Ο άγιος Νικόλαος στα Καραχαλέϊκα Γαβαλούς από ψηλά!!

Μια ευχάριστη έκπληξη είχαμε σήμερα το πρωί όταν φίλος του blog μας, μας έστειλε μια φωτογραφία που δείχνει τον Άγιο Νικόλαο στα Καραχαλέϊκα Γαβαλούς από ψηλά ενώ διακρίνεται τμήμα της μεγαλύτερης λίμνης της Ελλάδος, αυτή της Τριχωνίδας. 

Αυτού του είδους οι φωτογραφίες αν και πλέον υπάρχουν πολλοί και εύκολοι τρόποι για να αποτυπωθούν δεν είναι συχνές για την περιοχή της Μακρυνείας δυστυχώς.

Ένα πανέμορφο τοπίο μέσα στο πράσινο με υπέροχη θέα. Όπως είναι διακριτό το εκκλησάκι είναι κρυμμένο πίσω από λόφο και όχι πάνω σε αυτόν η σε σημείο που να είναι εμφανές από το διάβα του δρόμου και τον κάμπο. Αυτό είναι ιδιαιτέρως συχνό στην περιοχή της Μακρυνείας διότι τα σπίτια αλλά και τις εκκλησίες κλπ δεν τα τοποθετούσαν σε ιδιαίτερα εμφανές σημείο και όταν δεν γινόταν αυτό αλλιώς πάντοτε γύρω από αυτές φυτεύονταν πολλά δέντρα να περιορίσουν την ορατότητα τους από άλλα σημεία. Αυτό γινόταν επειδή σε όλη την περιοχή του Αρακύνθου είχε αναπτυχθεί πολύ το κλέφτικο οπότε ως περιοχή τραβούσε τα βλέμματα των Τούρκων και θα έπρεπε να κρύβουν τα χωριά αλλά και καθετί από το διάβα των Τούρκων από τις τότε συχνές διαβάσεις τους για να μην προκαλούνται φθορές και λεηλατισμοί. 

Βέβαια το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου είναι της δεκαετίας του '70 αλλά είναι χτισμένο στο ίδιο σημείο που υπήρχε παλαιότερο κτίσμα αφιερωμένο στον Άγιο Νικόλαο δωρεά του αγωνιστή Σπυρίδωνος Καραχάλιου του 1902 μαζί με το πέριξ σε αυτό μέρος-οικόπεδο ενώ την δεκαετία του '70 πριν γκρεμιστεί και χτισθεί νέο μεγαλύτερο είχε ζητηθεί και η γνώμη των απογόνων του πρώτου κτήτορα ενώ ο εγγονός του Σπυρίδωνας Ε. Καραχάλιος είχε κάνει επίσης δωρεά για το χτίσιμο της νέας εκκλησίας όπου γύρω της είναι θαμμένοι όλοι σχεδόν οι πρόγονοι του και προφανώς και ο πρώτος κτήτορας της εκκλησίας αν και βέβαια οι σταυροί έχουν χαθεί μιας και ήταν ξύλινοι αλλά οι γηραιότεροι της περιοχής τους ενθυμούνται.

Η συνήθεια αυτή του να κρύβουν τα μεγάλα κτίσματα πίσω από λόφους ή μέσα σε γουπατιές ή πίσω από πολλές φυλλωσιές άρχισε σταδιακά να σβήνει από την δεκαετία του '50 και μετά. 

Βίντεο αφιερωμένο στον Άγιο Νικόλαο στα Καραχαλέϊκα Γαβαλούς

 

Πριν λίγες ημέρες δημοσιεύτηκε στο you tube βίντεο του κ. Κώστα Παππά αφιερωμένο στο εξωκκλήσι του Αγίου Νικολάου στα Καραχαλέϊκα Γαβαλούς. 

Ο κ. Κώστας Παππάς μέσω του καναλιού του στο you tube, έχει κάνει αρκετά αφιερώματα σε ναούς, μοναστήρια και ξωκλήσια ενώ από ότι φαίνεται ήρθε και η σειρά της Γαβαλούς...

Επίσης θα χαρεί να φτιάξει και αφιερωματα - βίντεο και για άλλες περιοχές της Μακρυνείας, Τριχωνίδας αλλά και γενικά της Αιτωλοακαρνανίας και περιμένει να του στείλετε σχετικό υλικό στο email του kostaspappas26012000@gmail.com.

