Καλά Χριστούγεννα ...!!

Ο συντάκτης του blog καθώς και όλοι οι συνεργάτες, σας ευχόμαστε ολόψυχα να έχετε καλά Χριστούγεννα, προπαντώς με υγεία και ψυχική αγαλλίαση.

Τα φετινά Χριστούγεννα μπορεί να μοιάζουν αλλά και να είναι διαφορετικά. Μπορούν όμως να αποτελέσουν αφορμή για μια γιορτή πιο ουσιώδη που να αγγίζει το μακρινό παρελθόν. Ζεστά, οικογενειακά, με όχι με πολλά πολλά, έτσι όπως παλιά με πολύ αγάπη, θαλπωρή, ανθρωπιά, να μας βρει αυτή η μεγάλη γιορτή της χριστιανοσύνης φέτος.

Να μην ξεχάσουμε όμως και τους ανθρώπους που ζουν με κάποια δυσχέρεια στην ζωή τους. Η χαρά είναι μεγαλύτερη όταν αυτή μοιράζεται.

Τα Χριστούγεννα είναι χαρά, όχι γλέντια και ξενύχτια, ουσιαστική χαρά, ψυχική αγαλλίαση, όμορφες οικογενειακές στιγμές. 

Το φετινό γιορτινό τραπέζι ας αποτελέσει μια μικρή φάτνη μέσα σε έναν θορυβώδη κόσμο, μια φάτνη συγκατάβασης και συναισθημάτων.

Χρόνια πολλά

Χρόνια καλά 

Ευτυχισμένα Χριστούγεννα 

 

Εκοιμήθη η μοναχή Θεοκλήτη της Ι.Μ. Παναγίας Κατερινούς

Του Σπύρου Συμεών.

Το μεσημέρι της Παρασκευής 4 Δεκεμβρίου 2020, στην Ιερά Μονή Παναγίας Κατερινούς τελέσθηκε τηρουμένων όλων των μέτρων πρόληψης της πανδημίας covid-19 η εξόδιος ακολουθία της μακαριστής πλέον Μοναχής Θεοκλήτης η οποία για πάνω από μισό αιώνα διακόνησε με αυταπάρνηση στην Ιερά Μονή.

Η μοναχή Θεοκλήτη (κατά κόσμον Μαρία Νικολογιάννη) γεννήθηκε στις Παπαδάτες Μακρυνείας την δεκαετία του '30 ενώ το 1959 εκάρη μοναχή στην Ιερά Μονή Κατερινούς Ενώ για πάνω από μισό αιώνα με υπακοή στην μακαριστή γερόντισσα Χριστοδούλη έδωσε ολοκληρωτικά την ζωή της στην Παναγία την οποία υπεραγαπούσε. 

Ήταν υπόδειγμα υπακοής, μάλιστα όταν κατά την τελευταία πανήγυρη ο επιχόριος μητροπολίτης προσφέρθηκε να της δίδει το κόστος ώστε τα βράδια να μεταβαίνει με ταξί στο χωριό της προκειμένου να μην διαμένει μόνη της στο μοναστήρι μιας και η γερόντισσα της είχε μεταφερθεί για λόγους υγείας στο γηροκομείο Αγρινίου του απάντησε "σεβασμιώτατε δέσποτα μου σε ευχαριστώ πολύ αλλά αν έχεις την πρόθεση αυτή καλύτερα να βάλεις τα χρήματα ώστε να έρθει μια γυναίκα και να μου φέρεις πίσω την γερόντισσα μου και να την γηροκομίσω εδώ στο σπίτι της, εδώ που προσέφερε την ζωή της ολάκαιρη". Τέτοια υπακοή και αγάπη προς την γερόντισσα της είχε η μοναχή Θεοκλήτη.

Πέρα από το χάρισμα της υπακοής όμως ήταν και πολύ φιλόξενη αλλά και ιδιαιτέρως απαρνούταν κάθετι υλικό αγαθό. Η νηστεία και η αδιάλειπτη προσευχή καταλάμβαναν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της ενώ στους επισκέπτες και προσκυνητές της μονής με φλογερό λόγο πάντοτε ανέφερε θαυμαστά γεγονότα της Παναγίας.

Αιώνια η μνήμη της αξιομακάριστης αδελφής Θεοκλήτης όπου πλέον πέταξε ψηλά ακολουθώντας την γερόντισσα της.

 

Του αγίου Νικολάου χθες...

Η μνήμη του Αγίου Νικολάου ήταν χθες αν και φέτος δεν εορτάσθηκε όπως κάθε χρόνο.

Το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου στα Καραχαλέϊκα Γαβαλούς μπορεί να πανυγηρίζει στις 20 Μαΐου εξαιτίας του δυσπρόσιτο της περιοχής που δυσκολεύει τον εορτασμό του κατά την 6η Δεκεμβρίου αλλά πάντοτε κάθε χρόνο δεν είναι λίγοι οι περαστικοί που ανάβουν προς τιμήν του τα καντήλια του ναού αλλά και ένα κεράκι στο Άγιο κάνοντας την προσευχή τους στον Άγιο που αγαπούν κ ευλαβούνται.

