Χριστός Ανέστη..!!!

 

Το blog μας και οι συνεργάτες του σας εύχονται...

Χριστός Ανέστη!!!

Αληθώς Ανέστη!!

Χρόνια πολλά, 

Χρόνια καλά,

Χρόνια ευλογημένα.

«Ἀναστήτω ὁ Θεός, καὶ διασκορπισθήτωσαν οἱ ἐχθροὶ αὐτοῦ, καὶ φυγέτωσαν ἀπὸ προσώπου Αὐτοῦ οἱ μισοῦντες Αὐτόν»

Μετά από κάθε πάθος, μετά από κάθε δυσκολία, μετά από από κάθε σκοτάδι να μην ξεχνάτε έρχεται η Ανάσταση και κάθε τι κακό διασκορπίζεται μακρυά. 

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ

αυτή είναι η φράση που δείχνει το μεγαλείο της χριστιανοσύνης και είναι η ίδια έκφραση ενός γεγονότος που ταράζει κάθε άνθρωπο που πολεμάει το Φως.

Δεύτε λάβετε Φως...στην Αγία Φωτεινή Γαβαλούς

 

Με κάθε λαμπρότητα διαλλαλήθηκε η Ανάστασις του Χριστού και στον ιερό ναό Αγίας Φωτεινής στην Γαβαλού όπου έχει κατακλυστεί από πιστούς. 

Μετά το "Δεύτε λάβετε Φως..." Ακολούθησε στον προαύλιο χώρο του ναού η ανάγνωση του Αναστάσιμου Ευαγγελίου και όλοι μαζί έψαλλαν το Χριστός Ανέστη ενώ οι καμπάνες ηχούσαν χαρμόσυνα. 

Συνεχίζεται η Θεία Λειτουργία της Αναστάσεως!!

Χριστός Ανέστη!!

Πηγή φωτογραφίας: fb Αφροδίτη Δρίβα

Ο επιτάφιος στην Αγία Φωτεινή Γαβαλούς

Μέσα σε κλίμα βαθιάς κατάνυξης αλλά και ευλάβειας οι κάτοικοι της Γαβαλούς συμμετείχαν στην κορύφωση του Θείου Δράματος ψάλλοντας τα εγκώμια γύρω από τον Επιτάφιο ενώ στην συνέχεια άνδρες με παραδοσιακές φορεσιές σήκωσαν στους ώμους τους τον Επιτάφιο που στα σπλάχνα του φύλαγε των Σώμα του Χριστού και τον περιέφεραν προς ευλογία στους δρόμους της Γαβαλούς.

Οι καμπάνες της Αγίας Φωτεινής όλη την ημέρα ηχούσαν πένθιμα. Οι πιστοί, μόνιμοι κάτοικοι αλλά και επισκέπτες που άγουν την καταγωγή τους από την περιοχή, κατέκλυσαν το πρωί στην ακολουθία της Αποκαθήλωσης αλλά και το βράδυ στην ακολουθία του Επιταφίου τον ναό. Με το βλέμμα στην επόμενη ημέρα η οποία θα είναι χαρμόσυνη με το άγγελμα της Αναστάσεως.

Πηγή φωτογραφιών: fb Αφροδίτη Δρίβα
 

Το εξωκκλήσι της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος ή αλλιώς η Αγιά Σωτήρα στην Γαβαλού

Γράφει ο Σπύρος Συμεών 

Η Γαβαλού είναι ένα πεδινό παραλίμνιο χωριό της Αιτωλοακαρνανίας. Βρίσκεται σε υψόμετρο μόλις 70 μέτρα από την θάλασσα ενώ είναι πλησίον της λίμνης Τριχωνίδας, της μεγαλύτερης λίμνης της Ελλάδος και σε αυτό οφείλεται το πολύ γόνιμο για καλλιέργειες έδαφος της.

Η σημερινή Γαβαλού ύστερα από γεωγραφικές μετακινήσεις των κατοίκων της βρίσκεται χτισμένη στην περιοχή της αρχαίας πόλης Τριχώνιο μια από τις σπουδαιότερες πόλεις της Αιτωλικής Συμπολιτείας. Το 1999 εντάχθηκε στον καποδιστριακό Δήμο Μακρυνείας και αποτελούσε και την έδρα του. Ανήκει στην επαρχία Μεσολογγίου. Το 2010 Εντάχθηκε με το σύστημα "Καλλικράτης" στον δήμο Αγρινίου.

Η ιστορία της είναι μακραίωνη και δυστυχώς ανεξερεύνητη σε πολλά σημεία της. Η Γαβαλού παλαιότερα ήταν άρρητα συνδεδεμένη με την θρησκεία, την πίστη, την παράδοση αλλά και την ιστορία. Ως προς την πίστη των κατοίκων της το μαρτυρούν και τα πολλά εκκλησάκια αλλά και τα δυο μοναστήρια (Παναγία Κατερινούς και Παναγία Κελλιώτισσα) τα οποία γεωγραφικά εντάσσονται στην περιοχή της. Όλα αυτά χτισμένα πάνω σε παλαιότερους ναούς για να διασώσουν με τον δικό τους τρόπο την ιστορία τους.

Ένα από αυτά είναι και το εκκλησάκι της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος ή μάλλον όπως είναι πιο γνωστό στους κατοίκους της Γαβαλούς η Αγία Σωτήρα. Είναι και αυτό κτίσμα της δεκαετίας του '70.  Στην περιοχή υπήρχε παλαιότερος ναός της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος που δυστυχώς μόνο η προφορική παράδοση έχει σώσει την ύπαρξη του. Σε σύγκριση με όλα τα υπόλοιπα εξωκκλήσια της περιοχής αποτελεί το μεγαλύτερο εκκλησάκι ενώ ταυτόχρονα είναι αυτό που βρίσκεται εντός του οικιστικού ιστού της Γαβαλούς να δεσπόζει σε έναν μικρό λοφίσκο με αμφιθεατρική θέα της λίμνης της Τριχωνίδος αλλά και του λόφου της Παλαιοκαστρίτσας. Κατά ένα τρόπο θα μπορούσαμε να πούμε ότι η Παλαιοκαστρίτσα και η Αγία Σωτήρα έχουν μια σχέση μεταξύ τους μιας και οι δύο ναοί βρίσκονται σε υψώματα, είναι πολύ κοντά η μία στην άλλη ενώ η μία έχει την θέα της άλλης.

Το εκκλησάκι βρίσκεται απέχει μερικές δεκάδες μέτρα από την επαρχιακή οδό που ενώνει την Γαβαλού με το μοναστήρι της Παναγίας της Κατερινούς και η πρόσβαση είναι εύκολη.

Οι κάτοικοι που βρίσκονται γύρω από το εκκλησάκι της Αγίας Σωτήρας το περιποιούνται με επιμέλεια ενώ το ίδιο βρίσκεται μέσα σε ένα καταπράσινο τοπίο.

Το τέμπλο του ναού είναι χτιστό όπως σχεδόν σε κάθε ναό της Γαβαλούς κάτι το οποίο μάρτυρα μια συγκεκριμένη τεχνοτροπία της περιοχής για τους ναούς ενώ η εικόνα της Μεταμορφώσεως (ουψ ξέχασα, της Αγίας Σωτήρας) στο προσκυνητάρι είναι λαϊκής τέχνης και μάλιστα πολύ αξιόλογης. 

Ο ναός τιμά την μνήμη της Δεσποτικής (Δεσποτικές εορτές ονομάσθηκαν οι εορτές όπου εορτάζει η εκκλησία και τιμά συγκεκριμένα γεγονότα τα οποία έχουν να κάνουν με τον Δεσπότη του παντός Χριστό) εορτής της Μεταμορφώσεως στις 6 Αυγούστου όπου η πλειοψηφία των κατοίκων της περιοχής προσέρχονται για να τιμήσουν και να προσευχηθούν ενώ ταυτόχρονα αποτελεί και ένα μικρό αντάμωμα μιας παλιότερης δόξας της "γειτονιάς αυτής".

Επίσης στο ξωκλήσι της Αγίας Σωτήρας φυλάσσεται και μια εικόνα της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος του 1925 εξαιρετικής αναγεννησιακής τέχνης η οποία αποτελεί και κειμήλιο και χρειάζεται μιας κάποιας προστασίας.

Μόλις πέρυσι με ενέργειες του εκ της Γαβαλούς καταγώμενου Σπυρίδωνα Σ. Καραχάλιου εντάχθηκε στους χάρτες του google maps (πατήστε-> εδώ <-για να δείτε την ακριβή τοποθεσία) και έτσι μπορούν να αντληθούν περισσότερες πληροφορίες για το μέρος αυτό.

Φωτογραφίες Σπυρίδων Σ. Καραχάλιος

Δείτε επίσης: Το ξωκλήσι της Αγίας Παρασκευής στα Βαλμέϊκα Γαβαλούς.

Γιορτάζει η Αγία Μαρίνα Ματαράγκας (πρόγραμμα-σύντομος βίος Αγίας)

Διήμερο λατρευτικών εκδηλώσεων για την Αγία Μαρίνα στην Ματαράγκα Μακρυνείας.

Εορτάζει ο φερώνυμος Ιερός Ναός της Αγίας Μαρίνας την Κυριακή στις 17 Ιουλίου όπου το πρωί της κυριωνύμου ημέρας θα τελεστεί πανυγηρική Θεία λειτουργία προς τιμήν της Αγίας  ενώ το απόγευμα της ίδιας ημέρας θα τελεστεί στις 19:00 Ιερά Παράκληση προς την Αγία.

Να μην ξεχάσουμε να αναφέρουμε ότι σύμφωνα με το πρόγραμμα την παραμονή της εορτής ημέρα Σάββατο, στις 16 Ιουλίου θα τελεστεί στις 19:30 το απόγευμα πανυγηρικός εσπερινός ενώ μετά θα ακολουθήσει και λειτάνευση της εικόνος της Αγίας Μαρίνας.

Η Αγία Μαρίνα γεννήθηκε στην Αντιόχεια της Πισιδίας, στα μέσα του 3ου αιώνα μ.Χ,. από γονείς ειδωλολάτρες.

Η μητέρας της πέθανε όταν η Μαρίνα ήταν πολύ μικρή και ο πατέρας (ιερέας ειδωλολατρών) ανέθεσε την ανατροφή της σε μια εξαιρετική γυναίκα, η οποία ήταν κρυφή Χριστιανή.

Σε ηλικία 15 ετών, αποκάλυψε στον πατέρα της ότι είναι Χριστιανή και εκείνος συγκλονισμένος και μη ξέροντας τι να κάνει για να την συνετίσει, πήρε την απόφαση να την καταγγείλει στον Έπαρχο Ολύμβριο. Αυτός διέταξε να την συλλάβουν για ανάκριση.

Όταν παρουσιάστηκε μπροστά του, προσπάθησε να την μεταπείσει, αλλά μάταια. Την υπέβαλε σε βασανιστήρια αλλά η Αγία παρέμεινε ακλόνητη στην πίστη της. Τότε διέταξε να την φυλακίσουν.

Στο κελί όπου ήταν και προσευχόταν εμφανίστηκε ο διάβολος με τη μορφή μεγάλου και φοβερού δράκοντος και κατευθύνθηκε εναντίον της και ανοίγοντας το στόμα του απειλητικά, δείχνοντας ότι θέλει να την κατασπαράξει. Η Αγία επικαλέστηκε το σωτήριο όνομα του Ιησού Χριστού.

Και, ώ του θαύματος ο τεράστιος δράκοντας έγινε ενας κακάσχημος και κατάμαυρος ανθρωπόμορφος σκύλος και τότε η Αγία Μαρίνα μ' ένα σφυρί πού ήταν βρήκε παραπεταμένο, τον χτύπησε δυνατά στο κεφάλι και στη ράχη και τον ταπείνωσε εντελώς.

Και ενώ η μεγαλομάρτυς άρχισε και πάλι να προσεύχεται και να υμνεί τον Κύριο, ο διάβολος, σκοτεινός και άσχημος όρμησε εναντίον της και κραυγάζοντας την απειλούσε ότι θα τη σκοτώσει αν δεν σταματούσε να προσεύχεται.

Και η Αγία Μαρίνα, παίρνοντας από την προσευχή της νέο θάρρος κατά του διαβόλου, τον άρπαξε από τα μαλλιά της κεφαλής του και τον μαστίγωσε κάνοντας τον να τραπεί σε φυγή.

Όταν ο Ολύμβριος την κάλεσε για δεύτερη φορά και διαπίστωσε ότι η πίστη της ήταν αμετακίνητη στο Χριστό, την έκαψε με αναμμένες λαμπάδες.

Αλλά οι πληγές της ως εκ θαύματος, έκλεισαν και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, πολλοί παρευρισκόμενοι να ασπαστούν τον Χριστιανισμό και έτσι ο έπαρχος τελικά την αποκεφάλισε, πλέκοντάς της το στεφάνι της νύμφης του Χριστού.

Του Αγίου Χαραλάμπους χτες...Παλιογαβαλούς γιορτή!!!

 

Του αγίου Χαραλάμπους χτες...

Γράφει ο Σπύρος Συμεών

Αναμνήσεις πολλές για τους μεγαλύτερους, ευκαιρία για να μάθουν οι νεότεροι.

Ο άγιος Χαράλαμπος είχε πολύ παλιά μια εκκλησία μεγαλοπρεπή εκεί σε μια γειτονιά της Παλιογαβαλούς, μάλιστα κοντά ήταν και το σπίτι του οπλαρχηγού της ελληνικής επαναστάσεως, του απροσκήνητου Δημητρίου Μακρή.

Στην ιστορία δεν έμεινε όμως στο διάβα του χρόνου τι απέγινε εκείνη εκεί η εκκλησία όμως για να υπάρχει μνημόσυνο αιώνιο τέλη της δεκαετίας του '70 έφτιαξαν εκκλησάκι προς τιμή του αγίου το οποίο συνήθως λειτουργείτε μια φορά τον χρόνο και αν, στην μνήμη του αγίου.

Εκεί γύρω πίσω από τα δέντρα αν πάει κανείς θα δει χαλάσματα πολλά, κάποτε αρχοντικά γεμάτα ζωή. Σήμερα η μόνη ζωή είναι τα ζωάκια που ζουν στην φύση μα και κάποια κοπάδια κτηνοτρόφων της Γαβαλούς. Πάλι καλά κάτι είναι κι αυτό...

Η τοποθεσία στο google maps: (εδώ)

Οι φωτογραφίες μας δόθηκαν από το αρχείο του Σπυρίδωνος Σ. Καραχάλιου τον οποίο και ευχαριστούμε για άλλη μια φορά ο οποίος τοποθέτησε και το εκκλησάκι μα και την περιοχή στο google maps...

Οι αναμνήσεις δικές σας...!!

Δείτε επίσης: Παρέα ατόμων τίμησε τα 200 χρόνια από την επανάσταση με εθελοντισμό στον Άγιο Χαράλαμπο Γαβαλούς.

και...: Δεντράκι στην Γαβαλού σχημάτισε το σχήμα του σταυρού

Δεντράκι στην Γαβαλού σχημάτισε το σχήμα του σταυρού

Η Γαβαλού έχει μια μακραίωνη ιστορία η οποία χάνεται πίσω στο βάθος του χρόνου.

Πέρα από την ιστορία της όμως έχει ένα ιδιαίτερο φυσικό πλούτο που σε μεγάλο βαθμό είναι ανεξερεύνητος.

Επίσης είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τα γραφικά εκκλησάκια της (καλά οκ, υπάρχει κι ένα ποσοστό στο χωριό που δεν θέλει να ακούει για εκκλησίες και βγάζει φλύκτενες). Τα εκκλησάκια αυτά τα οποία σήμερα σώζονται όμως δεν είναι σε τυχαία μέρη διάσπαρτα στην περιοχή. 

Κάποτε η θέση στην οποία βρίσκονται σήμερα, ήταν μερικά από τα σπουδαία κέντρα με μικρές κοινωνίες που συντέλεσαν στην συνέχιση της ιστορίας της περιοχής και όχι μόνο.

Η φύση που περιλούζει τα εκκλησάκια αυτά τα οποία πολλές φορές είναι απομακρυσμένα και ελάχιστοι τα έχουν επισκεφθεί έχουν πολλές εκπλήξεις...

...εδώ και λίγες ημέρες κυκλοφορεί στα σοσιαλ μια φωτογραφία η οποία είναι τραβηγμένη την άνοιξη του 2021 και μάλιστα στην περιοχή κοντά στον Άγιο Χαράλαμπο.

Η φωτογραφία αυτή απεικονίζει το μεγαλείο της φύσης η οποία αποτελεί κτίση του Δημιουργού των πάντων και η οποία υποκλίνεται στον Έναν και μόνο Δημιουργό. 

Τι δείχνει αυτή η φωτογραφία; 

Ένα μικρό δεντράκι μέσα στην πυκνόφυτη φύση της περιοχής όπου με τον κορμό και τα κλαδιά του έχει σχηματίσει έναν σταυρό  και μάλιστα όπως είπαμε κοντά στο εκκλησάκι του Αγίου Χαραλάμπους της Γαβαλούς.

Πραγματικά μοναδική φωτογραφία!!!

Εσπερινός της Αγίας Παρασκευής στο Τριχώνιο

 

Με κατάνυξη αλλά και μεγαλοπρέπεια τελέσθηκε ο εσπερινός της Αγίας Παρασκευής στο Τριχώνιο παραμονή της εορτής της πολιούχου και προστάτιδας Αγίας του Τριχώνιου στις 25  Ιουλίου παρουσία το εφημέριου του ιερού ναού πατρός Αποστόλου καθώς και Ιερέων της περιοχής της Μακρυνείας αλλά και πλήθους κόσμου κάτω φυσικά από όλα τα απαραίτητα μέτρα που είναι απαραίτητα την χρονική περίοδο που διανύουμε.

Ευχή του πατρός Αποστόλου γρήγορα να ξεπεραστεί η δύσκολη αυτή περίοδος για όλο τον κόσμο και η επαναφορά μας στην παλαιά κανονικότητα ώστε να γίνονται οι εκδηλώσεις προς τιμήν της Αγίας όπως και παλαιά.

Την κυριώνυμο ημέρα τελέσθηκε πανυγηρική Θεία Λειτουργία.

Χρόνια πολλά.

φωτό από: Πολιτιστικός και Εξωραϊστικός Σύλλογος Τριχωνίου Η «Αγία Παρασκευή»

Δείτε το : Πρόγραμμα

Εορτάζει η Αγία Παρασκευή στο Τριχώνιο. Αναλυτικά το πρόγραμμα:

Αναρτήθηκε το πρόγραμμα εορτασμού της πολιούχου του Τριχώνιου,  Αγίας Παρασκευής και οι λατρευτικές εκδηλώσεις που θα λάβουν χώρα κατά το διήμερο 25ης και 26ης Ιουλίου έχουν όπως αναφέρονται αναλυτικά στο ανώτερο πρόγραμμα.

Με το καλό, ευχόμαστε η Αγία Παρασκευή να σκεπάζει κάθε πιστό προσκυνητή της και να προστατεύει υπό την σκέπη της το Τριχώνιο.
 

Η ψυχή μας να αναζητεί πάντοτε την Ανάσταση.

Μανάδες σήμερα τον νου σας, προσέξτε τα παιδιά σας γιατί Η Μάνα μας η Παναγία Θρηνεί Τον Μονάκριβο Της Σπλάχνο.

Φανταστείτε πόσες αμαρτίες είχε κάνει το ανθρώπινο γένος που ο Υιός Του Θεού σήκωσε στους Ώμους Του και έπεσε κατά την πορεία του Γολγοθά.

Κι όμως έπαθε ως Άνθρωπος για να μας ενισχύσει. Κάθε πάθος, κάθε βάσανο έχει και την Ανάσταση του αρκεί να έχουμε την Χάρη Του Χριστού μας.

Παράκληση. Μέχρι και να ακουστεί το Χριστός Ανέστη μην ευχόμαστε "χρόνια πολλά". Όταν κάποιος πενθεί, χάνει τον δικό του άνθρωπο δεν γλεντά, δεν εύχεται, δεν γιορτάζει. Πόσο μάλλον όταν αυτό ο δικός μας είναι ο Ένας, Αυτός που μας συντροφεύει πάντοτε σε κάθε μας στιγμή, Αυτός που σταυρώθηκε για να μας Αναστήσει. Να εύχεσθαι μόνο "Καλή Ανάσταση".

Καλή Ανάσταση..!!!

*η φωτό είναι από το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου στα Καραχαλέϊκα Γαβαλούς και πρόκειται για αντίγραφο της μονής Ιβήρων του Αγίου Όρους.
 

Το ξωκλήσι της Αγίας Παρασκευής στα Βαλμέϊκα Γαβαλούς.

Του Σπύρου Συμεών.

Η Γαβαλού κοσμείται από αρκετά εξωκλήσια με τα οποία οι κάτοικοι της συνδέονται με πολύ στενούς δεσμούς ένεκα της βαθιάς πίστης τους.

Σε μικρή απόσταση από την κωμόπολη της Γαβαλούς και πλησίον του δρόμου που ενώνει την Γαβαλού με το μοναστήρι της Κατερινούς ακολουθώντας μια μικρή διασταύρωση δεξιά μας οδηγούμαστε στο μικρό ξωκλήσι της Αγίας Παρασκευής στην θέση που στους ντόπιους είναι γνωστή ως Βαλμέϊκα.

Ο ίδιος δρόμος οδηγεί και στο ξωκλήσι του Αγίου Σπυρίδωνα αλλά και στην Ζαχαρόβρυση.

Το εκκλησάκι της λαοφιλούς Αγίας χτίσθηκε το 1973 με δαπάνη της κ. Κωνσταντούλας Σουμπασάκου.

Είναι ρυθμού μονόκλιτης βασιλικής ενώ το Ιερό Βήμα διαχωρίζεται από τον κυρίως ναό με επιζωγραφισμένο τέμπλο κάτι που συνηθίζεται στην περιοχή της Μακρυνείας.