Το βίντεο -> https://youtu.be/sQZFfJ_-iiM

Υψώθηκε ξανά η ελληνική σημαία που είχαν κλέψει ασυνείδητοι από τον Άγιο Νικόλαο στα Καραχαλέϊκα Γαβαλούς.

 

Τρεις νέοι ύψωσαν ξανά την σημαία στον δοκό ύψους 5,5 μέτρων στον Άγιο Νικόλαο στα Καραχαλέϊκα Γαβαλούς. Λίγο πριν το Πάσχα άγνωστοι και ασυνείδητοι έκλεψαν (δείτε εδώ) τον ιμάντα της σημαίας πιθανόν για να τον χρησιμοποιήσουν για κάποια εργασία κι έτσι κατέβασαν και εξαφάνισαν και την σημαία. Αν δεν ήταν ο δοκός τοποθετημένος με τσιμέντο ίσως τον έβγαζαν κι αυτόν για να τον χρησιμοποιήσουν ως περίφραξη. Μερικές φορές η ανοησία μερικών ξεπερνάει κάθε όριο βλακείας. Ο ιμάντας δεν ήταν κάποιας ιδιαίτερης αξίας αλλά προκειμένου να τον χρησιμοποιήσουν για ιδία χρήση, που να αναλογιστούν το λογικό και το προφανές; ... Τέλος καλό όλα καλά...

Ο Άγιος Νικόλαος στα Καραχαλέϊκα Γαβαλούς

Στην Μακρυνεία καθώς παίρνουμε τον ανηφορικό δρόμο για την άνω Γαβαλού και οδεύουμε προς το ιστορικό και αξιοθαύμαστο Κελλάκι ( ή αλλιώς Κελί) που είναι αφιερωμένο στην Παναγία και εορτάζει της Ζωοδόχου Πηγής συναντάμε στην περιοχή Καραχαλέϊκα ένα εκκλησάκι το οποίο εορτάζει σήμερα κατά την ανάμνηση της μετακομιδής των λειψάνων του Αγίου Νικολάου.

Το εκκλησάκι αυτό πρωτοχτίστηκε το 1902 και ήταν δώρημα, μαζί με το μικρό κτήμα που το πλαισίωνε, του Σπυρίδωνος Καραχάλιου ενός αξιοσέβαστου γεοκτήμονα της περιοχής της Μακρυνείας ο οποίος είχε συμμετάσχει και σε ελληνοτουρκικούς πολέμους. 

Έχαιρε σεβασμού ακόμη και από την πολιτειακή ηγεσία της χώρας μας ενώ αν και έχει περάσει ένας αιώνας ακόμη είναι γνωστό από στόμα σε στόμα και από γενιά σε γενιά ότι όταν είχε επισκεφθεί την Μακρυνεία ο νομάρχης Αιτωλοακαρνανίας στις αρχές του 20ου αιώνα όταν κατεύθασε στην πλατεία της Γαβαλούς ο Σπυρίδων Καραχάλιος, ο ίδιος ο νομάρχης από σεβασμό προς το πρόσωπο του, του παραχώρησε την θέση του δίδοντας του την καρέκλα που είχε στηθεί δίπλα στο βάθρο.

Το εκκλησάκι αυτό άρχισε να αποτελεί το κέντρο της περιοχής τότε, μιας και ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού της Γαβαλούς διέμενε στην περιοχή εκείνη και μάλιστα δίπλα του ενταφιάσθηκαν και αρκετοί κάτοικοι της περιοχής μολονότι πλέον ορατοί είναι μόνο δύο τάφοι. Εκεί ενταφιάσθηκε και ο κτήτορας του ναού αγίου Νικολάου μαζί με τα μέλη της οικογένειας του και μάλιστα στα νοτιοανατολικά της εκκλησίας αυτής όπου σήμερα οι τάφοι αυτοί έσβησαν και πριν 3 χρόνια φυτεύτηκε ένα μικρό κυπαρίσσι από τον μικρότερο σε ηλικία απόγονο του που φέρει το όνομα του εις δόξαν, ανάμνησιν αλλά  και τιμήν του κτήτορος του ναού.

