι όταν βλέπω ανθρώπους να δείχνουν την απανθρωπιά τους...

Κατηγορούμε άλλους που αποσχήστικαν και όχι τους ίδιους μας τους εαυτούς που έχουν αποσχιστεί και αποξενωθεί.

Η θεολογία των αγίων πατέρων βασίζεται στο βίωμα του ευαγγελίου και όχι σε αποσπάσματα από αυτό τα οποία τα εκφέρει ο καθείς κατά το δοκούν...!!

Δεν χρειάζεται να ακολουθούμε τους πολλούς, εξάλλου εμείς οι Έλληνες πάντα ήμασταν μόνοι και ξεχωρίσαμε ανά τους αιώνες.

Ακολουθήσαμε τον Χριστό και τον βιώσαμε και για αιώνες μεγαλουργησαμε αλλά μας τρώει το σαράκι το πονηρό που μας φθονεί.

Τα καμπανάκια γίνανε καμπάνες μα εμείς κωφεύσαμε κι αυτήν την ηθελημένη κώφωση ξεκινήσαμε και την πληρώνουμε ακριβά.

Ας μην ξεχνάμε όμως πως ήμαστε μέτοχοι της αιτίας άρα θα πρέπει να αναλάβουμε την ευθύνη που μας ανάλογη και να υποστούμε τις συνέπειες.

Ας μην αφήσουμε κανέναν πειρασμό και κανέναν που προσπαθεί να μας αποξενώσει και να μας στείλει σε μια ηθελημένη ύστερα αυτοκαταστροφή. Η στροφή του ανθρώπου προς το εγώ του τον αποδυναμώνει και τον διαλύει.

Ας δούμε όχι την ανάγκη την δική μας άλλα την ανάγκη των συνανθρώπων μας κι έτσι Ευαγγελικά ο ίδιος ο Θεός θα φροντίσει και για τις δικές μας ανάγκες χωρίς να χρειαστεί εμείς να έχουμε έγνοιες για αυτές...

Μην στερούμε από κανέναν την ελπίδα

Μην στερούμαστε από κανέναν την χαρά του ελπίζω.

Έτσι στερούμαστε την μια και μοναδική ελπίδα που έχει την δύναμη να μας φτάσει στην θέωση και να κάνει τα αδύνατα δυνατά.

Όσο εμείς απομακρυνόμαστε από τον Θεό τόσο ο θεός αίρει την χάρη του από το γένος μας αλλά και την ανθρωπότητα εν γένει.

Δεν έχουμε αντιληφθεί ακόμη ότι η ιστορία της Βαβέλ επαναλαμβάνεται στις μέρες μας και επικρατεί ένα χάος;

Γιατί αρνηθήκαμε τον Χριστό; Για λίγη δόξα; Για λίγο παραπάνω εγώ; Για να νομίζουμε πως είμαστε πάνω από καθετί;

Ας σκύψουμε στην ίδια μας την ψυχή κι ας προσπαθήσουμε να την κάνουμε ξανά φωτεινή. Αν η ψυχή μας λάμψει τότε και κάποιος διπλανός μας θα θελήσει να το κάνει κι αυτός.

Κι έπειτα ο ένας θα γίνουν δύο, τρεις και μετά πολλοί κι έτσι θα ξαναγυρίσουμε στην παλιά μας αίγλη που η ανθρωπιά των συναισθημάτων μας ήταν πάνω από κάθε εγώ.

Μην κλείνετε την πόρτα σε κανέναν διότι θα βρείτε την πόρτα του παραδείσου κλειστή κι εκεί δεν θα μπορείτε να αλλάξετε το "ρ" της δικιάς σας ιστορίας.

Αναλογιστείτε πως το κάθε τι που μας ζητάνε αποσκοπεί σε ακόμη μια αποξένωση και άρνηση όχι πάντα ευθέως από τον Θεό αλλά και όταν αυτό γίνεται ενάντια στους συνανθρώπους μας τότε με την αποδοχή μας εναντιωνόμαστε στον ίδιο τον Θεό.

Κι ας μην ξεχάσουμε...

Όσο μπαίνουμε στο εγώ μας τόσο ο Θεός αφαιρεί την χάρη από πάνω μας διότι δεν μπορεί ο Ταπεινός να κάνει χωριό με έναν εγωιστή, Αυτός θέλει να βιώνουμε Ευαγγέλιο όχι για να δικαστεί ο ίδιος αλλά για να φτάσουμε εμείς στην Δόξα για την οποία μας δημιούργησε.

Ας προσέξουμε κάθε αλλοίωση του τρόπου ζωής μας η οποία έχει να κάνει με το συναίσθημα που πηγάζει από μέσα μας...

Όποιος δεν έχει συναίσθημα δεν μπορεί αν λειτουργήσει ως άνθρωπος...

Εύχεσθαι...

Πηγή: romfea.gr

Ενα θαυμαστό γεγονός με την Θεία Κοινωνία στην Γαβαλού Αιτωλοακαρνανίας

Του Σ.Σ.Κ στην Romfea.gr.

Αυτό το διάστημα δεν είναι λίγοι αυτοί που προσβάλουν ή έστω προσπαθούν να προσβάλουν τα ιερά και όσια της πίστεώς μας. Μέσα στα όσα λένε αφήνουν να πλανώνται διάφορα γύρω από το μυστήριο της Θείας Κοινωνίας ή αλλιώς της Θείας Ευχαριστίας.

Δεν είναι όμως λίγες οι μαρτυρίες που είναι καταγεγραμμένες από Αγίους πατέρες που κατά την ώρα της Θείας Ευχαριστίας έβλεπαν αυτό που πραγματικά ισχύει.

Τον άρτο και τον οίνο όχι συμβολικά ως Σώμα του Αίμα Χριστού αλλά έβλεπαν ζωντανά μπροστά τους μέσα στο Άγιο Ποτήριο Σάρκες και Αίμα Χριστού διότι το Άγιο Πνεύμα σε κάθε Θεία Λειτουργία κατεβαίνει επί της Αγίας Τραπέζης και μετατρέπει τον άρτο και τον οίνο σε Σώμα και Αίμα Χριστού.

Αν ο καθένας μας αυτό το έβλεπε όμως οφθαλμοφανώς ολιγόπιστοι έτσι όμως είμαστε ποιος θα κοινωνούσε; Ποιος θα γινόταν ένα με τον Έναν;

Πέρα από τους Αγίους πατέρες όμως δεν ήταν λίγοι οι αυτοί που είδαν κάτι αντίστοιχο και το κατέγραψαν αλλά και είδαν και να έζησαν θαυμαστά γεγονότα γύρω από την Θεία Κοινωνία.

Έτσι λοιπόν πριν περίπου 17 χρόνια στην κομωπολη της Γαβαλούς η οποία βρίσκεται πλάι στην λίμνη Τριχωνίδα είδαμε και βιώσαμε ένα θαυμαστό γεγονός που λίγοι το ξέρουν αλλά ίσως ήρθε η ώρα να το μοιραστώ κι εγώ μαζί σας.

Η γιαγιά μου η Σπυριδούλα Δ. Καραχάλιου μια ταπεινή πιστή γριούλα με αγαθή καρδιά ταλαιπωρημένη από τις δυσκολίες της ζωής των προηγούμενων δεκαετιών τα τελευταία τότε χρόνια πάσχιζε από διάφορες ασθένειες και κάποιες ήταν χρόνιες, λογικό ίσως για κάποιο άτομο που υπερβαίνει τα 80 θα μου πει κανείς και θα συμφωνήσω.

Το σώμα της από τις κακουχίες και την δύσκολη ζωή στα χωράφια και στα πρόβατα είχε σκεβρώσει όπως το αναφέρουμε στην Αιτωλοακαρνανία εμείς.

Θα μπορούσε κανείς να το παρομοιάσει με τις εικόνες του Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ όπου κι αυτός εικονίζεται σκεβρωμένος με ένα μπαστούνι κάπως έτσι και η γιαγιά Σπυριδούλα σκεβρωμένη με ένα μπαστούνι τρυγιρνούσε και τα μοναδικά βιβλία τα οποία διάβαζε ήταν κάποια μικρά βιβλιαράκια με βίους Αγίων ενώ δεν έπαυε να νουθετεί την μητέρα μου να μας βάζει εμάς τα παιδιά της να κάνουμε προσευχή και μετάνοιες.

Το πλήρωμα του χρόνου όμως είχε φτάσει ή μάλλον πλησίαζε καλύτερα. Η πολύπαθη από τις ασθένειες γιαγιουλα Σπυριδούλα ή αλλιώς όπως την φωνάζανε η Καραχάλου άρχισε να καταπέφτει στο κρεββάτι και να ταλαιπωρείται κι από άλλες ασθένειες ενώ άρχιζε και μιας μορφής άνοια μέχρις ότου κάποια στιγμή δεν μπορούσε παρά μόνο απλά να σηκώνεται "όρθια" στο κρεββάτι και τίποτα παραπάνω.

Ήταν ένα κάπως κρύο πρωινό που ο παππούς μας ο Σπυρίδων Ε. Καραχάλιος μας τηλεφώνησε και μας ανέφερε πως η γιαγιά δεν είναι καλά.

Αν και ξύπνησε δεν ανοίγει καν τα μάτια της ενώ σχεδόν δεν ανταποκρίνεται και ο γιατρός του χωριού που είχε ειδοποιηθεί ανέφερε ότι μάλλον μέχρι εκεί ήταν το καντηλάκι της.

Αμέσως ενημερώσαμε τον παπαΧριστόφορο τον εφημέριο της Γαβαλούς για να έρθει να την κοινωνήσει ενώ αναχωρήσαμε κι εμείς για το χωριό.

Όταν φτάσαμε με θλίψη αντικρύσαμε την γιαγιά που την είχαν ανασηκώσει στο κρεβάτι και ήταν κουκουλωμενη με κουβέρτες δίπλα στο τζάκι για να μην κρυώσει.

