ξωκλήσι Αγίου Νικολάου στα Καραχαλέϊκα Γαβαλούς

Τετάρτη 29 Απριλίου 2020

Ιεράρχης της Ρουμανίας θετικός στον covid-19, μετέδωσε την Θεία Κοινωνία και κόλλησε μόνο αυτός που δεν κοινώνησε...


Όπως διαβάσαμε σήμερα στην romfea.gr ένα θαυμαστό γεγονός έλαβε μέρος πριν λίγες ημέρες στην μακρινή Ρουμανία κατά την εορτή του εκεί λαοφικους αγίου Ιωάννου του Τραπεζουντίου.
πολλά site της ρουμανκας ασχολήθηκαν με αυτό το γεγονός το οποίο τα ελληνικά ΜΜΕ δεν αναφέρουν περιέργως εξαιρουμενης της romfea.gr

Ο 90χρονος Αρχιεπίσκοπος Σουτσεάβας Ποιμήν βρέθηκε θετικός στόν κορωναϊό covid-19. Ο γηραιός αρχιερεύς διαμένει στο επισκοπείο του το οποίο βρίσκεται εντός των τειχών της Μονής του μάρτυρος Αγίου Ιωάννη του Τραπεζουντίου η οποία, μονή, σε ανακοίνωση της η οποία αναφέρεται στην romfea.gr από όπου αντλήσαμε το σχετικό υλικό αναφέρει: "φέτος τό Πάσχα καί τή Λαμπροδευτέρα ὁ Ποιμενάρχης ἔλαβε μέρος στίς Ἀκολουθίες καί στή θεία Λειτουργία καί κοινώνησε ἀπό τό ἴδιο ἅγιο Ποτήριο μέ τούς πατέρες τῆς Μονῆς. Ἐπειδή δέν αἰσθανόταν καλά ἀπό τήν ἀρχή τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος, τελικά τή Δευτέρα τοῦ Πάσχα μεταφέρθηκε στό Νοσοκομεῖο τῆς πόλεως, πού φέρει τό ὄνομα τοῦ Νεομάρτυρος Ἰωάννου. Διαπιστώθηκε ὅτι ἦταν θετικός στόν κορωναϊό καί μεταφέρθηκε τό βράδυ στό νοσοκομεῖο “Matei Balses"."

Συνεχίζει δε η ανακοίνωση αναφέροντας

"Θέλουμε νά ἔχετε ὑπόψη σας ὅτι ὁ Ἱεράρχης μας Σεβασμιώτατος Ποιμήν λειτούργησε κατά τήν Πασχαλινή θεία Λειτουργία, ὅπως καί τήν ἄλλη μέρα, μαζί μέ ὅλους τούς πατέρες τῆς μονῆς Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Νέου. Ὅλοι τους κοινώνησαν ἀπό τό ἴδιο ἅγιο Ποτήριο, ὅπως κάθε φορά συμβαίνει στή θεία Λειτουργία, ἐκτός ἀπό ἕνα, τόν διάκονο πού ἐκτελοῦσε χρέη νεωκόρου καί φρόντιζε γιά τήν τάξη τῆς ἀκολουθίας. Τώρα, μετά ἀπό πολλές συζητήσεις καί ἀρνητικά σχόλια πού ἀκούστηκαν στήν τηλεόραση, ἦρθαν τά ἐργαστηριακά ἀποτελέσματα τῶν πατέρων καί τῶν λαϊκῶν διακονητῶν τῆς ἱερᾶς μας μονῆς. Ἀπό ὅλους αὐτούς πού ὑποβλήθηκαν στό τέστ, ἕνας μόνον βρέθηκε θετικός, καί αὐτός εἶναι ὁ διακόνος πού ΔΕΝ κοινώνησε ἀπό τό ἅγιο Ποτήριο πού κρατοῦσε ὁ Ἐπίσκοπος. »Αὐτά ὅρισε ὁ Θεός γιά ἐκείνους τούς χλιαρούς πού πλησιάζουν τό ἅγιο Ποτήριο καί τήν “ταπεινή” λαβίδα μέ τόν φόβο τῆς μόλυνσης μέ ἰούς καί γι᾽ αὐτούς πού δέν θέλουν νά κατανοήσουν ἐπιτέλους ὅτι εἶναι τό Ἅγιο Σῶμα καί τό Ἅγιο Αἷμα τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, ἡ πηγή τῆς ζωῆς καί ὅλης τῆς χάριτος σέ αὐτό. »Ἄς ἔχουμε πάντα κατά νοῦν αὐτό πού συνέβη! »Μήνυμα ἀπό τούς πατέρες πού λειτούργησαν στόν Μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Νέου, Σουτσεάβα."

"Ἐπίσης ἀνακοινώθηκε ἀπό τήν τοπική Ὑγειονομική Ἐπιτροπή ὅτι 25 ἱερεῖς τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπής, ἐκτός τῆς Ἱ. Μονῆς, πού ἦρθαν σέ ἐπικοινωνία μέ τόν Σεβασμιώτατο κατά τήν περίοδο πού ἀσθενοῦσε, ὑποβλήθηκαν στά διαγνωστικά τέστ καί βρέθηκαν ἀρνητικοί στόν ἰό."

Αξιοπερίεργο και θαυμαστό δεν είναι;
Όχι μόνο δεν κολλησαν από την μετάδοση της Θείας Κοινωνίας οι λοιποί πατέρες αλλά ούτε καν κόλλησαν οι ίδιοι μιας και ήταν δίπλα του καθ όλη την Θεία Λειτουργία ενώ κόλλησε ο πιο απομακρυσμένος από την θέση του αρχιερέως και μάλιστα όπως αναφέρεται ήταν αυτός που αμφιταλαντευονταν για το αν μεταδίδει ιούς η Θεία Κοινωνία.

Ευτυχώς βέβαια δεν έγινε κάτι αντίστοιχο εδώ διότι αν κολλούσαν όσοι αμφιταλαντευονταν για το αν μεταδιδόταν ο ιός μέσω της μετάληψης τότε το 80% της ιεραρχίας θα είχε κολλήσει μιας και στο ίδιο ποσοστό σιώπησαν όταν λιδορούσαν επιστήμονες την Θεία Κοινωνία αναφέροντας πως μεταδίδονται ασθένειες  και η σιωπή κάτι άλλο παρά αντίδραση σημαίνει....

Χριστός Ανέστη 

Δευτέρα 27 Απριλίου 2020

Τρεις στρατηγοί...μωρεεε ο Μακρής από τον Ζυγό


Ωρε τρεις στρατηγοί ξεκίνησαν
ωρέ να παν΄ στο Μεσολόγγι,
ήρθε ο Μακρής παιδιά μ' απ΄ το Ζυγό. 
Ωρέ ήρθε ο Μακρής απ΄ το Ζυγό
ωρέ κι ο Ίσκος απ΄ το Βάλτο,
κι ήρθε κι ο Μάρκος παιδιά μου Μπότσαρης.
Ωρέ ήρθε κι ο Μάρκος Μπότσαρης
ωρέ από την Λάκκα-Σούλι,
σήκω΄ παιδιά μ΄ να κάμουνε.....


Ένα από τα δημοφιλέστερα παραδοσιακά ελληνικά τραγούδια το οποίο εξυμνεί και τον Δημήτριο Μακρή, τον οπλαρχηγό που ξεκίνησε από την Γαβαλού για να διαβεί στο Μεσολόγγι κι εκεί να συμμετάσχει στην Έξοδο του Μεσολογγίου ως μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες που έδρασαν στο Μεσολόγγι αλλά και κατά την διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.
Είναι δε, αρκετά γνωστό στα αυτιά κάθε Γαβαλιώτη αλλά και κάθε προσκυνητή που το Σαββατοκύριακο των Βαΐων επισκέπτεται το Μεσολόγγι όπου στον κήπο των ηρώων λίγο πριν την έναρξη της πομπής είναι ένα από τα ιστορικά παραδοσιακά τραγούδια που ακούγεται από τα μεγάφωνα δίνοντας μια νότα ετοιμοπόλεμος κατάστασης λίγο πριν την Έξοδο...
Η απόδοση του δημοτικού αυτού τραγουδιού από τον Γιάννη Κωνσταντίνου είναι ανεπανάληπτη...

πατήστε εδώ-> ηχητικό <-πατήστε εδώ


Κυριακή 26 Απριλίου 2020

Βιβλιοπαρουσίαση: "Η Μακρυνεία στον ευρύτερο χώρο της Αιτωλίας"

 Η ΜΑΚΡΥΝΕΙΑ ΣΤΟΝ ΕΥΡΥΤΕΡΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΑΙΤΩΛΙΑΣ - "Από τον Μύθο….στην Ιστορία" {α' τόμος με 436 σελίδες, που εκδόθηκε από τους Συλλόγους Άκρων (Λιθοβουνίου) ΠΑΝΟΡΑΜΑ και Γαβαλιωτών Αθήνας}, και "Ιστορίας...συνέχεια" {β' μέρος με 704 σελίδες, που εκδόθηκε από τους Συλλόγους Γαβαλιωτών Αθήνας και Προοδευτικού Εκπολιτιστικού Συλλόγου Αρχαιοφίλων Γαβαλούς (Π.Ε.Σ.Α.Γ)
Ο α' τόμος καλύπτει την ιστορία της Μακρυνείας, από την Μυθολογία και την αρχαιότητα, έως την λήξη της Ελληνικής Επανάστασης το 1829.
Ενώ στο β' τόμο καλύπτεται η ιστορία της Μακρυνείας από την σύσταση του νεοελληνικού κράτους έως και τα νεότερα χρόνια και μάλιστα παρουσιάζονται σπάνιες φωτογραφίες αλλά και ένα 25σελιδο αφιέρωμα στην Μονή Κατερινούς.

Είναι ένα αξιόλογο πόνημα του Δημητρίου Β. Αλεξανδρή στο οποίο αναδεικνύεται όλη η ιστορική πτυχή της περιοχής της Μακρυνείας ανά τους αιώνες προσπαθόντας να γίνει ευρέως γνωστή. 

Διάθεση των βιβλίων γίνεται από τους συλλόγους από τους οποίους και εκδόθηκε κατόπιν  τηλεφωνικής επικοινωνίας αλλά και από τον ίδιο το συγγραφέα  κ. Δημήτριο Αλεξανδρή στο τηλ. 6948801879.

Νομίζω πως θα επρεπε αρκετοί Μακρυνιώτες να το προμηθευτουν...

καλή μελέτη...!!


Σάββατο 25 Απριλίου 2020

Άγιος Παΐσιος ο εκ Μεσολογίου καταγώμενος και εν Αγίω Όρει μαρτυρήσας



Του Σπύρου Συμεών για την Romfea.gr
Η εβδομάδα αυτή είναι ίσως η πιο χαρμόσυνη βδομάδα του έτους για την εκκλησία μας. Μέσα σε αυτήν την εβδομάδα τελούνται συνήθως πολλές λιτανείες Αγίων Εικόνων της Παναγίας μα και η κάθε ακολουθία έχει χαρμόσυνο, χαρακτήρα και υμνολόγικο περιεχόμενο.

Εξάλλου ο Χριστός Αναστήθηκε, νίκησε επί του θανάτου, κάνεις νεκρός στα μνήματα πλέον. Σάββατο σήμερα της Διακαινησίμου εβδομάδος, έξι μόλις μέρες μετά το Άγιον Πάσχα και η εκκλησία τιμά την σύναξη των Κολλυβάδων Αγίων.

Αγίων που δεν δίστασαν για το ορθόν της ιεράς παραδόσεως να τα βάλουν με τους δυνατούς της εποχής τους, ούτε καν με πρώην συν-ασκητές τους οι οποίοι έμελλε να γίνουν και οι ηθικοί αυτουργοί του βάναυσου τέλους τους.

Όσο κι αν ήθελαν βέβαια αυτοί να τους σβήσουν από την ιστορία τόσο ο Θεός τους προβάλει μέσα από το Φως της Αγιότητας τους. Άλλοι από αυτοί είναι γνωστοί στο ευρύ κοινό κι άλλοι λίγο πιο άγνωστοι.

Ένας από αυτούς και ο Άγιος Παΐσιος ο εκ Μεσολογίου καταγωμενος.

Γέννημα της ηρωικότερης Πόλης του Έθνους μας που η θυσία της πέρασε με τα λαμπρότερα γράμματα στο βιβλίο της ιστορίας.

Γεννήθηκε στο Μεσολόγγι και νεαρός στην ηλικία βρέθηκε στο Άγιο Όρος όπου στην Ιερά Σκήτη της Αγίας Άννης έβαλε μετάνοια στην Καλύβη του προφήτη Ηλία που βρισκόταν λίγο πιο πάνω από το κυριακό της Σκήτης στον εκεί γέροντα του κελιού Γέροντα Θεοφάνη τον Αγιαναννιτη, συνασκητή και εν τέλει συνμαρτυρήσαντα του Αγίου Παΐσιου του εκ Μεσολογγίου.