Τέλη της δεκαετίας του '70 το τοπικό εκκλησιαστικό συμβούλιο πήρε την πρωτοβουλία της ανακατασκευής του ναού με τα δομικά υλικά του ήδη υπάρχοντος ναού. Ένας από τους δωρητές, και μάλιστα ο μεγαλύτερος ήταν ο εγγονός του πρώτου κτήτορος και αν και δεν ήθελε αυτό να γραφτεί (διότι δεν δωρήσε για να δοξαστεί αλλά για να δοξάσει) το εκκλησιαστικό τότε συμβούλιο αποφάσισε να αναγράφει το όνομα του σε εικόνα του τέμπλου ώστε να περάσει τρόπον τινά στην ιστορία και να μην χαθεί στην λήθη του χρόνου.

Δίπλα στον ναό σώζονται σήμερα σε καλή κατάσταση δύο τάφοι, ο ένας εκ των οποίων του 1956 και ανήκει στον γιο του πρώτου κτήτορος. 

Για πολλές δεκαετίες η νύφη, ονόματι Άννα Καραχάλιου, του πρώτου κτήτορος έως και τα βαθιά της γεράματα (κοιμήθηκε την δεκαετία του '80 σε ηλικία 109 ετών) τελούσε πάντοτε την καλοκαιρινή περίοδο με τον ιερέα του χωριού της Γαβαλούς μια θεία λειτουργία στην οποία συμμετείχαν και οι πάλαι ποτέ κάτοικοι της περιοχής οι οποίοι είχαν εγκαταλείψει την περιοχή στο δεύτερο μισό του περασμένου αιώνα. Σε αυτήν την θεία λειτουργία πάντοτε κερνούσε λουκούμια αλλά και νερό από την ζαχαρόβρυση ενώ για πολλά συναπτά έτη ιερουργός της θείας λειτουργίας ήταν ο αείμνηστος π. Νικόλαος Αρτίκος ο οποίος έχαιρε σεβασμού από όλους τους κατοίκους του χωριού αλλά και αγαπούσε ιδιαιτέρως την Άννα Καραχάλιου η οποία φρόντιζε κάθε εικόνισμα της περιοχής καθώς και το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου αλλά και τον μικρό ελαιώνα δίπλα από τον ναό τον οποίον η ίδια με.κοπο είχε δημιουργήσει με αγάπη για τον Άγιο.

Τα τελευταία χρόνια έγινε όπως αναφέρουν στο χωριό μια προσπάθεια αναβίωσης εκείνης της μάζοξης ανήμερα του εορτασμού του Αγίου Νικολάου στις 20 Μαΐου ενώ την τελευταία χρονιά (2016) όπου εορτάσθηκε με λαμπρότητα και αγιορείτικη μεγαλοπρέπεια ο Άγιος Νικόλαος είχε μεριμνηθεί ώστε να υπάρχει προς προσκύνηση και λείψανο του αγίου προς πνευματική ενίσχυση των πιστών.

Έκτοτε επέστρεψε ξανά στον προγενέστερο ταπεινό εορτασμό με συμμετοχή ολίγων πιστών.

Να σημειωθεί ότι από το 2016 έναντι του ναού κυματίζει η γαλανόλευκη σημαία προς τιμήν των αγωνιστών κατά την επανάσταση του 1821 αλλά και των μεταγενέστερων ελληνοτουρκικών, ελληνοϊταλικού και ελληνογερμανικού πολέμου οι οποίοι προέρχονταν από την περιοχή με πρώτον και καλύτερο τον Δημήτριο Μακρή, λημέρια του οποίου αποτελούσαν οι περιοχές του Ζυγού.

Άγιε Νικολάε θαυματουργέ, ναυτικών προστάτα και Καραχαλέϊκων το καύχημα πρέσβευε υπέρ πάντων των εις σε προστρεχόντων!!!

.....του Κωνσταντίνου Κατσαρού, πτυχιούχου Θεολογικής σχολής Α.Π.Θ.

Προσκύνημα στον Άγιο Νικόλαο στα Καραχαλέϊκα Γαβαλούς από παρέα νέων...