Έτσι έγινε και χθες όπου φίλος του blog μας γυρνώντας από το μάζεμα των ελιών του άναψε τα καντήλια του αγίου και του προσέφερε λίγα κυκλάμινα ως ταπεινό δώρο.

Κάποτε ο Άγιος Νικόλαος στα Καραχαλέϊκα Γαβαλούς αποτελούσε το κέντρο της περιοχής αυτής η οποία έσφυζε από ζωή με αρκετούς κτηνοτρόφους και γεωργούς, σήμερα αν και η ζωή εκεί πάνω έχει σβήσει ποτέ δεν λησμονείται ο άγιος ο οποίος "ασκητεύει" μόνος του αφουγκραζόμενος τον κάθε προσκυνητή του.

Ο Άγιος Νικόλαος είθε να μας προστατεύει. 

Τα άρματα του οπλαρχηγού Δημητρίου Μακρή(φωτό).

  

Του Σπύρου Συμεών 

Τούρκικα έστρωνες κουφάρια

Εις τον πύρινόν σου δρόμον

Εις τους χρόνους της σκλαβιάς μας

Το τουφέκι σου ο Λιάρος

Έσπειρε παντού τον τρόμο.

Στο μουσείο του Δημαρχείου της Ιεράς Πόλεως του Μεσολογγίου βρίσκονται πολλά από τα όπλα του Δημητρίου Μακρή.

Μάλιστα φιλοξενούνται στην ίδια αίθουσα με την σεβάσμια εικόνα της Εξόδου και τον σταυρό ευλογιάς του επισκόπου Ρωγών Ιωσήφ.

Στην κυριολεξία η αίθουσα αυτή κατά κύριο λόγο αποτελείται από προθήκες με τα άρματα του Μακρή.

Είναι βέβαια και ο μόνος εκ των τριών ηγετών των φαλάγγων που βγήκαν το βράδυ της 10ης Απριλίου του 1826 και επέζησε της μάχης.

Κεντρίζει το ενδιαφέρον κάθε επισκέπτη του μουσείου το μαύρο καριοφίλι του Στρατηγού Δημητρίου Μακρή. Εντυπωσιακό είναι και το ξίφος που φορούσε ακόμη κι εκείνο το βράδυ της Εξόδου το οποίο το είχε κληρονομήσει από τον καπετάν Τσούστο και φυσικά δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε και στον ξακουστό Λιάρο του, το ασημένιο καριοφίλι που τον συντρόφευε στον αγώνα υπέρ της Ελευθερίας.

Επίσης στο μουσείο φυλάσσονται και ένα καριοφίλι, ένα γιαταγάνι με τα πολυποίκιλτα εξαρτήματα στολίδια του, τρεις παλάσκες με τη ζώνη τους, ένα περιλαίμιο αλόγου καθώς και ένα ραβδί.

Ένα από αυτά τα καριοφίλια αποτελεί δώρο προς τον Δημήτριο Μακρή το 1826, πιθανότατα προσφέρθηκε ως δώρο γάμου, από τον Αστερισμό Κομιτάτο ενώ δεξιά και αριστερά από το κοντάκιο του όπλου αναγράφεται το όνομα αυτού που το προσέφερε καθώς και το όνομα του στρατηγού για τον οποίο προοριζόταν και του δόθηκε ενώ το καριοφίλι αυτό φιλοτεχνήθηκε κατά ειδική παραγγελία σε Άγγλους τεχνικούς.

Ενώ σε ειδική προθήκη φυλλάσσονται διάφορα αντικείμενα που είχε στην κατοχή του ο στρατηγός Δημήτριος Μακρής με εξέχουσα θέση το δισκοπότηρο που του χάρισε ο επίσκοπος Ρωγών Ιωσήφ στις 17/1/1826 αφού τον κοινώνησε ύστερα από την ακολουθία του γάμου που τελέσθηκε, πιθανό στον Άγιο Σπυρίδωνα, στο πολιορκημένο Μεσολόγγι μόλις 3 μήνες πριν την ηρωική Έξοδο, στην ίδια προθήκη βρίσκεται και ένα μικρό αργυρό φυλαχτό πάνω στο οποίο είναι σμιλεμένη η μορφή του αγίου Γεωργίου και το οποίο το φορούσε πάντοτε ο ήρωας του '21 κατασαρκα.

Πολλές φορές αναφερόμαστε με υπερηφάνια στον οπλαρχηγό Δημήτριο Μακρή δυστυχώς όμως αν και ζούμε στα πατρογονικά του χώματα, έχουμε ελλειπείς έως ανύπαρκτες γνώσεις για την προσωπικότητα ενός από τους σημαντικότερους οπλαρχηγούς της Ελληνικής Επανάστασης. 

Δείτε επίσης: Ο Δημήτριος Μακρής και το μνημείο του στο Μεσολόγγι.

Το ξωκλήσι της Αγίας Παρασκευής στα Βαλμέϊκα Γαβαλούς.

Του Σπύρου Συμεών.