Εορτάζει πανυγηρικά κατά την 26η Ιουλίου στην μνήμη της Αγίας Παρασκευής όπου πλήθος Γαβαλιωτών προσέρχονται για να τιμήσουν την Αγία.

Επίσης πρόσφατα με ενέργειες του Σπυρίδωνος Σ. Καραχάλιου προστέθηκε στο google maps (εδώ) ώστε να μπορεί εύκολα οποίος επιθυμεί να καθοδηγείται και μέσω gps για να μεταβεί στο εκκλησάκι.

 

Πήγε ''περίπατο'' ο εκκλησιασμός των σχολείων κατά την εορτή του Σταυρού;

Του Σπύρου Συμεών στην Romfea.gr

Καθε χρόνο μα κάθε χρόνο ανήμερα του Σταυρού τα σχολεία κατέκλυζαν τους ναούς αλλά όχι και φέτος...

Θα μου πείτε πως εν μέσω μέτρων κατά της πανδημίας εσύ μου αναφέρεις για εκκλησιασμό σχολείου;

Μα το περίεργο είναι πως κανένας άγιος αρχιερέας δεν αντέδρασε...

Κάποιοι από εσάς είστε γονείς και παρευρεθήκατε έως ενός σημείου χθες στο πρώτο κουδούνι των σχολείων των παιδιών σας.

Υπήρχε ή δεν υπήρχε συνωστισμός; Κι ας μην αναφερθώ στις μάσκες μεγέθους αερόστατου και στα παγουρίνο σε μέγεθος μπουκαλιού αντιβίωσης αλλά δεν γίνεται να μην αναφερθώ στον καθημερινό συνχροτισμό παιδιών, δασκάλων και γονέων στο μπες βγες στην είσοδο στους διαδρόμους και στις σκάλες γιατί κατά τα άλλα έχει διαβεβαιώσει το αρμόδιο υπουργείο ότι έχει ρυθμίσει τα πάντα για την ασφάλεια των παίδων σας...

Την ασφάλεια αυτή που τεχνηέντος διακυβεύεται μέσα από τα ΜΜΕ τις τελευταίες μέρες που ο συνωστισμός σε ΜΜΜ και σε τηλεοπτικά δρώμενα αλλά και σε συναυλίες κατ αυτούς είναι κάτω από τα προβλεπόμενα μέτρα αλλά ο ίδιος συνωστισμός στα παιδιά σου δεν είναι ασφαλής...

Ο εκκλησιασμός των παιδιών κατά το σχολικό έτος, ασχέτως για το πώς κατάντησε και οι αιτίες είναι πολλές για αυτό το κατάντημα, ξεκίνησε ώστε τα παιδιά εκτός από την σχολική παιδεία να λαμβάνουν και μια εκκλησιαστική βιωματική παιδεία διότι η θεία λατρεία δεν είναι θέατρο αλλά βίωμα που σιγά σιγά με την ηλικιακή εξέλιξη ενός ατόμου αρχίζει και την αντιλαμβάνεται διαφορετικά.

Στην αρχή είναι κάτι ξένο κι αρχίζει να το προσεγγίζει με το "γιατί γίνεται αυτό;", "Γιατί το άλλο;', "τι εννοεί εδώ;" κλπ.

Επίσης μέσα από την μικρή αυτή επαφή με τον εκκλησιασμό δίνεται η ευκαιρία τα παιδιά να ακούσουν τον ιερέα και ο ίδιος να αγουγκραστεί αν γνωρίζει τον σωστό τρόπο τα παιδιά.

Εκεί δίδεται η ευκαιρία σε έναν ιερέα να δώσει το στίγμα του και το στίγμα της Εκκλησίας προκειμένου να καταλάβουν τα παιδιά ότι σε κάθε ανάγκη τους το σπίτι του Χριστού είναι πάντα ανοιχτό.

Βέβαια έτσι ξεκίνησε είπαμε. Δεν σημαίνει ότι αυτό ισχύει και σήμερα.

Εκκλησίες ερμητικά κλειστές, ιερείς άφαντοι, οι πόρτες και οι αγκαλες οι παχυλές που αναφέρουν στα κηρύγματα τους έχουν πάψει να συμβαδίζουν με τις πράξεις τους...

Ευτυχώς όμως υπάρχουν κι αυτοί οι ιερείς που κρατάνε Θερμοπύλες...είναι εκεί και δεν είναι λίγα τα παραδείγματα που κάποιοι έχετε ακούσει και κάποιοι άλλοι έχετε βιώσει...

Ίσως θα έπρεπε να μας προβληματίσει αυτή η αλλοίωση της ζωής μας η οποία πλέον προχωράει με πολλοί γοργούς ρυθμούς.

Χρόνια τώρα επιχειρείται η αποξένωση μας από τον ίδιον τον Θεό. Είναι οδυνηρό το να προσπαθεί κάποιος να σου στερήσει κάθε ελπίδα.

Ανήκω στην μεταβατική αυτή γενιά. Είμαι 30 μόλις ετών καί η γενιά μου έζησε και βίωσε πολλές αλλαγές στην κοσμοϊστορία και η κάθε αλλαγή θαρρώ πως έχει σκοπό την απομόνωση μας, τον αυτοεξορισμό μας στο εγώ μας και την απομάκρυνση μας από κάθε δυνατή ελπίδα.

Με κάποιες μεθόδους δεν πολεμιέται η χριστιανοσύνη όπως κάποιοι θαρρούν αλλά η ίδια η ελπίδα του ανθρώπου.

Αν δεν έχει ελπίδα ο άνθρωπος τότε ζει μια παγωμένη, εγωκεντρική και μάταιη ζωή που τίποτα ουσιαστικό δεν του δίνει την χαρά και την ευτυχία.

Αντί να τσακωνόμαστε μεταξύ μας, οι μεν με του δε, ας αναλογιστούμε την δικιά μας ευθύνη κι ας κάνουμε αυτό που μας αναλογεί.

Η κοινωνία την οποία κατηγορούμε είναι ένα σύνολο από το οποίο προερχόμαστε εμείς...

Θλίβομαι πραγματικά όταν βλέπω ιερωμένους να τρώγονται μεταξύ τους διότι τους συνεπήρε το εγώ τους...

Θλίβομαι όταν συναντώ ανθρώπους που προσπαθούν την δική τους λογική και την δική τους άποψη να την περάσουν σε ένα ευρύ κοινό ως "θέση" κάτι ανώτερου... θλίβομαι όταν βλέπω ανθρώπους να δείχνουν την απανθρωπιά τους...

Κατηγορούμε άλλους που αποσχήστικαν και όχι τους ίδιους μας τους εαυτούς που έχουν αποσχιστεί και αποξενωθεί.

Η θεολογία των αγίων πατέρων βασίζεται στο βίωμα του ευαγγελίου και όχι σε αποσπάσματα από αυτό τα οποία τα εκφέρει ο καθείς κατά το δοκούν...!!

Δεν χρειάζεται να ακολουθούμε τους πολλούς, εξάλλου εμείς οι Έλληνες πάντα ήμασταν μόνοι και ξεχωρίσαμε ανά τους αιώνες.

Ακολουθήσαμε τον Χριστό και τον βιώσαμε και για αιώνες μεγαλουργησαμε αλλά μας τρώει το σαράκι το πονηρό που μας φθονεί.

Τα καμπανάκια γίνανε καμπάνες μα εμείς κωφεύσαμε κι αυτήν την ηθελημένη κώφωση ξεκινήσαμε και την πληρώνουμε ακριβά.

Ας μην ξεχνάμε όμως πως ήμαστε μέτοχοι της αιτίας άρα θα πρέπει να αναλάβουμε την ευθύνη που μας ανάλογη και να υποστούμε τις συνέπειες.

Ας μην αφήσουμε κανέναν πειρασμό και κανέναν που προσπαθεί να μας αποξενώσει και να μας στείλει σε μια ηθελημένη ύστερα αυτοκαταστροφή. Η στροφή του ανθρώπου προς το εγώ του τον αποδυναμώνει και τον διαλύει.

Ας δούμε όχι την ανάγκη την δική μας άλλα την ανάγκη των συνανθρώπων μας κι έτσι Ευαγγελικά ο ίδιος ο Θεός θα φροντίσει και για τις δικές μας ανάγκες χωρίς να χρειαστεί εμείς να έχουμε έγνοιες για αυτές...

Μην στερούμε από κανέναν την ελπίδα

Μην στερούμαστε από κανέναν την χαρά του ελπίζω.

Έτσι στερούμαστε την μια και μοναδική ελπίδα που έχει την δύναμη να μας φτάσει στην θέωση και να κάνει τα αδύνατα δυνατά.

Όσο εμείς απομακρυνόμαστε από τον Θεό τόσο ο θεός αίρει την χάρη του από το γένος μας αλλά και την ανθρωπότητα εν γένει.

Δεν έχουμε αντιληφθεί ακόμη ότι η ιστορία της Βαβέλ επαναλαμβάνεται στις μέρες μας και επικρατεί ένα χάος;

Γιατί αρνηθήκαμε τον Χριστό; Για λίγη δόξα; Για λίγο παραπάνω εγώ; Για να νομίζουμε πως είμαστε πάνω από καθετί;

Ας σκύψουμε στην ίδια μας την ψυχή κι ας προσπαθήσουμε να την κάνουμε ξανά φωτεινή. Αν η ψυχή μας λάμψει τότε και κάποιος διπλανός μας θα θελήσει να το κάνει κι αυτός.

Κι έπειτα ο ένας θα γίνουν δύο, τρεις και μετά πολλοί κι έτσι θα ξαναγυρίσουμε στην παλιά μας αίγλη που η ανθρωπιά των συναισθημάτων μας ήταν πάνω από κάθε εγώ.

Μην κλείνετε την πόρτα σε κανέναν διότι θα βρείτε την πόρτα του παραδείσου κλειστή κι εκεί δεν θα μπορείτε να αλλάξετε το "ρ" της δικιάς σας ιστορίας.

Αναλογιστείτε πως το κάθε τι που μας ζητάνε αποσκοπεί σε ακόμη μια αποξένωση και άρνηση όχι πάντα ευθέως από τον Θεό αλλά και όταν αυτό γίνεται ενάντια στους συνανθρώπους μας τότε με την αποδοχή μας εναντιωνόμαστε στον ίδιο τον Θεό.

Κι ας μην ξεχάσουμε...

Όσο μπαίνουμε στο εγώ μας τόσο ο Θεός αφαιρεί την χάρη από πάνω μας διότι δεν μπορεί ο Ταπεινός να κάνει χωριό με έναν εγωιστή, Αυτός θέλει να βιώνουμε Ευαγγέλιο όχι για να δικαστεί ο ίδιος αλλά για να φτάσουμε εμείς στην Δόξα για την οποία μας δημιούργησε.

Ας προσέξουμε κάθε αλλοίωση του τρόπου ζωής μας η οποία έχει να κάνει με το συναίσθημα που πηγάζει από μέσα μας...

Όποιος δεν έχει συναίσθημα δεν μπορεί αν λειτουργήσει ως άνθρωπος...

Εύχεσθαι...