Όσο κι αν τις μιλήσαμε καμιά απόκριση δεν πειράζει. Ενώ τα μάτια ερμητικά κλειστά σα να ήταν σε ένα μεταβατικό στάδιο σα να μην είχε ξυπνήσει δεν ξέρω πως να το εκφράσω με λόγια.

Εμείς στεναχωρημένοι αρκετά σαν εγγόνια της προσπαθούσαμε να την κάνουμε να αντιδράσει μιλώντας της διότι ακόμη και τις στιγμές της άνοιας επειδή ήμασταν τα αγαπημένα της εγγόνια πάντα μας αναγνώριζε αλλά τώρα καμιά απόκριση. Ήταν μια ζωντανή-νεκρή.

Το κουδούνι χτυπάει και ανοίγουμε την πόρτα κι ο παπάς βουβά ανεβαίνει με το Άγιο Ποτήριο στα χέρια και καθώς μπαίνει στην πόρτα του δωματίου η οποία απείχε περίπου 1.5 μετρό από το κρεβάτι που στεκόταν η γιαγιά Καραχάλου ξαφνικά τα μάτια της γιαγιούλας ανοίγουν.

Ορθάνοιχτα τα μάτια της ενώ για ώρες δεν άνοιγαν με τίποτα, την στιγμή που ο παπάς μπήκε στο δωμάτιο με το Άγιο Ποτήριο.

Μα δεν ήταν μόνο τα μάτια τα οποία άρχισαν να λάμπουν αλλά και η ίδια προσπαθούσε να σηκωθεί από το κρεβάτι καθώς είχε πλησιάσει ο παπάς για να ασπασθεί το χέρι του και έκανε κινήσεις όπως όπως για να σηκωθεί ενώ ο παπάς έσπασε την σιωπή του και της λέγει "μην σηκώνεσαι θειά Σπυριδούλα, μην στεναχωριέσαι όλα καλά, κάτσε όπως είσαι, δεν πειράζει...".

Και τότε ηρέμησε η γιαγιούλα και κάθησε ήρεμα όπου και μετέλαβε των αχράντων μυστηρίων και τα μάτια της από τότε έλαμπαν για πολλές μέρες ενώ πότε δεν ξανασυνέβει κάτι παρόμοιο. Αυτό το περιστατικό δεν το είδα μόνο εγώ αλλά και ολόκληρη η οικογένεια μα και ο παπάς..ο παπάς βέβαια θα είχε δει πολλά παρομοια οπότε δεν του έκαμε εντύπωση...

Και πέρασαν 2 και πλέον χρόνια ώσπου η γιαγιά Καραχάλου εκεί που κανείς δεν το περίμενε πέταξε ψηλά σε Αυτόν που υπεραγαπούσε.

Μάλιστα κατά την ημέρα της Κοίμησης της Νοέμβριος μήνας άρχισε να βρέχει καταρακτωδώς και η πρόγνωση της ΕΜΥ ήταν πως σε όλη την επικράτεια της χώρας ένα κύμα κακοκαιρίας θα απλωνόταν.

Όμως το πρωί λίγο πριν έρθει ο παπάς στο σπίτι για να τελέσει τρισάγιο και να την συνοδέψει έως την εκκλησία σταμάτησε να βρέχει και βγήκε λιακάδα η οποία θύμιζε καλοκαιρινή ημέρα και κράτησε έως και λίγη ώρα μετά την ταφή της όπου άρχισε και πάλι η κακοκαιρία κάτι που δεν είχε σταματήσει βέβαια στις γύρω περιοχές.

Τα θαύματα που επιτελούνται καθημερινά είναι πολλά και πολυάριθμα κάποια μάλιστα δεν γίνονται διακριτά.

Πολλά όμως διδάσκουν και βοηθούν. Και πολλά από αυτά προέρχονται γύρω από την Θεία Κοινωνία.

Χιλιάδες οι αναφορές σε θαύματα τέτοια μέσα σε νοσοκομεία με ετοιμοθάνατους και βαριά ασθενείς. Η θεία Κοινωνία αποτελεί την πεμπτουσία της μυστηριακής ζωής των χριστιανών.

Ακόμη κι αν κάποιοι δεν πίστευαν στον Χριστό κανείς δεν είχε φτάσει στο σημείο να προσβάλει αυτό το μυστήριο μέχρι πρότινος.....

Χριστός Ανέστη...!!
Αληθώς Ανέστη...!!

Πηγή: romfea.gr

Ο φόβος σε υποτάσσει σε αυτόν που στον προκαλεί, μα ο Χριστός σε ελευθερώνει

Του Σπύρου Συμεών για την Romfea.gr
Πολλές φορές διδάσκεσαι από τα απλά και τα λιτά. Δεν χρειάζεται να είναι πάντοτε λόγια μέσα από ένα συναξάρι αλλά ούτε και να σκέφτεσαι μονόπατα διότι έτσι δεν μπορείς να διακρίνεις την αλήθεια.

Πολλές φορές μια τυχαία συνάντηση ελάχιστων λεπτών μπορεί να σου ξυπνήσει μνήμες αλλά και να σε διδάξει χωρίς να χρειαστεί να σου πει και πολλά.

Έτσι και σήμερα ο ταπεινός παπαΣτέφανος που τον ρώτησα κάτι σχετικό μετά γενόμενα, μου ανέφερε εν μέσω άλλων λόγων κι ένα απόφθεγμα του Τζώρτζ Όργουελ:

"Για να ελέγξεις ένα λαό πρέπει να γνωρίζεις τους φόβους του. Ο πρώτος φόβος που νιώθει ο άνθρωπος είναι να βρίσκεται σε θανάσιμο κίνδυνο. Μόλις γίνει σκλάβος του φόβου του, τότε έρχεται ............ να τον "σώσει" ώστε να τον υποτάξει στην εξουσία του", και ολοκλήρωσε λέγοντας μου ότι τα σχέδια αυτά τα χαλάει η πίστη και το βίωμα του χριστιανού.

Οπότε μου λέει απλά μείνε στην πίστη σου κι άσε τις σειρήνες να κράζουν όποιον φόβο θέλουν.

Ο Χριστιανός δεν φοβάται ούτε στερείται ελπίδας διότι ο Χριστός δεν φέρνει φόβο ούτε μιλάει για αυτόν παρά μόνο για Αλήθεια κι Ελευθερία.

Αυτά τα λόγια όμως μου έδωσαν εναύσματα, πολλά όμως...

Ο Τρωρτζ Όργουελ ή αλλιώς όπως ήταν το πραγματικό του όνομα ο Έρικ Άρθουρ Μπλαιρ ήταν γνωστός Βρετανός συγγραφέας ο οποίος πέθανε σε ηλικία 47 ετών το 1950, έζησε δηλαδή την έξαρση της ισπανικής γρίπης στην Ευρώπη καθώς επίσης και μιας άλλης γρίπης της χιτλερικής η οποία κατασπάραξε κάθε ανθρώπινη ελευθερία και ελπίδα...

Γνωστός για το συγγραφικό του έργο αλλά και για την συνειδητότητα που κατείχε έναντι των κοινωνικών ανισοτήτων μα και την αντίθεση του στα ολοκληρωτικά καθεστώτα πέρασε στην ιστορία για πολλά αποφθέγματα τα οποία όμως δεν είναι ιδιαιτέρως γνωστά στον ελλαδικό χώρο...

Αγγλικανός στο θρήσκευμα...
Προφητικός στα έργα του...

Στο προαναφερόμενο απόφθεγμα το οποίο παρέθεσα αφαιρόντας μόνο μια λέξη για να μην θεωρηθεί "επαναστατικό" μπορεί να διακρίνει κανείς την φαυλότητα της ανθρώπινης ιστορίας.

Τον άνθρωπο μπορείς να τον διαλύσεις αν του αφαιρέσεις την ελπίδα. Μπορείς να τον φτάσεις πέρα από τα όρια της τρέλας αν του στερήσεις την ελπίδα.

Μα γίνεται αυτό το πράγμα; Να στερήσεις την ελπίδα από κάποιον; Αφού η ελπίδα πηγάζει μέσα από τον νου και την σκέψη του ανθρώπου και την σκέψη του ανθρώπου δεν μπορεί κανείς να την ελέγξει...

Νομίζεις...

Η ελπίδα καταργείται όταν σε κάθε φόβο του ανθρώπου αντί να του δίνεις ελπίδα του διασπείρεις νέο φόβο και πάλι σε κάθε ηλιαχτίδα ελπίδας του διοχετεύεις φόβους ώστε να θολώνει τον νου του και να χάνει την ελπίδα αλλά και να μην μπορεί να διακρίνει την αλήθεια μέσα από τον φόβο του.

Εύκολα αντιλαμβανόμαστε ότι όταν ο άνθρωπος κυριεύεται από φόβο δύσκολα μπορεί να αντικρύσει την αλήθεια, οπότε εκεί μπορείς να τον κατευθύνεις εσύ στην αλήθεια ή στην "αλήθεια".

Επιλέγεις εσύ ποιο είδος αλήθειας από τα δύο επιθυμείς να πλασάρεις...

Και φυσικά όταν αυτός ο φόβος ξεφεύγει από το ατομικό σε εθνικό επίπεδο τότε έρχεται το κράτος ακόμη κι αν γνωρίζει πως η αλήθεια είναι δυσοίωνη να δώσει ελπίδα ώστε να αναπτερώσει το ηθικό και την ψυχολογία των πολιτών του.

Κι αυτό το είδαμε αρκετές φορές στην ιστορία της χώρας μας μιας και σε πολέμους και προσπάθειες ανεξαρτητοποίησης και διωγμού κάθε είδους ζυγού από τους ώμους του λαού του έδωσε ελπίδα μέσα από πρόσωπα αλλά όχι μόνο...