Λόγιος ο Άγιος Παΐσιος έγινε σύντομα ιερέας και τελούσε ανελλιπώς την Θεία Λειτουργία. Μα ορθός και ως προς το δόγμα αυτός, ο γέροντας του κι άλλοι 2 ασκητές της γύρω περιοχής έμελλε να μπουν στο "μάτι" διαφόρων άλλων "κακό"-καλόγερων της Σκήτης της Αγίας Άννης και της Νέας Σκήτης.

Λύσσαξαν, πνιγμένοι μέσα στον εγωισμό τους που τους είχε κατακυριεύσει και τους είχε τυφλώσει και θέλησαν να βγάλουν από την "μέση" πολλούς μοναχούς με δόλιους τρόπους. Άλλωτε τα κατάφεραν κι άλλωτε οχι.

Για τον Άγιο Παΐσιο δε, είχαν οργιστεί ιδιαιτέρως διότι πέραν του ότι είχε φωτισμό αγίου Πνεύματος ήταν και ιδιαιτέρως λόγιος και κατέρυπτε κάθε μύθευμα τους που ήθελε να τροποποιήσει την Ιερά Παράδοση.

Έτσι προσέγγισαν έναν αρχιληστή πειρατή που σάρωνε εκείνη την περίοδο στο Αιγαίο πέλαγος, τον καπετάν Μάρκο και με δόλιο τρόπο τον έπεισαν ότι ο Άγιος Παΐσιος και ο γέροντας του αλλά και δύο ακόμη ήταν πολύ καλοί άνθρωποι και ήτο θέλημα του Θεού αλλά και των πατέρων της Σκήτεως αλλά και των πνευματικών της Αγιωνύμου Πολιτείας να βγουν από την μέση.

Και μάλιστα όλοι αυτοί θα εύχονταν για τον καπετάν Μάρκο και θα τον μνημόνευαν εις τους αιώνες ως ευεργέτη τους.

Και πράγματι τα πρωτοπαλίκαρα του καπετάν Μάρκου την ώρα που τελούνταν η αγρυπνία των Αγίων Πάντων έφτασαν με καθοδήγηση στο κελί του γέροντα Αγίου Θεοφάνη και ενώ λιδώρισαν και χτύπησαν αλλά και κατέκλεψαν ότι μπορούσαν από την Καλύβη του προφήτη Ηλία, έβαλαν τους δύο αυτούς πατέρες να κουβαλήσουν τα κλοπιμαία στους ώμους τους ωσάν και ο Χριστός κουβάλησε τον Σταυρό Του.

Ο Λυτρωτής Χριστός ανέβαινε τον Δικό Του Γολγοθά με τον Σταυρό στον ώμο έτσι κι αυτοί κατέβαιναν τα κατηφορικά μονοπάτια της Αγίας Άννης και κάπου εκεί στο Κυριάκο πίσω στην κόγχη του Αγίου Βήματος ακούμπησαν να ξαπωστάσουν δαρμένοι και ταλαιπωρημένοι.

Κι από εκεί σήκωσαν ξανά τα λάφυρα των ληστών και δημίων τους και κατηφόρησαν την ώρα που ξημέρωνε η ημέρα των Αγίων Πάντων και η αγρυπνία τελείωνε στον αρσανά της Νέας Σκήτεως χωρίς κανείς από τους μοναχούς των Σκήτεων να προσπαθήσει να παρεμποδίσει τους δήμιους να τελέσουν το κακούργημα τους μιας και οι ίδιοι πρόσταξαν αυτούς τους δήμιους και από κάποια απόσταση παρακολουθούσαν με χαρά το κατόρθωμα τους.

Εκεί στον αρσανά οι δήμιοι έδεσαν πέτρες στους λαιμούς των δύο πατέρων κι εφόσον οι δύο άγιοι πατέρες συγχώρησαν τους δήμιους αυτούς αλλά και τους ηθικούς αυτουργούς της πράξης τους μιμούμενοι την Κεφαλή της Εκκλησίας, τον Χριστό όπως ο Ίδιος έκανε ταλαιπωρημένος και βασανισμένος πάνω στον Σταυρό του μαρτυρίου Του κι ευλόγησαν σύμπαντί τω κόσμω κι οι δήμιοι τους, τους έριξαν στην θάλασσα την ίδια στιγμή που χωρία αγγέλων κατέβαινε από τους ουρανούς με λαμπρά στέφανα να τους στεφανώνουν και να τους οδηγήσουν με τιμή δίπλα από τον Θρόνο του Χριστού.

Ήταν ανήμερα των Αγίων Πάντων το 1773 που παρέδωσαν την αγία τους ψυχή μιμούμενοι πλήρως τον Έναν.

Εικόνα της συνάξεως όλων των Κολλυβάδων Αγίων βρίσκεται στην Καλύβη του Αγίου Γεωργίου της Νέας Σκήτης όπου κάθε χρόνο το πρώτο Σάββατο μετά το Άγιον Πάσχα τελείται πανυγηρικη Θεία λειτουργία προς τιμήν των Κολλυβάδων Αγίων μεταξύ των οποίων και του Αγίου Παϊσίου του εκ Μεσολογγίου και του Αγίου Θεοφάνη του Γέροντος αυτού.

Ενώ με αίτημα του Σπυρίδωνος Σ. Καραχάλιου από το Μεσολόγγι, ο Μητροπολίτης Εδέσσης κ.κ. Ιωήλ γνωστός για το έργο του αλλά και για την αγάπη του προς τους Κολλυβάδες Αγίους αλλά και για κάθε Άγιο που δεν είναι ευρέως γνωστός με το χάρισμα που κατέχει συνέταξε τον παρακάτω παρακλητικό κανόνα προς τον Άγιο Παΐσιο τον εκ Μεσολογγίου καταγώμενον.

Χαίροις Παΐσιε Μεσολογγίου γόνον και Αγίου Όρους καύχημα, λαμπρόν
Χαίροις Ανθή Αθωνικά, λαμπρά άροτρα της αλήθειας σεπτά.

Χριστός Ανέστη..!!!

Πατήστε στην Πηγή και στο τέλος του άρθρου μπορείτε να κατεβάσετε τον παρακλητικό κανόνα του Αγίου...

Πατήστε για να ακούσετε το -> Απολυτίκιον


Πηγή: romfea.gr


Παρασκευή 24 Απριλίου 2020

Παναγία η Κελιώτισα, η Κυρία των Αγγέλων



Αφιέρωμα στην Παναγία την Κελιώτισα ανήμερα της εορτής της μονής Της

Του Σπύρου Συμεών για την Romfea.gr
(τμήμα του αρθρου που δημοσιεύτηκε στις 23/8/2015)
Η Ιερά Μονή ανέκαθεν είχε δυο πανηγύρεις η μία ήταν της Ζωοδόχου Πηγής την Παρασκευή της διακαινησίμου και η άλλη στα λεγόμενα ''εννιάμερα της Παναγίας'' στις 23 Αυγούστου επί της αποδόσεως της κοιμήσεως της Υπερευλογημένης Αειπαρθένου Θεοτόκου.

Σήμερα από την Ιερά Μονή σώζεται μόνο το επιβλητικό πέτρινο σταυροειδή με τρούλο Καθολικό της χτισμένο το 1788 και προσφάτως ανακαινισμένο. Το μοναστήρι είναι ευρέως γνωστό με την ονομασία ''Κελί ή Κελλάκι''.

Η ευρύτερη περιοχή αποτελούσε λημέρι του μεγάλου οπλαρχηγού της Ρούμελης κατά τον αγώνα της απελευθέρωσης από τον Τούρκικο ζυγό και ηγέτη της Τρίτης φάλαγγας κατά την έξοδο του Μεσολογγίου Δημητρίου Μακρή ο οποίος ήταν θρέμμα της Γαβαλούς.

Πίσω από το Ιερό του Καθολικού βρίσκεται ο τάφος του τελευταίου μοναχού που εγκαταβίωσε στην Ιερά Μονή, μοναχού Ησαΐα (+1943).

Από τότε και μετά έσβησε ο μοναχισμός από την Μονή και για ένα διάστημα εγκαταβίωσε εκεί μια φτωχή οικογένεια από το χωριό της Γαβαλούς με διακόνημά τους την συντήρηση του χώρου και την διατήρηση της ζωής στο πάλε ποτέ ιστορικό μοναστήρι της Παναγίας της Κελιώτισας.
Πλησίον του Καθολικού βρίσκεται και ένα κτήριο στο οποίο φιλοξενούνται προσκυνητές καθώς και μια πηγή που δροσίζει του επισκέπτες.

Μα πέρα από αυτά είναι κι άλλα τα οποία μας γνωστοποιεί και φίλος του blog μας με πληροφορίες τις οποίες μας απέστειλε και τον ευχαριστούμε...

Γράφει ο Σπυρίδων Σ. Καραχάλιος

Το Κελί ή αλλιώς το Κελλάκι της Γαβαλούς όπως είναι ιδιαιτέρως γνωστή η Ιερά Μονή Ζωοδόχου Πηγής στην ευρύτερη περιοχή της Μακρυνείας πανυγηρίζει δύο φορές τον χρόνο, ανήμερα της Ζωοδόχου Πηγής την Παρασκευή της Διακαινησίμου αλλά και στις 23 Αυγούστου στα εννιάμερα της Παναγίας. Δεν είναι λίγοι όσοι σε ετήσια βάση το επισκέπτονται για να προσκυνήσουν στην χάρη της Παναγίας αλλά και να ανταμώσουν με παλιές ενθυμίσεις. 

Άγνωστο το πώς και το γιατί το μοναστήρι αφιερώθηκε στην Παναγία και μάλιστα στην Ζωοδόχο Πηγή, ίσως διότι η μονή έχει και πολλές πηγές με πόσιμο νερό, το οποίο κι αυτό αποτελούσε πηγή ζωής για τους κατοίκους της γύρω περιοχής.
Αλλά σήμερα μέρα που είναι και ξυπνάνε ενθυμήσεις στους παλιότερους ας αναφερθούμε στην εικόνα της Παναγίας της Κελιώτισας, της Παναγίας του Κελιού, της Κυράς των Αγγέλων. Η εικόνα της Παναγίας την οποία και σας απέστειλα φυλασσόταν στην Μονή μέχρι πριν κάποιες δεκαετίες όπου ερήμωσε το μοναστήρι και για ασφάλεια μεταφέρθηκε στον Ιερό Ναό της Αγίας Φωτεινής σε θρόνο επι του Ιερού Βήματος ανακαινισμένη πλέον...

Πρόκειται για μια εικόνα της Παναγίας βρεφοκρατούσας διαστάσεων περίπου 90εκ.*61.5εκ. Στην εικόνα αυτή η Παναγία έχει μια πολύ ιδιαίτερη και γλυκιά μορφή αλλά και τα χρώματα που χρησιμοποίησε ο αγιογράφος είναι πολύ γλυκά και ζεστά με αποτέλεσμα να διαχέεται μια ηρεμία μα και στοργή μέσα από την αγιογραφική τέχνη της συγκεκριμένης απεικόνισης της Θεοτόκου.

Δεξιά και αριστερά της Παναγίας σε νέφη βρίσκονται δύο άγγελοι υπό την μορφή δόξης και υμνολογίας οι οποίοι στέφουν την Θεοτόκο, την Κυρά τους, την Κυρά των  Αγγέλων, την Γερόντισσα του Κελιού, την Κελιώτισα με περίλαμπρο στέμμα ενώ στα χέρια τους κρατούν και την δόξα της "ονομασίας" Της ως  "ΜΡ" "ΘΥ" δηλαδή Μήτηρ Θεού ενώ πλάγια αριστερά το πρώτο της προσωνύμιο ως Κυρίας των Αγγέλων. 
Η εικόνα είναι του 19ου αιώνα και πιθανόν να είναι αντίγραφο προγενέστερης εικόνας της Παναγίας που αποτελούσε την Έφορο του Κελιού. Ενώ πρόκειται για δέηση του Νικολάου Γεωργακοπούλου δια χειρός Ιερομονάχου Γεωργίου χωρίς να αναφέρεται ο τόπος της αγιογράφισης Της ούτε και ο τόπος. 

Οι αναμνήσεις των παλαιότερων ως προς το Κελί είναι άρρητα συνδεδεμένες με την μορφή της Παναγίας μέσα από αυτήν την απεικόνιση, μέσα από την γλυκύτητα, την θερμή, την στοργή και την ζεστασιά που εκπέμπει μέσα από την Αγία Εικόνα Της. Οι γηραιότεροι την ενθυμούνται ως μικρά παιδιά μέσα από το κατανυκτικό φως του καντηλιού που σιγόκαιγε μπρος Της ακοίμητο, διακόνημα τότε ενός λαϊκού (του Δ.Κ.) που εγκαταβίωνε με την οικογένειά του στο Κελλάκι δίπλα από το καθολικό, δίπλα από το σπίτι της Θεοτόκου. Αυτοί ήταν οι τελευταίοι καθημερινοί διακονητές Της μα κι η Παναγιά τους συντρόφευε εκείνα τα δύσκολα τα χρόνια...έως ότου κοιμήθηκαν και ενταφιάστηκαν πλησίον του τελευταίου μοναχού της Μονής και πλέον η Κελιώτισα τους συντροφεύει στην Βασιλεία του Υιού Της...