Προσκύνημα στο εξωκλήσι του Αγίου Νικολάου στα Καραχαλέϊκα Γαβαλούς. Άλλος ένας θησαυρός της Ορθοδοξίας μέσα στην απαράμιλλη ομορφιά της φύσης. 

Σαν Αιτωλοακαρνάνας κι εγώ βλέπω πολλές αξιέπαινες προσπάθειες νέων ανθρώπων κάτι το οποίο μας δίνει όλους ελπίδα για να συνεχίσουμε με ένα λαμπρό μέλλον.

Έτσι αποφάσισα να επισκεφθώ την Γαβαλού και κάποια σημεία ορόσημα στην ιστορία της.

Κατέληξα αποβραδίς με δύο φίλους μου σε ένα εξωκκλήσι, αυτό του λαοφιλούς αγίου Νικολάου.

Το ξωκλήσι πρωτοχτίστηκε το 1902 από τον μακαριστό υπερονόβιο οπλαρχηγό Σπυρίδωνα Καραχάλιο και παραχωρήθηκε ως δωρεά μαζί με το πέριξ αυτού κτήμα στην Εκκλησία της Γαβαλούς!

Ο Αγιος Νικόλαος κοιμήθηκε ειρηνικά στις 6 Δεκεμβρίου του έτους 343. Μετά τον θάνατό του ονομάστηκε «Μυροβλύτης», καθώς σύμφωνα με την παράδοση της χριστιανικής θρησκείας, τα λείψανά του άρχισαν να αναβλύζουν Άγιο μύρο, όπως και άλλων αγίων.

Το 325 μ.Χ έλαβε μέρος στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο, που έγινε στη Νίκαια της Βιθυνίας, και καταπολέμησε τις διδασκαλίες του Αρείου. Λέγεται ότι κατά τη Σύνοδο χαστούκισε τον Άρειο και ο Μέγας Κωνσταντίνος τον φυλάκισε. Όταν επέστρεψε από τη Σύνοδο, συνέχισε το ποιμαντικό του έργο μέχρι τα βαθιά γεράματα.

Αναφέρονται πλείστα θαύματα του Αγίου, όπως η απελευθέρωση των τριών στρατηλατών, θεραπείες νοσούντων και αποκαταστάσεις φτωχών αλλά και πολλές θαυματουργές επεμβάσεις σε ναυτικούς.

Κάτι μου είπαν και για ένα τοπικό θαύμα σε μια οικογένεια που τον αισθάνθηκαν πολύ κοντά τους σε δύσκολες στιγμές ενθυμούμενοι τον Άγιο μέσα από το εξωκκλήσι του στα Καραχαλέϊκα Γαβαλούς.

Η φύση, η γαλήνη και η ηρεμία του μέρους που έχει χτισθεί το εκκλησάκι μας έφεραν την επιθυμία και τελέσαμε το μικρό Απόδειπνο υπό το κατανυκτικό φως από τα καντήλια και τα κεράκια...

Κώστας Κατσαρός

Απόφοιτος θεολογικής σχολής ΑΠΘ 

* Το blog ευχαριστεί για τις φωτό και την αποστολή του κειμένου καθώς και για το προσωπικό μήνυμα που δεχτήκαμε από τον κ. Κατσαρό.

Δεν έχουν τον Θεό τους. Έκλεψαν σημαία και ιμάντα...

 

Πριν μερικά χρόνια όταν ξεκίνησε να αναβιώνει η πανύγηρη του αγίου Νικολάου στα Καραχαλέϊκα Γαβαλούς τοποθετήθηκε σε τσιμεντένια βάση υπό του εδάφους σιδερένιος δοκός ύψους 5,30 μέτρων κατάλληλα διαμορφωμένος και στην κορυφή του κυμάτιζε η ελληνική σημαία προς τιμήν όσων έζησαν σε αυτήν την περιοχή πολλοί εκ των οποίων συμμετείχαν ως ήρωες αν και μερικοί άγνωστοι στο ευρύ κοινό στην επανάσταση του '21 καθώς και κατά την διάρκεια της ναζιστικής κατοχής μετά το έπος του '1940.

Η σημαία αυτή πλέον δεν υπάρχει. Ναι εντάξει μπορεί να σκίστηκε αλλά το ζήτημα είναι ότι κάποιος ανεγκέφαλος πήρε τον ιμάντα πάνω στον οποίον έδενε η σημαία και μπορούσε κάποιος να την αντικαταστήσει όταν φθείρεται.