Πηγή: romfea.gr

Η Παναγία της Κατερινιώς (Αφιέρωμα στην κυρά της Μακρυνείας)

Του Σπύρου Συμεών για την Romfea.gr

(Τμήμα από το δημοσιευμένο άρθρο της 1/8/2017)

...

Οι Χριστιανοί αλλά ιδιαιτέρως οι Έλληνες έχουν μια ιδιαίτερη αγάπη προς την Παναγία, την αποκαλούν μάνα τους και μεσίτρια τους σε κάθε δυσκολία τους σε αυτήν απευθύνονται.

Τόσο την αγαπούν που από άκρη σ΄ακρη αυτού του τόπου έχουν χτίσει εκατοντάδες μοναστήρια προς τιμήν της και ακόμη περισσότερους ναούς και εξωκλήσια.

Ακόμη και τόπο ολόκληρο της έχουν αφιερώσει θέτοντας απαραβίαστο άβατο για κάθε άλλη γυναίκα, μιας και η κυρίαρχος εκείνου του Ιερού Τόπου είναι η Κυρά Θεοτόκος...

Εικόνες χιλιάδες με διάφορα προσωνύμια, άλλα παρμένα από τον τόπο που θαυματουργικά βρέθηκαν εικόνες της ή από τον τρόπο που ''ανακαλύφθηκαν'' κι άλλα από κάτι που χαρακτηρίζει την εικονογράφηση της η κάποιο από τα πιο γνωστά θαύματα της...

Η Αιτωλοακαρνανία μια αγιασμένη γη με πληθώρα μαρτύρων και Αγίων, μια γη κι αυτή που οι κάτοικοι της τιμούν με την δέουσα λαμπρότητα την Θεοτόκο και της έχουν αφιερώσει πολλά μοναστήρια...

Κάπου εκεί στην Μακρυνεία μια περιοχή με πολλά μεγάλα κεφαλοχώρια και κωμοπόλεις κοντά στην μεγαλύτερη λίμνη της Ελλάδος την Τριχωνίδα ανάμεσα στο Ιερό Μεσολόγγι και την μεγαλούπολη του κάμπου, το Αγρίνιο, είναι ένα χωριό με ιστορία βαθιά πίσω στο παρελθόν, η Γαβαλού.

Η Γαβαλού το κεφαλοχώρι εκείνης της εποχής που ζούσε μια νεαρή όμορφη κοπέλα, η Κατερινιώ μια ταπεινή βοσκοπούλα κοιτάζοντας προς το βουνό είδε ένα ουράνιο άκτιστο φως να κατεβαίνει από τα ουράνια, αυτό συνεχίστηκε επί πολλά βράδια μέχρι που η ίδια η Κατερινιώ μαζί με άλλους χωρικούς που τους το αποκάλυψε η Κατερινιώ αποφασίζουν και μια πρωία παίρνουν την ανηφοριά και προσπαθούν να προσεγγίσουν το σημείο που τις νύχτες λουζόταν με άκτιστο φως και εκεί κοντά σε μια ρεματιά μέσα από ένα μεγάλο πλατάνι ξεπηδούσε ένα υπέρλαμπρο φως που αν και μέρα ήταν τόσο λαμπερό που τους κέντρισε το ενδιαφέρον, το φως άρχισε να τρεμοσβήνει και η Κατερινιώ μαζί με τους συγχωριανούς της πλησίαζαν διστακτικά προκειμένου να δουν από πού προερχόταν...

...κι ήταν μια εικόνα της Παναγιάς, αφορμή αυτό το περιστατικό ήταν για να χτιστεί εκεί ένα προσκυνητάρι και να τοποθετηθεί εκεί η Άγια Εικόνα, η εικόνα της Κατερινιώς μιας και σ αυτήν αποκαλύφθηκε κι αργότερα άρχισε να οικοδομείτε ένα μοναστήρι προς τιμήν της Θεοτόκου με πρώτη εκεί μονάζουσα, σύμφωνα με την παράδοση την Κατερινιώ που αργότερα υπήρξε λίκνο πνευματικής παλιγγενεσίας.

Το όνομά της η Εικόνα αλλά και το μοναστήρι το πήρανε, η μάλλον της το αποδώσανε οι άνθρωποι, από την βοσκοπούλα που έβλεπε το φως εκείνο που φώτιζε το σημείο κι αργότερα έμελε να φωτίζει την ψυχή της και τις ψυχές όσων προστρέχουν στην χάρη της ανά τους αιώνες που σε συνδυασμό με την κατάληξη «ου» των τοπωνύμιων της γύρω περιοχής (Γαβαλού, Μακρυνού κλπ) έφτασε να γίνει Κατερινού.

Η εικόνα αυτή που τότε με θαυμαστό τρόπο βρέθηκε σήμερα δεν σώζεται, άγνωστο το τι απέγινε, μια άλλη του 19ου αιώνα ''παίρνει'' την θέση της ίσως βασισμένη πάνω στο πρότυπο αυτής που βρέθηκε έχοντας το προσωνύμιο της ''Κατερινούς'' ως συνέχεια της προηγούμενης κοσμεί επιβλητικά το τέμπλο του καθολικού της Μονής και συνεχίζει να θαυματουργεί μιας και με πίστη την προσκυνούν και Κυρά τους την αποκαλούν.

Πληθώρα θαυμάτων έχουν καταγραφεί, ιάσεις αρρώστων, απαλλαγή δαιμονόπληκτης και εκατοντάδες θαυματουργές παρεμβάσεις σε ζευγάρια χαρίζοντας τους παιδιά τα οποία πολλές φορές τα βαφτίζουν στο εκεί σπίτι της...

Στην μνήμη της στις 8 Σεπτεμβρίου χιλιάδες πιστοί από την Μακρυνεία έρχονται να τιμήσουν την Κυρά τους και να της αποδώσουν φόρο τιμής αλλά και ευχαριστώντας την για τις θετικές αποκρίσεις της στα αιτήματά τους, δεν είναι λίγοι κι αυτοί που έρχονται από διάφορα μέρη ώστε να συμμετέχουν στην υπαίθρια Θεία Λειτουργία στο προαύλιο της Μονής το οποίο κατακλύζεται από εκατοντάδες πιστούς.

Παναγία η Κατερινού, ή αλλιώς η Κατερινιώτισσα, η Κυρά της Μακρυνείας, η Παναγιά των Μακρυνιωτών, η μεσίτρια των ευλαβών προσκυνούντων, η Προστάτιδα και Μητέρα μας... η Παναγιά της Κατερινιώς της ταπεινής βοσκοπούλας

Παναγιά Κατερινού μην ξεχνάς στις μεσιτείες σου κι εμάς τους ασώτους έστω...

...

Πηγή: romfea.gr

 

Πρόγραμμα εορτασμού Παναγίας Κατερινούς

 

Η Παναγία στο Κελί. Παναγία Κελιώτισσα

Του Σ.Σ.Κ. για την Romfea.gr

Το Κελί ή αλλιώς το Κελλάκι της Γαβαλούς όπως είναι ιδιαιτέρως γνωστό το Μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής στην ευρύτερη περιοχή της Μακρυνείας πανυγηρίζει δύο φορές τον χρόνο, ανήμερα της Ζωοδόχου Πηγής την Παρασκευή της Διακαινησίμου αλλά και στις 23 Αυγούστου στα εννιάμερα της Παναγίας, στην απόδοση της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου

Άγνωστο το πώς και το γιατί το μοναστήρι αφιερώθηκε στην Παναγία και μάλιστα στην Ζωοδόχο Πηγή, ίσως διότι η μονή έχει και πολλές πηγές με πόσιμο νερό, εξάλλου και το μοναστήρι αποτελούσε πηγή πνευματικής ζωής για τους κατοίκους της γύρω περιοχής.

Η εικόνα της Παναγίας της Κελιώτισας, της Παναγίας του Κελιού, της Κυράς των Αγγέλων φυλασσόταν στην Μονή μέχρι πριν λίγες δεκαετίες και έκτοτε όταν ερήμωσε το μοναστήρι οπότε για ασφάλεια μεταφέρθηκε η εικόνα Της στον Ιερό Ναό της Αγίας Φωτεινής σε θρόνο επι του Ιερού Βήματος ανακαινισμένη πλέον...αν και η Παναγία δεν είχε έννοια για αυτό...

Πρόκειται για μια εικόνα της Παναγίας βρεφοκρατούσας διαστάσεων περίπου 90εκ.*61.5εκ. Στην εικόνα αυτή η Παναγία έχει μια πολύ ιδιαίτερη και γλυκιά μορφή αλλά και τα χρώματα που χρησιμοποίησε ο αγιογράφος είναι πολύ γλυκά και ζεστά με αποτέλεσμα να διαχέεται μια ηρεμία μα και στοργή μέσα από την αγιογραφική τέχνη της συγκεκριμένης απεικόνισης της Θεοτόκου.

Δεξιά και αριστερά της Παναγίας σε νέφη βρίσκονται δύο άγγελοι υπό την μορφή δόξης και υμνολογίας οι οποίοι στέφουν την Θεοτόκο, την Κυρά τους, την Κυρά των Αγγέλων, την Γερόντισσα του Κελιού, την Κελιώτισα με περίλαμπρο στέμμα ενώ στα χέρια τους κρατούν και την δόξα της "ονομασίας" Της ως "ΜΡ" "ΘΥ" δηλαδή Μήτηρ Θεού ενώ πλάγια αριστερά το πρώτο της προσωνύμιο ως Κυρίας των Αγγέλων.

Η εικόνα είναι του 19ου αιώνα και πιθανόν να είναι αντίγραφο προγενέστερης εικόνας της Παναγίας που αποτελούσε την Έφορο του Κελιού.

Ενώ πρόκειται για δέηση του Νικολάου Γεωργακοπούλου δια χειρός Ιερομονάχου Γεωργίου χωρίς να αναφέρεται ο χρόνος της αγιογράφισης Της ούτε και ο τόπος.

Η εικόνα της Παναγίας πήρε το προσωνύμιο Κελιώτισσα μιας και το μοναστήρι είναι ευρέως γνωστό ως Κελί ή Κέλλακι και οι κάτοικοι πάντοτε Την αποκαλούσαν ως Παναγία του Κελιού ή Παναγία Κελιώτισσα.

Οι αναμνήσεις των παλαιότερων ως προς το Κελί είναι άρρητα συνδεδεμένες με την μορφή της Παναγίας μέσα από αυτήν την απεικόνιση, μέσα από την γλυκύτητα, την θερμή, την στοργή και την ζεστασιά που εκπέμπει μέσα από την Αγία Εικόνα Της.

Οι γηραιότεροι την ενθυμούνται ως μικρά παιδιά μέσα από το κατανυκτικό φως του καντηλιού που σιγόκαιγε μπρος Της ακοίμητο, διακόνημα τότε ενός λαϊκού (του Δ.Κ.) που εγκαταβίωνε με την οικογένειά του στο Κελλάκι δίπλα από το καθολικό, δίπλα από το σπίτι της Θεοτόκου.

Αυτοί ήταν οι τελευταίοι καθημερινοί διακονητές Της μα κι η Παναγιά τους συντρόφευε εκείνα τα δύσκολα τα χρόνια...έως ότου κοιμήθηκαν και ενταφιάστηκαν πλησίον του τελευταίου μοναχού της Μονής και πλέον η Κελιώτισα τους συντροφεύει στην Βασιλεία του Υιού Της...