Όπως κατά την ελληνική επανάσταση το τότε "κράτος" αναπτέρωνε το ηθικό των επαναστατιμένων Ελλήνων κι αν οι αριθμοί δεν έβγαιναν και υστερούσαν οι Έλληνες από τους Τούρκους απέδιδε ελπίδα βοήθειας από βόρεια...η οποία ποτέ δεν έφτασε αλλά η ελπίδα έδωσε ώθηση και δύναμη πάλης για το ποθητό, την ελευθερία.

Την ελευθερία είναι αυτή που επιζητεί ο άνθρωπος πάντοτε.

Εκεί ανασαίνει εκεί λυτρώνεται εκεί μεγαλουργεί αρκεί η ελευθερία να είναι πραγματική κι όχι κάτι άλλο καλυμμένο υπό του πέπλου της λέξης της ελευθερίας αλλά ούτε και να υπάρχει ασυδοσία ελευθερίας διότι εκεί παύεις να σέβεσαι την ελευθερία του άλλου καταπατώντας την.

Ξέρεις όμως κάτι; Ο χριστιανός, ο πραγματικός χριστιανός, αυτός που έχει πίστη δεν χρειάζεται κανέναν να του δώσει Ελπίδα αλλά ούτε και το ιδανικό της Ελευθερίας, διότι η Ελπίδα και η Ελευθερία δεν αποτελούν μόνο αξίες στην ζωή του χριστιανού αλλά είναι βίωμα ζωφερό.

Η ζωή του είναι Ελευθερία έστω κι αν τον έχουν δεσμευμένο διότι τα υλικά δεσμά δεν είναι τίποτε μπρος στην πίστη του και την δύναμη της ψυχής του αλλά και την Ελπίδα που γεννήθηκε μέσα του την ημέρα της βαπτίσεως του.

Θυμάστε τα μαρτυρολόγια; Θυμάστε τα βασσανηστήρια στα οποία υπέβαλαν για να καταπνίξουν τους μάρτυρες με φόβο ώστε να τους αφαιρέσουν την ελπίδα και μετά ως σωτήρες εμφανίζονταν πάλι και υποσχόμενοι να τους λυτρώσουν από τα βάσσανα οι οποίοι οι ίδιοι τους υπέβαλαν τους υπόσχονταν σωτηρία από αυτά αλλά και αξιώματα και θησαυρούς αρκεί και μόνο να απαρνηθούν τον Χριστό.

Μάταια όμως διότι δεν τους κυρίευε κανένας φόβος ώστε να μην μπορούν να διακρίνουν την αλήθεια ώστε έτσι να χάσουν την ελπίδα αλλά και την πνευματική τους ελευθερία.

Την στιγμή που θα απαρνιώντουσαν τον Χριστό τότε ερχόταν το σκοτάδι και τους κυρίευε ο φόβος χάνοντας κάθε ίχνος ελπίδας αλλά και ελεύθερης βούλησης την οποία απλόχερα μας χάρισε ο Πανάγαθος Θεός.

Αν διαβάσετε στα συναξάρια και στα μαρτυρολόγια κάποιοι έκαναν πίσω την τελευταία στιγμή διότι πλανήθηκαν και ξάφνου έχασαν την ελπίδα και την πραγματική ελευθερία τους μιας και πλανήθηκαν ως προς το υπαρκτό της Αλήθειας και ηττήθηκαν μπροστά στα φθαρτά αξιώματα των βασσανιστών τους.

Υπήρξαν όμως κι αυτοί που δεν υπέκυψαν και δεν πλανήθηκαν διότι γνώριζαν την Αλήθεια, δεν δείλιασαν ούτε φοβήθηκαν ώστε να θολώσουν και να μην μπορέσουν να διακρίνουν την Αλήθεια και αυτό διότι είχαν γερή πίστη μέσα τους.

Άκουσες άνθρωπε; Γερή πίστη...

Πίστευε και μην πάρεις ποτέ τα μάτια σου από το Φως διότι κάθε φόβο σου θα τον μετατρέψουν σε θα Άσιμο κίνδυνο για να θολώσουν τον νου σου και ως λητρωτές θα εμφανιστούν ώστε μετά να σε οδηγήσουν αυτοί στα νερά τα δικά τους που και φουρτουνιασμένα να είναι αν σε προστάξουν γαλήνια εσύ θα τα δεις...

Οπότε κλείσε άνθρωπε τα αυτιά σου στις σειρήνες για να μην στερηθείς την ελευθερία ένεκα του φόβου που ίσως κάποιοι στην ζωή σου προσπαθήσουν να σου διοχετεύσουν ώστε να σου στερήσουν κάθε ελπίδα και μετά να έρθουν οι ίδιοι που σου την στέρησαν να σου παράσχουν μια ελπίδα στα δικά τους μέτρα και σταθμά...!!

Μην τα λογαριάσεις αυτά γιατί το Φως νικάει το σκοτάδι κι ο Χριστός τον καθε φόβο...

Αν πιστεύεις τότε ήδη το ξέρεις... αλλιώς πίστεψε και θα το μάθεις.

Χριστός Ανέστη...!!


Πηγή:romfea.gr

Άγιος Παΐσιος ο εκ Μεσολογίου καταγώμενος και εν Αγίω Όρει μαρτυρήσας

Του Σπύρου Συμεών για την Romfea.gr
Η εβδομάδα αυτή είναι ίσως η πιο χαρμόσυνη βδομάδα του έτους για την εκκλησία μας. Μέσα σε αυτήν την εβδομάδα τελούνται συνήθως πολλές λιτανείες Αγίων Εικόνων της Παναγίας μα και η κάθε ακολουθία έχει χαρμόσυνο, χαρακτήρα και υμνολόγικο περιεχόμενο.

Εξάλλου ο Χριστός Αναστήθηκε, νίκησε επί του θανάτου, κάνεις νεκρός στα μνήματα πλέον. Σάββατο σήμερα της Διακαινησίμου εβδομάδος, έξι μόλις μέρες μετά το Άγιον Πάσχα και η εκκλησία τιμά την σύναξη των Κολλυβάδων Αγίων.

Αγίων που δεν δίστασαν για το ορθόν της ιεράς παραδόσεως να τα βάλουν με τους δυνατούς της εποχής τους, ούτε καν με πρώην συν-ασκητές τους οι οποίοι έμελλε να γίνουν και οι ηθικοί αυτουργοί του βάναυσου τέλους τους.

Όσο κι αν ήθελαν βέβαια αυτοί να τους σβήσουν από την ιστορία τόσο ο Θεός τους προβάλει μέσα από το Φως της Αγιότητας τους. Άλλοι από αυτοί είναι γνωστοί στο ευρύ κοινό κι άλλοι λίγο πιο άγνωστοι.

Ένας από αυτούς και ο Άγιος Παΐσιος ο εκ Μεσολογίου καταγωμενος.

Γέννημα της ηρωικότερης Πόλης του Έθνους μας που η θυσία της πέρασε με τα λαμπρότερα γράμματα στο βιβλίο της ιστορίας.

Γεννήθηκε στο Μεσολόγγι και νεαρός στην ηλικία βρέθηκε στο Άγιο Όρος όπου στην Ιερά Σκήτη της Αγίας Άννης έβαλε μετάνοια στην Καλύβη του προφήτη Ηλία που βρισκόταν λίγο πιο πάνω από το κυριακό της Σκήτης στον εκεί γέροντα του κελιού Γέροντα Θεοφάνη τον Αγιαναννιτη, συνασκητή και εν τέλει συνμαρτυρήσαντα του Αγίου Παΐσιου του εκ Μεσολογγίου.

Λόγιος ο Άγιος Παΐσιος έγινε σύντομα ιερέας και τελούσε ανελλιπώς την Θεία Λειτουργία. Μα ορθός και ως προς το δόγμα αυτός, ο γέροντας του κι άλλοι 2 ασκητές της γύρω περιοχής έμελλε να μπουν στο "μάτι" διαφόρων άλλων "κακό"-καλόγερων της Σκήτης της Αγίας Άννης και της Νέας Σκήτης.

Λύσσαξαν, πνιγμένοι μέσα στον εγωισμό τους που τους είχε κατακυριεύσει και τους είχε τυφλώσει και θέλησαν να βγάλουν από την "μέση" πολλούς μοναχούς με δόλιους τρόπους. Άλλωτε τα κατάφεραν κι άλλωτε οχι.

Για τον Άγιο Παΐσιο δε, είχαν οργιστεί ιδιαιτέρως διότι πέραν του ότι είχε φωτισμό αγίου Πνεύματος ήταν και ιδιαιτέρως λόγιος και κατέρυπτε κάθε μύθευμα τους που ήθελε να τροποποιήσει την Ιερά Παράδοση.

Έτσι προσέγγισαν έναν αρχιληστή πειρατή που σάρωνε εκείνη την περίοδο στο Αιγαίο πέλαγος, τον καπετάν Μάρκο και με δόλιο τρόπο τον έπεισαν ότι ο Άγιος Παΐσιος και ο γέροντας του αλλά και δύο ακόμη ήταν πολύ καλοί άνθρωποι και ήτο θέλημα του Θεού αλλά και των πατέρων της Σκήτεως αλλά και των πνευματικών της Αγιωνύμου Πολιτείας να βγουν από την μέση.

Και μάλιστα όλοι αυτοί θα εύχονταν για τον καπετάν Μάρκο και θα τον μνημόνευαν εις τους αιώνες ως ευεργέτη τους.

Και πράγματι τα πρωτοπαλίκαρα του καπετάν Μάρκου την ώρα που τελούνταν η αγρυπνία των Αγίων Πάντων έφτασαν με καθοδήγηση στο κελί του γέροντα Αγίου Θεοφάνη και ενώ λιδώρισαν και χτύπησαν αλλά και κατέκλεψαν ότι μπορούσαν από την Καλύβη του προφήτη Ηλία, έβαλαν τους δύο αυτούς πατέρες να κουβαλήσουν τα κλοπιμαία στους ώμους τους ωσάν και ο Χριστός κουβάλησε τον Σταυρό Του.