Χαῖρε δόξα των Ἀγγέλων, 
ᾆσμα των Χερουβείμ, 
Χαῖρε η χαρά τῶν Ἀρχαγγέλων, 
ᾠδὴ τῶν Σεραφείμ, 

Χαῖρε του Κελιού η Γερόντισσα, 
λιμὴν τῆς ημών σωτηρίας,
Χαῖρε Γαβαλιωτών η μεσσιτεύσασα,
άνθος τῆς ἀφθαρσίας, 

Χαῖρε Κελιώτισα Μήτερ του Λυτρωτού  Απαρχή ζωῆς αἰωνίας,
Χαῖρε Κυρά Αγγέλων Σκέπη του Ζυγού
  Πηγὴ ζωής ἀθανασίας,

Χαῖρε νύμφη ανύμφευτε 





Πέμπτη 23 Απριλίου 2020

Το Κελί από ψηλά



Ένα εκπληκτικό βίντεο για την Ιερά Μονή Ζωοδόχου Πηγής Γαβαλούς το γνωστό σε όλους μας Κελλάκι/Κελί με drone από τον Ανδρέα Κουτσοθανάση. Το μοναδικής ομορφιάς περιβάλλον της ακατοίκητης μονής σε ένα βίντεο λίγων λεπτών...


-> Κελί <-

Ένας μήνας...

Ενας μήνας  και το blog "Καραχαλέϊκα Γαβαλούς" είναι εδώ μαζί με εσάς, χάρη στην στήριξη και την αγάπη σας. Δεν είναι λίγα τα μηνύματα που έχουμε λάβει και σας ευχαριστούμε για αυτά. Είμαστε εδώ για να αναδείξουμε την ιστορία του τόπου, και όχι μόνο, στο ευρύ κοινό αλλά και να μάθουμε κι εμείς λεπτομέρειες που δεν τις γνωρίζαμε έως τώρα ή και να ανακαλύψουμε πτυχές της ιστορίας που μας ήταν άγνωστες. Ευχαριστούμε και όσους μας προσέφεραν υλικό για το blog...


Οι 1.657 προβολές του blog μας μέσα σε έναν μόλις μήνα και χωρίς καμία προώθηση  της προσπάθειας μας, μας κάνουν περήφανους και σας ευχαριστούμε 
      
Με τιμή      
ο συντάκτης   
  
Σπύρος Συμεών



Τρίτη 21 Απριλίου 2020

Στην ΜΕΘ του Ρίου διασωληνομένος ο γιατρός από την Αιτωλοακαρνανία.


Τις τελευταίες ώρες δεκάδες είναι τα δημοσιεύματα που αναφέρουν πως ο ιατρός από το Αιτωλικό βρίσκεται στην εντατική μονάδα του νοσοκομείου Ρίου με λοίμωξη του αναπνευστικού ενώ νοσηλεύεται διασωληνωμένος με βαριά συμπτώματα της νόσου Covid-19. 
Τις τελευταίες ημέρες η κατάσταση της υγείας του επιδεινώθηκε με μια βαριά πνευμονία και κρίθηκε αναγκαίο να διασωληνωθεί όπως αναφέρουν. Πρόκειται για το πρώτο επιβεβαιωμένο κρούσμα στην περιοχή της Αιτωλοακαρνανίας, ενώ σύμφωνα με πληροφοριες ο γιατρός δεν έχει κάποιο υποκείμενο νόσημα και το νεαρό της ηλικίας του κάνει τους γιατρούς να ανησυχούν με την ραγδαία επιδείνωση της υγείας του.
Βέβαια να σημειωθεί πως και πριν αρκετές μέρες δημοσιεύματα αναφέρθηκαν πως ο γιατρός μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο του Ρίου και νοσηλεύεται στην μονάδα εντατικής θεραπείας ενώ μέχρις στιγμής δεν υπάρχει κάποια επίσημη ανακοίνωση από κάποια πλευρά.
Όπως και να έχει ευχόμαστε ταχεία ανάρρωση στον ίδιο μα και σε όλους όσους ταλαιπωρούνται το τελευταίο διάστημα από τον ιό αυτόν.

Δευτέρα 20 Απριλίου 2020

Ιερά Μονή Κατερινούς, ένα μικρό αφιέρωμα.



Παρακολουθήστε ένα μικρό 
αφιέρωμα-ξεναγηση 
στο you tube
για την Ιερά Μονή Παναγίας Κατερινούς 
την Κυρά και Εύφορο της Μακρυνείας 


Πατήστε 

εδω-> (Μονή Κατερινούς) <-εδώ


Κυριακή 19 Απριλίου 2020

Χριστός Ανέστη



Αναστήτω ο Θεός και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί αυτού και φυγέτωσαν από προσώπου αυτού οι μισούντες αυτόν.

Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωὴν χαρισάμενος.

Χριστός Ανέστη.
Αληθώς Ανέστη ο Κύριος.

ευχές από όλους τους συντάκτες και αρθρογράφους του blog μας σε εσάς και τις οικογένειές σας.

Χρόνια πολλά, 
χρόνια καλά,
χρόνια Αναστάσιμα, 
χρόνια Φωτεινά 

!!...Χριστός Ανέστη...!!




Σάββατο 18 Απριλίου 2020

Αγία Πρόκλα, η σύζυγος του Πόντιου Πιλάτου


Του Σπύρου Συμεών για την Romfea.gr
«Καθημένου δε αυτού επί του βήματος απέστειλε προς αυτόν η γυνή αυτού λέγουσα· μηδέν σοι και τω δικαίω εκείνω· πολλὰ γαρ έπαθον σήμερον κατ' όναρ δι' αυτόν». (Ματθ.27,19)
Ανάμεσα στις 12 Ευαγγελικές περικοπές της Μεγάλης Πέμπτης αναγινόσκεται εν μέσω αυτών και ο παραπάνω στοίχος.

Σε αυτόν τον στοίχο πληροφορούμεθα μέσα από το ευαγγέλιο για το όνειρο της γυναίκας του Πόντιου Πιλάτου την οποία βέβαια ο ευαγγελιστής την αφήνει ως ανώνυμη και την αναφέρει απλά ως "γυνή αυτού".

Το όνομα της συζύγου του Πόντιου Πιλάτου κατά την παράδοση είναι το Πρόκλα το οποίο προέρχεται από το λατινικό όνομα Procula και στην μεταφορά του στην ελληνική αναφέρεται ως Πρόκλα.

Πολλοί την συγχέουν με την Αγία Κλαυδία της Ρώμης μολονότι όμως αυτό δεν μπορεί να ισχύει διότι ούτε ηλικιακά αλλά και ούτε σύμφωνα με μελέτες και την παράδοση μπορεί να συνδεθεί η αγία Κλαυδία ως σύζυγός του Πόντιου Πιλάτου.

Για τον βίο της επίσης πολλά δεν είναι γνωστά παρά μόνο μέσα από τα απόκρυφα ευαγγέλια αλλά και την παράδοση και με βάση κάποιες έρευνες και κάποια στοιχεία μπορούμε να τα θεωρήσουμε πιο ασφαλή και αληθινά.

Σύμφωνα με τον Πλούταρχο οι Ρωμαίοι ονόμαζαν με το όνομα Proculus τα παιδιά τα οποία έρχονταν στην ζωή ενώ οι πατεράδες τους έλειπαν και βρίσκονταν μακρυά από την στιγμή αυτή. Άρα πιθανόν η Πρόκλα να γεννήθηκε χωρίς την παρουσία του πατρός της.

Πολλοί αναφέρουν πως η Πρόκλα ήταν νόθο παιδί ενός αυτοκράτορα αλλά οι ισχυρισμοί τους καταρρίπτονται άμεσα μιας και απλά θέλουν να αποδώσουν μια νουβελοειδή νότα στα μυθεύματα τους.

Η Πρόκλα λογικά ανήκε σε κάποια αριστοκρατική οικογένεια της Ρώμης. Πριν το 26 μ.Χ. νυμφεύεται τον Πόντιο Πιλάτο που αν και η καταγωγή του προέρχεται από την τάξη των ιππέων προωθήθηκε στο αξίωμα του επάρχου και επιτρόπου λόγω της εύνοιας που είχε από τον Λεύκιο Αιλίο Σηιανό αρχηγού των Πραιτωριανών και ευνοούμενος του αυτοκράτορα Τιβέριου.

Το 26 μ.Χ. ο σύζυγος της Πόντιος Πιλάτος μετατέθηκε και ανέλαβε την επαρχία των Ιουδαίων και η σύζυγός του τον ακολούθησε μέχρι εκεί, κάτι που δεν συνηθιζόταν εκείνη την περίοδο αλλά είτε από αφοσίωση στον σύζυγό της είτε από την αγάπη που της έτρεφε ο Πιλάτος ή και από τα δύο μαζί έφτασε κι αυτή στην Ιουδαία.

Διέμεναν στο Πραιτώριο το παλιό παλάτι του Ηρώδη που έμεινε στην ιστορία ως ο σφαγέας των νηπίων και δήμιος των πρώτων μαρτύρων στην Καινή Διαθήκη.

Το 33 μ.Χ. μετέβησαν για το Πάσχα στα Ιεροσόλυμα για να ελέγχει την κατάσταση στο κέντρο των Εβραίων που θα κατέκλυζαν την Ιερουσαλήμ εκείνη την περίοδο μολονότι ανέφερε ότι το έκανε για να τιμήσει τους Ιουδαίους για τις θρησκευτικές τους εορτές.

Ο Ιησούς οδηγείτε μπρος τον Πόντιο Πιλάτο ο οποίος αντιλαμβάνεται πως ουδέν αδίκημα έχει πράξει ώστε να τον καταδικάσει και πως οι αρχιερείς με πιέσεις τους προς αυτόν ήθελαν να τον οδηγήσουν στο να λάβει την καταδικαστική απόφαση.

Για έναν ανεξήγητο λόγο προσπαθεί να ξεφύγει από αυτό αν και ως πολέμαρχος δεν είχε φόβο να αφαιρεί ζωές.

Αποστέλλει τον Ιησού στον βασιλιά Ηρώδη Αντύπα ως αρμόδιο λόγω χωρικής εντοπιότητας. Μάταια όμως διότι και ο Ηρώδης τον αποστέλλει ξανά πίσω στον Πιλάτο.

Ο Πιλάτος παρατηρούν οι αρχιερείς ότι προσπαθεί να αποφύγει να λάβει την καταδικαστική απόφαση την οποία τον πίεζαν οι ίδιοι να λάβει.

Μήπως είχε κάποια πληροφορία; Μήπως και ο ίδιος είδε κάποιο όνειρο σαν κι αυτό που είδε η σύζυγος του; Ποτέ αυτό δεν θα μας γίνει γνωστό εκτός κι αν ο Θεός ο ίδιος το αποκαλύψει.

Το μόνο σίγουρο είναι πως μετά από αυτά η σύζυγος του αποστέλει έναν έμπιστο της να ενημερώσει τον Πιλάτο ώστε να τον προειδοποίησει να μην βλάψει τον Ιησού.Φαίνεται πως η σύζυγος του Πόντιου Πιλάτου είχε μια μεγάλη επιρροή πάνω του. Η Πρόκλα είχε την πεποίθηση πως θα τον επηρεάσει και λογικά αυτό είχε ξαναγίνει στο παρελθόν ώστε να έχει αυτήν την πεποίθηση.

Ο έμπιστος της Πρόκλας ενημερώνει εν μέσω της δικής του Ιησού τον Πιλάτο για το όνειρο της συζύγου του ενώ η ιδια παρακολουθει διακριτικά από απόσταση σεβόμενη τον άνδρας της και το αξιωμα του. Ο ίδιος σκεπτικός και προβληματισμένος προσπαθεί να βρει λύση.

Ίσως κάτι είχε δει και ο ίδιος νωρίτερα το οποίο επισφραγίστηκε με την πληροφορία που του αποκάλυψε η σύζυγος του. Γιατί όμως ο θεός επιλέγει μέσω ονείρου να "βοηθήσει" τον Πόντιο Πιλάτο;

Γιατί προσπαθεί αφού προσέρχονταν ο Υιός Του εκούσια στο πάθος και στην Σταύρωση προκειμένου να αναστήσει το ανθρώπινο γένος και να του δώσει ξανά την παλιά του αίγλη μέσα στην Βασιλεία των Ουρανών;

Ίσως να μην ήθελε να τον αδικήσει ή ίσως ήθελε αυτό να αποτελέσει σημείο για την μετά την βάναυση απόφαση του για μετάνοια και σωτηρία του ίδιου και σίγουρα θα βρισκόταν τρόπος να εκπληρωθεί το σχέδιο του Θεού.

