Γράφει ο Σπύρος Συμεών
Ο Νικόλαος Μακρής ήταν γιος του Δημητρίου Μακρή, του γνωστού οπλαρχηγού του 1821 που καταγώταν από την Γαβαλού. Γεννήθηκε πιθανότατα στο Μεσολόγγι το 1829, μετά την ανακατάληψη του από τους Ελληνες.
Υπηρέτησε στον ελληνικό στρατό με τον βαθμό του ανθυπολοχαγού ενώ για ένα διάστημα εστάλη για εκπαίδευση στη Γαλλία. Όταν επέστρεψε από την Γαλλία υπηρέτησε σε επιτελικές αλλά και διοικητικές θέσεις στρατού μέχρι που αποσπάστηκε στη Βασιλική Χωροφυλακή όπου πολύ σύντομα ανέλαβε διευθυντής της Αστυνομίας Αθηνών και Αρχηγός της Χωροφυλακής.
Στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 επανήλθε στο στρατό αναλαμβάνοντας αρχικά την στρατηγία της Θεσσαλίας όπου και παρέδωσε στον αρχιστράτηγο Κωνσταντίνο, διότι διορίσθηκε διοικητής της 1ης Μεραρχίας. Στη συνέχεια του πολέμου, διακρίθηκε στη περιοχή του οικισμού Ταράτσα (σήμερα συνοικία της Λαμίας) διασώζοντας την Λαμία από βεβαία κατάληψη και μετά τον ελληνοτουρκικό πόλεμο αποστρατεύθηκε με τον βαθμό του υποστράτηγου.
Καθ' όλη την διάρκεια της ζωής του, τον διέκρινε το ήθος του, η ακεραιότητα του χαρακτήρα του καθώς και η ευστροφία του, αξίες κάτω από τις οποίες γαλουχήθηκε από μικρό παιδί από τον πατέρα του Δημήτριο Μακρή ενώ έφερε στις πλάτες του επάξια και πλήρως συναισθανόμενος το "βαρύ" όνομα ως ύψιστη κληρονομιά από τον ήρωα πατέρα του.
Μετά την αποστρατεία του συμμετείχε ενεργά στην πολιτική και εκλέχθηκε αρκετές φορές βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας, καθώς και διατέλεσε πρόεδρος της αναθεωρητικής Βουλής το 1911, ενώ αμέσως μετά πέθανε και η σορός του μεταφέρθηκε με τιμές στο Μεσολόγγι όπου και ενταφιάσθηκε πιθανότατα στον τάφο του πατέρα του, ενώ ουδέποτε δυστυχώς δεν τιμήθηκε με κάποιο μνημείο από την ελληνική πολιτεία ή κάποιον τοπικό φορέα για την συνεισφορά του...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου