Γαβαλού, περηφάνια για τον μικρό Γιάννη Παπαθανασίου με ολική απώλεια όρασης που παρέλασε!!

 

Με περηφάνια πραγματοποιήθηκε στη Γαβαλού Μακρυνείας η παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου.

Θερμό χειροκρότημα έλαβαν όλοι οι μαθητές που συμμετείχαν. Ιδιαίτερα συγκινητική υπήρξε η στιγμή που αντιλήφθηκαν την συμμετοχή ενός παιδιού με ολική απώλεια όρασης.

Παρέλασε με συνοδό όπως προβλέπεται και μάλιστα ήταν παραστάτης. Πρόκειται για τον μαθητή Ιωάννη Παπαθανασίου της Α΄ τάξης του γυμνασίου.

Ο ίδιος όπως δήλωσε ήταν μεγάλη η τιμή που ένιωσε. Ενώ και ο διευθυντής του σχολείου κ. Βασίλειος Δανίας δήλωσε πως ήταν μεγάλη τιμή για το σχολείο να παρελάσει ο μικρός Γιάννης.

Εμείς πάλι πέρα από τα θερμά συγχαρητήρια στον μικρό Γιάννη ο οποίος μας έκανε λίγο παραπάνω υπερήφανους σήμερα, συγχαίρουμε και τους καθηγητές, τους οικείους του, την οικογένεια του, τους συμμαθητές του αλλά και την καθηγήτρια-οδηγό κ. Στέλλα Παντελή που τον συνόδευσε σε όλη την διάρκεια της παρέλασης. 

Σήμερα τα αιματοβαμμένα από την γερμανική κατοχή χώματα της Γαβαλούς αλλά και της Μακρυνείας ένιωσαν αγαλλίαση που ο μαρτυρικός αυτός τόπος δείχνει ότι όλοι μας έχουμε τα ίδια δικαιώματα στην ζωή αλλά και πως όλοι αξίζουν τον δέοντα σεβασμό.

Ευχόμαστε σε όλα τα παιδιά να δουν τα όνειρα τους να πραγματοποιούνται και να τιμούν κάθε στιγμή της ζωής τους, τους ήρωες προγόνους μας.

Στο δε μικρό Γιάννη πέρα από την ευχή να πραγματοποιηθεί κάθε όνειρο του περιμένουμε να τον δούμε και σημαιοφόρο!!

Χρόνια πολλά Γαβαλού, 

χρόνια πολλά Ελλάδα, 

χρόνια πολλά Μακρυνεία.

Όταν οι Έλληνες βιώσουν την ιστορία τους ο κόσμος θα "υποταχθεί" σε αυτούς. Χρόνια πολλά Ελλάδα.

 

Έλληνες, το κεφάλι ψηλά. Η ιστορία της πατρίδος σας, σας δίδει τα πρωτεία της παγκόσμιας ιστορίας!!

Χρόνια πολλά Έλληνες..!!!

Οι Έλληνες ήρωες άλλαξαν την ιστορία του κόσμου. 

Στο εξής θα λέμε πως οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες. 

Πλέον ο ηρωισμός είναι υποδιαίστερος προσδιορισμός από ένα ολόκληρο και μοναδικό έθνος.

Η παρέλαση στην Γαβαλού

Πατώντας τον παρακάτω σύνδεσμο δείτε αναρτημένο βίντεο στο you tube με απόσπασμα από την παρέλαση στην Γαβαλού.

Χρόνια πολλά. Ζήτω η ελευθερία...!!

Δείτε εδώ το βίντεο -> Παρέλαση

φωτό: στιγμιότυπο από το βίντεο

Ελλάδα μας χρόνια πολλά!!!

Χρόνια πολλά Ελλάδα, χρόνια πολλά Έλληνες, χρόνια πολλά σε όσους αγωνίζονται για την ελευθερία σε κάθε άκρη της γης!!!

Ένα από τα σπουδαιότερα ιδανικά της ανθρωπότητας είναι η ελευθερία. Η ελευθερία είναι και το δώρο του Θεού στον άνθρωπο διότι τους έπλασε ελεύθερους ακόμη και στην βούληση τους και στην κάθε επιλογή τους.

Σήμερα είναι η μέρα όπου πριν δύο και πλέον αιώνες Ευαγγελίσθηκε το έθνος μας την ελευθερία ξανά ύστερα από 400 χρόνια, εξάλλου για αυτό επιλέχθηκε η έναρξη της επανάστασης να πραγματοποιηθεί σε μια τόσο μεγάλη ημέρα για την χριστιανοσύνη αλλά και την ανθρωπότητα στην ουσία.

Ας μην ξεχνάμε όμως κάτι πολύ σημαντικό. Το κάθε ιδανικό αποκτιέται μόνο αν συλλογικά εργαστούμε και βγάλουμε τις έχθρες για το καλό του κοινωνικού συνόλου. Το ξέρω είναι αδύνατο ιδιαίτερα στις ημέρες μας αλλά δεν μπορούμε να πάψουμε να εργαζόμαστε σε αυτό και να ελπίζουμε ότι θα το καταφέρουμε. 

Εκείνη η εποχή άφησε ιστορία με τους ήρωες της αλλά γράφτηκαν και οι θλιβερές σελίδες της ιστορίας μας όπου παραγκώνιζαν τους ήρωες που ελευθέρωσαν την ελλάδα ξανά. Ας μάθουμε να ξεχωρίζουμε τους ήρωες της κάθε εποχής από αυτούς που καπιταλεύονται τον ηρωισμό παραγκονίζοντας τους πραγματικούς ήρωες.

Χρόνια πολλά Ελλάδα, ζήτω η ελευθερία...

 

Του Αγίου Χαραλάμπους χτες...Παλιογαβαλούς γιορτή!!!

 

Του αγίου Χαραλάμπους χτες...

Γράφει ο Σπύρος Συμεών

Αναμνήσεις πολλές για τους μεγαλύτερους, ευκαιρία για να μάθουν οι νεότεροι.

Ο άγιος Χαράλαμπος είχε πολύ παλιά μια εκκλησία μεγαλοπρεπή εκεί σε μια γειτονιά της Παλιογαβαλούς, μάλιστα κοντά ήταν και το σπίτι του οπλαρχηγού της ελληνικής επαναστάσεως, του απροσκήνητου Δημητρίου Μακρή.

Στην ιστορία δεν έμεινε όμως στο διάβα του χρόνου τι απέγινε εκείνη εκεί η εκκλησία όμως για να υπάρχει μνημόσυνο αιώνιο τέλη της δεκαετίας του '70 έφτιαξαν εκκλησάκι προς τιμή του αγίου το οποίο συνήθως λειτουργείτε μια φορά τον χρόνο και αν, στην μνήμη του αγίου.

Εκεί γύρω πίσω από τα δέντρα αν πάει κανείς θα δει χαλάσματα πολλά, κάποτε αρχοντικά γεμάτα ζωή. Σήμερα η μόνη ζωή είναι τα ζωάκια που ζουν στην φύση μα και κάποια κοπάδια κτηνοτρόφων της Γαβαλούς. Πάλι καλά κάτι είναι κι αυτό...