Σήμερα από την Ιερά Μονή σώζεται μόνο το επιβλητικό πέτρινο σταυροειδή με τρούλο Καθολικό της χτισμένο το 1788 και προσφάτως ανακαινισμένο.

Η ευρύτερη περιοχή αποτελούσε λημέρι του μεγάλου οπλαρχηγού της Ρούμελης κατά τον αγώνα της απελευθέρωσης από τον Τούρκικο ζυγό και ηγέτη της Τρίτης φάλαγγας κατά την έξοδο του Μεσολογγίου Δημητρίου Μακρή ο οποίος ήταν θρέμμα της Γαβαλούς.

Δεν είναι λίγοι αυτοί που αντιλήφθηκαν κατά τις πανυγήρεις Της μια άρρητη ευωδία στους χώρους της εκκλησίας και ιδιαιτέρως μέσα από το Άγιο Βήμα.

Παναγιά μου Κελιώτισσα κυρά της Μακρυνείας, κυρά των αγγέλων, κυρά και αφέντρα των χριστιανών, βασίλισσα λαμπρή μα και μάνα στοργική πρέσβευε και δια εμέ.

Αμήν.

Πηγή: romfea

Διαβάστε επίσης:Παναγία η Κελιώτισα, η Κυρία των Αγγέλων

Ένα θαύμα του Αγίου Χριστοφόρου στην περιοχή της Τριχωνίδας...

Τρία χρόνια υπέφερε όλη η ορεινή  Τριχωνίδα από το κακό που τους βρήκε. Όλα τα ωραία δάση της είχαν γυμνωθεί. Οι πλαγιές που άλλοτε χαιρόσουν να τις βλέπεις και έδιναν οξυγόνο στον τόπο, τώρα ήταν κατάξερες, λες και τις κατάκαψε μεγάλη πυρκαγιά. Οι χωρικοί ζούσαν σε απόγνωση. Το κακό μέρα με τη μέρα χειροτέρευε.

Σαν άλλη πληγή του Φαραώ ένα βρώμικο μαλλιαρό σκουλήκι, χιλιάδες και μυριάδες κάμπιες, εμφανίστηκαν στην περιοχή και κατέτρωγαν τα πάντα. Έμπαιναν μάλιστα και στα σπίτια και τα μόλυναν όλα. Μόνο τα λιόδεντρα και τις κληματαριές δεν πείραξαν. Μπρός στην τρομερή καταστροφή το Δασαρχείο έκανε αναφορά στο Υπουργείο Γεωργίας, και εκείνοαπάντησε ότι πρέπει να γίνει αεροψεκασμός για να σκοτωθούν οι κάμπιες. Θα έπρεπε όμως όλοι οι κάτοικοι και τα ζωντανά τους επί 15 μέρες να απομακρυνθούν από τις εστίες τους, για να μη μολυνθούν από το ισχυρό φάρμακο που θα έριχνε το αεροπλάνο. Το σκέφτηκαν, το ξανασκέφτηκαν και το συζήτησαν ώρες πολλές στις συνελεύσεις τους οι χωρικοί και τελικά συμφώνησαν όλοι τους να ζητήσουν με πίστη τη βοήθεια του Θεού και του αγίου Χριστοφόρου. Την πρόταση αυτή την έκανε ο ευλαβής εφημέριος της κοινότητας Αμπελιών Τριχωνίδας παπα-Γιώργης Κούκης, και τη δέχθηκαν ομόφωνα και ολόψυχα όλοι τους.
Συγκεκριμένα ο παπα-Γιώργης είπε:

– Αδελφοί μου, δεν ξέρουμε γιατί το επέτρεψε αυτό το κακό ο Θεός στα μέρη μας.

Εκείνος πάντως είναι Πάνσοφος, Πανάγαθος αλλά και Παντοδύναμος και μπορεί να τα αλλάξει και να τα διορθώσει όλα στη στιγμή, αν Τον παρακαλέσουμε με πίστη. Καί μην ξεχνάμε ότι εμείς εδώ έχουμε προστάτη μας ισχυρό τον άγιο Χριστοφόρο. Θα τον παρακαλέσουμε λοιπόν με πίστη να πρεσβεύσει στον Κύριο για τη μεγάλη δοκιμασία μας. Τώρα που πλησιάζει και η γιορτή του, και έχουμε και ξωκκλήσι εμείς προς τιμήν του, προτείνω να νηστέψουμε μια βδομάδα όλοι μας, να ξομολογηθούμε και να κοινωνήσουμε όλοι οικογενειακώς με πίστη ανήμερα στη γιορτή του και να τον παρακαλέσουμε να μας γλυτώσει από το κακό που μας βρήκε. Τι λέτε;

– Σύμφωνοι! Συμφωνούμε! φώναξαν με μια φωνή όλοι τους.

Το ξωκκλήσι του αγίου Χριστοφόρου βρισκόταν μέσα σε ωραίο δάσος, το οποίο τώρα ήταν κατάξερο από την κάμπια. Τη μέρα της γιορτής του οι πιο πολλοί χωρικοί στέκονταν ευλαβικά απ’ έξω, διότι είχε γεμίσει από νωρίς. Πρόσεχαν με θέρμη ψυχής και αφοσίωση στη θεία Λειτουργία και κοινώνησαν ετοιμασμένοι ψυχικά όλοι τους. Λες και δεν ζούσαν στη γη όλη την ώρα της Λειτουργίας. Οι ψυχές τους πετούσαν προς τον ουρανό. Το ίδιο και στην Παράκληση που έψαλαν προς τον άγιο Χριστοφόρο στο τέλος με συγκίνηση και με όλη τη δύναμη της καρδιάς τους, παρακαλώντας τον να μεσολαβήσει στον Κύριο για να απαλλαγούν από τις καταστρεπτικές κάμπιες.

Καθώς επέστρεφαν από το ξωκκλήσι μέσα από το κατεστραμμένο δάσος λυπημένοι για το θέαμα που έβλεπαν, αλλά και γεμάτοι ιερά συναισθήματα από όσα έζησαν στη Λειτουργία και στην Παράκληση, βλέπουν ξαφνικά ένα σύννεφο από φτερωτά έντομα να κατεβαίνει από τον ουρανό και να πέφτουν επάνω στις κάμπιες.

Μερικοί νεότεροι έτρεξαν και πλησίασαν να δούν από κοντά τα έντομα αυτά. Όλα είχαν το ίδιο ακριβώς μέγεθος. Έμοιαζαν σαν μια πολύ μεγάλη χρυσόμυγα.

Τα φτερά τους ήταν χρυσά και μπροστά τους είχαν μια τσιμ πίδα σαν ψαλίδα, με την οποία έκοβαν στα δύο την κάμπια, και αυτή ψοφούσε αμέσως. Τα φτερά τους τα κάλυπτε και δεύτερη χρυσοντυμένη σκληρή φτερούγα.

– Ελάτε να δείτε! Τρέξτε να δείτε! φώναζαν προς όλους. Ελάτε! Δεν πέρασαν ούτε δυό ώρες από την προσευχή μας στον Κύριο και στον Άγιο, και το θαύμα έγινε!Γιά κοιτάξτε πως κόβουν στη μέση τις κάμπιες και τις εξολοθρεύουν!

Πλησίασαν όλοι και έβλεπαν με θαυμασμό τα χρυσοντυμένα έντομα που σκότωναν αμέσως τις κάμπιες.

– Είμαι ογδόντα πέντε χρονών, είπε κάποιος χωρικός, και μεγάλωσα και έζησα στο δάσος, στα χωράφια, γεωργός και κτηνοτρόφος· τέτοιο έντομο δεν ξαναείδα ποτέ στη ζωή μου!

– Δοξασμένο το όνομα του Κυρίου μας! φώναζαν άλλοι και σταυροκοπιόντουσαν.

– Ο Άγιός μας είναι θαυματουργός, έλεγαν συγκινημένοι όλοι, μεγάλη η χάρη του, αρκεί να πιστεύουμε.

Στο μεταξύ τα χρυσοντυμένα έντομα δουλεύοντας συνέχεια ξεκαθάρισαν όλη την περιοχή από τις κάμπιες μέσα σε μια βδομάδα και έφυγαν προς τον ουρανό απ’ όπου είχαν κατέβει, χωρίς να αφήσουν κανένα ίχνος τους και χωρίς να πάθει τίποτε κανένα από αυτά. Πολλοί που έζησαν το γεγονός το θυμούνται ακόμη, και ας πέρασαν πολλά χρόνια από τότε. Καί το διηγούνται δοξάζοντας τον Θεό και τον άγιο Χριστοφόρο, που με τη χάρη του πρασίνισε και πάλι η ορεινή Τριχωνίδα.

ΠΗΓΗ: ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ 

“Ο ΣΩΤΗΡ” 

 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2014

Ενα θαυμαστό γεγονός με την Θεία Κοινωνία στην Γαβαλού Αιτωλοακαρνανίας

Του Σ.Σ.Κ στην Romfea.gr.

Αυτό το διάστημα δεν είναι λίγοι αυτοί που προσβάλουν ή έστω προσπαθούν να προσβάλουν τα ιερά και όσια της πίστεώς μας. Μέσα στα όσα λένε αφήνουν να πλανώνται διάφορα γύρω από το μυστήριο της Θείας Κοινωνίας ή αλλιώς της Θείας Ευχαριστίας.

Δεν είναι όμως λίγες οι μαρτυρίες που είναι καταγεγραμμένες από Αγίους πατέρες που κατά την ώρα της Θείας Ευχαριστίας έβλεπαν αυτό που πραγματικά ισχύει.

Τον άρτο και τον οίνο όχι συμβολικά ως Σώμα του Αίμα Χριστού αλλά έβλεπαν ζωντανά μπροστά τους μέσα στο Άγιο Ποτήριο Σάρκες και Αίμα Χριστού διότι το Άγιο Πνεύμα σε κάθε Θεία Λειτουργία κατεβαίνει επί της Αγίας Τραπέζης και μετατρέπει τον άρτο και τον οίνο σε Σώμα και Αίμα Χριστού.

Αν ο καθένας μας αυτό το έβλεπε όμως οφθαλμοφανώς ολιγόπιστοι έτσι όμως είμαστε ποιος θα κοινωνούσε; Ποιος θα γινόταν ένα με τον Έναν;

Πέρα από τους Αγίους πατέρες όμως δεν ήταν λίγοι οι αυτοί που είδαν κάτι αντίστοιχο και το κατέγραψαν αλλά και είδαν και να έζησαν θαυμαστά γεγονότα γύρω από την Θεία Κοινωνία.

Έτσι λοιπόν πριν περίπου 17 χρόνια στην κομωπολη της Γαβαλούς η οποία βρίσκεται πλάι στην λίμνη Τριχωνίδα είδαμε και βιώσαμε ένα θαυμαστό γεγονός που λίγοι το ξέρουν αλλά ίσως ήρθε η ώρα να το μοιραστώ κι εγώ μαζί σας.

Η γιαγιά μου η Σπυριδούλα Δ. Καραχάλιου μια ταπεινή πιστή γριούλα με αγαθή καρδιά ταλαιπωρημένη από τις δυσκολίες της ζωής των προηγούμενων δεκαετιών τα τελευταία τότε χρόνια πάσχιζε από διάφορες ασθένειες και κάποιες ήταν χρόνιες, λογικό ίσως για κάποιο άτομο που υπερβαίνει τα 80 θα μου πει κανείς και θα συμφωνήσω.

Το σώμα της από τις κακουχίες και την δύσκολη ζωή στα χωράφια και στα πρόβατα είχε σκεβρώσει όπως το αναφέρουμε στην Αιτωλοακαρνανία εμείς.

Θα μπορούσε κανείς να το παρομοιάσει με τις εικόνες του Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ όπου κι αυτός εικονίζεται σκεβρωμένος με ένα μπαστούνι κάπως έτσι και η γιαγιά Σπυριδούλα σκεβρωμένη με ένα μπαστούνι τρυγιρνούσε και τα μοναδικά βιβλία τα οποία διάβαζε ήταν κάποια μικρά βιβλιαράκια με βίους Αγίων ενώ δεν έπαυε να νουθετεί την μητέρα μου να μας βάζει εμάς τα παιδιά της να κάνουμε προσευχή και μετάνοιες.

Το πλήρωμα του χρόνου όμως είχε φτάσει ή μάλλον πλησίαζε καλύτερα. Η πολύπαθη από τις ασθένειες γιαγιουλα Σπυριδούλα ή αλλιώς όπως την φωνάζανε η Καραχάλου άρχισε να καταπέφτει στο κρεββάτι και να ταλαιπωρείται κι από άλλες ασθένειες ενώ άρχιζε και μιας μορφής άνοια μέχρις ότου κάποια στιγμή δεν μπορούσε παρά μόνο απλά να σηκώνεται "όρθια" στο κρεββάτι και τίποτα παραπάνω.

Ήταν ένα κάπως κρύο πρωινό που ο παππούς μας ο Σπυρίδων Ε. Καραχάλιος μας τηλεφώνησε και μας ανέφερε πως η γιαγιά δεν είναι καλά.

Αν και ξύπνησε δεν ανοίγει καν τα μάτια της ενώ σχεδόν δεν ανταποκρίνεται και ο γιατρός του χωριού που είχε ειδοποιηθεί ανέφερε ότι μάλλον μέχρι εκεί ήταν το καντηλάκι της.

Αμέσως ενημερώσαμε τον παπαΧριστόφορο τον εφημέριο της Γαβαλούς για να έρθει να την κοινωνήσει ενώ αναχωρήσαμε κι εμείς για το χωριό.

Όταν φτάσαμε με θλίψη αντικρύσαμε την γιαγιά που την είχαν ανασηκώσει στο κρεβάτι και ήταν κουκουλωμενη με κουβέρτες δίπλα στο τζάκι για να μην κρυώσει.

Όσο κι αν τις μιλήσαμε καμιά απόκριση δεν πειράζει. Ενώ τα μάτια ερμητικά κλειστά σα να ήταν σε ένα μεταβατικό στάδιο σα να μην είχε ξυπνήσει δεν ξέρω πως να το εκφράσω με λόγια.

Εμείς στεναχωρημένοι αρκετά σαν εγγόνια της προσπαθούσαμε να την κάνουμε να αντιδράσει μιλώντας της διότι ακόμη και τις στιγμές της άνοιας επειδή ήμασταν τα αγαπημένα της εγγόνια πάντα μας αναγνώριζε αλλά τώρα καμιά απόκριση. Ήταν μια ζωντανή-νεκρή.

Το κουδούνι χτυπάει και ανοίγουμε την πόρτα κι ο παπάς βουβά ανεβαίνει με το Άγιο Ποτήριο στα χέρια και καθώς μπαίνει στην πόρτα του δωματίου η οποία απείχε περίπου 1.5 μετρό από το κρεβάτι που στεκόταν η γιαγιά Καραχάλου ξαφνικά τα μάτια της γιαγιούλας ανοίγουν.

Ορθάνοιχτα τα μάτια της ενώ για ώρες δεν άνοιγαν με τίποτα, την στιγμή που ο παπάς μπήκε στο δωμάτιο με το Άγιο Ποτήριο.

Μα δεν ήταν μόνο τα μάτια τα οποία άρχισαν να λάμπουν αλλά και η ίδια προσπαθούσε να σηκωθεί από το κρεβάτι καθώς είχε πλησιάσει ο παπάς για να ασπασθεί το χέρι του και έκανε κινήσεις όπως όπως για να σηκωθεί ενώ ο παπάς έσπασε την σιωπή του και της λέγει "μην σηκώνεσαι θειά Σπυριδούλα, μην στεναχωριέσαι όλα καλά, κάτσε όπως είσαι, δεν πειράζει...".

Και τότε ηρέμησε η γιαγιούλα και κάθησε ήρεμα όπου και μετέλαβε των αχράντων μυστηρίων και τα μάτια της από τότε έλαμπαν για πολλές μέρες ενώ πότε δεν ξανασυνέβει κάτι παρόμοιο. Αυτό το περιστατικό δεν το είδα μόνο εγώ αλλά και ολόκληρη η οικογένεια μα και ο παπάς..ο παπάς βέβαια θα είχε δει πολλά παρομοια οπότε δεν του έκαμε εντύπωση...

Και πέρασαν 2 και πλέον χρόνια ώσπου η γιαγιά Καραχάλου εκεί που κανείς δεν το περίμενε πέταξε ψηλά σε Αυτόν που υπεραγαπούσε.

Μάλιστα κατά την ημέρα της Κοίμησης της Νοέμβριος μήνας άρχισε να βρέχει καταρακτωδώς και η πρόγνωση της ΕΜΥ ήταν πως σε όλη την επικράτεια της χώρας ένα κύμα κακοκαιρίας θα απλωνόταν.

Όμως το πρωί λίγο πριν έρθει ο παπάς στο σπίτι για να τελέσει τρισάγιο και να την συνοδέψει έως την εκκλησία σταμάτησε να βρέχει και βγήκε λιακάδα η οποία θύμιζε καλοκαιρινή ημέρα και κράτησε έως και λίγη ώρα μετά την ταφή της όπου άρχισε και πάλι η κακοκαιρία κάτι που δεν είχε σταματήσει βέβαια στις γύρω περιοχές.

Τα θαύματα που επιτελούνται καθημερινά είναι πολλά και πολυάριθμα κάποια μάλιστα δεν γίνονται διακριτά.

Πολλά όμως διδάσκουν και βοηθούν. Και πολλά από αυτά προέρχονται γύρω από την Θεία Κοινωνία.

Χιλιάδες οι αναφορές σε θαύματα τέτοια μέσα σε νοσοκομεία με ετοιμοθάνατους και βαριά ασθενείς. Η θεία Κοινωνία αποτελεί την πεμπτουσία της μυστηριακής ζωής των χριστιανών.

Ακόμη κι αν κάποιοι δεν πίστευαν στον Χριστό κανείς δεν είχε φτάσει στο σημείο να προσβάλει αυτό το μυστήριο μέχρι πρότινος.....

Χριστός Ανέστη...!!
Αληθώς Ανέστη...!!

Πηγή: romfea.gr

Ο φόβος σε υποτάσσει σε αυτόν που στον προκαλεί, μα ο Χριστός σε ελευθερώνει

Του Σπύρου Συμεών για την Romfea.gr
Πολλές φορές διδάσκεσαι από τα απλά και τα λιτά. Δεν χρειάζεται να είναι πάντοτε λόγια μέσα από ένα συναξάρι αλλά ούτε και να σκέφτεσαι μονόπατα διότι έτσι δεν μπορείς να διακρίνεις την αλήθεια.

Πολλές φορές μια τυχαία συνάντηση ελάχιστων λεπτών μπορεί να σου ξυπνήσει μνήμες αλλά και να σε διδάξει χωρίς να χρειαστεί να σου πει και πολλά.

Έτσι και σήμερα ο ταπεινός παπαΣτέφανος που τον ρώτησα κάτι σχετικό μετά γενόμενα, μου ανέφερε εν μέσω άλλων λόγων κι ένα απόφθεγμα του Τζώρτζ Όργουελ:

"Για να ελέγξεις ένα λαό πρέπει να γνωρίζεις τους φόβους του. Ο πρώτος φόβος που νιώθει ο άνθρωπος είναι να βρίσκεται σε θανάσιμο κίνδυνο. Μόλις γίνει σκλάβος του φόβου του, τότε έρχεται ............ να τον "σώσει" ώστε να τον υποτάξει στην εξουσία του", και ολοκλήρωσε λέγοντας μου ότι τα σχέδια αυτά τα χαλάει η πίστη και το βίωμα του χριστιανού.

Οπότε μου λέει απλά μείνε στην πίστη σου κι άσε τις σειρήνες να κράζουν όποιον φόβο θέλουν.

Ο Χριστιανός δεν φοβάται ούτε στερείται ελπίδας διότι ο Χριστός δεν φέρνει φόβο ούτε μιλάει για αυτόν παρά μόνο για Αλήθεια κι Ελευθερία.

Αυτά τα λόγια όμως μου έδωσαν εναύσματα, πολλά όμως...

Ο Τρωρτζ Όργουελ ή αλλιώς όπως ήταν το πραγματικό του όνομα ο Έρικ Άρθουρ Μπλαιρ ήταν γνωστός Βρετανός συγγραφέας ο οποίος πέθανε σε ηλικία 47 ετών το 1950, έζησε δηλαδή την έξαρση της ισπανικής γρίπης στην Ευρώπη καθώς επίσης και μιας άλλης γρίπης της χιτλερικής η οποία κατασπάραξε κάθε ανθρώπινη ελευθερία και ελπίδα...

Γνωστός για το συγγραφικό του έργο αλλά και για την συνειδητότητα που κατείχε έναντι των κοινωνικών ανισοτήτων μα και την αντίθεση του στα ολοκληρωτικά καθεστώτα πέρασε στην ιστορία για πολλά αποφθέγματα τα οποία όμως δεν είναι ιδιαιτέρως γνωστά στον ελλαδικό χώρο...

Αγγλικανός στο θρήσκευμα...
Προφητικός στα έργα του...

Στο προαναφερόμενο απόφθεγμα το οποίο παρέθεσα αφαιρόντας μόνο μια λέξη για να μην θεωρηθεί "επαναστατικό" μπορεί να διακρίνει κανείς την φαυλότητα της ανθρώπινης ιστορίας.

Τον άνθρωπο μπορείς να τον διαλύσεις αν του αφαιρέσεις την ελπίδα. Μπορείς να τον φτάσεις πέρα από τα όρια της τρέλας αν του στερήσεις την ελπίδα.

Μα γίνεται αυτό το πράγμα; Να στερήσεις την ελπίδα από κάποιον; Αφού η ελπίδα πηγάζει μέσα από τον νου και την σκέψη του ανθρώπου και την σκέψη του ανθρώπου δεν μπορεί κανείς να την ελέγξει...

Νομίζεις...