Δυστυχώς ο Πόντιος Πιλάτος δεν κατάφερε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων διότι φοβούνταν τους Ιουδαίους αρχιερείς οι οποίοι και παλαιότερα προσπάθησαν να τον συκοφαντήσουν στον Καίσαρα. Η σύζυγος του όμως Πρόκλα άδραξε αυτήν την ευκαιρία και την μετέτρεψε σε σωτηρία της ψυχής της.

Καθ' ότι έκανε αυτό που ήτο δυνατό από την πλευρά της να αποτρέψει το κακό αλλά και γενικά ο βίος της και η μαρτυρία της την στεφάνωσε με την χάρη του Θεού και την εξύμνησε στους αιώνες.

Είναι πολύ πιθανό δε, η Πρόκλα να είχε ακούσει ή ακόμη και να είχε γνωρίσει τον Χριστό και την διδασκαλία Του για αυτό και δεν άφησε το όνειρο να μην την επηρεάσει, αλλά το πρόσωπο το οποίος της αναφέρθηκε στο όνειρο πιθανόν της ήταν αρκετά γνωστό ώστε να προσπαθήσει μέσω της επιρροής της να Τον σώσει η μάλλον να σώσει τον σύζυγό της από το να βάψει τα χέρια του με αθώο αίμα, το Αίμα του Θεανθρώπου.

Δυστυχώς για τον Πιλάτο δεν τα κατάφερε κι έτσι ο Ιησούς οδηγήθηκε στην Σταύρωση μα και στην Ανάσταση. Η ιστορία όμως μας κρύβει και πάλι το τι απογίνεται η σύζυγος του Πιλάτου.

Ο Πόντιος Πιλάτος όμως καλείται από τον Καίσαρα και καταδικάζεται εφόσον και ο ίδιος ομολογεί ότι πήρε αδίκως την απόφαση της Σταυρώσεως του Χριστού. Οι παραδόσεις και οι μύθοι περιπλέκονται για το τέλος του Πιλάτου.

Εμείς όμως ευελπιστούμε στην μετάνοια του και στην σωτηρία του όπως και κάθε ανθρώπου.

Η Πρόκλα εφόσον είχε ακολουθήσει τον σύζυγό της στην Ιουδαία σίγουρα τον ακολούθησε και στην επιστροφή του στην Ρώμη αλλά και σε όπου αυτός κατέληξε.

Η Αγία Πρόκλα άγνωστο το πότε αλλά από πολύ νωρίς στην ιστορία του χριστιανισμού κατατάσσεται στην χωρία των αγίων μιας και γίνεται πολλές φορές μνεία σε εκκλησιαστικά χειρόγραφα για την εορτή της μνήμης της, η οποία μάλιστα είναι στις 27 Οκτωβρίου, αλλά προς τιμήν της υπήρχε και μόνη αφιερωμένη σε αυτήν στην περιοχή της Κωνσταντινούπολης τον 13ο αιώνα.

Άγνωστη στους ανθρώπους, ιδιαιτέρως γνωστή όμως στον Χριστό η Αγία Πρόκλα μεσσιτεύει από εκεί ψηλά δίπλα στον θρόνο του Πανάγαθου Θεού για οποίο την επικαλείται.

Δεν τιμάται μόνο από τους ορθόδοξους αλλά και από όλο τον χριστιανικό κόσμο ενώ η ίδια όπως φαίνεται θέλει να μένει στην αφάνεια ίσως διότι δεν επηρέασε αυτούς που προσπάθησε, ίσως και λόγω της ταπεινοφροσύνης.

Επηρέασε όμως το όνειρο αυτό την ζωή της ίδιας δίδοντας της μεγάλη ευλογία αλλά και παρρησία ενώπιον του θρόνου του Θεού μιας και δεν είναι καθόλου συνηθισμένο όνειρα να αποκαλύπτουν περί του ίδιου του Χριστού σε ανθρώπους.

...και κάπως έτσι το σώμα της εκκλησίας σύσσωμο ψάλλει «Έχει παρεστώσάν σε, Πρόκλα Δεσπότης, Ο Πιλάτω πριν σω παραστάς συζύγω».

Θείου πληρουμένη ἤδη φωτός, Πρόκλα μακαρία, τῆς ψυχῆς μου τόν σκοτασμόν, λῦσον ταῖς εὐχαῖς σου, καί φέγγει μετανοίας, καταύγασον τόν νοῦν μου, καθικετεύω σε.

Αγία Πρόκλα, Αγία του Θεού πρέσβευε
 υπέρ ημών.

Εύχεσθαι και εσείς...



Πηγή: romfea.gr

Οι χαλκουνάδες τήρησαν το έθιμο και «έσπασαν» την καραντίνα στο Αγρίνιο.


Κάθε βράδυ Μεγάλης Παρασκευής στην πόλη του Αγρινίου λαμβάνει χώρα το έθιμο των χαλκουνίων. Το έθιμο αυτό έχει τις ρίζες του στην εποχή της τουρκοκρατίας. Πρόκειται για αυτοσχέδιες εκρηκτικές κατασκευές που αποτελούνται από έναν μεγάλο κύλινδρο γεμάτο με ένα μείγμα μπαρουτιού και ένα φυτίλι στο άκρο. Η ιστορία τους χάνεται στα χρόνια της Τουρκοκρατίας όταν οι Αγρινιώτες τα άναβαν κατά την περιφορά του Επιταφίου για να απομακρύνουν και να φοβίσουν τους αλλόθρησκους ίσως και για να παρομοιάσουν την διάλυση του σκοτεινού Άδη που μέσα από το σκοτεινό του βασίλειο ξεπηδάει το Φως της Ζωής.

Όταν οι επιτάφιοι από όλα τα σημεία της πόλης του Αγρινίου συναντώνταν στο κέντρο της, εκεί ήταν που άρχιζε  χαλκουνοπόλεμος. Μπορεί φέτος να βρισκόμαστε ακόμη σε καραντίνα αλλά οι χαλκουνάδες "έσπασαν" την καραντίνα τηρώντας βέβαια κάποια μέτρα ασφαλείας όπως λ.χ. δεν το είχαν ανακοινώσει προγενέστερα για να αποφευχθεί τυχόν συνάθροιση κόσμου και άναψαν τα περίφημα χαλκούνια σε αρκετά και μάλιστα κεντρικά σημεία της πόλεως του Αγρινίου. Έτσι τήρησαν τρόπον τινά το έθιμο και φέτος μολονότι δεν λιτανεύθηκαν οι επιτάφιοι στην πόλη.  




Οι φωτό μας τις απέστειλαν φίλοι του blog...

Άγιος Λογγίνος ο εκατόνταρχος που τρύπησε με την λόγχη του τα πλευρά του Ιησού


Του Σπύρου Συμεών για την Romfea.gr
Ο Χριστός ήταν ο πρώτος από τους τρεις σταυρωθεντες στον Γολγοθά ο οποίος "εξέπνευσε" κι αφου η γη σκοτείνιασε κ σείστηκε μα κι αφού ο Άδης είδε τον Υιό και Λόγο να κατεβαίνει στο βασίλειο του αντιλήφθηκε το "κακό" που τον βρήκε και παραφρονίστηκε.
Πολλές φορές οι σταυρωθέντες έχαναν τις αισθήσεις τους πάνω στον σταυρό και πέθαιναν μετά από ώρες. Άλλωτε επειδή περνούσαν ώρες μέχρι να εκπνεύσουν με μια βαριοπούλα ένας στρατιώτης τους έσπαγε τα κόκκαλα των ποδιών τους με αποτέλεσμα να τους επιφέρει επιπλέον πόνο, σοκ αλλά και αδυναμία να στηριχθούν στα πόδια τους πάνω στον σταυρό και το σώμα τους να κρεμιέται από τα χέρια και από την έντονη αιμορραγία αλλά και την επιπλέον δυσκολία λειτουργίας των πνευμόνων να πεθαίνουν μετά από λίγα λεπτά.

Η ημέρα που παρέδωσε τον "πνεύμα" Του ο Χριστός ήταν η Παρασκευή πριν το Πάσχα των Ιουδαίων.
Μα επειδή πλησίαζε το Σάββατο που ήταν μεγάλη μέρα για τους Ιουδαίους δεν γινόταν να περιμένουν πότε θα εκπνεύσουν οπότε δόθηκε διαταγή σε έναν στρατιώτη να τους σπάσει τα κόκκαλα. Βάναυσο και για τους σταυρωθέντες μα και για τους δικούς τους που βρισκόταν κάτω από τον σταυρούς.
Τα κόκκαλα των ποδιών των δύο ληστών τα έσπασαν και καθώς πλησίασε ο στρατιώτης να κάνει το ίδιο και στον Χριστό ο εκατόνταρχος των Ρωμαίων τον σταμάτησε και με την λόγχη του τρύπησε τα πλευρά Του Ιησού από όπου ξεπήδησε αίμα και ύδωρ αποδεικνύοντας πως πλέον ο Χριστός είχε "πεθάνει".
Το αίμα και το ύδωρ έπεσε στο πρόσωπο του Εκατόνταρχου και αμέσως ο ίδιος θεραπεύτηκε από μια νόσο που τον ταλαιπωρούσε.

Ποιος ήταν όμως αυτός ο εκατόνταρχος; Ο οποίος μάλιστα είναι γνωστός μιας και απεικονίζεται δίπλα από τον Σταυρωθέντα Χριστό;
Πήρε το όνομα Λογγίνος αν και η ιστορία δεν διέσωσε το όνομα του αλλά αυτό προήλθε από την λέξη "λόγχη" στην Λατινική της εκδοχή.
Λογγίνος δηλαδή είναι αυτός που λόγχησε τον Χριστό. Καταγώταν από την Καππαδοκία. Ήταν εκατόνταρχος το οποίο σημαίνει ότι διοικούσε μια στρατιά 100 Ρωμαίων ανδρών ως αξιωματούχος του ρωμαϊκού στρατού και τελούσε υπό τις διαταγές του Πόντιου Πιλάτου.
Μνημονεύεται ως εκατόνταρχος στα ευαγγέλια αλλά και πάλι δεν αναφέρεται εκεί το όνομα του.
Αφού παρακολούθησε όλη την πορεία του Χριστού από την σύλληψη του έως και τον θάνατο Του κι εφόσον θεραπεύτηκε, μέσα του κλονίσθηκε και πίστεψε ενώ φαίνεται να είναι πιο ανθρώπινος και πιο ευαίσθητος μιας και δεν ήθελε να αντικρύσει η Παναγία ως Μάνα και αυτό το βάναυσο που έσπαζαν τα κόκκαλα των σταυρωμένων για αυτό και δεν επέτρεψε στον στρατιώτη να το κάνει αλλά με την λόγχη του απέδειξε πως πλέον ο Χριστός είχε παραδώσει τον Πνεύμα Του.
Μα η ιστορία του δεν σταματά εκεί καθώς η παράδοση θέλει το δικό του τάγμα να φυλάζει και τον Πανάγιο Τάφο και κάπως έτσι αποτέλεσε μάρτυρας και της Ανάστασης του Θεανθρώπου, ενώ αμέσως μετά οι αρχιερείς προσπάθησαν να τους δωροδοκήσουν για να μην επαληθεύσουν την Ανάσταση (τόσο είχαν τυφλωθεί από τα πάθη τους που ενώ έβλεπαν την Αλήθεια προσπαθούσαν να τα βάλουν μαζί της έστω κι αν ποτέ κανείς δεν κατάφερε να την νικήσει) ο Λογγίνος αρνήθηκε και παραιτήθηκε του αξιώματος του μαζί με δύο στρατιώτες που είχαν πιστέψει αποσύρθηκε, βαπτίσθηκε χριστιανός μαζί τους και μετέδωσε το μήνυμα της Αναστάσεως του Χριστού.