Η τοποθεσία στο google maps: (εδώ)

Οι φωτογραφίες μας δόθηκαν από το αρχείο του Σπυρίδωνος Σ. Καραχάλιου τον οποίο και ευχαριστούμε για άλλη μια φορά ο οποίος τοποθέτησε και το εκκλησάκι μα και την περιοχή στο google maps...

Οι αναμνήσεις δικές σας...!!

Δείτε επίσης: Παρέα ατόμων τίμησε τα 200 χρόνια από την επανάσταση με εθελοντισμό στον Άγιο Χαράλαμπο Γαβαλούς.

και...: Δεντράκι στην Γαβαλού σχημάτισε το σχήμα του σταυρού

Στιγμιότυπα από την εορτή της 28ης Οκτωβρίου στην Γαβαλού

 

Με λαμπρότητα και με μεγαλοπρέπεια εορτάσθηκε η Εθνική Επέτειος της 28ης Οκτωβρίου στην Γαβαλού Αιτωλοακαρνανίας η οποία έζησε την γερμανική κατοχή όσο λίγες περιοχές της χώρας μας.

Έπειτα από την θεία λειτουργία τελέσθηκε δοξολογία στην πολιούχο της Γαβαλούς Αγιά Φωτεινή.

Ενώ αμέσως μετά τελέσθηκε επιμνημόσυνη δέηση και κατάθεση στεφάνων στο Ηρώο το οποίο βρίσκεται στον αύλειο χώρο του ναού της Αγίας Φωτεινής.

Έπειτα οι "τυμπανιστές" έλαβαν τις θέσεις τους και δίδοντας τον ρυθμό ξεκίνησε η παρέλαση όλων των σχολικών μονάδων που εδρεύουν στην Γαβαλού.

Μπροστά από το Ηρώο που έχει στηθεί προς τιμήν των Ηρώων Πεσόντων που αγωνίσθηκαν υπέρ της Πίστεως και της Πατρίδος απέδωσαν τιμές η νέα γενιά της κωμόπολης της Γαβαλούς με υπερηφάνεια αλλά και σεβασμό.

Την παρέλαση τίμησαν με την παρουσία τους ύστερα από ένα και πλέον χρόνο όπου λόγω της πανδημίας είχαν ακυρωθεί εκδηλώσεις που θα συγκέντρωναν κοσμο για την αποφυγή της μετάδοσης του ιού covid-19 οι κάτοικοι της Γαβαλούς.

Χρόνια πολλά, χρόνια καλά, καλή πρόοδο σε κάθε τομέα στα νέα παιδιά που συμμετείχαν στην παρέλαση.

Πηγή φωτογραφιών : fb Ανδρέας Γούλας

Γίνε κι εσύ ανταποκριτής και στείλε τις δικές σου φωτό και τα δικά σου άρθρα για δημοσίευση

Δείτε επίσης: Το ολοκαύτωμα της Μακρυνείας.

Ζήτω η Ελλάς!!! Χρόνια πολλά Έλληνες...

«Στο εξής δεν θα λέμε ότι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες, αλλά ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες»

Η έκφραση αυτή που αποδίδεται στον Τσόρτσιλ αν και πολλοί ιστορικοί και ερευνητές τεκμηριωμένα αποδομούν αυτήν την απόδοση συμπεριλαμβάνει μέσα της αυτό το αδιανόητο για κάθε ανθρώπινο νου το οποίο έγινε το 1940.

Το Έπος του '40, εκεί που μια χούφτα Έλληνες κατόρθωσαν να σηκώσουν το ανάστημα τους κάνοντας υπερήφανους τους προγόνους τους ενώ όλοι οι Ευρωπαίοι υποτάχθηκαν χωρίς ουσιαστική αντίσταση.

Εκει, εκεί στον πόλεμο χάθηκαν πρόγονοι μας, κάποιοι δεν μπόρεσαν να ανευρεθούν καν, οικογένειες πέρασαν βουβά τον πόνο της απώλειας του ανθρώπου τους αλλά ήταν ταυτόχρονα υπερήφανες που ο άνθρωπος τους έπεσε για την πατρίδα!!!

Το λιγότερο που θα μπορούσαμε να κάνουμε είναι να ζωντανεύουμε τις μνήμες τους σε πείσμα όσων προσπαθούν χρόνια τώρα να τις διαγράψουν.

Χρόνια πολλά Έλληνες, Ζήτω η Ελλάς!!!

Μνημόσυνο για τους εκτελεσθέντες από τους ΕΑΜοκουμουνιστές τελέσθηκε στην Ι.Μ. Κατερινούς.

 

Κείμενο και φωτογραφίες: Φίλιππος Ε. Κανδρής

Στην Άνω Χώρα Ναυπακτίας το ημερολόγιο έγραφε 20 Αυγούστου του 1944 όταν εκτελέσθηκαν αφότου μεταφέρθηκαν με βάναυσο τρόπο στο σημείο 11 Μακρύνιοι.

Εκτελέσθηκαν με απάνθρωπο τρόπο από τους ΕΑΜοκουμουνιστές οι οποίοι προηγουμένως τους είχαν συλλάβει.

Λίγο αργότερα τα οστά τους μεταφέρθηκαν στην Ιερά Μονή Παναγίας Κατερινούς και τοποθετήθηκαν σε ειδικό μνημείο αφιερωμένο στους εκτελεσθέντες αυτούς Άνδρες. Ανάμεσα τους κι ένας ιερέας. Έκτοτε πάνω από το μνήμα-μνημείο τους κυματίζει πάντοτε η γαλανόλευκη ενώ αποτελεί ένα ιστορικό ακόμη σημείο της μονής που εκπέμπει στα πέρατα της Ελλάδος μας.

Σήμερα στο μοναστήρι της Κυράς της Μακρυνείας τελέσθηκε υπό τον  π. Θεμιστοκλή Σωτηρόπουλο εφημέριου της Ματαράγκας ιερό μνημόσυνο και το παρών έδωσαν συγγενείς των εκτελεσθέντων καθώς και ο προϊστάμενος του πυροσβεστικού κλιμακίου Μακρυνείας μαζί με έναν εθελοντή πυροσβέστη καθώς και ο αντιδήμαρχος Αγρινίου.

Επί του μνήματος το οποίο ήταν τυλιγμένο στα γαλανόλευκα τελέσθηκε ιερό τρισάγιο ενώ κατατέθηκε και δάφνινο στεφάνι κι ευθύς αμέσως έγινε προσκλητήριο των Πεσόντων.

Αιώνια η μνήμη τους.

Δυστυχώς η βία, τα λάθη και ο φανατισμός δεν έχει σταθερή πηγή προέλευσης.....

Το ολοκαύτωμα της Μακρυνείας.

Επιμέλεια: Δημήτριος Αλεξανδρής (για το karachaleikagavalous.blogspot)

Η ΕΝΕΔΡΑ ΣΤΗ ΜΠΟΥΓΛΑΣΤΗ ΚΑΙ ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΤΗΣ ΜΑΚΡΥΝΕΙΑΣ

  

Στις 26 Ιουλίου του 1943 ολιγομελή ομάδα από 4 Γερμανούς, με ένα μικρό αυτοκίνητο, έφυγε από το Αγρίνιο με προορισμό την Μακρυνεία για το συνηθισμένο «πλιάτσικο» των χωριών. Μια ομάδα του εφεδρικού ΕΛΑΣ Γραμματικούς – Γαβαλούς έστησε ενέδρα στους Γερμανούς στη θέση Χασάναγα, πίσω από τον Μύλο της Μπουγλάστης με αποτέλεσμα δύο από αυτούς να σκοτωθούν και οι άλλοι να αιχμαλωτισθούν. Δύο αντάρτες της ομάδας οδήγησαν τους αιχμαλώτους προς το Μοναστήρι της Κατερινούς, όμως κατά την διαδρομή ο ένας αιχμάλωτος κατάφερε να διαφύγει και κρυπτόμενος έφτασε στο Τριχώνιο. Με βάρκα πέρασε απέναντι στα Αμπάρια Παναιτωλίου και από εκεί πήγε στο Αγρίνιο, όπου ανέφερε το όλο γεγονός στην Γερμανική Διοίκηση. 

Την επόμενη ημέρα 27-7-1943 ξεκίνησε από το Αγρίνιο μια Γερμανική φάλαγγα με τανκς, φορτηγά και μοτοσικλέτες. Σε αντίποινα για την παραπάνω ενέδρα και τον θάνατο των δύο γερμανών στρατιωτών, η φάλαγγα επιδόθηκε στη συστηματική καταστροφή των χωριών της Μακρυνείας και στη δολοφονία αμάχων πολιτών που βρέθηκαν στο πέρασμά της. Συνεργεία Γερμανών στρατιωτών, αφού αφαιρούσαν από κάθε σπίτι χρήσιμο και εμπορεύσιμο υπήρχε, στη συνέχεια έριχναν κάποια σκόνη και με έναν πυροβολισμό το σπίτι παραδίδονταν στις φλόγες. 

Η καταστροφή κράτησε δύο μέρες από το Ζευγαράκι έως τα Σιταράλωνα και η Μακρυνεία μετατράπηκε σε κρανίου τόπο – σωρό ερειπίων. 

«Στα τέλη Ιουλίου, μία ανταρτική ενέδρα στην παραλιακή ζώνη, νοτίως του Αγρινίου, προκάλεσε στην γερμανική πλευρά απώλειες που ανήλθαν σε ένα νεκρό και οκτώ αγνοούμενους. Η απάντηση ήταν άμεση και τα μέτρα δραστικά, μετά την επιχείρηση αντεκδίκησης στη ζώνη του συμβάντος, έχασαν την ζωή τους εκατό ¨εχθροί¨ και πυρπολήθηκαν τέσσερα χωριά. Και στην περίπτωση αυτή η ¨λογική¨ της συλλογικής ευθύνης είχε εφαρμοστεί απαρέγκλιτα από τα στρατιω¬τικά επιτελεία»1. 

Από την καταστροφή οικιών στο Ζευγαράκι μετά την ανατίναξη της γέφυρας στην Συκιά, την πυρπόληση των οικιών το 1943, αλλά και τις καταστροφές που προκλήθηκαν τον επόμενο Αύγου στο του 1944, έχουμε τον ακόλουθο κατάλογο κατεστραμμένων οικιών στα χωριά της Μακρυνείας2.

ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΑΤΕΣΤΡΑΜΜΕΝΩΝ ΟΙΚΙΩΝ ΑΝΑ ΧΩΡΙΟ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΙΤΑΛΟΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ3 

Σαν να μην έφτανε αυτό, δηλαδή η καταστροφή της περιουσίας του άμαχου πληθυσμού, οι εγκληματίες κατακτητές με σύνταξη τακτικού στρατού, ξεχύθηκαν με τανκς στον κάμπο της Μακρυνείας. Εκεί είχαν καταφύγει ηλικιωμένοι άνθρωποι, ανάπηροι, γυναίκες και μικρά παιδιά, οι οποίοι δεν κατάφεραν να διαφύγουν προς το δάσος του Αράκυνθου και ξεκίνησε ένα από τα μεγαλύτερα και τρομερότερα εγκλήματα των Γερμανών. Πραγματοποιήθηκε το ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΤΗΣ ΜΑΚΡΥΝΕΙΑΣ. 

Μέσα στα σπαρτά, στα αμπέλια, στα χαντάκια και κάτω από τις ελιές, ομάδες από γυναικόπαιδα εκτελέστηκαν με τον πλέον ειδεχθή τρόπο. Δύο μέρες κράτησε το ανθρωποκυνηγητό του κάμπου. Οι κάτοικοι που διέφυγαν προς το βουνό, παρακολουθούσαν το μεγάλο φονικό από τις ράχες του Αράκυνθου. Όταν οι Γερμανοί τελείωσαν το καταστροφικό τους έργο, έφυγαν για το Αγρίνιο. Οι Μακρύνειοι στη συνέχεια κατεβαίνοντας είδαν τα καμένα και κατεστραμμένα σπίτια τους, διαπίστωσαν την καταστροφή και το δράμα της ανθρωποσφαγής. Βρέθηκαν ολόκληρες οικογένειες δολοφονημένες, γιατί όποιος βρίσκονταν μπροστά σε Γερμανό εκτελούνταν. Μέσα σε σκηνές αλλοφροσύνης που κράτησαν όλη τη νύχτα, θρηνούσαν τους αδικοχαμένους συγγενείς και συγχωριανούς τους. Στη Γραμματικού, η οικογένεια (ΚΑΛΛΙΑΚΜΑΝΗ) τυφλώθηκε με τον πιο φρικώδη και απάνθρωπο τρόπο, επίσης γαζώθηκαν με πολυβόλα ολόκληρες οικογένειες4. Στο ίδιο χωριό εκτός από τις οικίες έκαψαν και το Δημοτικό Σχολείο. Στη Γραμματικού και στη Γαβαλού, ξέσπασε η μανία των Γερμανών. Όπως φάνηκε οι κατακτητές είχαν πληροφορίες από συνεργάτες τους για το μεγάλο αντιστασιακό κίνημα των δύο χωριών. 

Τον Ιούλιο του 1943 η οικογένεια της Ιωάννας Γιαννούζη, όπως και άλλοι συγχωριανοί τους, παραθέριζαν ψηλά στον Αράκυνθο, στο Κελί. «Εκεί στον καθαρό αέρα του βουνού, ξεχνούσαμε κάπου κάπου τη μαύρη σκλαβιά που πλάκωνε την πατρίδα μας. Μια μέρα όμως στα τέλη Ιουλίου, ακούστηκαν ξαφνικά αραιοί πυροβολισμοί που γρήγορα άρχισαν να πυκνώνουν και να γίνονται δυνατότεροι. Καθώς λοιπόν πύκνωναν και δυνάμωναν οι απαίσιοι κρότοι της συμφοράς, τα μεγαλύτερα κορίτσια, πετάχτηκαν έξω από τα τσαντίρια τους, φωνάζοντας :¨Τα σπίτια μας….τα σπίτια μας¨ και σπαράζοντας στο κλάμα δέρνονταν απελπισμένα. Όταν όμως άρχισε να τρέμει η γη κάτω από τα πόδια μας και οι κρότοι τ΄ολέθρου να ακούγονται πιο δυνατά φοβήθηκα, πως οι Γερμανοί είναι πια πολύ κοντά μας. Η μητέρα μου το κατάλαβε, με πήρε στην αγκαλιά της και με καθησύχασε. 