Δεν είναι η πρώτη φορά εξάλλου που συμβαίνει κάτι παρόμοιο. Προπερσι ο ίδιος μάλλον ανεγκέφαλος και ηλίθιος έκλεψε ουσιαστικά δύο μικρούς δοκούς οι οποίοι ήταν κρυμμένοι μέσα σε βάτα διότι χρησιμοποιούνταν παλαιότερα στον σημαιοστολισμό κατά την πανύγηρη.

Βέβαια πολλές φορές έχει επαναληφθεί αυτό και σε μικρότερης αξίας αντικείμενα. Επίτροποι αδιαφορούν προφανώς η δεν νοιάζονται ενώ όποιος προσπαθεί να κάνει κάτι καλό για τον τόπο έστω και αν αυτό είναι μικρό, τρώει κρυάδα εξαιτίας ανεγκέφαλων και ηλίθιων σαν κι αυτόν που πήρε τον ιμάντα προφανώς για ίδια χρήση με αποτέλεσμα πλέον να μην είναι εύκολο να ανέβει ξανά η ελληνική σημαία στα χώματα που έζησε ο Δημήτριος Μακρής. Αν δεν είχε τοποθετηθεί τσιμέντο στην βάση του δικού είμαι σίγουρος θα έπαιρνε και τον δικό να φράξει τα χωράφια του όπως έκανε και με τους δύο άλλους που προαναφέραμε.

Όταν νωρίς το πρωί μας έγινε γνωστή η είδηση από τρία νέα παιδιά του χωριού τα οποία πήγαν να προσκυνήσουν τον Άγιο Νικόλαο δεν θέλαμε να το πιστέψουμε. Κι όμως...ίσχυε.

Θερμά συγχαρητήρια σε αυτόν και στην οικογένεια του. Όταν κλέβεις από άνθρωπο δικάζεσαι από ανθρώπους, όταν όμως κλέβεις κάτι που δεν ανήκει σε άνθρωπο αλλά σε αγίους τότε δικάζεσαι από τα ίδια τα Θεία...και όλοι γνωρίζουμε τι συμβαίνει τότε!

Ο Άγιος Νικόλαος στα Καραχαλέϊκα Γαβαλούς σε μια σπάνια απεικόνιση μες το χιόνι.

  

Τον Γενάρη του 2017 η Ελλάδα πλήττεται από τον χιονιά. Το χιόνι έφτασε μέχρι και δίπλα στην θάλασσα. 

Ε εκείνη την χρονιά την κατάλληλη στιγμή έτυχε να βρεθώ στην Γαβαλού και στα Καραχαλέϊκα Γαβαλούς.

Φοβερή η τύχη γιατί με το κινητό μου απαθανατίστηκαν στιγμές και τοπία της Γαβαλούς που είχαν δεκαετίες να τις δουν ντυμένες στα λευκά. 

Μέσα σε αυτές και το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου στα Καραχαλέϊκα Γαβαλούς όπου το χιόνι και τα χρώματα της φύσης συνθέτουν ένα μοναδικό πίνακα...

Η φωτό ταξίδεψε σε χιλιάδες οθόνες μέσα από την προβολή της σε διάφορες ομάδες και σελίδες!!!!!

Δείτε επίσης: Το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου στα Καραχαλέϊκα Γαβαλούς.

Του αγίου Νικολάου χθες...

Η μνήμη του Αγίου Νικολάου ήταν χθες αν και φέτος δεν εορτάσθηκε όπως κάθε χρόνο.

Το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου στα Καραχαλέϊκα Γαβαλούς μπορεί να πανυγηρίζει στις 20 Μαΐου εξαιτίας του δυσπρόσιτο της περιοχής που δυσκολεύει τον εορτασμό του κατά την 6η Δεκεμβρίου αλλά πάντοτε κάθε χρόνο δεν είναι λίγοι οι περαστικοί που ανάβουν προς τιμήν του τα καντήλια του ναού αλλά και ένα κεράκι στο Άγιο κάνοντας την προσευχή τους στον Άγιο που αγαπούν κ ευλαβούνται.