Μα οι αρχιερείς δεν μπορούσαν να τιθασεύσουν τον εγωισμό τους και δεν ήθελαν να τον αφήσουν ατιμώρητο οπότε τον συκοφάντησαν ότι επαναστάτησε εναντίον του Καίσαρα και τάχθηκε με τους λίγους οπαδούς ενός "παραφρονα" που υπονόμευε τον Καίσαρα στο Ισραήλ και αυτοαποκαλούταν ως Βασιλιάς των Ιουδαίων.
Έτσι ο Τιβέριος έδωσε εντολή στον Πόντιο Πιλάτο να τον τιμωρήσει, κι αυτός με την σειρά του απέστειλε ομάδα στρατιωτών προκειμένου να τον εντοπίσουν και να τον θανατώσουν.
Πράγματι οι στρατιώτες ξεκίνησαν και κατά την αναζήτηση του Λογγίνου και των δύο ακόμη στρατιωτών του φθάνοντας σε ένα σπίτι προκειμένου να ρωτήσουν για το που βρίσκεται ένας ευγενής και ρωμαλαιος άνδρας τους άνοιξε την πόρτα και τους υποδέχθηκε στην οικεία του, τους παρείχε με πολύ ευγένεια ότι πρόσταζε η φιλοξενία της εποχής, τους μαγείρεψε πλουσιοπάροχα κι εφόσον πέρασε η ώρα έμαθε κι επιβεβαίωσε αυτό που φαντάζονταν από τους ίδιους του Ρωμαίους στρατιώτες για το τι αναζητούσαν.
Οι άλλοι δύο στρατιώτες όπως λέγεται στην παράδοση έλειπαν από την οικία του Λογγίνου, μα και οι Ρωμαίοι που είχαν αποσταλεί για αν τον θανατώσουν δεν γνώριζαν πως βρίσκονταν στην οικία του καταζητούμενου πόσο μάλλον πως ο καταζητούμενος ήταν αυτός που τους παρείχε πλουσιοπάροχη φιλοξενία και τους φερόταν με ευγένεια.
Όταν δε έφτασαν οι αλλοι δύο συν-στρατιωτες του Λογγίνου έφτασε η ώρα για την αποκάλυψη. Οι Ρωμαίοι απεσταλμένοι έμειναν έκπληκτοι καθώς ο Λογγίνος θα μπορούσε να φύγει και να αποφύγει την σύλληψη και την θανάτωση του μα δεν το έκανε, ίσα ίσα τους έδειξε ευγένεια, καλοσύνη και φροντίδα. Όλα αυτά στους διώκτες και τους μέλλοντες δήμιους του.
Τον ρώτησαν γιατί δεν έφυγε κι ο ίδιος ο Λογγίνος αποκρίθηκε πως ανυπομονούσε να μαρτυρήσει και να ακολουθήσει τον Κύριο του, αυτόν που είδε μπρος τα μάτια του να βασανίζεται, να σταυρώνεται και ναι Αναστάται εκ νεκρών, το ίδιο και οι δύο άλλοι πρώην συν-στρατιωτες του.
Η διαταγή όμως ήταν διαταγή κι αν δεν την εκτελούσαν οι Ρωμαίοι στρατιώτες γνώριζαν πως θα πλήρωναν με την δική τους την ζωή κι έτσι αποκεφάλισαν τους τρεις "αποστάτες" της Ρώμης και τοποθέτησαν τις τιμές κεφαλές τους σε ένα σακί το οποίο παρέδωσαν στον Πόντιο Πιλάτο προς απόδειξη της εκτέλεσης της διαταγής του.
Μόλις ο Πόντιος Πιλάτος επιβεβαιώθηκε ότι πρόκειταν για τους τρεις αυτούς "αποστάτες" έριξε το σακί σε μια χωματερή.
Μετά από πολύ καιρό μια τυφλή γυναίκα καθώς έψαχνε να βρει κάτι ανάμεσα στην χωματερή ξέθαψε την κάρα του Αγίου Λογγίνου και όταν την ακούμπησε αμέσως βρήκε το φως της. Η κάρα, η κεφαλή πάνω στην οποία χύθηκε αίμα και ύδωρ από το Τίμιο Σώμα του Χριστού ήταν πλέον πηγή ιαμάτων...
Κι έτσι ο εκατόνταρχος με τους δύο άλλους πρώην συν-στρατιωτες του έλαβαν τον στέφανον του μαρτυρίου και μεσσιτεύουν από τον ουρανό για εμάς ενώ παραμένουν εις τους αιώνες μάρτυρες της πορείας του Θεανθρώπου προς τον Γολγοθά αλλά και της λαμπρής και μοναδικής Αναστάσεως Του.
Καλή Ανάσταση.
Εύχεσθαι...!!

Πηγή: romfea.gr


Παρασκευή 17 Απριλίου 2020

"ωωω γλυκύ μου έαρ"



«Ω γλυκύ μου έαρ» 
O μελωδικότερος ύμνος της Ορθοδοξίας 
(βίντεο)

               "Πατήστε εδώ για το βίντεο"

Το «ω γλυκύ μου έαρ» είναι το μοιρολόι της Παναγίας, η έκφραση του πόνου της για τον επίγειο θάνατο του υιού της. Ο ύμνος είναι κορυφαίος ως μελωδία και ως λόγος και έχει ενδιαφέρον η κατά λέξη εννοιολογική ανάλυσή του.

«Ω γλυκύ μου έαρ,

γλυκύτατόν μου Τέκνον,

πού έδυ σου το κάλλος;»

Προσφωνεί το Τέκνον της έαρ, άνοιξή μου. Η λέξη έαρ είναι αρχαία ελληνική, ενώ στη μεσαιωνική Ελλάδα χρησιμοποιείτο η λέξη άνοιξις. Προέρχεται από το ρήμα ανοίγνυμι, ανοίγω, διότι είναι η εποχή που ανοίγουν τα άνθη και τα μάτια των φυτών, για να αναπτυχθούν. Η λέξη έαρ πρωτοαπαντάται στα ομηρικά έπη. Εχει κοινή ινδοευρωπαϊκή ρίζα με το λατινικό -ver, από όπου προέρχονται λέξεις όπως prima-ver-a, η άνοιξη στα ιταλικά και στα ισπανικά.

Η λέξη τέκνον προέρχεται από τον αόριστο β΄ του αρχαίου ελληνικού ρήματος τίκτω, το οποίο αναφέρεται ακριβώς στην πράξη της γέννησης από τη μήτρα της μητέρας, εξού και η λέξη τοκετός. Τέκνον – τίκτω, μήτρα – μητέρα άμεσες αναφορές στο σπλάχνο, στη ζωή που δημιουργείται μέσα στο σώμα της γυναίκας και άρα στην οδύνη του χαμού του.

«Γλυκύτατόν μου Τέκνον, πού έδυ σου το κάλλος;» Η Παναγία συνεχίζοντας το θρήνο της αναφέρεται στο τραγικό γεγονός χρησιμοποιώντας τη λέξη έδυ, τον αόριστο του ρήματος δύω, υπονοώντας πως ο Ιησούς ήταν φωτοδότης ως ήλιος. Εμβαθύνοντας στην ερμηνεία μπορεί να δει κανείς πως ο ήλιος δεν χάνεται. Χάνεται μόνο από τα μάτια μας, δύει προσωρινά. Ανατέλλει όμως την επόμενη μέρα ολόλαμπρος. Η φράση καταλήγει σε ερωτηματικό, το αγωνιώδες ερώτημα της μάνας που χάνει το τέκνο της. Πού έδυσες, πού έδυσε το κάλλος σου;

Το κάλλος ήταν βασική έννοια στην αρχαία Ελλάδα. Η φυσική ομορφιά συναρτάτο με την ψυχική και την πνευματική, την αρετή του πολίτη και το αγαθό. Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν συλλάβει την ιδέα ότι το σώμα εκφράζει, με την έννοια ότι δίνει μορφή και εξωτερικεύει, την ψυχή και τις αξίες του ανθρώπου. Το κάλλος επομένως είναι η αρχαία ελληνική έκφραση της ωραιότητος της ανθρώπινης ψυχής, που στην αρχαία ελληνική σκέψη καθρεφτιζόταν στην ωραιότητα του σώματος.

«Υιέ Θεού παντάναξ, Θεέ μου πλαστουργέ μου, πώς πάθος κατεδέξω;»

Οι τρεις πρώτοι στίχοι είναι το ξέσπασμα του πόνου της μητέρας. Στον τέταρτο στίχο όμως η Παναγία μεταστρέφεται, αναγνωρίζει ότι ο υιός της είναι στην ουσία Υιός Θεού, είναι παντάναξ, βασιλεύς των πάντων. Η λέξη είναι σύνθετη, από τη μυκηναϊκή λέξη άναξ, που σημαίνει τον βασιλέα στις πινακίδες της αρχαιότερης αναγνωσμένης ελληνικής γραφής, της Γραμμικής Β. Αναξ ήταν ο ανώτατος άρχων στα μυκηναϊκά ανακτορικά κέντρα (1600-1100 π.Χ.) Η λέξη βασιλεύς, όπως φαίνεται από την ανάγνωση αυτών των πινακίδων υπήρχε ήδη τότε, αλλά σήμαινε τον στρατιωτικό διοικητή και μόνο αργότερα, στα ομηρικά έπη, απέκτησε τη σημερινή σημασία της. Εδώ λοιπόν χρησιμοποιείται ο αρχαϊκότερος τύπος της έννοιας του βασιλιά.

Η Παναγία εδώ προσφωνεί τον υιό της ως Θεό, ως Θεό της, αναγνωρίζοντας τον υπέρτατο ρόλο Του. «Θεέ μου πλαστουργέ μου». Η λέξη πλαστουργός προέρχεται από το ρήμα πλάθω και το έργο, δηλώνοντας ξεκάθαρα πως ολόκληρη η πλάση είναι έργο του Θεού. Ομως το ανθρώπινο μητρικό στοιχείο είναι πολύ έντονο στην Παναγία, ώστε απευθυνόμενη στον Υιό του Θεού και Θεό της ρωτάει με απόγνωση: «πώς πάθος κατεδέξω;» «πώς καταδέχτηκες να υποστείς τα Πάθη;».

Στον επόμενο στίχο αποδέχεται την ανθρώπινη πραγματικότητα. Ο τάφος, ο ανθρώπινος χρόνος -το πρωί, τα έθιμα ταφής ως έκφραση της ευγνωμοσύνης, της λατρείας.
«Ερραναν τον τάφον αι μυροφόροι μύρα, λίαν πρωί ελθούσαι.» Οι μυροφόρες ήρθαν πρωί πρωί και ράντισαν με αρώματα τον τάφο Σου. Τα μύρα που ως πνοές διαχέονται.

Στην τελευταία στροφή γίνεται η συναισθηματική αποστασιοποίηση και η αναγνώριση του θεϊκού θελήματος.

«Ω Τριάς Θεέ μου, Πατήρ Υιός και Πνεύμα, ελέησον τον κόσμον.»

Οι τελευταίοι στίχοι δε λέγονται πια από την Παναγία, αλλά από εμάς σε διάλογο μαζί της. «Ιδείν την του Υιού σου, Ανάστασιν, Παρθένε, αξίωσον τους δούλους σου». «Αξίωσε, Παρθένε, εμάς τους δούλους σου να δούμε την Ανάσταση του Υιού σου».

Δεν είναι απίθανο οι βυζαντινοί μαΐστροι που συνέθεσαν αυτόν τον ύμνο να επηρεάστηκαν από τους αρχαίους ελληνικούς ύμνους στην Περσεφόνη, την κόρη της θεάς Δήμητρας που άνοιξη την έκλεψε ο Αδης εξαφανίζοντάς την στον Κάτω Κόσμο. Ξέφρενη η μητέρα της, η θεά της γονιμότητας της γης, την αναζητούσε παντού και για εκδίκηση άγονα έμεναν τα χωράφια. Ωσπου σε συμφωνία με το Δία κάθε άνοιξη ανέβαινε η Περσεφόνη στον Απάνω Κόσμο και οι Ελληνες γιόρταζαν τα Μικρά Ελευσίνια.

Η άνοιξη της γης, η μύηση της ψυχής, η διάνοιξή της στο θείο. Δε γνωρίζω σε κάποια περιοχή της Ελλάδος να προσφωνούμε τα παιδιά με την τρυφερή έκφραση άνοιξή μου, αυτός όμως ήταν ένας χαρακτηρισμός που οι αρχαίοι Ελληνες απέδιδαν στην Περσεφόνη.

Στον ομώνυμο ορφικό ύμνο η Περσεφόνη αποκαλείται εαρινή. Δικαίως, διότι σύμφωνα με το μύθο η άφιξή της στον Επάνω Κόσμο έφερνε το έαρ, την άνοιξη. Η περαιτέρω λεξιλογική ανάλυση δείχνει όντως επιρροές από θεμελιώδεις αρχαίες ελληνικές έννοιες. Εκτός από την τρυφερή προσφώνηση έαρ, ο ύμνος χρησιμοποιεί την αρχαία ελληνική έννοια του κάλλους, του φωτοδότη – ζωοδότη Ηλιου που δύει, όπως και την αρχαϊκότερη λέξη παντ+άναξ. Οι τυχόν αρχαιοελληνικές επιρροές περιορίζονται στους πρώτους στίχους, στον ανθρώπινα μητρικό θρήνο της Παναγίας. Οι υπόλοιποι στίχοι ξεκάθαρα διαπνέονται από έννοιες της Ορθοδοξίας.