Την επόμενη μέρα μόνο τα ασυνήθιστα σοβαρά και συλλογισμένα πρόσωπα των γειτόνων μας και τα κατεβασμένα τους κεφάλια, θύμιζαν αυτό το απάνθρωπο, άνανδρο περιστατικό. Ήθελα να πιστεύω, ήταν ένα κακό όνειρο, ένας κακός εφιάλτης και πως σαν θα ξαναπήγαινα στο χωριό και θα κατέβαινα στη δημοσιά, θα έβλεπα και πάλι άθικτα τα πανέμορφα σπίτια και τους ολάνθιστους κήπους και τα μπαλκόνια, όπως ακριβώς τα είχαμε αφήσει. Όμως δεν έγινε έτσι, αφού όταν αργότερα κατεβήκαμε στο χωριό μαζί με τ΄άλλα παιδιά δεν αντικρίσαμε τίποτ΄άλλο καπνισμένους τοίχους χωρίς πορτοπαράθυρα και στέγες. Ο πόλεμος αυτοπροσώπως είχε περάσει από το ειρηνικό χωριό μας, αφήνοντας το αποτρόπαιο επισκεπτήριό του. Δεν ήταν λοιπόν όνειρο. Ήταν εμπειρία»5. 

Τριάντα έξι (36) ήταν συνολικά τα θύματα του άμαχου πληθυσμού της Μακρυνείας που δολοφονήθηκαν από τους Γερμανούς στις 27/28-7- 1943. 

Στο Κάτω Κεράσοβο ο Γεώργιος Θ. Κόκκορος, στις Παπαδάτες οι Βελισάριος Χρ. Κίτσος, Αλέξιος Λανόπουλος, Ανδρέας Λανόπουλος, Σταύρος Θ. Μπαλτάς, Ανδρέας Πανόπουλος και Ανδρέας Δ. Στέκας, στην Ματαράγκα η Βασιλική Ακαρέπη και ο Νικόλαος Θ. Χολής από τα Κλεισορεύματα. Στην θέση «Παλιοκόνακα» Γραμματικούς η Αγγελική Θάνου και η Αγαθή Σπ. Κοτοπούλη, στη θέση «Ψυχέϊκα» Γαβαλούς ο Λάμπρος Κοτρότσος, στη θέση «Κάτσες» Γραμματικούς ο Γεώργιος Κουζέλης και στη θέση «Γερακούλα» Γραμματικούς οι : Βασιλική Κ. Καλιακμάνη, Γε¬ώργιος Καλιακμάνης, Γιαννούλα Καλιακμάνη, Σοφία Καλιακμάνη, Χα¬ράλαμπος Καλιακμάνης και Χαραυγή Καλιακμάνη. Στην Γαβαλού και στη θέση «Τραγάνα» οι: Βαρβάρα Δημητρέλη, Παρθενόπη Δημητρέλη, Αντώνιος Δημητρέλης, Αθανάσιος Δίπλας από την Μυρτιά, Δημήτριος Ζωγόπουλος από το Παναιτώλιο, Γεράσιμος Κουρσάρης, Στέφανος Μπαλάς, Παναγιώτης Πιεράτος και Αθανάσιος Τραγουλιάς, ενώ μέσα στο χωριό ο Βασίλειος Κωνσταντάκης (Καρατσώρης). Στη θέση «Άμπλας» του Τρι-χωνίου οι Νικόλαος Κουτσής και Κώστας Μουστάκας από την Δερβέκι¬στα, ενώ μέσα στο χωριό οι Ζώης Καλτσάς και Ανδρέας Σιαμπαλής. Στην Μπουρλέσια η Αικατερίνη Βασιλείου και η Βασιλική Καρκατσούλη. Στον Δαφνιά ο Βασίλειος Μπάρλας. 

Στους παραπάνω αμάχους πρέπει να προστεθούν: η Βασιλική Ι. Κολτσίδα από το Ζευγαράκι που σκοτώθηκε από όχημα του Ιταλικού Στρατού, (13-11-1941), ο παράλυτος γέροντας Ζάχος Μπούνας από την Γραμματικού που δολοφονήθηκε πάνω στο κρεβάτι του, στην επόμενη επέλαση των Γερμανών τον Αύγουστο του 1944, όπως και η Βασιλική Λέτσα που σκοτώθηκε από βλήμα όλμου στο Παλαιοχώρι (6-8-1944). Ο μαθητής Λάμπρος Σιάσκος ηλικίας 18 ετών που σκοτώθηκε στη Γαβαλού από έκρηξη χειροβομβίδας (31-3-1944), ο Ευθύμιος Πολύζος ετών 16 από την Άνω Μακρυνού που σκοτώθηκε από έκρηξη χειροβομβίδας στο χωριό του (15-6-1941). Οι συγχωριανοί του Αθανάσιος Καρναχωρίτης και Φίλιππος Τσιούμος που δολοφονήθηκαν στο χωριό τους με βάναυσο τρόπο, στις 9-9-1943 και τέλος ο Ηλίας Σταυρόπουλος από την Κάτω Μακρυνού που δολοφονήθηκε στο χωριό του το 1944, επειδή αρνήθηκε να εκτελέσει διαταγή των Γερμανών. Έτσι ο αριθμός των Μακρύνειων αμάχων που έχασαν την ζωή τους ανέρχεται σε σαράντα τέσσερις (44)6. 

Σα να μην έφτανε η καταστροφή περιουσιών και το φονικό, αμέσως μετά διατάχτηκε από τους Γερμανούς, η άμεση εκτόπιση του πληθυσμού προς την Ορεινή Τριχωνίδα και Ναυπακτία. Όλοι οι άνθρωποι, φορτωμέ¬νοι με τα εναπομείναντα υπάρχοντά τους, πήραν το δρόμο προς τα βουνά αφήνοντας πίσω τους στάχτες και ερείπια. Όταν επέστρεψαν μετά από 50 περίπου ημέρες στα χωριά τους άρχισαν να κατασκευάσουν πρόχειρα καταλύματα για τις οικογένειές τους. Πισσόχαρτο για στέγη πάνω στους ερειπωμένους τοίχους και γύρω-γύρω τσιατμάδες από λυγιές ή καλαμί¬δες και λάσπη, χωρίς σκεπάσματα, χωρίς κρεβάτια νηστικοί και άρρωστοι, προσπάθησαν να επιζήσουν. 

 