Ο Λυτρωτής Χριστός ανέβαινε τον Δικό Του Γολγοθά με τον Σταυρό στον ώμο έτσι κι αυτοί κατέβαιναν τα κατηφορικά μονοπάτια της Αγίας Άννης και κάπου εκεί στο Κυριάκο πίσω στην κόγχη του Αγίου Βήματος ακούμπησαν να ξαπωστάσουν δαρμένοι και ταλαιπωρημένοι.

Κι από εκεί σήκωσαν ξανά τα λάφυρα των ληστών και δημίων τους και κατηφόρησαν την ώρα που ξημέρωνε η ημέρα των Αγίων Πάντων και η αγρυπνία τελείωνε στον αρσανά της Νέας Σκήτεως χωρίς κανείς από τους μοναχούς των Σκήτεων να προσπαθήσει να παρεμποδίσει τους δήμιους να τελέσουν το κακούργημα τους μιας και οι ίδιοι πρόσταξαν αυτούς τους δήμιους και από κάποια απόσταση παρακολουθούσαν με χαρά το κατόρθωμα τους.

Εκεί στον αρσανά οι δήμιοι έδεσαν πέτρες στους λαιμούς των δύο πατέρων κι εφόσον οι δύο άγιοι πατέρες συγχώρησαν τους δήμιους αυτούς αλλά και τους ηθικούς αυτουργούς της πράξης τους μιμούμενοι την Κεφαλή της Εκκλησίας, τον Χριστό όπως ο Ίδιος έκανε ταλαιπωρημένος και βασανισμένος πάνω στον Σταυρό του μαρτυρίου Του κι ευλόγησαν σύμπαντί τω κόσμω κι οι δήμιοι τους, τους έριξαν στην θάλασσα την ίδια στιγμή που χωρία αγγέλων κατέβαινε από τους ουρανούς με λαμπρά στέφανα να τους στεφανώνουν και να τους οδηγήσουν με τιμή δίπλα από τον Θρόνο του Χριστού.

Ήταν ανήμερα των Αγίων Πάντων το 1773 που παρέδωσαν την αγία τους ψυχή μιμούμενοι πλήρως τον Έναν.

Εικόνα της συνάξεως όλων των Κολλυβάδων Αγίων βρίσκεται στην Καλύβη του Αγίου Γεωργίου της Νέας Σκήτης όπου κάθε χρόνο το πρώτο Σάββατο μετά το Άγιον Πάσχα τελείται πανυγηρικη Θεία λειτουργία προς τιμήν των Κολλυβάδων Αγίων μεταξύ των οποίων και του Αγίου Παϊσίου του εκ Μεσολογγίου και του Αγίου Θεοφάνη του Γέροντος αυτού.

Ενώ με αίτημα του Σπυρίδωνος Σ. Καραχάλιου από το Μεσολόγγι, ο Μητροπολίτης Εδέσσης κ.κ. Ιωήλ γνωστός για το έργο του αλλά και για την αγάπη του προς τους Κολλυβάδες Αγίους αλλά και για κάθε Άγιο που δεν είναι ευρέως γνωστός με το χάρισμα που κατέχει συνέταξε τον παρακάτω παρακλητικό κανόνα προς τον Άγιο Παΐσιο τον εκ Μεσολογγίου καταγώμενον.

Χαίροις Παΐσιε Μεσολογγίου γόνον και Αγίου Όρους καύχημα, λαμπρόν

Χαίροις Ανθή Αθωνικά, λαμπρά άροτρα της αλήθειας σεπτά.

Χριστός Ανέστη..!!!

Πατήστε στην Πηγή και στο τέλος του άρθρου μπορείτε να κατεβάσετε τον παρακλητικό κανόνα του Αγίου...

Πατήστε για να ακούσετε το -> Απολυτίκιον


Πηγή: romfea.gr

Αγία Πρόκλα, η σύζυγος του Πόντιου Πιλάτου

Του Σπύρου Συμεών για την Romfea.gr
«Καθημένου δε αυτού επί του βήματος απέστειλε προς αυτόν η γυνή αυτού λέγουσα· μηδέν σοι και τω δικαίω εκείνω· πολλὰ γαρ έπαθον σήμερον κατ' όναρ δι' αυτόν». (Ματθ.27,19)
Ανάμεσα στις 12 Ευαγγελικές περικοπές της Μεγάλης Πέμπτης αναγινόσκεται εν μέσω αυτών και ο παραπάνω στοίχος.

Σε αυτόν τον στοίχο πληροφορούμεθα μέσα από το ευαγγέλιο για το όνειρο της γυναίκας του Πόντιου Πιλάτου την οποία βέβαια ο ευαγγελιστής την αφήνει ως ανώνυμη και την αναφέρει απλά ως "γυνή αυτού".

Το όνομα της συζύγου του Πόντιου Πιλάτου κατά την παράδοση είναι το Πρόκλα το οποίο προέρχεται από το λατινικό όνομα Procula και στην μεταφορά του στην ελληνική αναφέρεται ως Πρόκλα.

Πολλοί την συγχέουν με την Αγία Κλαυδία της Ρώμης μολονότι όμως αυτό δεν μπορεί να ισχύει διότι ούτε ηλικιακά αλλά και ούτε σύμφωνα με μελέτες και την παράδοση μπορεί να συνδεθεί η αγία Κλαυδία ως σύζυγός του Πόντιου Πιλάτου.

Για τον βίο της επίσης πολλά δεν είναι γνωστά παρά μόνο μέσα από τα απόκρυφα ευαγγέλια αλλά και την παράδοση και με βάση κάποιες έρευνες και κάποια στοιχεία μπορούμε να τα θεωρήσουμε πιο ασφαλή και αληθινά.

Σύμφωνα με τον Πλούταρχο οι Ρωμαίοι ονόμαζαν με το όνομα Proculus τα παιδιά τα οποία έρχονταν στην ζωή ενώ οι πατεράδες τους έλειπαν και βρίσκονταν μακρυά από την στιγμή αυτή. Άρα πιθανόν η Πρόκλα να γεννήθηκε χωρίς την παρουσία του πατρός της.

Πολλοί αναφέρουν πως η Πρόκλα ήταν νόθο παιδί ενός αυτοκράτορα αλλά οι ισχυρισμοί τους καταρρίπτονται άμεσα μιας και απλά θέλουν να αποδώσουν μια νουβελοειδή νότα στα μυθεύματα τους.

Η Πρόκλα λογικά ανήκε σε κάποια αριστοκρατική οικογένεια της Ρώμης. Πριν το 26 μ.Χ. νυμφεύεται τον Πόντιο Πιλάτο που αν και η καταγωγή του προέρχεται από την τάξη των ιππέων προωθήθηκε στο αξίωμα του επάρχου και επιτρόπου λόγω της εύνοιας που είχε από τον Λεύκιο Αιλίο Σηιανό αρχηγού των Πραιτωριανών και ευνοούμενος του αυτοκράτορα Τιβέριου.

Το 26 μ.Χ. ο σύζυγος της Πόντιος Πιλάτος μετατέθηκε και ανέλαβε την επαρχία των Ιουδαίων και η σύζυγός του τον ακολούθησε μέχρι εκεί, κάτι που δεν συνηθιζόταν εκείνη την περίοδο αλλά είτε από αφοσίωση στον σύζυγό της είτε από την αγάπη που της έτρεφε ο Πιλάτος ή και από τα δύο μαζί έφτασε κι αυτή στην Ιουδαία.

Διέμεναν στο Πραιτώριο το παλιό παλάτι του Ηρώδη που έμεινε στην ιστορία ως ο σφαγέας των νηπίων και δήμιος των πρώτων μαρτύρων στην Καινή Διαθήκη.

Το 33 μ.Χ. μετέβησαν για το Πάσχα στα Ιεροσόλυμα για να ελέγχει την κατάσταση στο κέντρο των Εβραίων που θα κατέκλυζαν την Ιερουσαλήμ εκείνη την περίοδο μολονότι ανέφερε ότι το έκανε για να τιμήσει τους Ιουδαίους για τις θρησκευτικές τους εορτές.

Ο Ιησούς οδηγείτε μπρος τον Πόντιο Πιλάτο ο οποίος αντιλαμβάνεται πως ουδέν αδίκημα έχει πράξει ώστε να τον καταδικάσει και πως οι αρχιερείς με πιέσεις τους προς αυτόν ήθελαν να τον οδηγήσουν στο να λάβει την καταδικαστική απόφαση.

Για έναν ανεξήγητο λόγο προσπαθεί να ξεφύγει από αυτό αν και ως πολέμαρχος δεν είχε φόβο να αφαιρεί ζωές.

Αποστέλλει τον Ιησού στον βασιλιά Ηρώδη Αντύπα ως αρμόδιο λόγω χωρικής εντοπιότητας. Μάταια όμως διότι και ο Ηρώδης τον αποστέλλει ξανά πίσω στον Πιλάτο.

Ο Πιλάτος παρατηρούν οι αρχιερείς ότι προσπαθεί να αποφύγει να λάβει την καταδικαστική απόφαση την οποία τον πίεζαν οι ίδιοι να λάβει.

Μήπως είχε κάποια πληροφορία; Μήπως και ο ίδιος είδε κάποιο όνειρο σαν κι αυτό που είδε η σύζυγος του; Ποτέ αυτό δεν θα μας γίνει γνωστό εκτός κι αν ο Θεός ο ίδιος το αποκαλύψει.