Ως προς τη μελωδία τα κείμενα έχουν συντεθεί σύμφωνα με τη ρυθμοτονική της βυζαντινής υμνογραφίας, όπου πους είναι η λέξη. Δηλαδή, ενώ στην αρχαία ελληνική μουσική πους είναι η ρυθμική μονάδα που με συνδυασμό μακρών και βραχέων συλλαβών δημιουργεί το ρυθμό, στη βυζαντινή οι κανόνες της ομοτονίας και ισοσυλλαβίας έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Συγκεκριμένα, εάν σιγοψιθυρίσει κανείς τη μελωδία «Ω γλυκύ μου έαρ», θα παρατηρήσει ότι η τονική έμφαση δίνεται σε κάθε μία λέξη χωριστά ανεξαρτήτως του μεγέθους και των συλλαβών της, ότι δεν υπάρχει σε κάθε στίχο ένας ρυθμός που επαναλαμβάνεται και ότι ανάλογα με το νόημά τους οι λέξεις τονίζονται και χρωματίζονται μουσικά.

Γενιές, αιώνες τώρα, τραγουδούν πάνω στα βήματά τους στη γη το «ω γλυκύ μου έαρ» κι ύστερα χάνονται. Ομως δεν είναι οι αντιφωνήσεις αιώνων που κάνουν τόσο συγκλονιστική τη συμμετοχή μας στην Περιφορά του Επιταφίου. Είναι η συντροφευμένη πορεία στη διάσχιση της νύχτας, είναι ο κοινός θρήνος για τα πεπρωμένα της ανθρώπινης ζωής, οι συναντήσεις μέσα από τις ταπεινές φλόγες των κεριών, η συναίσθηση του δέους μπροστά στο θείο, είναι η ελπίδα της Ανάστασης που κάνουν το «Ω γλυκύ μου έαρ» να μετατρέπεται σε ένα συναίσθημα γλυκιάς άνοιξης; Σαν οι καρδιές άφοβα ν’ ανοίγουν και στη δροσιά της νύχτας υπερβατικά να ενώνονται -με την άχνα των κεριών και το άρωμα των μύρων- σε μια πνοή αγάπης.


Πηγή: ekirikas.com

Γιατί κόκκινα αβγά και μάλιστα Μ. Πέμπτη;



Του Σπύρου Συμεών
Κάθε Μεγάλη Πέμπτη οι νοικοκυρές βάφουν κόκκινα αβγά. 
Ποια η αφορμή που ξεκίνησε αυτό και γιατί πρέπει να βάφονται κόκκινα; 
Γιατί πραγματοποιείται την Μ. Πέμπτη το έθιμο;
Γιατί τσουγκρίζουμε τα αβγά την Κυριακή του Πάσχα μετά την Ανάσταση; 
Το αβγό τα αρχαία χρόνια σε πολλούς πολιτισμούς ήταν σύμβολο της ζωής διότι μέσα στο κέλυφος του έκρυβε την επερχόμενη ζωή.
Η παράδοση λέγει πως όταν ένας Ρωμαίος αξιωματούχος έμαθε για την Ανάσταση του Χριστού από την Αγία Μαρία την Μαγδαληνή  δεν μπορούσε να πιστέψει ότι ένας νεκρός μπορεί να αναστηθεί και να επιστρέψει στην ζωή, η Μαρία η Μαγδαληνή προσπαθούσε να τον πείσει ομολογώντας την Ανάσταση του Χριστού και καθώς περνούσε μια υπηρέτρια του αξιωματούχου από εκεί κρατώντας ένα καλάθι αβγά βλέποντας την ο Ρωμαίος αξιωματούχος λέγει στην Μαρία την Μαγδαληνή πως αν τα αβγά γίνουν κόκκινα τότε θα μπορέσει να πιστέψει ότι έγινε η Ανάσταση του Χριστού. Και πράγματι τα αβγά έγιναν κόκκινα και όσοι το είδαν πίστεψαν βλέποντας αυτό το θαύμα...
Για τον χριστιανισμό το αβγό μέσα του κρύβει την ζωή ενώ το κέλυφος συμβολίζει τον Τάφο του Χριστού. 
Το κόκκινο συμβολίζει το Αίμα του Χριστού. Το Αίμα το οποίο έχυσε κατά τα Άγια Πάθη Του και την Σταύρωση Του.
Γιατί όμως βάφονται την Μεγάλη Πέμπτη; Επειδή την Μεγάλη Πέμπτη στις εκκλησίες διαβάζονται τα 12 Ευαγγέλια, την Μεγάλη Πέμπτη το βράδυ μέσα από την εξιστόρηση των ευαγγελίων χύνεται το Αίμα του Χριστού στην γη και επιλέχθηκε αυτή η μέρα που παλιότερα την αποκαλούσαν και κοκκινοπέμπτη.
Το αβγό περικλείει μέσα του την ζωή όπως και ο Τάφος του Χριστού περίκλειε μέσα Του τον Ζωοδότην Χριστό. 
Τα τελευταία χρόνια ξεκίνησαν να βάφουν και σε άλλα χρώματα τα αβγά με επιρροή από την Ανατολή αλλοιώνοντας την εννοιολογική σημασία αυτού του εθίμου και βάζοντας στο πίσω μέρος και το θαύμα πάνω στο οποίο βασίστηκε η παράδοση κάτι όμως που είναι λάθος εφόσον αλλοιώνει σε πολλά επίπεδα την παράδοση.
Τέλος να πούμε πως μετά την Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία τσουγκρίζουμε τα αβγά λέγοντας και ομολογώντας το "Χριστός Ανέστη" απαντώντας "Αληθώς Ανέστη ο Κύριος". Η κίνηση αυτή συμβολίζει το άνοιγμα του Τάφου από τον Άγγελο και την θριαμβευτική έξοδο από το εσωτερικού του Ζωοδώτου αυτού Τάφου του Αναστάντος Κύριου. Την νίκη της Ζωής επί του Θανάτου και αυτό αποτελεί μια μικρή ομολογία έστω και από στόματα τα οποία μπορεί να μην το λένε με πίστη αλλά ομολογούν την αλήθεια  άθελά τους...
Καλή Ανάσταση..!!!
Εύχεσθαι


Πέμπτη 16 Απριλίου 2020

Έχετε χρόνο για τον Θεό;


Ένα υπέροχο μήνυμα έφτασε σήμερα στο κινητό πολλών από εμάς, απλό, λιτό αλλά γεμάτο θεολογικό λόγο. Εκεί που φαίνονται όλα απλά και καθημερινά εκει βρίσκεις θεό...

🌻ΕΧΕΤΕ ΧΡΟΝΟ ΓΙΑ ΘΕΟ❓
Διάβασε καί Διαδωσέ το❗
🔻〰️🔻〰️🔻〰️🔻〰️🔻〰️🔻
🔹️Μια μέρα μιλούσαν ο Σατανάς και ο Ιησούς.
🔸️Ο Σατανάς μόλις είχε πάει στον Κήπο της Εδέμ, και γελούσε λέγοντας:....
🔴-Μάλιστα, κύριε.
Μόλις κατέλαβα τον κόσμο ...
γεμάτο ανθρώπους εκεί κάτω.
Τους έστησα παγίδες, χρησιμοποίησα δόλωμα ήξερα ότι δεν μπορούσαν να αντισταθούν.
 Έπεσαν όλοι❗
⭕- Τι θα κάνεις με αυτά τώρα❓  Ρώτησε ο Ίησούς❗
🔴- Αχ θα διασκεδάσω μαζί τους.  Απάντησε ο Σατανάς❗
 Θα τους μάθω πώς να παντρεύονται,
και να πάρουν διαζύγιο,
πώς να μισούν
και πως να κακοποιούν ο ένας τον άλλο,
και για να πίνουν και να μεθούν
και να καπνίζουν να ζαλίζεται το μυαλό τους......
και...... φυσικά, θα τους μάθω πώς να εφεύρουν όπλα και βόμβες για να καταστρέφουν ο ένας τον άλλο.
Πραγματικά θα διασκεδάσω❗
⭕- Και τι θα κάνεις όταν τα βαρεθείς όλα αυτά ❓
Ρώτησε ο Ιησούς.❗
🔴 - Αχ, θα τους σκοτώσω❗
  είπε ο Σατανάς, με ένα βλέμμα γεμάτο μίσος και υπερηφάνεια❗

⭕- Πόσα θέλεις γι ' αυτούς❓
 Ο Ιησούς ρώτησε.❗
 🔴 -Αχ, δεν αγαπάς αυτούς τους ανθρώπους.
 Δεν είναι καλοί.
 Γιατί να θες να τους πάρεις.
Τους παίρνεις και θα σε μισούν.
 Θα σε φτύνουν στο πρόσωπο,
 Θα σε βρίζουν και θα σε σκοτώσουν.
 Δεν αγαπάς αυτούς τους ανθρώπους❗

 ⭕- -Πόσο θέλεις❓
 Ο Ιησούς ρώτησε ξανά❗

🔴Ο Σατανάς κοίταξε τον Ιησού και απάντησε σαρκαστικά:..
 👿Όλο το αίμα σου, 👿τα δάκρυα σου και 👿ολόκληρη τη ζωή σου.❗
 🔵 Τότε Ο Ιησούς είπε.... ΕΓΙΝΕ ...❗❗❗
Και..... έτσι εγγυητικά, πληρώθηκε το ΤΙΜΗΜΑ...❗       🔻〰️🔻〰️🔻〰️🔻〰️🔻〰️🔻
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:                                         🔹️〰️🔹️〰️🔹️〰️🔹️〰️🔹️
🔸️Είναι αστείο πόσο εύκολο είναι να περιφρονείς τον Θεό και μετά να αναρωτιέσαι γιατί ο κόσμος πάει κατά διαόλου❗❗
🔸️Είναι αστείο το πώς μπορεί κάποιος να πει "πιστεύω στο Θεό" και να ακολουθήσει τον Σατανά.❗
🔸️Είναι αστείο που στέλνετε χιλιάδες μηνύματα με αστεία μέσω ....e-mail, τα οποία δέχεστε..........
 🔰.....αλλά όταν αρχίζετε να στέλνετε μηνύματα που αναφέρονται στον Κύριο,........
οι άνθρωποι σκέφτονται δύο φορές πριν τα μοιραστούν❗
🔹️Είναι αστείο πώς οι άνθρωποι μπορούν να ανησυχούν περισσότερο ...... εάν σκέφτονται διαφορετικά οι άλλοι γι ' αυτούς❗❗❗

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΝΑ ΣΑΣ ΕΥΛΟΓΕΙ !!!!!.
🔰〰️🔰〰️🔰〰️🔰〰️🔰〰️🔰
💠Τά 10 πράγματα πού δέν θά σέ ρωτήσει ο Θεός ❗
   === === === === === ===
1-📍Ο Θεός δεν θα σε ρωτήσει τι μοντέλο αυτοκινήτου χρησιμοποίησες❗
· 🔘 Θα σε ρωτήσει πόσους ανθρώπους πήρες.👌🏼
2-📍Ο Θεός δεν θα σε ρωτήσει τα τετραγωνικά μέτρα του σπιτιού σου❗
· 🔘Θα σε ρωτήσει πόσους ανθρώπους φιλοξενήσατε σε αυτό👌🏼
3-📍Ο Θεός δεν θα σε ρωτήσει την μάρκα ρούχων στην ντουλάπα σου❗
 ·🔘Θα σε ρωτήσει πόσους βοήθησες να ντυθούν.👌🏼
4-📍Ο Θεός δεν θα σε ρωτήσει πόσο υψηλός ήταν ο μισθός σου❗
·🔘 Θα σε ρωτήσει αν τον κέρδισες καθαρά και τίμια👌🏼
5-📍Ο Θεός δεν θα σε ρωτήσει ποιος ήταν ο τίτλος σου ❗
·🔘 Θα σε ρωτήσει αν έκανες σωστά τη δουλειά σου με το καλύτερο των  ικανοτήτων σου👌🏼
6-📍Ο Θεός δεν θα σε ρωτήσει πόσους φίλους είχες❗
· 🔘Θα σε ρωτήσει πόσοι άνθρωποι σε θεωρούσαν φίλο τους👌🏼
7-📍Ο Θεός δεν θα σε ρωτήσει σε ποια γειτονιά ζούσες❗
·🔘 Θα σε ρωτήσει πώς φέρθηκες στους γείτονές σου👌🏼
8-📍Ο Θεός δεν θα σε ρωτήσει για το χρώμα του δέρματος σου❗
· 🔘 θα σε ρωτήσει για την αγνότητα του εσωτερικού της ψυχής κ' της καρδιάς σου❗
9-📍Ο Θεός δεν θα σε ρωτήσει γιατί σου πήρε τόσο καιρό να αναζητήσεις τη σωτηρία σου❗
 🔘 Θα σε πάει με Αγάπη στο Σπίτι του στον Παράδεισο και...
όχι στις πύλες της κόλασης👌🏼
10-📍Ο Θεός δεν θα σε ρωτήσει μέ πόσους ανθρώπους μοιράστηκες αυτό το μήνυμα ❗
· 🔘 Απλά θα ρωτήσει αν ντρέπεσαι να το κάνεις ....
και γενικά αν ντρέπεσαι για Αυτόν!!!👌🏼
🔵Ο Ιησούς Χριστός είπε:
🔹️" Αν με αρνηθείς μπροστά στους φίλους σου, θα σε αρνηθώ μπροστά στον Πατέρα μου"....👌🏼
🔘 "Σήμερα είναι μια ακόμη μέρα για να ευλογήσω:
📍 την καρδιά σου ❗
📍 τη δουλειά σου❗
📍 τη ζωή σου ❗
📍 το σπίτι σου❗
📍 την οικογένειά σου❗
📍 και τους καλούς στόχους σου❗
🔵 Στο Όνομα του Πατρός και του Υιού Ιησού και του Αγίου Πνεύματος....Αμήν❗❗❗
❓✔ Εάν πιστεύεις καρδιακά, και πραγματικά στον Κύριο και Δημιουργό μας...❗❗❗❗
💠 Έχε Του εμπιστοσύνη...!!
Ο Θεός δεν θέλει μόνο προσευχή αλλά θέλει και μετάνοια μα και πράξεις αγάπης...