Ο Ιωάννης Τσάτσος κάτοικος τότε του οικισμού Βαρκά Λιθοβουνίου θυμάται: «Εμάς, μας έδιωξαν από τον τόπο μας, απ’ τα χωριά μας, εξόριστοι, φυγάδες για 42 ημέρες στα χωριά της ορεινής Ναυπακτίας. Όμως μετά από 20 ημέρες εγώ, ο Ηλίας Βελάνας και ο αείμνηστος Ιωάννης Βελάνας, ήρθαμε στο χωριό για να δούμε τι γίνεται! Καθώς νύχτωσε φοβισμένοι μείναμε στο λιβάδι του κ. Αρτέμη, δυτικά του Εύηνου ποταμού, μεταξύ του Θέρμου, των λουτρών Στάχτης και Δερβέκιστας (Ανάληψη). Εκεί ήταν μια ομάδα περίπου δέκα ατόμων που μας φιλοξένησαν. Ενώ περιμέναμε να γίνει ρήψη πολεμικού υλικού από τα αεροπλάνα, όπως μας είπαν αυτοί που μας φιλοξένησαν, κατά τις 10 το βράδυ ακούσαμε τα εχθρικά αεροπλάνα και μια φωνή “ενισχύσατε φωτιές, ενισχύσατε φωτιές”, και άρχισαν να πέφτουν οι βόμβες. Σαν κυνηγημένοι λαγοί φύγαμε για το Αβαρίκο, εκεί μείναμε ένα βράδυ και την επομένη πήγαμε στο χωριό. Φτάνοντας στο αμπέλι είδα σε μακρινή απόσταση δύο Γερμανούς που έτρωγαν αχλάδια. Τρέχω και ειδοποιώ τον μπάρμπα - Νώντα Βελάνα να φύγει γρήγορα διότι οι δύο Γερμανοί βρίσκονται χαμηλά στο χωριό. Αυτός παίρνει το μονόκανο και ανεβαίνει στα βράχια. Γύρισε στην καλύβα του, αφότου φύγανε οι Γερμανοί. Στο χωριό μείνανε μόνο δύο άτομα όλα και όλα, γιατί ήταν υπερήλικες, ο Νώντας Βελάνας και ο Πέτρος Βελάνας. 

 

Αλήθεια! Τι τα θυμάμαι όλα αυτά! “Δίσεκτα” χρόνια, δύσκολα χρόνια, ο φόβος του πολέμου, ο φόβος του κατακτητή. Άσχημες εμπειρίες, παραδείγματα για τους επόμενους, τους νεότερους που δεν γνωρίζουν τι σημαίνει να ζεις χωρίς να ξέρεις τι θα σου ξημερώσει η επόμενη ημέρα, που η στέρηση του σπιτιού σου, των αγαθών σου, της ελευθερίας σου, της ζωής σου και της ζωής των οικείων σου και των φίλων σου ανήκαν στην απόφαση και τη θέληση του κατακτητή. 

Δεν έχω τίποτα άλλο να πω! Υγεία και ελευθερία. Ελευθερία και ειρήνη. Ειρήνη, ειρήνη, ποτέ πια πόλεμος, μακριά, μακριά του!!!»7. 

Στα άμαχα θύματα της Μακρυνείας, θα πρέπει να προστεθεί και ο Αναστάσιος Βελάνας από το Λιθοβούνι που εκτελέστηκε μαζί με όλα τα μέλη της οικογένειάς του στη Δράμα από τους Βουλγάρους το 1941, για να μην τους παρασύρει η λήθη8. 

 

Η πυρπόληση των χωριών της Μακρυνείας, η εκτέλεση των αμάχων και η εκτόπιση των κατοίκων, αναφέρονται στην ακόλουθη από 11-8- 1943, εμπιστευτική αναφορά της Διοίκησης Χωροφυλακής Αιτωλίας, προς τη Διεύθυνση Χωροφυλακής του Υπουργείου Εσωτερικών, η οποία χαρακτηρίζει την ενέδρα στη Μπουγλάστη «ανόητον και αντιεθνικήν ενέργεια των ενόπλων χωρικών»9. 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1. MA. RH 19VII : «Tagesmeldung Okdo H.Gr. F.»an OB Sudost (Okdo H.Gr. F), 27 και 29 – 7 – 1943. 

2. Λιθοβουνιώτικα Νέα: «Το Ολοκαύτωμα της Μακρυνείας», φύλλο 43 Απρίλιος-Μάϊος-Ιούνιος 2015, σελ 3.

3. Νίκος Γ. Ζιάγκος: «Αγγλικός Ιμπεριαλισμός και Εθνική Αντίσταση 1940-1945», τόμ. 1ος, 2ος, 3ος, 4ος, 5ος, Αθήνα 1978.

4. Διονύσιος Αυρηλιώνης : «Πρόσκαιρον Νοσοκομείον Ε.Ε.Σ. Γαβαλούς Μακρυνείας», Αθήνα 1946, σελ. 12. 

5. Εφημερίδα «Μακρυνεία», φύλ. 120, Δεκέμβριος 2010 – Ιανουάριος 2011, σελ. 2. Ιωάννα Γιαν¬νούζη : «Γαβαλιώτικες Μνήμες». 

6. Δημήτρης Αλεξανδρής : «Η Μακρυνεια στον ευρύτερο χώρο της Αιτωλίας», Μέρος 2ο , Αθήνα 2019.

7. Προφορική Μαρτυρία Ιωάννη Τσάτσου στην Εφημερίδα «Λιθοβουνιώτικα Νέα», αριθμ.φύλλου 20, 2009. 

8. Δημήτρης Αλεξανδρής : «Το Ηρώον των Μακρύνειων Αγωνιστών και Πεσόντων», Αθήνα 2012.

9. ΓΑΚ Αρχεία Νομού Αιτωλοακαρνανίας.

Παρέα ατόμων τίμησε τα 200 χρόνια από την επανάσταση με εθελοντισμό στον Άγιο Χαράλαμπο Γαβαλούς.

 

Του Σπύρου Συμεών

Φέτος γιορτάζουμε τα 200 χρόνια από την ελληνική επανάσταση και μπορεί οι εκδηλώσεις υπό την χορηγία κρατικών θεσμών να είναι για λίγους αλλά δεν είναι λίγοι αυτοί που τιμούν με τον δικό τους τρόπο αυτήν την επέτειο.

Η πρόθεση τους ήταν να πραγματοποιήσουν μια μικρή εθελοντική πράξη ανήμερα της 25ης Μαρτίου αλλά λόγω και των περιοριστικών μέτρων που ίσχυαν για την πανδημία μετέφεραν αυτή για σήμερα στις 29 Μαΐου 2021 και όχι τυχαία αλλά ήθελαν να συν-πέφτει με μια σημαντική ημερομηνία για το έθνος μας.

Έτσι νωρίς το μεσημεράκι ο Ελενίτσα Γρίβα, ο Φώτης Σ. Κόκκαλης, ο Ανδρέας Τσοκάντας και ο Σπυρίδων Σ. Καραχάλιος μαζί με τον ταπεινό τους εξοπλισμό μετέβησαν οδικώς έως ενός σημείου και από εκεί και μετά με πεζοπορία 40 λεπτών στον Άγιο Χαράλαμπο παλιογαβαλούς.

Γιατί όμως στον Άγιο Χαράλαμπο;
Για δυο λόγους. Πρώτον εκεί πλησίον βρισκόταν και η οικία του οπλαρχηγού του Ζυγού που διαδραμάτισε σημαντικότατο ρόλο στην επαναστατημένη δυτική Ελλάδα Δημητρίου Μακρή και δεύτερον διότι το εκκλησάκι του Αγίου Χαραλάμπους λόγω του απόμακρου της περιοχής είναι κάπως ξεχασμένο.

Εκεί επιμελήθηκαν μιας μαρμάρινης πλάκας η οποία αναγράφει σχετικά με τον Δημήτριο Μακρή καθώς και μιας καθοδηγητικής πινακίδας. Έπειτα άναψαν ένα κεράκι στην ερειπωμένη οικία του Μακρή η οποία δυστυχώς ποτέ δεν συντηρήθηκε (θα πει κανείς μα στην μέση του πουθενά ποιος θα έδιδε σημασία για ένα ερείπιο. Μα δεν είναι ένα οποιοδήποτε οίκημα αλλά το οίκημα του οπλαρχηγού Δημητρίου Μακρή ο οποίος απελευθέρωσε  πολλές περιοχές της Δυτικής Ελλάδος) και έψαλλαν τον Εθνικό Ύμνο.