Έτσι έγινε και χθες όπου φίλος του blog μας γυρνώντας από το μάζεμα των ελιών του άναψε τα καντήλια του αγίου και του προσέφερε λίγα κυκλάμινα ως ταπεινό δώρο.

Κάποτε ο Άγιος Νικόλαος στα Καραχαλέϊκα Γαβαλούς αποτελούσε το κέντρο της περιοχής αυτής η οποία έσφυζε από ζωή με αρκετούς κτηνοτρόφους και γεωργούς, σήμερα αν και η ζωή εκεί πάνω έχει σβήσει ποτέ δεν λησμονείται ο άγιος ο οποίος "ασκητεύει" μόνος του αφουγκραζόμενος τον κάθε προσκυνητή του.

Ο Άγιος Νικόλαος είθε να μας προστατεύει. 

Ζαχαρόβρυση. Ιστορίες από τα παλιά...

Οι πάλαι ποτέ κάτοικοι στην ευρύτερη περιοχή των Καραχαλέϊκων αλλά και του αγίου Σπυρίδωνα και οι Ζαχαριώτες όχι μόνο έχουν ακουστά για αυτήν την βρύση αλλά η καθημερινότητά τους είχε να κάνει με αυτήν την βρύση.
Η βρύση πήρε το όνομα της από την περιοχή της Ζάχαρης. Άγνωστο βέβαια γιατί η περιοχή ονομάστηκε έτσι και μάλιστα με όνομα ενός αγαθού που εκείνη την εποχή σχεδόν αποτελούσε πολυτέλεια για τα νοικοκυριά της περιοχής μιας και εσείς οι παλιότεροι θα θυμάστε τους γονείς σας να παράγουν τα περισσότερα αγαθά που χρειαζόταν και όσα δεν τα παρήγαγαν τα παζαρεύονταν  με οποίους τα είχαν, π.χ. κάποιος που παρήγαγε μελιτζάνες αλλά δεν είχε κότες για να αποκτά αβγά έδινε μελιτζάνες σε κάποιον που τις χρειαζόταν για να πάρει αβγά τα οποία αυτός δεν είχε. Η ζάχαρη όμως ήταν από τα πιο "δυσεύρετα" για τους οικονομικά ασθενέστερους αλλά το ίδιο πολύτιμοι για όλους μιας και οι μεγαλύτεροι και οι μικρότεροι ήθελαν να γλυκαθούν από την γεύση της...
Η βρύση λοιπόν που πήρε το όνομα της περιοχής που βρισκόταν ήταν μια από τις λίγες που βρίσκονταν εκτός κάποιου κτήματος και εκεί μαζεύονταν όλοι για να πάρουν με τα παγούρια τους, τα βαρελάκια τους ή και τις νταμιτζάνες τους για να τις γεμίσουν νερό για τις πρώτες ανάγκες τους στις οικίες τους. Από βρύσες σαν αυτή όλοι μάζευαν το νερό για να μαγειρέψουν, για να λούσουν το κεφάλι τους, για να πλυθούν γενικά αλλά και κάθε ενέργεια που χρειάζονταν πόσιμο νερό.
Αστέρευτη η πηγή της βρύσης αιώνες τώρα αλλά πολλές φορές η ποσότητα του νερού που έβγαζε ήταν λίγη και το νερό ίσα που έτρεχε μέσα από το στόμιο της. Αυτό συνήθως γινόταν τους καλοκαιρινούς μήνες ιδιαιτέρως τον Αύγουστο που λόγω παρατεταμένης ξηρασίας όλες οι πηγές της περιοχής στέρευαν και η μόνη που "έσταζε" νεράκι ήταν η περίφημη ζαχαρόβρυση.
Από κάθε οικογένεια φυσικό ήταν να στέλνονται τα μικρότερα μέλη της για την αγγαρεία του να κουβαλήσουν νερό στο σπίτι είτε στον ώμο είτε με το γαϊδουράκι ή το άλογο αν οι ανάγκες ήταν μεγαλύτερες...
Μα οι μικρότεροι την αγγαρεία την μετέτρεπαν σε παιχνίδι.