Τετάρτη 15 Απριλίου 2020

Τρία περίτεχνα εκθέματα του Αρχαίου Τριχωνίου, στο αρχαιολογικό μουσείο Θέρμου.

Γράφει ο Σπύρος Συμεών 
Σε προγενέστερο μας άρθρο (εδώ) αναφερθήκαμε σε τρία περίτεχνα ευρήματα από το Αρχαίο Τριχώνιο στην σημερινή Γαβαλού. Φυσικά και δεν είναι μόνο αυτά αλλά υπάρχουν εκατοντάδες ευρήματα διάσπαρτα σε διάφορα μουσεία της Ελλάδας και σιγά σιγά θα προσπαθήσουμε να παρουσιάσουμε μερικά από αυτά ώστε να βοηθήσουμε στο ελάχιστο την προώθηση της γνώσης της ιστορίας του τόπου μας που ξεκινάει χιλιάδες χρόνια πριν...

Στο νέο και περίφημο αρχαιολογικό μουσείο του Θέρμου φιλοξενούνται εκατοντάδες εκθέματα στην μόνιμη έκθεση του και πολλά από αυτά δεν είναι από τον αρχαιολογικό χώρο του Θέρμου αλλά από πολλές περιοχές τις Αιτωλοακαρνανίας. Μεταξύ λοιπόν αυτών των εκθεμάτων στην ιστοσελίδα του αρχαιολογικού μουσείου συναντήσαμε 3 εκθέματα τα οποία προέρχονται από την Γαβαλού και μάλιστα από τις ανασκαφές που είχαν γίνει για το Αρχαίο Τριχώνιο.


Ένα από αυτά είναι ένας πανέμορφος χρυσός στατήρας του βασιλιά της Θράκης Λυσιμάχου, το οποίο προφανώς κόπηκε στο νομισματοκοπείο της πόλης Λάμψακος όπως και όσα άλλα της εποχής αντίστοιχα είχαν κοπεί εκεί, το οποίο ήταν φημισμένο για τα όμορφα νομίσματά που παρήγαγε. Στην πρώτη όψη απεικονίζεται ο Μέγας Αλέξανδρος στη δεύτερη η θέα Αθηνά Νικηφόρος. Πρόκειται για θυσαύρισμα το οποίο βρέθηκε σε πλούσιο τάφο.


Το δεύτερο που συναντάμε είναι μια οινοχοΐσκη από τα τέλη του 4ου π.Χ. αιώνα με αρχές του 3ου π.Χ. αιώνα, είναι κεραμικό αγγείο και είναι δοχείο οίνου τρυφιλόστομο, αν διακρίνουμε έχει τρεις οπές εκβολής του οίνου ενώ λέγεται τριφυλόστομη διότι αν την δεις από ψηλά το στόμιο μοιάζει με τριφύλλι. Δυστυχώς μεγάλο τμήμα του εξωτερικού διακόσμου έχει καταστραφεί... 


Το τρίτο έκθεμα είναι κι αυτό κεραμικό και ανάγεται χρονολογικά στην ίδια περίοδο με την οινοχοΐσκη. Πρόκειται για έναν σταμνοειδή κάδο με προχοή με σχήμα λεοντοκεφαλής αλλά και τρεις γενιοφόρες προτομές ανδρών.

Οι φωτό των αρχαιολογικών εκθεμάτων είναι από την ιστοσελίδα του αρχαιολογικού μουσείου Θέρμου.


Τρίτη 14 Απριλίου 2020

Γέροντας Ευθύμιος, ένας απο τους πιο φωτισμένους γέροντες του Αγίου Όρους μιλά για τα γεγονότα των τελευταίων εβδομάδων. Τι θα έκανε ο Άγιος Παΐσιος;


Γέροντας Ευθύμιος: «Κύριε, σώσον λαόν απεγνωσμένον»


Στίς κρίσιμες ἡμέρες πού διανύομε καί στήν ἱερότητα τῶν ἡμερῶν τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος ἐπιβάλλεται μᾶλλον σιωπή καί προσευχή.
Ὅμως ἐπειδή προσφάτως στό Διαδίκτυο κυκλοφορήθηκαν κάποιες ἀπόψεις μέ τόν ὄνομά μου, πρός ἀποκατάσταση τῆς ἀληθείας, γιά νά μήν προκύψη ζημία, ἀναφέρω τά ἑξῆς: 
Οὐδέποτε εἶπα σέ ἀνθρώπους νά ἀποθηκεύουν τρόφιμα λόγω ἐπικείμενου πολέμου καί οὐδέποτε προφήτευσα τήν λήξη τῆς ἀπειλῆς τοῦ ἰοῦ, ὅπως κάποιοι ἀνεύθυνα καί ψευδῶς διέδωσαν.
Ἐπίσης χωρίς τήν ἀδειά μου ἀνήρτησαν συζητήσεις μου μέ ἀνακριβεῖς καί ἀντικρουόμενες ἀπόψεις μου γιά τόν κορονοϊό, οἱ ὁποῖες προκάλεσαν ἐρωτηματικά.
Ἡ ἄποψή μου φαίνεται ξεκάθαρα σέ ὅσα ἀκολουθοῦν, εἶναι ἐντελῶς προσωπική, χωρίς διάθεση νά τήν ἐπιβάλλω καί σέ ἄλλους.
Στά τόσα δυσβάσταχτα προβλήματα πού ἔχουν οἱ ἄνθρωποι, τώρα προστέθηκε καί ἡ ἀπειλή τοῦ ἰοῦ, πού κατήντησε ἐφιάλτης.
Πιό πολύ ὑποφέρουν οἱ ἄνθρωποι ἀπό τόν φόβο, τόν πανικό καί τόν ἀκούσιο ἐγκλεισμό, παρά ἀπό τόν ἰό.
Ἡ πολιτεία πῆρε μέτρα προστασίας, ἀλλά ἡ Ἐκκλησία ἔχει τά δικά της ἐφόδια γιά τήν ἀντιμετώπιση τοῦ ἰοῦ, πού τώρα ταπεινωμένη ὅσο ποτέ ἄλλοτε, ἀποδυναμωμένη καί δεσμευμένη ἀπό τήν πολιτεία, ἀδυνατεῖ νά τά παράσχη στούς πιστούς της.
Παλαιώτερα σέ παρόμοιες περιπτώσεις θανατηφόρων ἐπιδημιῶν τελοῦσε ἁγιασμούς καί ἔκανε λιτανεῖες ἱερῶν εἰκόνων καί ἁγίων λειψάνων.
Γιατί καί σήμερα νά μήν γίνωνται αὐτά; «Μή οὐκ ἰσχύει ἡ χείρ Κυρίου» νά μᾶς βοηθήση καί σήμερα;
Στό χωρίο μου τήν τρίτη δεκαετία τοῦ 20ου αἰῶνος ἔπεσε λοιμώδης νόσος ἀπό τήν ὁποῖα πέθαναν 50 μικρά παιδιά σέ λίγες ἡμέρες. Δέν προλάβαιναν νά ἀνοίγουν τάφους.
Ἔφεραν τότε τήν κάρα τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπους ἀπό τόν Ἅγιο Στέφανο Μετεώρων καί ἀμέσως κατέπαυσε τό θανατικό.
Ἀπό τότε πού ὁ Κύριος ἐτέλεσε τόν Μυστικό Δεῖπνο καί παρέδωσε τό ἁγιώτατο μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας, δέν ἔπαυσε μέχρι σήμερα νά τελεῖται ἡ «σωσίκοσμη» θεία Λειτουργία.
Οὔτε ὁ Διοκλητιανός, οὔτε οἱ Τοῦρκοι, οὔτε οἱ κομμουνιστές στήν Ρωσσία, οὔτε οἱ Γερμανοί στά χρόνια τῆς κατοχῆς κατάφεραν νά παύσουν τήν θεία Λειτουργία καί τήν προσέλευση τῶν πιστῶν γιά τήν θεία Κοινωνία.
Καί τώρα μέ τόν φόβο τοῦ ἰοῦ ἔκλεισαν οἱ Ναοί καί στεροῦνται οἱ πιστοί τήν σωστική χάρη τῶν Μυστηρίων, πού τόση ἀνάγκη τήν ἔχουν.
Ἀντιθέτως, τήν ἴδια ὥρα πού ἐδῶ ὅλα σιωποῦν ἀπό φόβο, στίς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες τῆς Σερβίας, Βουλγαρίας καί Γεωργίας γίνεται ἡ λατρεία ἀπρόσκοπτα, οἱ ναοί εἶναι ἀνοιχτοί, τελεῖται ἡ θεία Λειτουργία καί δέν φοβοῦνται οἱ πιστοί μήν προσβληθοῦν ἀπό τόν ἰό. 
Τά μέτρα προστασίας πού ἐπιβάλλει ἡ νῦν κυβέρνηση εἶναι ἀντισυνταγματικά, δυσβάσταχτα, ὑπερβολικά καί ἄνισα πρός τούς Ἕλληνες Ὀρθοδόξους, ἐνῶ ἔχουν δημιουργήση ἕνα κλῖμα τρομοκρατίας, τό ὁποῖο ἐπιδεινώνουν τά ΜΜΕ.
Ναί, ὑπάρχει ὁ ἰός καί ἐπιβάλλεται νά προστατεύσωμε τήν ὑγεία μας καί τήν ὑγεία τῶν ἄλλων. Ὅμως ὁ φόβος πρέπει νά ἐκλείψη, διότι στήν κατάσταση τοῦ φόβου ὁ ἄνθρωπος δέν μπορεῖ νά σκεφθῆ καί νά ἐνεργήση λογικά καί διακριτικά.
Σέ παρόμοια περίπτωση, ὅταν ἔγινε ἡ ἔκρηξη στό Τσερνομπίλ, οἱ ἄνθρωποι τότε πανικοβλήθηκαν καί ἐξέταζαν τά λαχανικά καί τά φροῦτα γιά νά τρῶνε ἀπό αὐτά πού εἶχαν τήν λιγώτερη ἀκτινοβολία.
Ὁ ὅσιος Παΐσιος ἐρωτηθείς εἶπε νά κάνωμε τόν σταυρό μας καί νά τρῶμε ἄφοβα, δίνοντας ὁ ἴδιος πρῶτος τό παράδειγμα.
Ἄν ζοῦσε σήμερα εἶναι ἀδιανόητο νά τόν βλέπαμε μέ μάσκα καί γάντια, νά ἔχη στήν τσέπη του τό μπουκάλι μέ τό οἰνόπνευμα καί νά ἀποφεύγη τούς ἀνθρώπους ἤ νά τούς μιλᾶ ἀπό ἀπόσταση.
Εἶναι βέβαιο ὅτι θά εἰρήνευε τούς ἀνθρώπους καί θά βοηθοῦσε νά ἀποβάλλουν τόν φόβο καί πιό πολύ θά ἐλυπεῖτο γιά τό κλείσιμο τῶν Ἐκκλησιῶν.
Εἶναι ἀταίριαστος αὐτός ὁ φόβος γιά τούς χριστιανούς πού ἐμπνέονται ἀπό τό παράδειγμα τοῦ Θεανθρώπου καί ἀπό τούς Μάρτυρες τῆς πίστεώς μας.
Ἀπό πολλούς ἀναμένεται ἐναγωνίως ἡ νίκη τοῦ κορονοϊοῦ μέ τήν ἐφεύρεση τοῦ ἐμβολίου, τό ὁποῖο θά εἶναι ὑποχρεωτικό γιά ὅλους. Ἐμεῖς ἀρνούμαστε νά κάνωμε τό ἐμβόλιο.
Ὅποιος φοβᾶται, ἄς κάνη ὅσα ἐμβόλια θέλει, ἀλλά νά γνωρίζη ὅτι μπορεῖ νά ἔχη ἀπρόβλεπτες βαρειές παρενέργειες, ὅπως εἶχαν τά ἐμβόλια πού ἔκαναν στά παιδιά πρίν λίγα χρόνια γιά τήν νόσο τῶν πτηνῶν καί πολλά παρέλυσαν.
Ὅπως ἐπίσης ἔπαθαν σκλήρυνση κατά πλάκας πολλοί πού ἔκαναν τό ἐμβόλιο τῆς ἡπατίτιδας Β' καί τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ ἄλλα ἐμβόλια.
Ἄν δέν φυλάξη ὁ Θεός, τί μποροῦν νά κάνουν τά ἐμβόλια καί τά φάρμακα;
Ὁ ἄθεος Καζαντζάκης γιά νά προφυλαχθῆ ἀπό τήν χολέρα σέ ταξίδι του στό ἐξωτερικό, ἔκανε ἐμβόλιο καί πάλι νόσησε.
Ἐμεῖς ἔχομε ἀνώτερα ἐμβόλια καί «φάρμακα ἀθανασίας», τά ἅγια Μυστήρια. Γιατρούς δοκιμασμένους καί εἰδικούς γιά τόν ἰό, τόν ἅγιο Χαράλαμπο, τόν ἅγιο Βησσαρίωνα Δουσίκου, πού εἶναι γιά τήν πανώλη καί τόσους ἄλλους Ἁγίους.
Τώρα ὅμως μέ τίς αὐστηρές  ἀπαγορεύσεις ὁ λαός παραμένει ἀβοήθητος καί ἀπαρηγόρητος. 
Καί ἐνῶ ὅλοι ἀγωνίζονται γιά τήν ἀντιμετώπιση τοῦ ἰοῦ, κάποιοι, ἄλλα ἔχουν κατά νοῦ καί κάπου ἀλλοῦ ἀποβλέπουν.
Κορυφαῖοι γιατροί καί ἐπιστήμονες ἐπισημαίνουν ὅτι αὐτά πού γίνονται εἶναι τέστ πειθαρχίας γιά νά χειραγωγοῦν τούς ἀνθρώπους ἐκεῖ πού θέλουν.
Αὐτό φαινόταν παράξενο καί ἀπίθανο μέχρι πρότινος ἀλλά δέν εἶναι φαντασία, διότι οἱ ἄνθρωποι πλέον τό λένε δημόσια: «Ἡ πανδημία τοῦ κορονοϊοῦ ἀνέδειξε τήν ἀνάγκη μιᾶς παγκόσμιας δημοκρατικῆς διακυβέρνησης» (Γιώργος Παπανδρέου) καί προτείνουν «νά ἔχη ὁ κάθε ἄνθρωπος ἕνα μικροτσίπ γιά νά ἔχη βιομετρικά δεδομένα σέ σχέση μέ τόν ἰό ἤ μέ ἄλλες ἐπιδημικές μετρήσεις» (Εὐάγγελος Βενιζέλος).
Αὐτοί μιλοῦν ἀνοιχτά γιά σφράγισμα καί παγκόσμια δικτατορία, ἀλλά ἐμεῖς καταλαβαίνομε; Καί τί κάνομε; Ἄν καί τόσα εἶχε γράψει καί πῆ ὁ ὄσιος Παΐσιος γιʼ αὐτό τό θέμα.
Αὐτούς τούς ἀνθρώπους πού μᾶς ὑποδούλωσαν στούς ξένους δανειστές καί τώρα μᾶς ὁδηγοῦν στήν σκλαβιά τοῦ Ἀντιχρίστου, εἶναι δυνατόν νά τούς ἐμπιστευθοῦμε;
Ὁ ὅσιος Παΐσιος προλέγοντας τίς μελλοντικές δυσκολίες τόνιζε:  «Μόνο μέ καλή πνευματική ζωή θά τά βγάλωμε πέρα».
Ἐπέτρεψε ὁ Θεός γιά τίς ἁμαρτίες μας αὐτήν τήν μεγάλη δοκιμασία.
Ἔχομε ἀνάγκη ἀπό εἰλικρινῆ μετάνοια, ὑπομονή ἀνεξάντλητη καί προσευχή ἀδιάλειπτη, ἡ ὁποία ἐνισχύει τήν Πίστη μας.
Εὐχώμαστε ἀδελφικά καλή Ἀνάσταση μέ τίς ὁποιεσδήποτε συνθῆκες.
Ὁ Ἀναστάς, ὁ Κύριος τῆς ζωῆς καί Νικητής τοῦ θανάτου νά παρηγορήση, νά φωτίση μέ τό φῶς τῆς Ἀναστάσεώς Του ὅλους μας καί νά δώση δύναμη καί ἀντοχή στόν λαό Του.
Μέ τήν χάρη Του νά φθάσωμε στήν ἡμέρα τῆς ἀπολυτρώσεώς μας ἀπό τήν ἁμαρτία καί ἀπό ὅλα τά δεινά. Ἀμήν.
Μέ πόνο ψυχῆς
καί εἰλικρινή φιλαδελφία.
Ἱερομόναχος Εὐθύμιος
Καλύβη Ἀναστάσεως - Καψάλα 
Ἅγιον Ὄρος
01-14/04/2020