Στην πινακίδα τοποθετήθηκε και μικρό κάδρο του Δημητρίου Μακρή αντίγραφο αυτού που βρίσκεται στο μουσείο ιστορίας του Μεσολογγίου και πλέον ο Δημήτριος Μακρής ατενίζει ξανά τα λημέρια του έστω με αυτόν τον τρόπο.

Μετά από αυτό κατευθύνθηκαν στο εκκλησάκι του Αγίου Χαραλάμπους όπου αφού το ευπρέπεισαν, το καθάρισαν και τοποθέτησαν εικόνες στην κόγχη του ιερού καθώς και κάλυμμα στην Αγία Τράπεζα  και ποδιά στο προσκυνητάρι του αγίου στο οποίο επίσης τοποθετήθηκε καινούρια εικόνα. 

Τα χρώματα και τα υλικά για τις σημάνσεις ήταν δώρημα του Φωτίου Κόκκαλη, το κάλυμμα και η ποδιά ήταν έργο της Ελενίτσας Γρίβα, δωρεά της γηραιής ιεροραφτριας κ. Κούλας από το Παναιτώλιο και της κ. Ράμμου από το Αγρίνιο. Η εικόνα της Αναστάσεως η οποία τοποθετήθηκε άνωθεν της Ωραίας Πύλης ήταν δώρημα της Αυγής  Κοκολίνη και η εικόνα του Αγίου Χρυσοστόμου Σμύρνης στην κόγχη του ιερού αποτελεί αφιέρωμα της Ελενίτσας Γρίβα. Οι υπόλοιπες  εικόνες (Αγίου Σπυρίδωνα, Αγίου Βασιλείου και Αγίου Λουκά Κριμαίας) καθώς η όλη ιδέα ήταν του Σπυρίδωνα Σ. Καραχάλιου. Η εικόνα του Αγίου Χαραλάμπους στο προσκυνητάρι  ήταν αφιέρωμα του πατρός του, Σωτηρίου Καραχάλιου.

Το εκκλησάκι του Αγίου Χαραλάμπους αναγέρθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 70 με αρχές της δεκαετίας του 80 πλησίον του σημείου του οποίου βρισκόταν παλιότερα παλιός ναός του Αγίου Χαραλάμπους. Εκεί που προσευχόταν και ο Δημ. Μακρής.

Κάποια στιγμή τον περιβάλλοντα χώρο τον περιέβαλαν κατσικάκια της περιοχής.

Το σούρουπο έφτασε κι έτσι τέλεσαν και το απόδειπνο μετά χαιρετισμών του Αγίου Χαραλάμπους και πήραν τον δρόμο της επιστροφής.

Η κίνηση τους αυτή είχε καθαρά συμβολικό χαρακτήρα και μια μικρή ένδειξη τιμής προς τους προγόνους τους που θυσιάστηκαν για την ελευθερία, γνωστών και αγνώστων και η δημοσιοποίηση αυτής της κίνησης από δικής μου πλευράς (διότι οι ίδιοι δεν ήθελαν) έχει ως στόχο την κινητοποίηση κι άλλων τέτοιων ενεργειών που μπορεί μεν να είναι απλές και ταπεινές αλλά γίνονται με αγάπη και σεβασμό προς τους προγόνους μας και ίσως έτσι παρακινήθουν κι άλλοι οι οποίοι ίσως έχουν και μεγαλύτερες δυνατότητες κι έτσι κομμάτια της ιστορίας και της παράδοσης μας για τα οποία δεν έχουν ασχοληθεί ιδιαιτέρως να συνεχίσουν να ζουν και να μεταφέρουν την ιστορία που κουβαλάνε.

Χριστός Ανέστη, Αληθώς Ανέστη..!!!

Και αναστάντα την τρίτη ημέρα κατά τας Γραφάς. Δόξα τη τριημέρω Αυτού εγέρσει. Προσκυνούμεν Αυτού την τριήμερον έγερσιν.

Χριστός Ανέστη - Αληθώς Ανέστη 

Το blog μας σας εύχεται κάθε καλό, με υγεία και πάνω από όλα αγάπη. Χρόνια πολλά κι λεύτερα!

 

"Τα καλά του έβαλε" ο Δημ. Μακρής για την Έξοδο του Μεσολογγίου.

Ο κήπος των Ηρώων στο Μεσολόγγι ευπρεπίσθηκε και σημαιοστολίσθηκε ενόψει τον εορτασμών μνήμης για την Έξοδο του Μεσολογγίου. 

Εντός του Κήπου των Ηρώων φιλοξενείται και η αριστουργηματικής τέχνης μαρμάρινη προτομή του οπλαρχηγού Δημητρίου Μακρή ο οποίος ήταν γεννημένα θρέμμα της Γαβαλούς.

Ο Δημήτριος Μακρής ήταν ο αρχηγός της τρίτης φάλαγγας των Εξοδιτών σε αυτήν που συμμετείχαν και τα γυναικόπαιδα αλλά και αρχικώς ο επίσκοπος Ρωγών Ιωσήφ ο οποίος επέστρεψε εντός των τειχών της Πόλεως.

Όπως είναι φυσικό σημαιοστολίσθηκε και ο περιβάλλοντας χώρος του μνημείο που είναι αφιερωμένο στον Μακρή και μάλιστα κάτω από αυτό βρίσκονται τα σεπτά λείψανα του ήρωα.

Δείτε επίσης: Ο Δημήτριος Μακρής και το μνημείο του στο Μεσολόγγι.

Ιδρύεται μουσείο στην Γαβαλού.

 

Τελικά οι προσπάθειές έπιασαν τόπο. Οι άρχοντες του τόπου ύστερα από μακροχρόνια και πάγια αιτήματα προς το αρμόδιο υπουργείο πολιτισμού κατάφεραν το αυτονόητο. Εγκρίθηκε από το αρμόδιο υπουργείο και απεστάλη ο σχετικός φάκελος και στο υπουργείο οικονομικών μέσα στον οποίο εμπεριέχονται τα σχέδια αλλά και ο προϋπολογισμός των 7,5 εκατομμυρίων ευρώ για την δημιουργία μουσείου στην Γαβαλού.

Επίσης πληροφορίες αναφέρουν ότι εντός του προϋπολογισμού έχει ενταχθεί η ανάδειξη του Ασκληπιείου του αρχαίου Τριχώνιου καθώς επίσης και σχετική μελέτη αναδημιουργίας της οικίας του οπλαρχηγού Δημητρίου Μακρή η οποία βρίσκεται κυριολεκτικά μέσα σε ερείπια.

Η είδηση έφερε χαμόγελα σε όσους προσπάθησαν και δούλεψαν πάνω σε αυτό ενώ ταυτόχρονα ήδη σκέφτονται τα επόμενα τους βήματα για την διάσωση του ναού της Παναγίας της Παλαιοκαστρίτσας.

Σε λίγες μέρες αναμένεται και η ενημέρωση των τοπικών φορέων για την ακριβή θέση στην οποία θα χτισθεί το νέο μουσείο στο οποίο θα μεταφερθούν και τα αρχαιολογικά ευρήματα τα οποία φιλοξενούνται μακρυά από τον τόπο τους στο μουσείο του Θέρμου και του Αγρινίου.