Το μόνο σίγουρο είναι πως μετά από αυτά η σύζυγος του αποστέλει έναν έμπιστο της να ενημερώσει τον Πιλάτο ώστε να τον προειδοποίησει να μην βλάψει τον Ιησού.Φαίνεται πως η σύζυγος του Πόντιου Πιλάτου είχε μια μεγάλη επιρροή πάνω του. Η Πρόκλα είχε την πεποίθηση πως θα τον επηρεάσει και λογικά αυτό είχε ξαναγίνει στο παρελθόν ώστε να έχει αυτήν την πεποίθηση.

Ο έμπιστος της Πρόκλας ενημερώνει εν μέσω της δικής του Ιησού τον Πιλάτο για το όνειρο της συζύγου του ενώ η ιδια παρακολουθει διακριτικά από απόσταση σεβόμενη τον άνδρας της και το αξιωμα του. Ο ίδιος σκεπτικός και προβληματισμένος προσπαθεί να βρει λύση.

Ίσως κάτι είχε δει και ο ίδιος νωρίτερα το οποίο επισφραγίστηκε με την πληροφορία που του αποκάλυψε η σύζυγος του. Γιατί όμως ο θεός επιλέγει μέσω ονείρου να "βοηθήσει" τον Πόντιο Πιλάτο;

Γιατί προσπαθεί αφού προσέρχονταν ο Υιός Του εκούσια στο πάθος και στην Σταύρωση προκειμένου να αναστήσει το ανθρώπινο γένος και να του δώσει ξανά την παλιά του αίγλη μέσα στην Βασιλεία των Ουρανών;

Ίσως να μην ήθελε να τον αδικήσει ή ίσως ήθελε αυτό να αποτελέσει σημείο για την μετά την βάναυση απόφαση του για μετάνοια και σωτηρία του ίδιου και σίγουρα θα βρισκόταν τρόπος να εκπληρωθεί το σχέδιο του Θεού.

Δυστυχώς ο Πόντιος Πιλάτος δεν κατάφερε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων διότι φοβούνταν τους Ιουδαίους αρχιερείς οι οποίοι και παλαιότερα προσπάθησαν να τον συκοφαντήσουν στον Καίσαρα. Η σύζυγος του όμως Πρόκλα άδραξε αυτήν την ευκαιρία και την μετέτρεψε σε σωτηρία της ψυχής της.

Καθ' ότι έκανε αυτό που ήτο δυνατό από την πλευρά της να αποτρέψει το κακό αλλά και γενικά ο βίος της και η μαρτυρία της την στεφάνωσε με την χάρη του Θεού και την εξύμνησε στους αιώνες.

Είναι πολύ πιθανό δε, η Πρόκλα να είχε ακούσει ή ακόμη και να είχε γνωρίσει τον Χριστό και την διδασκαλία Του για αυτό και δεν άφησε το όνειρο να μην την επηρεάσει, αλλά το πρόσωπο το οποίος της αναφέρθηκε στο όνειρο πιθανόν της ήταν αρκετά γνωστό ώστε να προσπαθήσει μέσω της επιρροής της να Τον σώσει η μάλλον να σώσει τον σύζυγό της από το να βάψει τα χέρια του με αθώο αίμα, το Αίμα του Θεανθρώπου.

Δυστυχώς για τον Πιλάτο δεν τα κατάφερε κι έτσι ο Ιησούς οδηγήθηκε στην Σταύρωση μα και στην Ανάσταση. Η ιστορία όμως μας κρύβει και πάλι το τι απογίνεται η σύζυγος του Πιλάτου.

Ο Πόντιος Πιλάτος όμως καλείται από τον Καίσαρα και καταδικάζεται εφόσον και ο ίδιος ομολογεί ότι πήρε αδίκως την απόφαση της Σταυρώσεως του Χριστού. Οι παραδόσεις και οι μύθοι περιπλέκονται για το τέλος του Πιλάτου.

Εμείς όμως ευελπιστούμε στην μετάνοια του και στην σωτηρία του όπως και κάθε ανθρώπου.

Η Πρόκλα εφόσον είχε ακολουθήσει τον σύζυγό της στην Ιουδαία σίγουρα τον ακολούθησε και στην επιστροφή του στην Ρώμη αλλά και σε όπου αυτός κατέληξε.

Η Αγία Πρόκλα άγνωστο το πότε αλλά από πολύ νωρίς στην ιστορία του χριστιανισμού κατατάσσεται στην χωρία των αγίων μιας και γίνεται πολλές φορές μνεία σε εκκλησιαστικά χειρόγραφα για την εορτή της μνήμης της, η οποία μάλιστα είναι στις 27 Οκτωβρίου, αλλά προς τιμήν της υπήρχε και μόνη αφιερωμένη σε αυτήν στην περιοχή της Κωνσταντινούπολης τον 13ο αιώνα.

Άγνωστη στους ανθρώπους, ιδιαιτέρως γνωστή όμως στον Χριστό η Αγία Πρόκλα μεσσιτεύει από εκεί ψηλά δίπλα στον θρόνο του Πανάγαθου Θεού για οποίο την επικαλείται.

Δεν τιμάται μόνο από τους ορθόδοξους αλλά και από όλο τον χριστιανικό κόσμο ενώ η ίδια όπως φαίνεται θέλει να μένει στην αφάνεια ίσως διότι δεν επηρέασε αυτούς που προσπάθησε, ίσως και λόγω της ταπεινοφροσύνης.

Επηρέασε όμως το όνειρο αυτό την ζωή της ίδιας δίδοντας της μεγάλη ευλογία αλλά και παρρησία ενώπιον του θρόνου του Θεού μιας και δεν είναι καθόλου συνηθισμένο όνειρα να αποκαλύπτουν περί του ίδιου του Χριστού σε ανθρώπους.

...και κάπως έτσι το σώμα της εκκλησίας σύσσωμο ψάλλει «Έχει παρεστώσάν σε, Πρόκλα Δεσπότης, Ο Πιλάτω πριν σω παραστάς συζύγω».

Θείου πληρουμένη ἤδη φωτός, Πρόκλα μακαρία, τῆς ψυχῆς μου τόν σκοτασμόν, λῦσον ταῖς εὐχαῖς σου, καί φέγγει μετανοίας, καταύγασον τόν νοῦν μου, καθικετεύω σε.

Αγία Πρόκλα, Αγία του Θεού πρέσβευε

 υπέρ ημών.

Εύχεσθαι και εσείς...

Πηγή: romfea.gr

Άγιος Λογγίνος ο εκατόνταρχος που τρύπησε με την λόγχη του τα πλευρά του Ιησού

Του Σπύρου Συμεών για την Romfea.gr

Ο Χριστός ήταν ο πρώτος από τους τρεις σταυρωθεντες στον Γολγοθά ο οποίος "εξέπνευσε" κι αφου η γη σκοτείνιασε κ σείστηκε μα κι αφού ο Άδης είδε τον Υιό και Λόγο να κατεβαίνει στο βασίλειο του αντιλήφθηκε το "κακό" που τον βρήκε και παραφρονίστηκε.

Πολλές φορές οι σταυρωθέντες έχαναν τις αισθήσεις τους πάνω στον σταυρό και πέθαιναν μετά από ώρες. Άλλωτε επειδή περνούσαν ώρες μέχρι να εκπνεύσουν με μια βαριοπούλα ένας στρατιώτης τους έσπαγε τα κόκκαλα των ποδιών τους με αποτέλεσμα να τους επιφέρει επιπλέον πόνο, σοκ αλλά και αδυναμία να στηριχθούν στα πόδια τους πάνω στον σταυρό και το σώμα τους να κρεμιέται από τα χέρια και από την έντονη αιμορραγία αλλά και την επιπλέον δυσκολία λειτουργίας των πνευμόνων να πεθαίνουν μετά από λίγα λεπτά.

Η ημέρα που παρέδωσε τον "πνεύμα" Του ο Χριστός ήταν η Παρασκευή πριν το Πάσχα των Ιουδαίων.

Μα επειδή πλησίαζε το Σάββατο που ήταν μεγάλη μέρα για τους Ιουδαίους δεν γινόταν να περιμένουν πότε θα εκπνεύσουν οπότε δόθηκε διαταγή σε έναν στρατιώτη να τους σπάσει τα κόκκαλα. Βάναυσο και για τους σταυρωθέντες μα και για τους δικούς τους που βρισκόταν κάτω από τον σταυρούς.

Τα κόκκαλα των ποδιών των δύο ληστών τα έσπασαν και καθώς πλησίασε ο στρατιώτης να κάνει το ίδιο και στον Χριστό ο εκατόνταρχος των Ρωμαίων τον σταμάτησε και με την λόγχη του τρύπησε τα πλευρά Του Ιησού από όπου ξεπήδησε αίμα και ύδωρ αποδεικνύοντας πως πλέον ο Χριστός είχε "πεθάνει".

Το αίμα και το ύδωρ έπεσε στο πρόσωπο του Εκατόνταρχου και αμέσως ο ίδιος θεραπεύτηκε από μια νόσο που τον ταλαιπωρούσε.

Ποιος ήταν όμως αυτός ο εκατόνταρχος; Ο οποίος μάλιστα είναι γνωστός μιας και απεικονίζεται δίπλα από τον Σταυρωθέντα Χριστό;

Πήρε το όνομα Λογγίνος αν και η ιστορία δεν διέσωσε το όνομα του αλλά αυτό προήλθε από την λέξη "λόγχη" στην Λατινική της εκδοχή.

Λογγίνος δηλαδή είναι αυτός που λόγχησε τον Χριστό. Καταγώταν από την Καππαδοκία. Ήταν εκατόνταρχος το οποίο σημαίνει ότι διοικούσε μια στρατιά 100 Ρωμαίων ανδρών ως αξιωματούχος του ρωμαϊκού στρατού και τελούσε υπό τις διαταγές του Πόντιου Πιλάτου.

Μνημονεύεται ως εκατόνταρχος στα ευαγγέλια αλλά και πάλι δεν αναφέρεται εκεί το όνομα του.

