ξωκλήσι Αγίου Νικολάου στα Καραχαλέϊκα Γαβαλούς

Τρίτη 21 Ιουλίου 2020

Ένταση στο Αιγαίο και όχι μόνο...



Ένταση τις τελευταίες ώρες στην περιοχή του Καστελόριζου και της νήσου Ρώ ενώ κλιμακώμενη είναι η κατάσταση και στον Έβρο.

Πάνω από 10 τουρκικά πολεμικά πλοία απέπλευσαν από τον ναύσταθμο της Τουρκίας που βρίσκεται έναντι του νησιού της Ρόδου Ακσάζ, μεταξύ των οποίων βρίσκεται σύμφωνα με τουρκικά ΜΜΕ και ερευνητικό σκάφος.

Ενώ πολλάκις τουρκικά πολεμικά αεροσκάφη πραγματοποίησαν χαμηλές πτήσεις πάνω από το Καστελόριζο και την νήσο Ρώ.

Οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις τέθηκαν άμεσα σε επιφυλακή και παρακολουθούν τις κινήσεις από κοντά... 🙄

Οι άδειες των υπηρετούντων σε πολεμικό ναυτικό καθώς και οι άδειες στρατιωτικών παραμεθόριων περιοχών μεταξύ των οποίων και όλης της Θράκης ανακλήθηκαν και όλοι επιστρέφουν σταδιακά στις υπηρεσίες τους...!!



Κυριακή 19 Ιουλίου 2020

Στην πόρτα του παραδείσου ο Μήτσος και ένας ιερέας...



Ένας ιερέας πεθαίνει και βρίσκεται στην είσοδο του Παραδείσου.

Μπροστά του βρίσκεται ένας τύπος με μαύρο γυαλί , τζιν παντελόνι, φανταχτερό πουκάμισο και μυστήριο ύφος…

Έρχεται ο άγιος Πέτρος και ρωτάει τον πρώτο: “Ποιος είσαι, τέκνο μου εσύ;”
“Ο Μητσάρας να ουμε 40 χρόνια ταξί, πρώτος στην πιάτσα Βαρδάρη-Λαχαναγορά, βασικά”

“Έλα, τέκνο μου”, λέει ο άγιος Πέτρος.
“Πάρε αυτή τη μεταξωτή ρόμπα με τα χρυσά κοσμήματα και έλα στο βασίλειο των Ουρανών…”
Ο Μήτσος περνάει λοιπόν στον Παράδεισο και...

... έρχεται η σειρά του ιερέα.
“Είμαι ο πατήρ Ιωσήφ Αγγελίδης, 40 χρόνια στην ενορία της Ιεράς Μητροπόλεως άνω Παναγιάς”.

“Πάρε, τέκνων μου”, λέει ο άγιος Πέτρος, “αυτή τη βαμβακερή ρόμπα και προχώρησε κι εσύ στο Βασίλειο των Ουρανών”.

“Μα γιατί”, απορεί ο ιερωμένος.
“Γιατί μετάξια και χρυσάφια στον ταξιτζή και σε μένα ένα απλό βαμβακερό;”
“Κοίταξε τέκνων μου”, του λέει ο άγιος Πέτρος.

“Σε μας εδώ μετράει το αποτέλεσμα. Όταν εσύ κήρυττες, το ποίμνιο κοιμόταν. Όταν οδηγούσε ο Μήτσος όμως, οι επιβάτες έκαναν την προσευχή τους.”

Αν προσέξετε καλύτερα θα δείτε πολλά βαθύτερα νοήματα σε αυτό το μικρό ανέκδοτο...

Σάββατο 11 Ιουλίου 2020

Τζαμί από τις 24 Ιουλίου η Αγιά Σοφιά


Χθεσινή απόφαση του ΣτΕ στην Τουρκία ακυρώνει το διάταγμα του Κεμάλ Ατατούρκ το οποίο μετέτρεπε την Αγιά Σοφιά από τζάμι σε μουσείο.

Λίγα λεπτά αργότερα ο πρόεδρος της Τουρκίας Ερντογάν υπέγραψε Π.Δ. σύμφωνα με το οποίο η Αγιά Σοφιά στις 24 Ιουλίου μετατρέπεται επίσημα ξανά σε τζαμί αλλά ταυτόχρονα θα είναι προσβάσιμη στους τουρίστες και μάλιστα χωρίς την καταβολή εισιτηρίου εισόδου λειτουργόντας παράλληλα και ως μουσείο εν μέρει.