Ήταν αυτονόητο να δημιουργηθεί μουσείο σε έναν τόπο γεμάτο ζωή εδώ και αιώνες όπου στα σπλάχνα του φιλοξενεί μια από τις αρχαιότερες πόλεις του κόσμου. Το αρχαίο Τριχώνιο.

.

.

.

.

.

Ωραία θα ήταν τι λέτε; Δεν πρόκειται όμως για πραγματικό γεγονός αλλά για ένα φανταστικό, ουτοπικό γεγονός που ίσως ξυπνήσει αφυπνίσεις μέσα από ένα πρωταπριλιάτικο έθιμο.

Καλή πρωταπριλιά, καλό μήνα...!!

Ελλάδα μου, χρόνια πολλά. Έλληνες ας μιμηθούμε τους προγόνους μας.

Ένας Έλληνας δικαιούται να γονατίσει μόνο για τον Θεό και για τούτη εδώ την γαλανόλευκη που είναι ποτισμένη με αίμα ηρώων και αγίων. Ποτισμένη από πόθο για ελευθερία ανά τους αιώνες.

Χρόνια πολλά

Χρόνια καλά

Χρόνια ελεύθερα 

Ένας χρόνος karachaleikagavalous.blogspot.com. Συνεχίζουμε με εσάς, για εσάς, μέσα από εσάς!!!

Στις 22 Μαρτίου 2020 ξεκινήσαμε μια ερασιτεχνική προσπάθεια δημιουργόντας ένα μικρό μπλογκ προκειμένου να αναδείξουμε πολλές πτυχές της περιοχής της Γαβαλούς αλλά και της Μακρυνείας.

Το όλο εγχείρημα ήταν δύσκολο, ήθελε αρκετό χρόνο μα και επιμονή προκειμένου να επιτευχθεί όσο το δυνατόν καλύτερα ο στόχος δημιουργίας του.

Ένας χρόνος μετά, 80 συνολικά άρθρα (κοινωνικά,θρησκευτικά, ιστορικά, πνευματικά, επικαιρότητας, πληροφοριακά), αρκετοί φίλοι του blog, με πάνω από 8.700 μοναδικές επισκέψεις από χρήστες του διαδικτύου και συνεχίζουμε δυναμικά.

Ευχαριστούμε όσους στήριξαν την προσπάθεια μας και όσους μέσα από τα μηνύματά τους μας ενθαρρύνουν να συνεχίσουμε παρά τις όποιες δυσκολίες...!!

Χρόνια μας πολλά, χρόνια σας πολλά.

 

Ο Δεσπότης που χάρισε το εγκόλπιο του σε έναν λαϊκό.

Του Σπύρου Συμεών για την Romfea.gr

Ο μακαριστός μητροπολίτης πρ. Αιτωλίας και Ακαρνανίας κύρος Θεόκλητος κατά κόσμον Λουκάς Αβραντίνης γεννήθηκε σε χωριό των Καλαβρύτων στις αρχές της δεκαετίας του '20 ενώ σώθηκε εκ θαύματος από το ολοκαύτωμα κατά την κατοχή από τους Γερμανούς.

Εκάρη μοναχός στην ιστορική Ιερά Μονή Αγίας Λαύρας στα Καλάβρυτα και το 1943 έλαβε τον πρώτο βαθμό της ιερωσύνης, αυτόν του διακόνου και ύστερα από 3 χρόνια έλαβε τον β' βαθμό ιεροσύνης.

Το 1954 αποφοίτησε από την θεολογική σχολή των Αθηνών κάτι που για την εποχή εκείνη δεν ήταν όσο εύκολο ίσως φαντάζει σήμερα.

Ανέλαβε την ηγουμενία στην Μονή Αγίου Νικολάου Βλασίας και έπειτα υπηρέτησε ως πρωτοσύγκελος στην μητρόπολη Πατρών από το 1955 έως και το 1957 όπου τοποθετήθηκε λόγω των πολλών χαρισμάτων του αλλά και της εργατικότητας, της ευστροφίας και των γνώσεων του ως πρωτοσύγκελος της Αρχιεπισκοπής Αθηνών στην οποία υπηρέτησε έως το 1965, έτος κατά το οποίο ανήμερα των Εισοδίων της Θεοτόκου χειροτονήθηκε ως μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας αναλαμβάνοντας τα ηνία της μεγαλύτερης σε έκταση μητροπόλεως της Ελλάδος χωρίς να ζητήσει ποτέ από την Ιερά Σύνοδο κάποιον ως βοηθό επίσκοπο μιας και πίστευε πάντοτε ότι εάν δεν αισθανόταν ικανός να ποιμάνει μια μητρόπολη λόγω έκτασης τότε δεν υπήρχε και λόγος να αποδεχτεί εξ αρχής να το κάνει.

Επί 40 έτη αγκάλιασε τον λαό της επαρχιακής αυτής μητροπόλεως και ο λαός τον αισθάνθηκε ως πραγματικό πατέρα και αδελφό.

Το επισκοπικό μέγαρο μπορούσε ο οποιοσδήποτε να το επισκεφθεί οποιαδήποτε ώρα και χτυπώντας την πόρτα του, να αντικρίσει τον πανίψηλο, με σοβαρό αλλά και γλυκό ύφος μητροπολίτη Θεόκλητο καθώς του άνοιγε την πόρτα με χαμόγελο και δίχως ποτέ ίχνος κόπωσης. Έτσι κι εγώ στα τελευταία χρόνια ποιμαντορίας του πολλές φορές τον επισκέφθηκα για να πάρω την ευχή του ως μικρό παιδί.

Ψηλός, με ανάστημα όχι μόνο σωματικό αλλά και ψυχικό και πνευματικό. Ολιγαρκής, καινοτόμος αλλά και δίπλα στον ιερέα και στα μοναστήρια της επικρατείας του.

Δεν παρέλειπε μια φορά τον μήνα να περιδιαβαίνει σε όλες τις μονές της μητροπόλεως του καθώς σε πολλές από αυτές υπήρξε αναστηλωτης και ανακαινιστής τους το οποίο μαρτυρούν και οι δεκάδες μαρμάρινες επιγραφές που τοποθετήθηκαν εκ των υστέρων.

Πολλές φορές σε απομακρυσμένα χωριά και προσκυνήματα χρησιμοποιούσε άλογο προκειμένου να μεταβεί.

Έκδοση περιοδικού χριστιανικού περιεχομένου, έκδοση βιβλίων, συγγραφή πάνω από 15 πνευματικών βιβλίων, δημιουργία πνευματικών κέντρων, γηροκομείων, κατασκηνώσεων και οικοτροφείων.

Φιλοάγιος, ελεήμων, απλός, ταπεινός με ιδιαίτερη διάκριση και αγαθός τη καρδία.

Δεν αποδεχόταν εύκολα προσκλήσεις άλλων μητροπολιτών για να μεταβεί και να συλλητουργήσει σε εκεί εορτασμούς αλλά προτιμούσε να λειτουργεί και να βρίσκεται στο χώρο που του ανατέθηκε να ποιμάνει.

Λάτρεψε το Μεσολόγγι και τους ήρωες του ενώ η φωνή του σε κάθε επιμνημόσυνη δέηση στον Κήπο των Ηρώων μπροστά στον τύμβο ήταν αγέρωχη μα συνάμα προκαλούσε ρίγη συγκίνησης.