Αφού παρακολούθησε όλη την πορεία του Χριστού από την σύλληψη του έως και τον θάνατο Του κι εφόσον θεραπεύτηκε, μέσα του κλονίσθηκε και πίστεψε ενώ φαίνεται να είναι πιο ανθρώπινος και πιο ευαίσθητος μιας και δεν ήθελε να αντικρύσει η Παναγία ως Μάνα και αυτό το βάναυσο που έσπαζαν τα κόκκαλα των σταυρωμένων για αυτό και δεν επέτρεψε στον στρατιώτη να το κάνει αλλά με την λόγχη του απέδειξε πως πλέον ο Χριστός είχε παραδώσει τον Πνεύμα Του.

Μα η ιστορία του δεν σταματά εκεί καθώς η παράδοση θέλει το δικό του τάγμα να φυλάζει και τον Πανάγιο Τάφο και κάπως έτσι αποτέλεσε μάρτυρας και της Ανάστασης του Θεανθρώπου, ενώ αμέσως μετά οι αρχιερείς προσπάθησαν να τους δωροδοκήσουν για να μην επαληθεύσουν την Ανάσταση (τόσο είχαν τυφλωθεί από τα πάθη τους που ενώ έβλεπαν την Αλήθεια προσπαθούσαν να τα βάλουν μαζί της έστω κι αν ποτέ κανείς δεν κατάφερε να την νικήσει) ο Λογγίνος αρνήθηκε και παραιτήθηκε του αξιώματος του μαζί με δύο στρατιώτες που είχαν πιστέψει αποσύρθηκε, βαπτίσθηκε χριστιανός μαζί τους και μετέδωσε το μήνυμα της Αναστάσεως του Χριστού.

Μα οι αρχιερείς δεν μπορούσαν να τιθασεύσουν τον εγωισμό τους και δεν ήθελαν να τον αφήσουν ατιμώρητο οπότε τον συκοφάντησαν ότι επαναστάτησε εναντίον του Καίσαρα και τάχθηκε με τους λίγους οπαδούς ενός "παραφρονα" που υπονόμευε τον Καίσαρα στο Ισραήλ και αυτοαποκαλούταν ως Βασιλιάς των Ιουδαίων.

Έτσι ο Τιβέριος έδωσε εντολή στον Πόντιο Πιλάτο να τον τιμωρήσει, κι αυτός με την σειρά του απέστειλε ομάδα στρατιωτών προκειμένου να τον εντοπίσουν και να τον θανατώσουν.

Πράγματι οι στρατιώτες ξεκίνησαν και κατά την αναζήτηση του Λογγίνου και των δύο ακόμη στρατιωτών του φθάνοντας σε ένα σπίτι προκειμένου να ρωτήσουν για το που βρίσκεται ένας ευγενής και ρωμαλαιος άνδρας τους άνοιξε την πόρτα και τους υποδέχθηκε στην οικεία του, τους παρείχε με πολύ ευγένεια ότι πρόσταζε η φιλοξενία της εποχής, τους μαγείρεψε πλουσιοπάροχα κι εφόσον πέρασε η ώρα έμαθε κι επιβεβαίωσε αυτό που φαντάζονταν από τους ίδιους του Ρωμαίους στρατιώτες για το τι αναζητούσαν.

Οι άλλοι δύο στρατιώτες όπως λέγεται στην παράδοση έλειπαν από την οικία του Λογγίνου, μα και οι Ρωμαίοι που είχαν αποσταλεί για αν τον θανατώσουν δεν γνώριζαν πως βρίσκονταν στην οικία του καταζητούμενου πόσο μάλλον πως ο καταζητούμενος ήταν αυτός που τους παρείχε πλουσιοπάροχη φιλοξενία και τους φερόταν με ευγένεια.

Όταν δε έφτασαν οι αλλοι δύο συν-στρατιωτες του Λογγίνου έφτασε η ώρα για την αποκάλυψη. Οι Ρωμαίοι απεσταλμένοι έμειναν έκπληκτοι καθώς ο Λογγίνος θα μπορούσε να φύγει και να αποφύγει την σύλληψη και την θανάτωση του μα δεν το έκανε, ίσα ίσα τους έδειξε ευγένεια, καλοσύνη και φροντίδα. Όλα αυτά στους διώκτες και τους μέλλοντες δήμιους του.

Τον ρώτησαν γιατί δεν έφυγε κι ο ίδιος ο Λογγίνος αποκρίθηκε πως ανυπομονούσε να μαρτυρήσει και να ακολουθήσει τον Κύριο του, αυτόν που είδε μπρος τα μάτια του να βασανίζεται, να σταυρώνεται και ναι Αναστάται εκ νεκρών, το ίδιο και οι δύο άλλοι πρώην συν-στρατιωτες του.

Η διαταγή όμως ήταν διαταγή κι αν δεν την εκτελούσαν οι Ρωμαίοι στρατιώτες γνώριζαν πως θα πλήρωναν με την δική τους την ζωή κι έτσι αποκεφάλισαν τους τρεις "αποστάτες" της Ρώμης και τοποθέτησαν τις τιμές κεφαλές τους σε ένα σακί το οποίο παρέδωσαν στον Πόντιο Πιλάτο προς απόδειξη της εκτέλεσης της διαταγής του.

Μόλις ο Πόντιος Πιλάτος επιβεβαιώθηκε ότι πρόκειταν για τους τρεις αυτούς "αποστάτες" έριξε το σακί σε μια χωματερή.

Μετά από πολύ καιρό μια τυφλή γυναίκα καθώς έψαχνε να βρει κάτι ανάμεσα στην χωματερή ξέθαψε την κάρα του Αγίου Λογγίνου και όταν την ακούμπησε αμέσως βρήκε το φως της. Η κάρα, η κεφαλή πάνω στην οποία χύθηκε αίμα και ύδωρ από το Τίμιο Σώμα του Χριστού ήταν πλέον πηγή ιαμάτων...

Κι έτσι ο εκατόνταρχος με τους δύο άλλους πρώην συν-στρατιωτες του έλαβαν τον στέφανον του μαρτυρίου και μεσσιτεύουν από τον ουρανό για εμάς ενώ παραμένουν εις τους αιώνες μάρτυρες της πορείας του Θεανθρώπου προς τον Γολγοθά αλλά και της λαμπρής και μοναδικής Αναστάσεως Του.

Καλή Ανάσταση.
Εύχεσθαι...!!

Πηγή: romfea.gr

Γιατί κόκκινα αβγά και μάλιστα Μ. Πέμπτη;

Του Σπύρου Συμεών

Κάθε Μεγάλη Πέμπτη οι νοικοκυρές βάφουν κόκκινα αβγά. 

Ποια η αφορμή που ξεκίνησε αυτό και γιατί πρέπει να βάφονται κόκκινα; 

Γιατί πραγματοποιείται την Μ. Πέμπτη το έθιμο;

Γιατί τσουγκρίζουμε τα αβγά την Κυριακή του Πάσχα μετά την Ανάσταση; 

Το αβγό τα αρχαία χρόνια σε πολλούς πολιτισμούς ήταν σύμβολο της ζωής διότι μέσα στο κέλυφος του έκρυβε την επερχόμενη ζωή.

Η παράδοση λέγει πως όταν ένας Ρωμαίος αξιωματούχος έμαθε για την Ανάσταση του Χριστού από την Αγία Μαρία την Μαγδαληνή  δεν μπορούσε να πιστέψει ότι ένας νεκρός μπορεί να αναστηθεί και να επιστρέψει στην ζωή, η Μαρία η Μαγδαληνή προσπαθούσε να τον πείσει ομολογώντας την Ανάσταση του Χριστού και καθώς περνούσε μια υπηρέτρια του αξιωματούχου από εκεί κρατώντας ένα καλάθι αβγά βλέποντας την ο Ρωμαίος αξιωματούχος λέγει στην Μαρία την Μαγδαληνή πως αν τα αβγά γίνουν κόκκινα τότε θα μπορέσει να πιστέψει ότι έγινε η Ανάσταση του Χριστού. Και πράγματι τα αβγά έγιναν κόκκινα και όσοι το είδαν πίστεψαν βλέποντας αυτό το θαύμα...

Για τον χριστιανισμό το αβγό μέσα του κρύβει την ζωή ενώ το κέλυφος συμβολίζει τον Τάφο του Χριστού. 

Το κόκκινο συμβολίζει το Αίμα του Χριστού. Το Αίμα το οποίο έχυσε κατά τα Άγια Πάθη Του και την Σταύρωση Του.

Γιατί όμως βάφονται την Μεγάλη Πέμπτη; Επειδή την Μεγάλη Πέμπτη στις εκκλησίες διαβάζονται τα 12 Ευαγγέλια, την Μεγάλη Πέμπτη το βράδυ μέσα από την εξιστόρηση των ευαγγελίων χύνεται το Αίμα του Χριστού στην γη και επιλέχθηκε αυτή η μέρα που παλιότερα την αποκαλούσαν και κοκκινοπέμπτη.

Το αβγό περικλείει μέσα του την ζωή όπως και ο Τάφος του Χριστού περίκλειε μέσα Του τον Ζωοδότην Χριστό. 
Τα τελευταία χρόνια ξεκίνησαν να βάφουν και σε άλλα χρώματα τα αβγά με επιρροή από την Ανατολή αλλοιώνοντας την εννοιολογική σημασία αυτού του εθίμου και βάζοντας στο πίσω μέρος και το θαύμα πάνω στο οποίο βασίστηκε η παράδοση κάτι όμως που είναι λάθος εφόσον αλλοιώνει σε πολλά επίπεδα την παράδοση.

Τέλος να πούμε πως μετά την Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία τσουγκρίζουμε τα αβγά λέγοντας και ομολογώντας το "Χριστός Ανέστη" απαντώντας "Αληθώς Ανέστη ο Κύριος". Η κίνηση αυτή συμβολίζει το άνοιγμα του Τάφου από τον Άγγελο και την θριαμβευτική έξοδο από το εσωτερικού του Ζωοδώτου αυτού Τάφου του Αναστάντος Κύριου. Την νίκη της Ζωής επί του Θανάτου και αυτό αποτελεί μια μικρή ομολογία έστω και από στόματα τα οποία μπορεί να μην το λένε με πίστη αλλά ομολογούν την αλήθεια  άθελά τους...

Καλή Ανάσταση..!!!
Εύχεσθαι

Γέροντας Ευθύμιος, ένας απο τους πιο φωτισμένους γέροντες του Αγίου Όρους μιλά για τα γεγονότα των τελευταίων εβδομάδων. Τι θα έκανε ο Άγιος Παΐσιος;

Γέροντας Ευθύμιος: «Κύριε, σώσον λαόν απεγνωσμένον»

Στίς κρίσιμες ἡμέρες πού διανύομε καί στήν ἱερότητα τῶν ἡμερῶν τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος ἐπιβάλλεται μᾶλλον σιωπή καί προσευχή.

Ὅμως ἐπειδή προσφάτως στό Διαδίκτυο κυκλοφορήθηκαν κάποιες ἀπόψεις μέ τόν ὄνομά μου, πρός ἀποκατάσταση τῆς ἀληθείας, γιά νά μήν προκύψη ζημία, ἀναφέρω τά ἑξῆς: 

Οὐδέποτε εἶπα σέ ἀνθρώπους νά ἀποθηκεύουν τρόφιμα λόγω ἐπικείμενου πολέμου καί οὐδέποτε προφήτευσα τήν λήξη τῆς ἀπειλῆς τοῦ ἰοῦ, ὅπως κάποιοι ἀνεύθυνα καί ψευδῶς διέδωσαν.

Ἐπίσης χωρίς τήν ἀδειά μου ἀνήρτησαν συζητήσεις μου μέ ἀνακριβεῖς καί ἀντικρουόμενες ἀπόψεις μου γιά τόν κορονοϊό, οἱ ὁποῖες προκάλεσαν ἐρωτηματικά.

Ἡ ἄποψή μου φαίνεται ξεκάθαρα σέ ὅσα ἀκολουθοῦν, εἶναι ἐντελῶς προσωπική, χωρίς διάθεση νά τήν ἐπιβάλλω καί σέ ἄλλους.

Στά τόσα δυσβάσταχτα προβλήματα πού ἔχουν οἱ ἄνθρωποι, τώρα προστέθηκε καί ἡ ἀπειλή τοῦ ἰοῦ, πού κατήντησε ἐφιάλτης.

Πιό πολύ ὑποφέρουν οἱ ἄνθρωποι ἀπό τόν φόβο, τόν πανικό καί τόν ἀκούσιο ἐγκλεισμό, παρά ἀπό τόν ἰό.

Ἡ πολιτεία πῆρε μέτρα προστασίας, ἀλλά ἡ Ἐκκλησία ἔχει τά δικά της ἐφόδια γιά τήν ἀντιμετώπιση τοῦ ἰοῦ, πού τώρα ταπεινωμένη ὅσο ποτέ ἄλλοτε, ἀποδυναμωμένη καί δεσμευμένη ἀπό τήν πολιτεία, ἀδυνατεῖ νά τά παράσχη στούς πιστούς της.

Παλαιώτερα σέ παρόμοιες περιπτώσεις θανατηφόρων ἐπιδημιῶν τελοῦσε ἁγιασμούς καί ἔκανε λιτανεῖες ἱερῶν εἰκόνων καί ἁγίων λειψάνων.

Γιατί καί σήμερα νά μήν γίνωνται αὐτά; «Μή οὐκ ἰσχύει ἡ χείρ Κυρίου» νά μᾶς βοηθήση καί σήμερα;

Στό χωρίο μου τήν τρίτη δεκαετία τοῦ 20ου αἰῶνος ἔπεσε λοιμώδης νόσος ἀπό τήν ὁποῖα πέθαναν 50 μικρά παιδιά σέ λίγες ἡμέρες. Δέν προλάβαιναν νά ἀνοίγουν τάφους.

Ἔφεραν τότε τήν κάρα τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπους ἀπό τόν Ἅγιο Στέφανο Μετεώρων καί ἀμέσως κατέπαυσε τό θανατικό.

Ἀπό τότε πού ὁ Κύριος ἐτέλεσε τόν Μυστικό Δεῖπνο καί παρέδωσε τό ἁγιώτατο μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας, δέν ἔπαυσε μέχρι σήμερα νά τελεῖται ἡ «σωσίκοσμη» θεία Λειτουργία.

Οὔτε ὁ Διοκλητιανός, οὔτε οἱ Τοῦρκοι, οὔτε οἱ κομμουνιστές στήν Ρωσσία, οὔτε οἱ Γερμανοί στά χρόνια τῆς κατοχῆς κατάφεραν νά παύσουν τήν θεία Λειτουργία καί τήν προσέλευση τῶν πιστῶν γιά τήν θεία Κοινωνία.

Καί τώρα μέ τόν φόβο τοῦ ἰοῦ ἔκλεισαν οἱ Ναοί καί στεροῦνται οἱ πιστοί τήν σωστική χάρη τῶν Μυστηρίων, πού τόση ἀνάγκη τήν ἔχουν.

Ἀντιθέτως, τήν ἴδια ὥρα πού ἐδῶ ὅλα σιωποῦν ἀπό φόβο, στίς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες τῆς Σερβίας, Βουλγαρίας καί Γεωργίας γίνεται ἡ λατρεία ἀπρόσκοπτα, οἱ ναοί εἶναι ἀνοιχτοί, τελεῖται ἡ θεία Λειτουργία καί δέν φοβοῦνται οἱ πιστοί μήν προσβληθοῦν ἀπό τόν ἰό. 

Τά μέτρα προστασίας πού ἐπιβάλλει ἡ νῦν κυβέρνηση εἶναι ἀντισυνταγματικά, δυσβάσταχτα, ὑπερβολικά καί ἄνισα πρός τούς Ἕλληνες Ὀρθοδόξους, ἐνῶ ἔχουν δημιουργήση ἕνα κλῖμα τρομοκρατίας, τό ὁποῖο ἐπιδεινώνουν τά ΜΜΕ.

Ναί, ὑπάρχει ὁ ἰός καί ἐπιβάλλεται νά προστατεύσωμε τήν ὑγεία μας καί τήν ὑγεία τῶν ἄλλων. Ὅμως ὁ φόβος πρέπει νά ἐκλείψη, διότι στήν κατάσταση τοῦ φόβου ὁ ἄνθρωπος δέν μπορεῖ νά σκεφθῆ καί νά ἐνεργήση λογικά καί διακριτικά.

Σέ παρόμοια περίπτωση, ὅταν ἔγινε ἡ ἔκρηξη στό Τσερνομπίλ, οἱ ἄνθρωποι τότε πανικοβλήθηκαν καί ἐξέταζαν τά λαχανικά καί τά φροῦτα γιά νά τρῶνε ἀπό αὐτά πού εἶχαν τήν λιγώτερη ἀκτινοβολία.

Ὁ ὅσιος Παΐσιος ἐρωτηθείς εἶπε νά κάνωμε τόν σταυρό μας καί νά τρῶμε ἄφοβα, δίνοντας ὁ ἴδιος πρῶτος τό παράδειγμα.

Ἄν ζοῦσε σήμερα εἶναι ἀδιανόητο νά τόν βλέπαμε μέ μάσκα καί γάντια, νά ἔχη στήν τσέπη του τό μπουκάλι μέ τό οἰνόπνευμα καί νά ἀποφεύγη τούς ἀνθρώπους ἤ νά τούς μιλᾶ ἀπό ἀπόσταση.

Εἶναι βέβαιο ὅτι θά εἰρήνευε τούς ἀνθρώπους καί θά βοηθοῦσε νά ἀποβάλλουν τόν φόβο καί πιό πολύ θά ἐλυπεῖτο γιά τό κλείσιμο τῶν Ἐκκλησιῶν.

Εἶναι ἀταίριαστος αὐτός ὁ φόβος γιά τούς χριστιανούς πού ἐμπνέονται ἀπό τό παράδειγμα τοῦ Θεανθρώπου καί ἀπό τούς Μάρτυρες τῆς πίστεώς μας.

Ἀπό πολλούς ἀναμένεται ἐναγωνίως ἡ νίκη τοῦ κορονοϊοῦ μέ τήν ἐφεύρεση τοῦ ἐμβολίου, τό ὁποῖο θά εἶναι ὑποχρεωτικό γιά ὅλους. Ἐμεῖς ἀρνούμαστε νά κάνωμε τό ἐμβόλιο.

Ὅποιος φοβᾶται, ἄς κάνη ὅσα ἐμβόλια θέλει, ἀλλά νά γνωρίζη ὅτι μπορεῖ νά ἔχη ἀπρόβλεπτες βαρειές παρενέργειες, ὅπως εἶχαν τά ἐμβόλια πού ἔκαναν στά παιδιά πρίν λίγα χρόνια γιά τήν νόσο τῶν πτηνῶν καί πολλά παρέλυσαν.

Ὅπως ἐπίσης ἔπαθαν σκλήρυνση κατά πλάκας πολλοί πού ἔκαναν τό ἐμβόλιο τῆς ἡπατίτιδας Β' καί τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ ἄλλα ἐμβόλια.

Ἄν δέν φυλάξη ὁ Θεός, τί μποροῦν νά κάνουν τά ἐμβόλια καί τά φάρμακα;

Ὁ ἄθεος Καζαντζάκης γιά νά προφυλαχθῆ ἀπό τήν χολέρα σέ ταξίδι του στό ἐξωτερικό, ἔκανε ἐμβόλιο καί πάλι νόσησε.