Η Γαβαλού κοσμείται από αρκετά εξωκλήσια με τα οποία οι κάτοικοι της συνδέονται με πολύ στενούς δεσμούς ένεκα της βαθιάς πίστης τους.

Σε μικρή απόσταση από την κωμόπολη της Γαβαλούς και πλησίον του δρόμου που ενώνει την Γαβαλού με το μοναστήρι της Κατερινούς ακολουθώντας μια μικρή διασταύρωση δεξιά μας οδηγούμαστε στο μικρό ξωκλήσι της Αγίας Παρασκευής στην θέση που στους ντόπιους είναι γνωστή ως Βαλμέϊκα.

Ο ίδιος δρόμος οδηγεί και στο ξωκλήσι του Αγίου Σπυρίδωνα αλλά και στην Ζαχαρόβρυση.

Το εκκλησάκι της λαοφιλούς Αγίας χτίσθηκε το 1973 με δαπάνη της κ. Κωνσταντούλας Σουμπασάκου.

Είναι ρυθμού μονόκλιτης βασιλικής ενώ το Ιερό Βήμα διαχωρίζεται από τον κυρίως ναό με επιζωγραφισμένο τέμπλο κάτι που συνηθίζεται στην περιοχή της Μακρυνείας.

Εορτάζει πανυγηρικά κατά την 26η Ιουλίου στην μνήμη της Αγίας Παρασκευής όπου πλήθος Γαβαλιωτών προσέρχονται για να τιμήσουν την Αγία.

Επίσης πρόσφατα με ενέργειες του Σπυρίδωνος Σ. Καραχάλιου προστέθηκε στο google maps (εδώ) ώστε να μπορεί εύκολα οποίος επιθυμεί να καθοδηγείται και μέσω gps για να μεταβεί στο εκκλησάκι.

 

Ο Δημήτριος Μακρής και το μνημείο του στο Μεσολόγγι.

 

Γράφει ο Σπυρίδων Σ. Καραχάλιος

Ο Δημήτριος Μακρής αποτέλεσε έναν από τους σπουδαιότερους αγωνιστές και οπλαρχηγούς της Ελληνικής Επαναστάσεως.

Γέννημα-θρέμμα της κωμόπολης της Γαβαλούς , στον τόπο αυτό, στα πατρογονικά του χώματα, στις πλαγιές του Ζυγού ασκήθηκε στην τέχνη του πολέμου και όταν ο καιρός πέρασε μυήθηκε στην Φιλική Εταιρία στο μοναστήρι της Κατερινούς και ως αρχηγός των Κλεφτών του Ζυγού στις 20  Μάιου του ‘21 έφτασε στην πόλη του Μεσολογγίου ενώ την επομένη εξόρμησε προς το Αιτωλικό όπου οι Τούρκοι του παρέδωσαν τον οπλισμό τους και απεχώρησαν και λίγες μέρες μετά συμμετείχε στην απελευθέρωση του Βραχωρίου (σημερινού Αγρινίου).

Συμμετείχε στην Β’ Πολιορκία του Μεσολογγίου υπερασπιζόμενος την ντάπια που τιμητικά της είχε αποδοθεί το όνομα του και υπήρξε ο ηγούμενος της 3^ης φάλαγγας των Εξοδιτών όπου μετά από εκείνη την νύχτα του χαλασμού στο Μεσολόγγι διασώθηκε.

Με την Απελευθέρωση της Ελλάδος ορίσθηκε διοικητής σώματος στο Μεσολόγγι και στην γύρω περιοχή και εκπροσωπούσε την επαρχία αυτή στις συνελεύσεις του νεοσύστατου Ελληνικού Κράτους.

Κατά παράδοξο τρόπο προαισθάνθηκε τον θάνατο του στις αρχές του Αυγούστου του 1841 κι αφού φόρεσε την καλή του φορεσιά και ζώστηκε τα άρματά του τράβηξε προς την Γαβαλού όπου λίγες μέρες μετά κοιμήθηκε και ενταφιάσθηκε στο ηρωικό Μεσολόγγι στο οποίο αγωνίσθηκε και αφιέρωσε μεγάλο μέρος της ζωής του.

Τον Απρίλιο του 1926, κατά την εκατονταετηρίδα από την Έξοδο του Μεσολογγίου πλησίον του Τύμβου (το ιερότερο σημείο του Μεσολογγίου) που βρίσκεται στον Κήπο των Ηρώων στο Μεσολόγγι στήθηκε μια αριστουργηματικής τέχνης μαρμάρινη προτομή του, κάτω από την οποία μεταφέρθηκαν τα οστά τα δικά του καθώς και πιθανόν μελών της οικογένειας του.

Ο τόπος στον οποίο τοποθετήθηκε δεν ήταν καθόλου τυχαίος μιας κι εκεί ως οπλαρχηγός και ηγούμενος φάλαγγας Εξοδιτών ήταν κοντά σε αυτούς με τους οποίους  αγωνίσθηκε κι έζησε στοχασμένος την Ελευθερία του τόπου του.

Δείτε επίσης: Τα άρματα του οπλαρχηγού Δημητρίου Μακρή