Παρά τις διεθνείς αντιδράσεις ο Τούρκος πρόεδρος προχώρησε στην πράξη αυτό που εδώ και βδομάδες είχε προλαλήσει και ενώ τα Τουρκικά ΜΜΕ έχουν πρωτοσέλιδα διθυραμβικά για την απόφαση του αυτό ο διεθνής Τύπος εκφράζει την θλίψη του αλλά και την ανησυχία του για τυχον διαμάχες αλλά και το τέλος της ειρήνης μεταξύ χριστιανών κ μουσουλμάνων σε μια χρονική περίοδο που οι ανθρωπότητα πλήττεται συνεχώς...!!

Η Αγιά Σοφιά αποτελεί ένα από τα σπουδαιότερα χριστιανικά σύμβολα ενώ έχει συνδεθεί με εκατοντάδες θρύλους αλλά και προφητείες που όπως όλα δείχνουν οδεύουν στην πραγματοποίησή τους...

Παρασκευή 10 Ιουλίου 2020

Γέμισε με τσάντες Ευαγγελιστών η Μακρυνεία


Την Πέμπτη όπως και πολλές ακόμη περιοχές της Αιτωλοακαρνανίας έτσι και στην Μακρυνεία οι κάτοικοι ξύπνησαν και αντίκρυσαν στις θύρες τους μια πλαστική σακούλα με φυλλάδια και Καινή Διαθήκη εντός της ενώ υπήρχε σημείωση ότι δεν είναι αιρετικοί...μολονότι αν κάποιος επισκεφθεί το site τους θα αντιληφθεί με λίγο ψάξιμο ότι πρόκειται για Ευαγγελιστές...
Προσοχή λοιπόν διότι η μετάφραση στην Καινή Διαθήκη αυτή είναι παραποιημένη με ότι αυτό συνεπάγεται...!!

Τετάρτη 10 Ιουνίου 2020

Ο άγιος Σπυρίδων στα Κουρτελέϊκα (φωτό).



Το εξωκκλήσι του Αγίου Σπυρίδωνα ανήκει εκκλησιαστικά-διοικητικά στα Κουρτελέϊκα Γαβαλούς. Είναι πετρόκτιστο σε ρυθμό μονόκλητου ναϊδρίου ενώ κτίσθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα (λίγα μόλις χρόνια πριν τον παλαιό ναό του Αγίου Νικολάου στα Καραχαλέϊκα Γαβαλούς) και πανυγηρίζει  στις 12 Δεκεμβρίου.

Φωτό από το εξωκκλήσι 20 χρόνια πριν...


Και φωτό του σήμερα...

Πριν λίγα χρόνια ανακαινίσθηκε διότι η σκεπή αντιμετώπιζε σοβαρά στατικά προβλήματα ενώ όπως βλέπουμε στο εσωτερικό δεν έχουν γίνει παρεμβάσεις αν και το ταβάνι αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα. Οι περίοικοι έχουν αναλάβει την φροντίδα της μικρής εκκλησίας αυτής ενώ πολλές φορές όταν ο προσκυνητής είναι εντός του ναού αντικρύζει από τα παράθυρα του πρόβατα να διαβαίνουν έξω από τον ναό ενθυμιζοντας εκείνη την εποχή που ο άγιος Σπυρίδων δεν ήτο μόνο επίσκοπος αλλά και βοσκός αιγοπροβάτων...

Πριν λίγο καιρό προστέθηκε με επιτυχία στο google maps (εδώ) από τον Σπυρίδωνα Σ. Καραχάλιο, οπότε πλέον είναι και πιο εύκολη η πρόσβαση σε όποιον δεν γνώριζε την ακριβή τοποθεσία...

Παρασκευή 29 Μαΐου 2020

Η τελευταία λειτουργία στην Αγιά Σοφιά.


466 χρόνια μετά την Άλωση της Πόλη, μέσα στο αιώνια κέντρο της Ορθοδοξίας, στην Αγιά Σοφιά έγινε η τελευταία Θεία Λειτουργία μα συνάμα και η πρώτη μετά από περίπου μισή χιλιετία.....