Η ελπίδα καταργείται όταν σε κάθε φόβο του ανθρώπου αντί να του δίνεις ελπίδα του διασπείρεις νέο φόβο και πάλι σε κάθε ηλιαχτίδα ελπίδας του διοχετεύεις φόβους ώστε να θολώνει τον νου του και να χάνει την ελπίδα αλλά και να μην μπορεί να διακρίνει την αλήθεια μέσα από τον φόβο του.

Εύκολα αντιλαμβανόμαστε ότι όταν ο άνθρωπος κυριεύεται από φόβο δύσκολα μπορεί να αντικρύσει την αλήθεια, οπότε εκεί μπορείς να τον κατευθύνεις εσύ στην αλήθεια ή στην "αλήθεια".

Επιλέγεις εσύ ποιο είδος αλήθειας από τα δύο επιθυμείς να πλασάρεις...

Και φυσικά όταν αυτός ο φόβος ξεφεύγει από το ατομικό σε εθνικό επίπεδο τότε έρχεται το κράτος ακόμη κι αν γνωρίζει πως η αλήθεια είναι δυσοίωνη να δώσει ελπίδα ώστε να αναπτερώσει το ηθικό και την ψυχολογία των πολιτών του.

Κι αυτό το είδαμε αρκετές φορές στην ιστορία της χώρας μας μιας και σε πολέμους και προσπάθειες ανεξαρτητοποίησης και διωγμού κάθε είδους ζυγού από τους ώμους του λαού του έδωσε ελπίδα μέσα από πρόσωπα αλλά όχι μόνο...

Όπως κατά την ελληνική επανάσταση το τότε "κράτος" αναπτέρωνε το ηθικό των επαναστατιμένων Ελλήνων κι αν οι αριθμοί δεν έβγαιναν και υστερούσαν οι Έλληνες από τους Τούρκους απέδιδε ελπίδα βοήθειας από βόρεια...η οποία ποτέ δεν έφτασε αλλά η ελπίδα έδωσε ώθηση και δύναμη πάλης για το ποθητό, την ελευθερία.

Την ελευθερία είναι αυτή που επιζητεί ο άνθρωπος πάντοτε.

Εκεί ανασαίνει εκεί λυτρώνεται εκεί μεγαλουργεί αρκεί η ελευθερία να είναι πραγματική κι όχι κάτι άλλο καλυμμένο υπό του πέπλου της λέξης της ελευθερίας αλλά ούτε και να υπάρχει ασυδοσία ελευθερίας διότι εκεί παύεις να σέβεσαι την ελευθερία του άλλου καταπατώντας την.

Ξέρεις όμως κάτι; Ο χριστιανός, ο πραγματικός χριστιανός, αυτός που έχει πίστη δεν χρειάζεται κανέναν να του δώσει Ελπίδα αλλά ούτε και το ιδανικό της Ελευθερίας, διότι η Ελπίδα και η Ελευθερία δεν αποτελούν μόνο αξίες στην ζωή του χριστιανού αλλά είναι βίωμα ζωφερό.

Η ζωή του είναι Ελευθερία έστω κι αν τον έχουν δεσμευμένο διότι τα υλικά δεσμά δεν είναι τίποτε μπρος στην πίστη του και την δύναμη της ψυχής του αλλά και την Ελπίδα που γεννήθηκε μέσα του την ημέρα της βαπτίσεως του.

Θυμάστε τα μαρτυρολόγια; Θυμάστε τα βασσανηστήρια στα οποία υπέβαλαν για να καταπνίξουν τους μάρτυρες με φόβο ώστε να τους αφαιρέσουν την ελπίδα και μετά ως σωτήρες εμφανίζονταν πάλι και υποσχόμενοι να τους λυτρώσουν από τα βάσσανα οι οποίοι οι ίδιοι τους υπέβαλαν τους υπόσχονταν σωτηρία από αυτά αλλά και αξιώματα και θησαυρούς αρκεί και μόνο να απαρνηθούν τον Χριστό.

Μάταια όμως διότι δεν τους κυρίευε κανένας φόβος ώστε να μην μπορούν να διακρίνουν την αλήθεια ώστε έτσι να χάσουν την ελπίδα αλλά και την πνευματική τους ελευθερία.

Την στιγμή που θα απαρνιώντουσαν τον Χριστό τότε ερχόταν το σκοτάδι και τους κυρίευε ο φόβος χάνοντας κάθε ίχνος ελπίδας αλλά και ελεύθερης βούλησης την οποία απλόχερα μας χάρισε ο Πανάγαθος Θεός.

Αν διαβάσετε στα συναξάρια και στα μαρτυρολόγια κάποιοι έκαναν πίσω την τελευταία στιγμή διότι πλανήθηκαν και ξάφνου έχασαν την ελπίδα και την πραγματική ελευθερία τους μιας και πλανήθηκαν ως προς το υπαρκτό της Αλήθειας και ηττήθηκαν μπροστά στα φθαρτά αξιώματα των βασσανιστών τους.

Υπήρξαν όμως κι αυτοί που δεν υπέκυψαν και δεν πλανήθηκαν διότι γνώριζαν την Αλήθεια, δεν δείλιασαν ούτε φοβήθηκαν ώστε να θολώσουν και να μην μπορέσουν να διακρίνουν την Αλήθεια και αυτό διότι είχαν γερή πίστη μέσα τους.

Άκουσες άνθρωπε; Γερή πίστη...

Πίστευε και μην πάρεις ποτέ τα μάτια σου από το Φως διότι κάθε φόβο σου θα τον μετατρέψουν σε θα Άσιμο κίνδυνο για να θολώσουν τον νου σου και ως λητρωτές θα εμφανιστούν ώστε μετά να σε οδηγήσουν αυτοί στα νερά τα δικά τους που και φουρτουνιασμένα να είναι αν σε προστάξουν γαλήνια εσύ θα τα δεις...

Οπότε κλείσε άνθρωπε τα αυτιά σου στις σειρήνες για να μην στερηθείς την ελευθερία ένεκα του φόβου που ίσως κάποιοι στην ζωή σου προσπαθήσουν να σου διοχετεύσουν ώστε να σου στερήσουν κάθε ελπίδα και μετά να έρθουν οι ίδιοι που σου την στέρησαν να σου παράσχουν μια ελπίδα στα δικά τους μέτρα και σταθμά...!!

Μην τα λογαριάσεις αυτά γιατί το Φως νικάει το σκοτάδι κι ο Χριστός τον καθε φόβο...

Αν πιστεύεις τότε ήδη το ξέρεις... αλλιώς πίστεψε και θα το μάθεις.

Χριστός Ανέστη...!!


Πηγή:romfea.gr

Σε θέματα Πίστεως δεν ακολουθούμε τους φαύλους, αλλά τους Αγίους

Του Αιμίλιου Πολυγένη/ Διευθυντή Romfea.gr
Η Ελληνική πολιτεία κατάφερε μέσα σε μόλις δύο μήνες να καταστρέψει όπως φαίνεται τις σχέσεις συναλληλίας μεταξύ Πολιτείας και Εκκλησίας!

Η εμπιστοσύνη της Εκκλησίας προς την πολιτεία ανακλήθηκε τελεσίδικα με ευθύνη της δεύτερης, από τη στιγμή που η πολιτεία παρεξήγησε την ειλικρινή διάθεση συνεργασίας της Εκκλησίας και καταφανώς υπερέβη τα υπό του Συντάγματος με σαφήνεια καθορισμένα όρια δικαιοδοσίας της.

Κατά την άποψή μου, η Εκκλησία δικαιούται εις το εξής να κινείται μονομερώς, σεβόμενη όσα υπό του νόμου προβλεπόμενα δεν αντικρούουν στο Σύνταγμα, χωρίς να δείχνει ανοχή και διασταλτική ερμηνεία σε όσα παραβαίνουν την Ιερά της Παράδοση..

Χρεωστικώς, οφείλουμε πολλές ευχαριστίες στο μουσικό συγκρότημα της κας Πρωτοψάλτη και στους παρευρισκομένους στο Σύνταγμα κατά τις εορταστικές εκδηλώσεις της Πρωτομαγιάς.

Αγαπητές κυρίες και αγαπητοί κύριοι, δώσατε στην Εκκλησία όλα τα νομικά ερείσματα που έψαχνε!

Ταυτόχρονα, πρέπει να αναγνωρίσουμε την εξαιρετική συστράτευση των εθνικών Ραδιοτηλεοπτικών οργανισμών, οι οποίοι «ελεύθερα και αντικειμενικά» λειτούργησαν ως Γραφείο Τύπου.

Ας δούμε και μερικά από τα θετικά που προκύπτουν από την κρίση του Κορωνοϊού, όσον αφορά τον Εκκλησιαστικό χώρο.

α. Η απροκάλυπτη και άκομψη προσπάθεια φίμωσης της Εκκλησίας λειτούργησε αφυπνιστικά για την πλειοψηφία του πιστού λαού.

β. Οι δημοσκοπήσεις οι οποίες δείχνουν την πίεση που δέχεται η Εκκλησία από τον λαό ώστε να αντιδράσει στην πολιτεία, πρέπει να προβληματίσουν ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΑ την πολιτεία. Ο πολιτικός κόσμος πρέπει να καταλάβει ότι η δυσαρέσκεια του κόσμου προς την Εκκλησία δεν είναι άρνηση της Εκκλησίας, αλλά πίεση προς την Εκκλησία. Αυτή η πίεση είναι καλή, επαινετή και αποτελεί όπλο το οποίο ναι μεν δεν χρησιμοποίησε η Εκκλησία σε αυτή την περίπτωση (για λόγους αυτοσυγκράτησης), αλλά το υπολογίζει και είναι βέβαιο ότι θα το χρησιμοποιήσει στο μέλλον.

γ. Οι αρχιερείς και οι ιερείς, για πρώτη φορά ένιωσαν σε τέτοιο βαθμό ότι οι πολιτικοί, οι βουλευτές και τα κάθε λογής θεσμικά πρόσωπα (φυσικά με τις αυτονόητες εξαιρέσεις) είναι μόνο μαριονέτες. Ο πολιτικός κόσμος έχασε την εκτίμηση της Εκκλησίας!

δ. Η άνανδρη απαξίωση των πνευματικών βιωμάτων του λαού αλλά κυρίως των δικαιωμάτων του Θεού, είναι βέβαιο ότι θα φέρει τον Θεό στο προσκήνιο. Όπως ακριβώς ο άνανδρος τορπιλισμός της «Έλλης» το 1940, ανήμερα της εορτής της Παναγίας, ενεργοποίησε τους πνευματικούς νόμους και που τελικά «πλήρωσαν» τόσο ακριβά οι φουκαράδες Ιταλοί (όπως διασώζεται στα τραγούδια της εποχής!).

Ο Θεός δεν θα ανεχθεί την αδικία που υπέστησαν κλήρος και λαός. Δεν έχουν σημασία οι προφάσεις που χρησιμοποίησε η πολιτεία.

Για την Εκκλησία ξεκινάει μία γόνιμη περίοδος ζυμώσεων, συσπειρώσεων, προσαρμογών και αποφάσεων.

Άθελά της η πολιτεία εκκίνησε μία πνευματική διαδικασία που το αντικειμενικό  της αποτέλεσμα θα χαροποιήσει τους πιστούς.