Πηγή: romfea.gr

Δευτέρα 13 Απριλίου 2020

Ο Ρωγών Ιωσήφ και το τελευταίο προπύργιο των Μεσολογγιτών


 Του Σπύρου Συμεών για την Romfea.gr
Το τελευταίο προπύργιο του Μεσολογγίου ήταν ο Ανεμόμυλος.

Το βράδυ του Σαββάτου του Λαζάρου ξημερώνοντας Κυριακή των Βαΐων οι πρόμαχοι της Ιεράς Πόλεως του Μεσολογγίου πραγματοποίησαν την ηρωική Έξοδο.

Σε ένα από τα τρία τμήματα της Εξόδου βρισκόταν και ο Ιωσήφ Ρωγών ο επίσκοπος των Ελεύθερων Πολιορκημένων όμως άγνωστο γιατί επέστρεψε εντός των τειχών της Πόλεως και μαζί με άλλους 15-16 οχυρώθηκαν στον ανεμόμυλο.

Ο Ανεμόμυλος βρισκόταν σε μια νησίδα ελάχιστα μέτρα μακρυά από το ηπειρωτικό μέρος του Μεσολογγίου και η νησίδα είχε πάρει το όνομα της από τον ανεμόμυλο που βρισκόταν στους κόλπους της.

Οι μάχες που πραγματοποιήθηκαν εντός της Πόλεως μετά την Έξοδο του Μεσολογγίου ήταν φοβερές.

Οι υπερασπιστές της Πόλεως αν και ανήμποροι από τραυματισμούς και ταλαιπωρημένοι από την πείνα δεν υστερούσαν σε τίποτα μαχητικά.

Οι ώρες περνούσαν αλλά η βοήθεια από τα ελληνικά στρατεύματα που περίμεναν δεν έφτανε και το ένα προπύργιο μετά το άλλο, το ένα οχυρό μετά το άλλο έπεφτε ηρωικά.

Ξημερώνει Μ. Δευτέρα  και όλη η Πόλη έχει καταληφθεί από τους πολιορκητές μα ένα προπύργιο ακόμη στέκει και μάχεται. Εκεί μέσα στον ανεμόμυλο της ομόνυμης νησίδας κάποιες ψυχές ακόμη μάχονται.

Η στατιές των τουρκοαιγυπτιων την έχουν περικυκλωμένη εδώ και δύο μερόνυχτα αλλά μάταια, δεν μπορούν να την καταλάβουν. Δυστυχώς η βοήθεια δεν φτάνει ποτέ, δεν κρίθηκε αναγκαίο από την τότε ελληνική κυβέρνηση να στείλει στρατεύματα να υποστηρίξει το Μεσολόγγι, δεν είχαν αντιληφθεί ότι αν έπεφτε το Μεσολόγγι ουσιαστικά τελείωνε και η επανάσταση, κι έτσι ενώ τα πυρομαχικά εντός του Ανεμόμυλου τελείωναν και βοήθεια δεν ερχόταν πήραν την απόφαση και ο Ιωσήφ Ρωγών  με μια δάδα στο χέρι βάζει φωτιά στο εναπομείναντα μπαρούτι προκειμένου κάνεις τους να μην πέσει στα χέρια των τουρκαλάδων αλλά και να προκαλέσουν μεγάλες απώλειες τους κατακτητές.

Πράγματι ελάχιστα δευτερόλεπτα μετά ανατινάχθηκαν θυσιάζωντας κι αυτοί την ζωή τους για το ιδανικό της Ελευθερίας.

Ήταν Μεγάλη Δευτέρα του 1826 που το τελευταίο προπύργιο του Μεσολογγίου έπεφτε ηρωικά.

Οι συνέπειες και για τους πολιορκητές μετά την ανατίναξη του Ανεμόμυλου ολέθριες αλλά μόλις καταλάγιασε η ορμή της ανατίναξης ρίχθηκαν στα συντρίμμια του Ανεμόμυλου για να βρουν τον θυσαυρούς αλλά και τυχόν επιζώντες.

Ανάμεσα στα συντρίμμια βρίσκουν τον επίσκοπο Ρωγών Ιωσήφ μισοζώντανο και τον αρπάζουν κρεμώντας τον στα ερείπια και από το μίσος τους άρχισαν να τον βασανίζουν γδέρνωντας τον ζωντανό έως ότου ξεψύχησε  μαρτυρικά κι αυτός.

Η ανατίναξη του Ανεμόμυλου ήταν η δεύτερη μεγαλύτερη ανατίναξη του Μεσολογγίου μετά από αυτήν του δημογέροντα Χρήστου Καψάλη, αλλά αν και καταγράφηκε στην ιστορία δεν είναι ευρέως γνωστή.

Προς τιμήν των προμάχων του Ανεμόμυλου και του Ιωσήφ Ρωγών χτίσθηκε σε μικρογραφία μνημείο με την μορφή ανεμόμυλου, ενώ πλέον η νησίδα με επιχωματώσεις ενώθηκε μγε το ηπειρωτικό μέρος του Μεσολογίου.

Ο Ιωσήφ Ρωγών όπως αποκαλείται ήταν επίσκοπος Ρωγών και Κοζυλης μιας επαρχίας κοντά στην Άρτα που ανήκε διοικητικά στην μητροπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας και αναπληρούσε τον Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας στην ηρωική Πόλη, εξ ου και βρέθηκε στην πολιορκία του Μεσολογγίου.

Αποτέλεσε στήριγμα των προμάχων της Πόλεως ενώ ήταν ο συντάκτης της απόφασης της εξόδου και μάλιστα από τον ίδιο απετραπηκε το να σφαγιασθούν τα μικρά παιδιά πριν την Έξοδο για να μην πέσουν στα χέρια των Τούρκων που τελικά τα πότισαν υπνωτική ουσία και τα κρατούσαν στις αγκαλιές τους.

Λίγες ώρες πριν την ηρωική Έξοδο τέλεσε την τελευταία θεία λειτουργία στον τότε ναό του Αγίου Παντελεήμονα, ο οποίος βρισκόταν δίπλα στο τότε επισκοπείο το οποίο ήταν περίπου στο σημείο που βρίσκεται σήμερα ο τάφος του εξ ου και ενταφιάσθηκε σε αυτό το σημείο και μάλιστα είναι ο μοναδικός ο οποίος ενταφιάσθηκε εκτός του Κήπου Ηρώων, αφού κοινώνησε τους προμάχους ετοιμάστηκε και ο ίδιος για την Έξοδο στην οποία συμμετείχε στην 3η φάλλαγα μαζί με τα γυναικόπαιδα, άγνωστο γιατί αλλά με μερίδα της φάλαγγας επέστρεψε πίσω στην πόλη ίσως στην σύγχυση που επικράτησε όταν κάποιοι Μεσολογγίτες αντιλήφθηκαν τους Τούρκους που τους ανέμεναν και φώναξαν "Ωπισω Ωπισω" και κλείσθηκε μαζί με άλλα 15-16 άτομα στον ανεμόμυλο στην ομόνυμη νησίδα του Μεσολογγίου όπου αποτέλεσε και το τελευταίο προμαχώνα της Ιεράς Πόλεως μιας και έπεσε την Μ. Δευτέρα (δύο μέρες μετά την Έξοδο) και η ιστορία εξελίχθηκε όπως προαναφέραμε.

Η μορφή του επιβλητική μα συνάμα και ασκητική, έχαιρε σεβασμού σε όλη την Πόλη ενώ περιδιάβαινε τα τείχη της Πόλεως καθημερινά προκειμένου να ευλογεί τους ηρωικούς προμάχους της Πόλεως αλλά και να τους εμψυχώνει. Δύο μέρες μετά την Έξοδο πέταξε στους ουρανούς μαζί με τους συντρόφους του...!!

Πηγή: romfea.gr