O παπα Λευτέρης Νουφράκης από τις Αλώνες Ρεθύμνου, υπηρετούσε ως στρατιωτικός ιερέας στη Β΄ Ελληνική Μεραρχία, τη μία από τις δύο Μεραρχίες που συμμετείχαν στις αρχές του 1919 στο «συμμαχικό» εκστρατευτικό σώμα στην Ουκρανία. Την ιστορία του διέσωσε ο Αντώνης Στιβακτάκης όπως την άκουσε από τον παππού του, ο οποίος υπηρετούσε στην ίδια μεραρχία. Η Μεραρχία στο δρόμο προς την Ουκρανία, στάθμευσε στην Κωνσταντινούπολη. Η Πόλη τότε βρισκόταν υπό «συμμαχική επικυριαρχία», ύστερα από το τέλος του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Μια ομάδα Ελλήνων αξιωματικών με επικεφαλής τον παπα Λευτέρη, μαζί με τον ταξίαρχο Φραντζή, τον ταγματάρχη Λιαρομάτη, τον λοχαγό Σταματίου και τον υπολοχαγό Νικολάου είχαν συμφωνήσει να βγουν στην πόλη και να λειτουργήσουν στην Αγιά Σοφιά, η οποία ήταν ακόμη τζαμί. Η τελευταία λειτουργία στην Αγιά Σοφιά έγινε 466 χρόνια μετά την Άλωση της Πόλης το 1919 , από τον παπα-Λευτέρη Νουφράκη Κρητικό που υπηρετούσε ως στρατιωτικός ιερέας στη Β’ Ελληνική Μεραρχία. Επιβιβάστηκαν στη βάρκα ενός Ρωμιού της Πόλης και αποβιβάστηκαν στην προκυμαία. Ο βαρκάρης τούς οδήγησε στην Αγια-Σοφιά. Η πόρτα ήταν ανοιχτή. Ο Τούρκος φύλακας κάτι πήγε να πει, όμως τον καθήλωσε στη θέση του το άγριο βλέμμα του ταξίαρχου Φραντζή. Μπήκαν μέσα με ευλάβεια κάνοντας το σταυρό τους. Ο παπα-Λευτέρης ψιθύρισε με μεγάλη συγκίνηση: «Εισελεύσομαι εις τον οίκον σου, προσκυνήσω προς Ναόν Άγιόν σου εν φόβω…». Εντοπίζει το χώρο στον οποίο βρισκόταν το Ιερό και η Αγία Τράπεζα. Βρίσκει ένα τραπεζάκι, το τοποθετεί σ’ εκείνη τη θέση, ανοίγει την τσάντα του, βγάζει όλα τα απαραίτητα για τη Θεία Λειτουργία, φορά το πετραχήλι του και αρχίζει. Δείτε τι ακριβώς συνέβη στο βίντεο της Μηχανής του Χρόνου: Η Αγιά Σοφιά την ώρα της λειτουργίας είχε αρκετούς Τούρκους και κάποιους Έλληνες της Πόλης που βρέθηκαν εκεί. Παρακολουθούσαν με συγκίνηση τη λειτουργία, χωρίς να τολμούν να εξωτερικεύσουν τα συναισθήματά τους. Ένα όνειρο δεκάδων γενεών Ελλήνων έχει γίνει πραγματικότητα. Η Θεία Λειτουργία στην Αγια-Σοφιά έχει ολοκληρωθεί. Ο παπα-Νουφράκης και οι τέσσερις αξιωματικοί είναι έτοιμοι να αποχωρήσουν και να επιστρέψουν στο πλοίο. Η Εκκλησία όμως είναι γεμάτη Τούρκους, οι οποίοι έχουν αρχίσει να γίνονται επιθετικοί. Είναι έτοιμοι να τους επιτεθούν, όταν ένας Τούρκος αξιωματούχος παρουσιάζεται με την ακολουθία του και διατάζει να τους αφήσουν να φύγουν. Δεν ήταν σοφό, ούτε και προς το συμφέρον της πατρίδας του να σκοτώσουν πέντε Ρωμιούς αξιωματικούς μέσα στην Αγια-Σοφιά. Ο παπα-Νουφράκης και οι άλλοι αξιωματικοί βγαίνουν από την Αγια-Σοφιά και κατευθύνονται προς την προκυμαία, όπου τους περιμένει η βάρκα. Ένας μεγαλόσωμος Τούρκος τους ακολουθεί, σηκώνει ένα ξύλο, ορμά και χτυπά τον παπα-Νουφράκη στον ώμο. Ο ταγματάρχης Λιαρομάτης και ο λοχαγός Σταματίου τον αφοπλίζουν. Μπαίνουν στη βάρκα και σε λίγο βρίσκονται πάνω στο ελληνικό πολεμικό πλοίο. Ακολούθησε διπλωματικό επεισόδιο και οι «σύμμαχοι» διαμαρτυρήθηκαν έντονα στον Βενιζέλο, ο οποίος αναγκάστηκε να επιπλήξει τον παπα Λευτέρη Νουφράκη. Όμως κρυφά επικοινώνησε μαζί του και «τον επαίνεσε και συνεχάρη τον πατριώτη ιερέα, που έστω και για λίγη ώρα ζωντάνεψε μέσα στην Αγια-Σοφιά τα πιο ιερά όνειρα του Έθνους μας».

Το κείμενο ολόκληρο που έγραψε ο Αντώνης Στιβακτάκης με βάση όσα του διηγήθηκε ο παππούς του . Το κείμενο πρωτοδημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ηρακλείου Κρήτης «ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ» την 3/6/1998...