Εκλείπη σήμερα ο πόθος για την ιστορία του τόπου μας;

Στις αρχές του Μάρτη σαν blog λάβαμε μια πρωτοβουλία. Να έρθουμε σε επικοινωνία με το λύκειο και το γυμνάσιο Γαβαλούς ενόψει της συμπλήρωσης των 200 από την έναρξη της επανάστασης και να προτείνουμε κάποια "θέματα" σε στυλ εργασίας για όσα παιδιά θελήσουν να συμμετάσχουν σε ένα τύπου διαγωνισμό όπου η καλύτερη εργασία ύστερα από πρόταση του σχολείου θα βραβευόταν μέσω του blog μας με δώρο ένα βιβλίο για τον Δημήτριο Μακρή όπως επίσης και μια εργασία που θα επέλεγε το blog μας.

Η επικοινωνία με την διευθύντρια του Λυκείου Γαβαλούς κα Ίσκου Αργυρούλα ήταν άμεση και ιδιαιτέρως σε πνεύμα συνεργασίας για μια τέτοια ιδέα όπου τα "θέματα" θα ήταν σχετικά με την τοπική ιστορία του χωριού. Δυστυχώς το Γυμνάσιο Γαβαλούς προφανώς είχε πολλές δραστηριότητες και δεν μας απάντησε καν.

Να σημειώσουμε ότι οι εργασίες θα δημοσιεύονταν όλες στο blog μας καθώς και σε μεγάλη ιστοσελίδα του νομού μας ώστε να έχει κάποιον επιπλέον ανταποδοτικό χαρακτήρα το όλο εγχείρημα και προκειμένου να κεντρίσουμε το ενδιαφέρον συνομιληκων των παιδιών να ασχοληθούν με την ανάδειξη του τόπου τους και της ιστορίας του.

Τελικά δεν δήλωσε κανένας συμμετοχή κάτι που μας προξένησε για του λόγου το αληθές απορία.

Παρ όλα αυτά θεωρούμε χρέος μας να ευχαριστήσουμε την κα Ίσκου Αργυρούλα για την ευγένεια, αμεσότητα, ενθάρρυνση και την συνεργασία που είχαμε και να την συγχαρούμε διότι σε κάθε μεταξύ μας επικοινωνία επέδειξε ιδιαίτερο επαγγελματισμό, ήθος και παιδεία. Επίσης αν και δεν κατάγεται ούτε ζούσε πρωτήτερα στην περιοχή της Γαβαλούς έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την ιστορία αυτού του τόπου και ενθάρρυνε τα παιδιά να συμμετέχουν σε μια τέτοια δραστηριότητα.

Ανάλογες δραστηριότητες έλαβαν χώρα σε πολλές σχολικές μονάδες ανά την Ελλάδα και χωρίς ανταποδοτικό χαρακτήρα οι οποίες ήρθαν στο φως της δημοσιότητας με πολύ θετικά σχόλια για την ενέργεια αυτή και την προσπάθεια των μαθητών.

Οι τόποι μαραζώνουν όταν ξεχνάμε το παρελθόν τους. Δεν νοείται έθνος χωρίς σεβασμό και γνώση του παρελθόντος. 

Ίσως αυτό θα πρέπει να μας προβληματίσει και να μας δώσει ένα έναυσμα για το άμεσο μέλλον.

Θυμάμαι μια φορά πριν λίγα χρόνια μια επαγγελματίας οδηγός ταξί από τα μέρη μας, μια πανυγηριτζού μου είχε επιτεθεί λεκτικά αναφέροντας μου ότι θυμάμαι τον τόπο αυτό στα πανηγύρια. Τόσα εγνώριζε τόσα μπορούσε να πει... Δυστυχώς πέρα από το να μοιράζει παραδοσιακή ρεβανί στα πανυγήρια και μια τάση υπεραυτοπροβολής της συμμετοχής της σε αυτά δεν έτυχε να δω κάποια περεταιρω ενέργεια της. Εγώ και μια μικρή ομάδα συνεχίζουμε να περιδιαβαίνουμε το χωριό και να στηρίζουμε αυτό που πρέπει όταν πρέπει παρά τις όποιες αντιδράσεις. Αντιδράσεις που πάντοτε παλεύουν όχι εμάς αλλά κάθε καλή προσπάθεια...

Κάποιοι ξέρουμε να ενεργούμε αλλιώς, με σεβασμό, ήθος, αξιοπρέπεια και πολύ αγάπη.

Συνεχίζω και αγαπώ τον τόπο των προγόνων μου όμως και με την συνεργασία ορισμένων φίλων της ιστορίας συνεχίζουμε να αναδεικνύουμε πτυχές της ιστορίας αυτού του τόπου γιατί απλά το κάνουμε με αγάπη αλλά και για να βάλουμε κι εμείς ένα λιθαράκι για να μην χαθούν κι άλλες πτυχές της. 

Να ευχαριστήσουμε και για τα πολλά μηνύματα που ενθαρρύνουν την ερασιτεχνική αυτή προσπάθεια μας αλλά και για το πόσο έχει ωφελήσει αρκετούς η ανάδειξη ιστορικών γεγονότων και πεπραγμένων μέσα από ένα μικρό τοπικό blog. 

 Συνεχίζουμε βρίσκοντας χρόνο έστω κι αν δεν έχουμε σχεδόν καθόλου ελεύθερο χρόνο...

Χρόνια ελεύθερα

Χρόνια καλά

Χρόνια πολλά γεμάτα ιστορία και πνεύμα ελληνικό, πνεύμα συνεργασίας, σεβασμού, αγάπης, ομόνοιας, δημιουργίας...