Όπως ακριβώς κάποτε οι αιρέσεις των πρώτων αιώνων αποτέλεσαν το έναυσμα της πλουσιότερης Θεολογικής παραγωγής όλων των εποχών, έτσι και τώρα οι πολιτειακές προκλήσεις θα αποτελέσουν το έναυσμα της εντατικότερης ομολογιακής μεταμόρφωσης της θεσμικής εκκλησίας όλων των εποχών.

Το τελευταίο θέμα που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας, είναι η υφέρπουσα προβληματική περί Θείας Κοινωνίας.

Μας είπε ο Χριστός: «Ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἐν ἐμοί μένει κἀγώ ἐν αὐτῷ». Η Θεία Κοινωνία είναι η σάρκα και το αίμα του ίδιου Χριστού!

Μόνο όποιος την γευθεί, μπορεί να ενωθεί με τον Χριστό και άρα να σωθεί.

Ο παραμικρός ενδοιασμός περί Θείας Κοινωνίας, ουσιαστικά θέτει εκτός σωτηρίας.

Διότι όποιος πιστεύει ότι η Θεία Κοινωνία ΔΕΝ είναι σάρκα και αίμα Χριστού, κατά την εθιμοτυπική για αυτόν μετάληψή της (sic!), όντως δε λαμβάνει σάρκα και αίμα Χριστού!!!

Τι λαμβάνει όμως σε αυτή την περίπτωση; Την απάντηση δίνει ο Απόστολος Παύλος: «Ὁ ἐσθίων καί πίνων ἀναξίως, κρῖμα ἑαυτῷ ἐσθίει καί πίνει, μή διακρίνων τό Σῶμα τοῦ Κυρίου».

Κρίμα, δηλαδή καταδίκη λαμβάνει όποιος «δεν διακρίνει» το Σώμα του Κυρίου! Για να το πω με άλλα λόγια.

Όποιος αποδέχεται ότι η Θεία Κοινωνία μπορεί να μεταδώσει οποιαδήποτε ασθένεια, αυτός ουσιαστικά δεν  παραδέχεται ότι η Θεία Κοινωνία είναι Σώμα και Αίμα Κυρίου, οπότε μένει εκτός σωτηρίας!

Εάν δεν παραδέχεσαι ότι η Θεία Κοινωνία σε ενώνει με τον Θεό, έχεις αρνηθεί την Πίστη σου.

Και εάν αναρωτιέσαι πώς μπορεί κάποιος να πέσει τόσο χαμηλά, ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος θα σε βγάλει από το αδιέξοδο: «ο φαύλος βίος γεννά φαύλα δόγματα».

Αδερφοί μου, όλοι εσείς που αντιμετωπίζετε την κρίση αυτή με πνευματικό τρόπο, όλοι εσείς που η υγειονομική κρίση σας οδήγησε σε απογοητεύσεις και μαρασμό, όλοι εσείς που η κρίση της πανδημίας σας γέμισε οργή και κατάκριση, όλοι εσείς να είστε βέβαιοι ότι αποτελείτε το «φυσικό» ανάχωμα της Εκκλησίας, το οποίο μαζί με το «υπερφυσικό» ανάχωμα του Αγίου Πνεύματος, το «υπερβατικό» ανάχωμα της Παναγίας και των Αγίων μας, και το «οντολογικό» ανάχωμα της ίδιας της Εκκλησίας, θα σπάσουν τα καταστροφικά κύματα της αθεΐας, θα μετατρέψουν τα ορμητικά νερά της απιστίας σε τεχνητή λίμνη και το υδροηλεκτρικό εργοστάσιο του Θεού, σε πείσμα και απόγνωση πολλών, θα μεγιστοποιήσει την παραγωγή Αγιότητος.

Όταν η Εκκλησία και η πίστη δοκιμάζεται, γίνεται φωτεινότερη, ενδοξότερη και αποτελεσματικότερη!

Σε θέματα Πίστεως δεν θα ακολουθήσουμε τους φαύλους, αλλά τους Αγίους.

Δεν θα ακολουθήσουμε τους τυχάρπαστους στα τηλεοπτικά πάνελ, αλλά την Παναγία!

Ας κρατήσουν για τον εαυτό τους οι άρχοντες τις κοσμοθεωρίες τους.

Εμείς θα κοινωνούμε κανονικότατα το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου μας.

«Μὴ πεποίθατε ἐπ᾿ ἄρχοντας, ἐπὶ υἱοὺς ἀνθρώπων, οἷς οὐκ ἔστι σωτηρία».

Είμαστε αμαρτωλοί άνθρωποι, αλλά όχι καιροσκόποι της πίστεως.

Είμαστε αμαρτωλοί άνθρωποι, αλλά λατρεύουμε τον αληθινό Θεό.

Είμαστε αμαρτωλοί άνθρωποι αλλά ελπίζουμε κάποτε να ακούσουμε:

«Αληθώς σοι λέγω, σήμερον θέλεις είσθαι μετ' εμού εν τω παραδείσω».

Πηγή: romfea.gr

Ιεράρχης της Ρουμανίας θετικός στον covid-19, μετέδωσε την Θεία Κοινωνία και κόλλησε μόνο αυτός που δεν κοινώνησε...

Όπως διαβάσαμε σήμερα στην romfea.gr ένα θαυμαστό γεγονός έλαβε μέρος πριν λίγες ημέρες στην μακρινή Ρουμανία κατά την εορτή του εκεί λαοφικους αγίου Ιωάννου του Τραπεζουντίου.
πολλά site της ρουμανκας ασχολήθηκαν με αυτό το γεγονός το οποίο τα ελληνικά ΜΜΕ δεν αναφέρουν περιέργως εξαιρουμενης της romfea.gr

Ο 90χρονος Αρχιεπίσκοπος Σουτσεάβας Ποιμήν βρέθηκε θετικός στόν κορωναϊό covid-19. Ο γηραιός αρχιερεύς διαμένει στο επισκοπείο του το οποίο βρίσκεται εντός των τειχών της Μονής του μάρτυρος Αγίου Ιωάννη του Τραπεζουντίου η οποία, μονή, σε ανακοίνωση της η οποία αναφέρεται στην romfea.gr από όπου αντλήσαμε το σχετικό υλικό αναφέρει: "φέτος τό Πάσχα καί τή Λαμπροδευτέρα ὁ Ποιμενάρχης ἔλαβε μέρος στίς Ἀκολουθίες καί στή θεία Λειτουργία καί κοινώνησε ἀπό τό ἴδιο ἅγιο Ποτήριο μέ τούς πατέρες τῆς Μονῆς. Ἐπειδή δέν αἰσθανόταν καλά ἀπό τήν ἀρχή τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος, τελικά τή Δευτέρα τοῦ Πάσχα μεταφέρθηκε στό Νοσοκομεῖο τῆς πόλεως, πού φέρει τό ὄνομα τοῦ Νεομάρτυρος Ἰωάννου. Διαπιστώθηκε ὅτι ἦταν θετικός στόν κορωναϊό καί μεταφέρθηκε τό βράδυ στό νοσοκομεῖο “Matei Balses"."

Συνεχίζει δε η ανακοίνωση αναφέροντας

"Θέλουμε νά ἔχετε ὑπόψη σας ὅτι ὁ Ἱεράρχης μας Σεβασμιώτατος Ποιμήν λειτούργησε κατά τήν Πασχαλινή θεία Λειτουργία, ὅπως καί τήν ἄλλη μέρα, μαζί μέ ὅλους τούς πατέρες τῆς μονῆς Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Νέου. Ὅλοι τους κοινώνησαν ἀπό τό ἴδιο ἅγιο Ποτήριο, ὅπως κάθε φορά συμβαίνει στή θεία Λειτουργία, ἐκτός ἀπό ἕνα, τόν διάκονο πού ἐκτελοῦσε χρέη νεωκόρου καί φρόντιζε γιά τήν τάξη τῆς ἀκολουθίας. Τώρα, μετά ἀπό πολλές συζητήσεις καί ἀρνητικά σχόλια πού ἀκούστηκαν στήν τηλεόραση, ἦρθαν τά ἐργαστηριακά ἀποτελέσματα τῶν πατέρων καί τῶν λαϊκῶν διακονητῶν τῆς ἱερᾶς μας μονῆς. Ἀπό ὅλους αὐτούς πού ὑποβλήθηκαν στό τέστ, ἕνας μόνον βρέθηκε θετικός, καί αὐτός εἶναι ὁ διακόνος πού ΔΕΝ κοινώνησε ἀπό τό ἅγιο Ποτήριο πού κρατοῦσε ὁ Ἐπίσκοπος. »Αὐτά ὅρισε ὁ Θεός γιά ἐκείνους τούς χλιαρούς πού πλησιάζουν τό ἅγιο Ποτήριο καί τήν “ταπεινή” λαβίδα μέ τόν φόβο τῆς μόλυνσης μέ ἰούς καί γι᾽ αὐτούς πού δέν θέλουν νά κατανοήσουν ἐπιτέλους ὅτι εἶναι τό Ἅγιο Σῶμα καί τό Ἅγιο Αἷμα τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, ἡ πηγή τῆς ζωῆς καί ὅλης τῆς χάριτος σέ αὐτό. »Ἄς ἔχουμε πάντα κατά νοῦν αὐτό πού συνέβη! »Μήνυμα ἀπό τούς πατέρες πού λειτούργησαν στόν Μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Νέου, Σουτσεάβα."

"Ἐπίσης ἀνακοινώθηκε ἀπό τήν τοπική Ὑγειονομική Ἐπιτροπή ὅτι 25 ἱερεῖς τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπής, ἐκτός τῆς Ἱ. Μονῆς, πού ἦρθαν σέ ἐπικοινωνία μέ τόν Σεβασμιώτατο κατά τήν περίοδο πού ἀσθενοῦσε, ὑποβλήθηκαν στά διαγνωστικά τέστ καί βρέθηκαν ἀρνητικοί στόν ἰό."

Αξιοπερίεργο και θαυμαστό δεν είναι;
Όχι μόνο δεν κολλησαν από την μετάδοση της Θείας Κοινωνίας οι λοιποί πατέρες αλλά ούτε καν κόλλησαν οι ίδιοι μιας και ήταν δίπλα του καθ όλη την Θεία Λειτουργία ενώ κόλλησε ο πιο απομακρυσμένος από την θέση του αρχιερέως και μάλιστα όπως αναφέρεται ήταν αυτός που αμφιταλαντευονταν για το αν μεταδίδει ιούς η Θεία Κοινωνία.

Ευτυχώς βέβαια δεν έγινε κάτι αντίστοιχο εδώ διότι αν κολλούσαν όσοι αμφιταλαντευονταν για το αν μεταδιδόταν ο ιός μέσω της μετάληψης τότε το 80% της ιεραρχίας θα είχε κολλήσει μιας και στο ίδιο ποσοστό σιώπησαν όταν λιδορούσαν επιστήμονες την Θεία Κοινωνία αναφέροντας πως μεταδίδονται ασθένειες  και η σιωπή κάτι άλλο παρά αντίδραση σημαίνει....

Χριστός Ανέστη