Πότε τότε δεν αντιμιλούσαν στους γηραιότερους αλλά ήξεραν πως το κάθε μέλος πρέπει να προσφέρει στο σπίτι από την πλευρά του, εεεε έστω κι αν κάποιες ελάχιστες φορές κατσούφιαζαν στο άκουσμα ότι θα έπρεπε πάλι να κάνουν ένα θέλημα.
Μα και πάλι η "αγγαρεία" αυτή μετατρέπονταν σε παιχνίδι.
Πως;
Η Ζαχαρόβρυση βρισκόταν στην άκρη της περιοχής της Ζάχαρης και πλησίον των Καραχαλέϊκων. Μόλις τα Καραχαλόπλα και τα Ζαχαριωτόπλα ξεπροβαίνανε στο ξέφωτο και αντικρίζανε την Ζαχαρόβρυση κι από την απέναντι πλευρά οι μεν Ζαχαριώτες έβλεπαν τους Καραχαλαίους και οι μεν Καραχαλαίοι τους Ζαχαριώτες ξεκίναγε ο αγώνας για το ποιος θα φτάσει πρώτος στην βρύση.
Με το που αλληλο-αντικρίζονταν τσουπ ξεκίναγε ο αγώνας κι όποιος έφτανε πρώτος άρχιζε τα πειράγματα στο δεύτερο.
Δεν ήταν μόνο παιχνίδι βέβαια αλλά ήταν και θέμα εξοικονόμησης χρόνου μιας και η βρύση ίσα που έσταζε και μέχρι να γεμίσει η νταμιτζάνα ή το βαρελάκι ήθελε χρόνο πολύ, πόσο μάλλον αν έφτανες δεύτερος...
Συνήθως αυτοί που κέρδιζαν ήταν οι Καραχαλαίοι κι αυτό διότι στο πήγαινε είχαν κατηφόρα ενώ οι Ζαχαριώτες ανηφόρα. Βέβαια μετά με το νερό στον ώμο τους περίμενε μια ανηφόρα ενώ οι Ζαχαριώτες ανταμοίβονταν για την αναμονή τους, μιας και είχαν κατηφόρα για να γυρίσουν σπίτι τους.
Έτσι και οι δύο πλευρές κάτι κέρδιζαν και κάτι έχαναν...
Μα εκτός από πηγή πόσιμου νερού που είναι γνωστή έως και σήμερα υπήρχε και κάτι άλλο που ξεχάστηκε στο διάβα του χρόνου και οι παλιοί λησμονούν.....
Λίγο πιο κάτω στην ρεματιά λίγα μόλις μέτρα κάτω από την Ζαχαρόβρυση υπήρχε κι άλλη μια πηγή που έβγαζε ιαματικό νερό με το οποίο έκαναν μπάνιο η το χρησιμοποιούσαν για να πλύνουν τοπικά κάποιο σημείο του σώματος ιδιαιτέρως όσοι είχαν ρευματοπάθειες και οσφυαλγίες. Η πηγή αυτή κατέληγε σε μια γούρνα το νερό δεν ήταν πόσιμο αλλά ιαματικό και μάλιστα στην κορυφή της γουρνας που συγκεντρώνονταν το νερό εμφανιζόταν κι ένας λευκός αφρός. Δυστυχώς με την πάροδο του χρόνου αυτή η πηγή χάθηκε είτε και καταπλακώθηκε από επιχωματώσεις οπότε λίγοι και πολύ παλιοί είναι αυτοί που την ενθυμούνται.
Η Ζαχαρόβρυση πάντοτε λιτή, απλή κι απέρητη χωρίς να είναι πετροχτισμένη με όμορφες λαξευμένες πέτρες ξεδειψούσε τους κατοίκους μα και κάθε περαστικό και έμεινε στις καρδιές τους μιας και μεγάλο κομμάτι της ζωής τους εξαρτώνταν από αυτήν την βρυσούλα κι έτσι η λησμονιά πέρασε από γενιά σε γενιά και η μικρή αυτή βρυσούλα δεν χάθηκε στο διάβα του χρόνου μα μήτε θέλει να περιστοιχηθεί από πέτρες και σοβατίσματα λαμπρά διότι αιώνες τώρα συνήθισε στα απλά και ταπεινά...

Εκκλησάκι Αγίου Νικολάου στα Καραχαλέϊκα Γαβαλούς (φωτό)

Το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου στα Καραχαλέϊκα της Γαβαλούς