Το έργο του πλούσιο και καινοτόμο για την εποχή του αλλά και για την εποχή που διανύουμε, το οποίο θα χρειαζόμασταν αρκετές σελίδες για να το αναφέρουμε.

Τον Απρίλιο του 2005 αποσύρθηκε από την ενεργό δράση καθώς είχε κλονιστεί μερικώς και η υγεία του ενώ 2 χρόνια αργότερα στις 12 Φεβρουαρίου (σαν σήμερα) του 2007 κοιμήθηκε.

Ο Δήμος Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου αφιέρωσε προς τιμήν του μια πλατεία αναγνωρίζοντας το βαρυσήμαντο έργο του στην τοπική κοινωνία.

Στην πλατεία αυτή η οποία βρίσκεται έναντι του σημερινού κτηρίου του δημαρχείου της Πόλεως βρίσκεται και προτομή του.

Ενώ κηρύχθηκε πένθος σε όλη την περιφέρεια της μητροπόλεως και η κηδεία του τελέσθηκε με τιμές εν ενεργεία Μητροπολίτου.

Γύρω από το σεπτό σκήνωμα του δεκάδες κοπέλες κάθε ηλικίας μαυροντυμένες με ένα λευκό τριαντάφυλλο στο χέρι να θρηνούν τον δικό τους πατέρα.

Ποιες ήταν αυτές οι κοπέλες;

Ήταν κοπέλες που είχαν φιλοξενηθεί στο οικοτροφείο το οποίο δημιούργησε με προσωπικό κόπο κ μόχθο και μάλιστα φρόντιζε όσες φιλοξενούνται εκεί να τις σπουδάσει αλλά και τους έδιδε και ένα συμβολικό ποσό ως προίκα όταν αυτές παντρεύονταν.

Δεν ήταν λίγοι όμως και οι άντρες κάθε ηλικίας που δεν διέμεναν στα όρια της μητροπόλεως αλλά είχαν έρθει από μακρυά για να χαιρετήσουν τον πνευματικό πατέρα και στήριγμα τους κατά την εν τω Μεσολόγγι στρατιωτική τους θητεία όπου πάντοτε φρόντιζε να μεταβαίνει στο στρατόπεδο να συνομιλεί αλλά κυρίως να αφουγγράζεται τις έννοιες των φαντάρων και πολλές φορές να συντρώγει μαζί τους στην τράπεζα.

Ένα αξιομνημόνευτο περιστατικό που έλαβε χώρα στις αρχές της 10ετιας του '90 στο Μεσολόγγι δείχνει την ανεξικακία, την ακτημοσύνη του, τον αυθορμητισμό του, την απλότητα του αλλά πρωτίστως το υψηλό πνευματικό και θυσιαστικό χαρακτήρα του.

Μια καθημερινή ημέρα καθώς ήταν στο γραφείο του σηκώθηκε και βγήκε περπατώντας προς το κέντρο του Μεσολογγίου (συνήθιζε πολλές φορές πεζός να περιδιαβαίνει τους δρόμους στην έδρα της μητροπόλεως του ώστε να έρχεται άμεσα σε επαφή με τους ποιμενομενους συμπολίτες του, άλλωτε σε μαγαζιά και άλλωτε σε υπηρεσίες και πλατείες, εξάλλου ο βοσκός πάντοτε βρίσκεται ανάμεσα στα πρόβατα του, εκεί βρίσκει τα αδύναμα και τα συμπονεί αλλά και τα στηρίζει).

Ήταν ημέρα κατά την οποία πραγματοποιούταν λαϊκή αγορά στο Μεσολόγγι και κινήθηκε προς τον δρόμο που λάμβανε αυτή χώρα.

Διάβηκε από πάγκο σε πάγκο και συνομιλούσε με πωλητές και αγοραστές. Ξαφνικά ένας πωλητής ο Δ.Θ. πίσω από τον πάγκο του, του λέγει "καλά τα λες εσύ από την μεριά σου και κυκλοφορείς με τα χρυσά, να το είχαμε εμείς θα πλουτίζαμε" δείχνοντας το εγκόλπιο που κρεμόταν από τον λαιμό του μητροπολίτη.

Ο μακαριστός Θεόκλητος ποτέ του δεν φορούσε ούτε στολή, ούτε μήτρα ούτε εγκόλπια ιδιαίτερης αξίας διακατεχόμενος από πνεύμα ακτημοσύνης αλλά και γνωρίζοντας την ματαιότητα των υλικών αγαθών.

Και απαντάει στον πωλητή της λαϊκής αγοράς ο σεβάσμιος ιεράρχης ειρηνευτικά εν μέσω κάποιων που αντέδρασαν επικριτικά προς τα λεγόμενα του πωλητή.

Πιστεύεις αδελφέ μου ότι αυτό το εγκόλπιο θα σε κάνει πλούσιο; πώς θα σε βοηθήσει και θα σε σώσει; Ορίστε πάρτο, δικό σου από τούτη την στιγμή.

Και βγάζοντας το, του παραδίδει το εγκόλπιο με θέρμη και στοργή.

Ο πωλητής στην αρχή σάστισε και τον κοιτούσε αμήχανα ακούγοντας τον να του λέει "πάρτο μην το σκέφτεσαι, δικό σου κι ελπίζω να σε βοηθήσει".

Τις επόμενες ημέρες σούσουρο έγινε στο Μεσολόγγι για αυτό το γεγονός με αποτέλεσμα και ο τοπικός τύπος να ασχοληθεί με αυτό κάνοντας το να ξεπεράσει τα όρια της Πόλης αυτής αλλά και τον τότε δήμαρχο να ασχοληθεί με αυτό.

Λίγες ημέρες μετά, ο δήμαρχος της Πόλης συνοδεύοντας τον πωλητή χτύπησαν την πόρτα του επισκόπου.

Του επέστρεψαν το εγκόλπιο ενώ ζητήθηκε και συγνώμη για την στάση αυτή. Ο μακαριστός Θεόκλητος επέμενε προς τον πωλητή να το κρατήσει.

Αυτό δεν ήταν δυνατό όμως...

Μα δεν μπορούσε να διανοηθεί και ο μητροπολίτης αυτός να το κρατήσει, έτσι την επόμενη χρονιά όταν μετέβηκε για προσκύνημα στην Παναγία την Προυσιώτισσα, φόρεσε εκείνο το εγκόλπιο ξανά μετά από τόσο καιρό και καθώς προσκύνησε την εικόνα της Παναγίας έβγαλε το εγκόλπιο και το αφιέρωσε στην Χάρη της, ίσως και σαν άλλος Καραϊσκάκης όπως είχε κάνει με τα αστέρια του ο περίφημος οπλαρχηγός 170 χρόνια πριν στο ίδιο ακριβώς σημείο, μπροστά στην ίδια εικόνα της Παναγίας.

Τις μεσιτείες του να έχουμε.

Την ευχή σου δέσποτα μου που ακόμη θυμάμαι την αγάπη, την πατρική σου στοργή και αγκάλη εκεί στο ιερό του Αγίου Σπυρίδωνα κάθε χρόνο ανήμερα της εορτής του Αγίου της Πόλεως μας.

 

Πηγή: Romfea.gr