Ἐμεῖς ἔχομε ἀνώτερα ἐμβόλια καί «φάρμακα ἀθανασίας», τά ἅγια Μυστήρια. Γιατρούς δοκιμασμένους καί εἰδικούς γιά τόν ἰό, τόν ἅγιο Χαράλαμπο, τόν ἅγιο Βησσαρίωνα Δουσίκου, πού εἶναι γιά τήν πανώλη καί τόσους ἄλλους Ἁγίους.

Τώρα ὅμως μέ τίς αὐστηρές  ἀπαγορεύσεις ὁ λαός παραμένει ἀβοήθητος καί ἀπαρηγόρητος. 

Καί ἐνῶ ὅλοι ἀγωνίζονται γιά τήν ἀντιμετώπιση τοῦ ἰοῦ, κάποιοι, ἄλλα ἔχουν κατά νοῦ καί κάπου ἀλλοῦ ἀποβλέπουν.

Κορυφαῖοι γιατροί καί ἐπιστήμονες ἐπισημαίνουν ὅτι αὐτά πού γίνονται εἶναι τέστ πειθαρχίας γιά νά χειραγωγοῦν τούς ἀνθρώπους ἐκεῖ πού θέλουν.

Αὐτό φαινόταν παράξενο καί ἀπίθανο μέχρι πρότινος ἀλλά δέν εἶναι φαντασία, διότι οἱ ἄνθρωποι πλέον τό λένε δημόσια: «Ἡ πανδημία τοῦ κορονοϊοῦ ἀνέδειξε τήν ἀνάγκη μιᾶς παγκόσμιας δημοκρατικῆς διακυβέρνησης» (Γιώργος Παπανδρέου) καί προτείνουν «νά ἔχη ὁ κάθε ἄνθρωπος ἕνα μικροτσίπ γιά νά ἔχη βιομετρικά δεδομένα σέ σχέση μέ τόν ἰό ἤ μέ ἄλλες ἐπιδημικές μετρήσεις» (Εὐάγγελος Βενιζέλος).

Αὐτοί μιλοῦν ἀνοιχτά γιά σφράγισμα καί παγκόσμια δικτατορία, ἀλλά ἐμεῖς καταλαβαίνομε; Καί τί κάνομε; Ἄν καί τόσα εἶχε γράψει καί πῆ ὁ ὄσιος Παΐσιος γιʼ αὐτό τό θέμα.

Αὐτούς τούς ἀνθρώπους πού μᾶς ὑποδούλωσαν στούς ξένους δανειστές καί τώρα μᾶς ὁδηγοῦν στήν σκλαβιά τοῦ Ἀντιχρίστου, εἶναι δυνατόν νά τούς ἐμπιστευθοῦμε;

Ὁ ὅσιος Παΐσιος προλέγοντας τίς μελλοντικές δυσκολίες τόνιζε:  «Μόνο μέ καλή πνευματική ζωή θά τά βγάλωμε πέρα».

Ἐπέτρεψε ὁ Θεός γιά τίς ἁμαρτίες μας αὐτήν τήν μεγάλη δοκιμασία.

Ἔχομε ἀνάγκη ἀπό εἰλικρινῆ μετάνοια, ὑπομονή ἀνεξάντλητη καί προσευχή ἀδιάλειπτη, ἡ ὁποία ἐνισχύει τήν Πίστη μας.

Εὐχώμαστε ἀδελφικά καλή Ἀνάσταση μέ τίς ὁποιεσδήποτε συνθῆκες.

Ὁ Ἀναστάς, ὁ Κύριος τῆς ζωῆς καί Νικητής τοῦ θανάτου νά παρηγορήση, νά φωτίση μέ τό φῶς τῆς Ἀναστάσεώς Του ὅλους μας καί νά δώση δύναμη καί ἀντοχή στόν λαό Του.

Μέ τήν χάρη Του νά φθάσωμε στήν ἡμέρα τῆς ἀπολυτρώσεώς μας ἀπό τήν ἁμαρτία καί ἀπό ὅλα τά δεινά. Ἀμήν.

Μέ πόνο ψυχῆς

καί εἰλικρινή φιλαδελφία.

Ἱερομόναχος Εὐθύμιος

Καλύβη Ἀναστάσεως - Καψάλα 

Ἅγιον Ὄρος
01-14/04/2020

Πηγή: romfea.gr

Η Παναγία η Προυσιώτισσα σώζει το Μεσολόγγι και το Αγρίνιο απο επιδημία ...

Ήταν Οκτώβριος του 1918. Μία επιδημία θερίζει το Αγρίνιο και το Μεσολόγγι. Οι νεκροί είναι τόσοι, που οι παπάδες δεν προφταίνουν ούτε καν να τους διαβάσουν μεμονωμένα.

Φόβος έχει απλωθεί πάνω από την περιοχή, καθώς η ίδια κατάσταση επικρατεί και στα γύρω χωριά αλλά και στο Αιτωλικό.
Η επιστήμη φαίνεται ανίκανη να ανακόψει την πορεία της νόσου. Ο αριθμός των θανάτων μόνο μέσα στο Αγρίνιο φτάνει τον αριθμό των 40 έως 50 ημερησίως. Μέσα σ’ αυτήν την παραζάλη της απελπισίας, που συνέχει όλους, υπάρχουν και μερικοί γέροντες που θυμούνται το θαύμα πριντης Παναγίας της Προυσιώτισσας πριν 64 χρόνια, το 1854, μια άλλη επάρατος νόσος, η χολέρα, είχε σκεπάσει την πόλη του Αγρινίου και είχε αποδεκατίσει τον πληθυσμό της. Με την ευλογία του Αμβροσίου και με το σχετικό έγγραφο της άδειας η τριμελής επιτροπή κατά το δειλινό της 22ας Οκτωβρίου, έφτανε στο Μοναστήρι, στον Προυσσό. Το πρωϊ της 24ης Οκτωβρίου 1918, μετά τον Όρθρο, σχηματίζεται η πομπή και η Ιερά πομπή ξεκινάει…
Εν τω μεταξύ στο Αγρίνιο έχουν ειδοποιηθή. Από την πόλη και τα γύρω χωριά χιλιάδες οι πιστοί. Μετά την Παράκληση στην Μητρόπολη, ξεκινάνε σε μια ολονύκτια πορεία μέσα στα βουνά. Τραβάνε όλοι με συντριβή και μετάνοια… οι χιλιάδες αυτές των πιστών συναντώνται με την θρησκευτική πομπή που φέρνει την Θαυματουργό Εικόνα πάνω σε μια από τις ψηλότερες κορφές των Αραποκέφαλων. Σε πέντε χιλιάδες υπολογίσθηκαν οι Χριστιανοί, που γονυπετείς γέμισαν τα γύρω φαράγγια και με δάκρυα μετανοίας πραγματικής προσεύχονταν στην Παναγία.
Η Θεία Εικόνα κατευθύνεται στο Ναό της Αγίας Τριάδος, όπου αναπέμπεται ευχαριστήρια Δέηση και ακολουθεί Μεγάλη Παράκληση, επί ένα 24ωρο συνεχώς, οι Ιερείς δεν σταματούν να ψέλνουν ομαδικές Παρακλήσεις των πιστών, ολόκληρος ο πληθυσμός εξομολογείται και μεταλαβαίνει των Αχράντων Μυστηρίων. Μετά τις πρώτες ώρες από την άφιξη της Προυσιώτισσας στην πόλη, το κακό είχε σταματήσει. Η Εικόνα μεταφέρθηκε διαδοχικά και λιτανεύθηκε στους Ναούς στον παλαιό Ναό του Αγίου Χριστοφόρου, της Ζωοδόχου Πηγής και του Αγίου Δημητρίου. Το θαύμα είχε συντελεσθή ομαδικά, επιτροπές  φτάνουν από τα γειτονικά χωριά και από τις δύο πόλεις, το Μεσολόγγι και το Αιτωλικό.

Την 1η Νοεμβρίου 1918, η Εικόνα φτάνει με το τραίνο στον σταθμό του Μεσολογγίου, στον ναό του Αγίου Δημητρίου οι κάτοικοι της αναμένουν από τη βαθειά νύκτα, παρά το γεγονός ότι έριχνε καταρρακτώδη βροχή.Ο λαός ανέμενε καρτερικώτατα. Το μέγα θαύμα συντελείται. Μάρτυρες παρίστανται όλοι οι κάτοικοι. Κατά το Μεσονύκτιο, ενώ όλοι προσεύχονταν, αρχίζει να πνέη σφοδρότατος άνεμος που ξερρίζωσε πολλές δεκάδες δένδρων της πόλης. Από το πρωϊ της 2ας Νοεμβρίου 1918 κανένας θάνατος δεν σημειώθηκε στο Μεσολόγγι και οι Μεσολογγίτες κάνουν έρανο και στέλνουν στο μοναστήρι του Μπορσού ένα μεγάλο ασημένιο καντήλι το οποίο έως και σήμερα στέκει στο κατανυκτικό χώρο του προσκυνητάρι ου της Παναγίας. Οι κάτοικοι με πρωτοφανή ευλάβεια προσέρχονταν στην Αγία Εικόνα. Το ίδιο θαύμα συμβαίνει και στο Αιτωλικό! Άπειρα θαύματα διηγούνται οι κάτοικοι….

Από τότε εις ένδειξιν ευχαριστίας προς την Παναγία κάθε ναός των περιοχών που πέρασε τοποθέτησε σε περίλαμπρο προσκυνητάρι αντίγραφο της Παναγίας της Προυσιώτισσας



Μεγαλυνάριον

Δεύτε την εικόνα την ιερά, της Προυσιωτίσσης, ασπαζόμεθα ευλαβώς, βρύουσαν παντοίων νόσων και πάσης βλάβης, ρώσιν δαψιλεστάτην και χάρην άφθονον