Ιδρύεται μουσείο στην Γαβαλού.

 

Τελικά οι προσπάθειές έπιασαν τόπο. Οι άρχοντες του τόπου ύστερα από μακροχρόνια και πάγια αιτήματα προς το αρμόδιο υπουργείο πολιτισμού κατάφεραν το αυτονόητο. Εγκρίθηκε από το αρμόδιο υπουργείο και απεστάλη ο σχετικός φάκελος και στο υπουργείο οικονομικών μέσα στον οποίο εμπεριέχονται τα σχέδια αλλά και ο προϋπολογισμός των 7,5 εκατομμυρίων ευρώ για την δημιουργία μουσείου στην Γαβαλού.

Επίσης πληροφορίες αναφέρουν ότι εντός του προϋπολογισμού έχει ενταχθεί η ανάδειξη του Ασκληπιείου του αρχαίου Τριχώνιου καθώς επίσης και σχετική μελέτη αναδημιουργίας της οικίας του οπλαρχηγού Δημητρίου Μακρή η οποία βρίσκεται κυριολεκτικά μέσα σε ερείπια.

Η είδηση έφερε χαμόγελα σε όσους προσπάθησαν και δούλεψαν πάνω σε αυτό ενώ ταυτόχρονα ήδη σκέφτονται τα επόμενα τους βήματα για την διάσωση του ναού της Παναγίας της Παλαιοκαστρίτσας.

Σε λίγες μέρες αναμένεται και η ενημέρωση των τοπικών φορέων για την ακριβή θέση στην οποία θα χτισθεί το νέο μουσείο στο οποίο θα μεταφερθούν και τα αρχαιολογικά ευρήματα τα οποία φιλοξενούνται μακρυά από τον τόπο τους στο μουσείο του Θέρμου και του Αγρινίου.

Ήταν αυτονόητο να δημιουργηθεί μουσείο σε έναν τόπο γεμάτο ζωή εδώ και αιώνες όπου στα σπλάχνα του φιλοξενεί μια από τις αρχαιότερες πόλεις του κόσμου. Το αρχαίο Τριχώνιο.

.

.

.

.

.

Ωραία θα ήταν τι λέτε; Δεν πρόκειται όμως για πραγματικό γεγονός αλλά για ένα φανταστικό, ουτοπικό γεγονός που ίσως ξυπνήσει αφυπνίσεις μέσα από ένα πρωταπριλιάτικο έθιμο.

Καλή πρωταπριλιά, καλό μήνα...!!

Γαλατόπιτα της Καραχάλους

 Άνοιξη, τα γιδοπρόβατα είχαν γεννήσει και σιγά σιγά τα μικρά αποκόβονταν από την μάνα. Το γάλα ή θα αποτελούσε κύριο γεύμα στην μορφή της τριψάνας, ή σιγά σιγά σε μικρές ποσότητες θα έπηζαν τυρί, ή θα έφτιαχνε γαλατόπιτες η γιαγιά Σπυριδούλα, η γιαγιά Καραχάλου όπως την λέγαμε...

Απλή, ολιγαρκής, εφευρηματική και γρήγορη σε κάθε δουλειά και οι δουλειές τους περίσσευαν και έπρεπε να τις προλάβει. Άναβε τον ξυλόφουρνο κι αμέσως ξεκινούσε το μαγείρεμα...

Το σημερινό μενού;
Γαλατόπιτα, η γαλατόπιτα της Καραχάλους.

Υλικά:
- 2 λίτρα γάλα
- 1,5 ποτήρια αλεύρι
- 1 κουταλακι της σούπας αλάτι
- 1/4 σιμιγδάλι ψιλό
- 1,5 ποτήρι ζάχαρη
- 1/4 βούτυρο
- 8 αυγά
- Ζάχαρη άχνη και κανέλα (προαιρετικά για το πασπάλισμα πριν το σερβίρισμα), μεταγενέστερο τρικ γιατί τότε που να βρισκόταν ζάχαρη άχνη, κανέλα ε καμιά φορά ίσως υπήρχε...

Εκτέλεση:
Ρίχνουμε σε μια κατσαρόλα το γάλα, το βούτυρο και αλατίζουμε καθώς το βράζουμε σε μέτρια φωτιά. Ύστερα προσθέτουμε σταδιακά το αλεύρι ανακατεύοντας συνεχώς και τέλος την μισή ποσότητα από το σιμιγδάλι που έχουμε. Αν θέλουμε προσθέτουμε και λίγο ξύσμα πορτοκαλιού για άρωμα (tips!!!)
Σε ένα άλλο σκεύος χτυπάμε τα αυγά με τη ζάχαρη και κατεβάζουμε από τη φωτιά την κατσαρόλα ρίχνοντας μέσα το κρύο μείγμα που μόλις ετοιμάσαμε ανακατεύοντας πολύ καλά.

Τέλος λαδώνουμε ένα ταψί και το πασπαλίζουμε ελαφρά με λίγο σιμιγδάλι και ύστερα αδειάζουμε μέσα όλο το μείγμα της κατσαρόλας πασπαλίζονται το πάνω μέρος με λίγο σιμιγδάλι. Αφού ρίξουμε και λίγο λαδάκι στο πάνω μέρος  ψήνουμε σε μέτριο φούρνο 180-200 °C (αν κατά τύχει βρέθηκε σε ξυλοφουρνο...ακόμη καλύτερα) έως ότου ροδίσει.

Όταν κρυώσει την κόβουμε σε κομμάτια και σερβίρουμε.

Προαιρετικά αν θέλουμε πασπαλίζουμε από πάνω τη γαλατόπιτά μας με ζάχαρη άχνη και κανέλα για περισσότερη γεύση.

Καλή όρεξη...

Ευχαριστούμε για την συνταγή τον φίλο του blog μας Σπυρίδωνα Σ. Καραχάλιο

Εκλείπη σήμερα ο πόθος για την ιστορία του τόπου μας;

Στις αρχές του Μάρτη σαν blog λάβαμε μια πρωτοβουλία. Να έρθουμε σε επικοινωνία με το λύκειο και το γυμνάσιο Γαβαλούς ενόψει της συμπλήρωσης των 200 από την έναρξη της επανάστασης και να προτείνουμε κάποια "θέματα" σε στυλ εργασίας για όσα παιδιά θελήσουν να συμμετάσχουν σε ένα τύπου διαγωνισμό όπου η καλύτερη εργασία ύστερα από πρόταση του σχολείου θα βραβευόταν μέσω του blog μας με δώρο ένα βιβλίο για τον Δημήτριο Μακρή όπως επίσης και μια εργασία που θα επέλεγε το blog μας.

Η επικοινωνία με την διευθύντρια του Λυκείου Γαβαλούς κα Ίσκου Αργυρούλα ήταν άμεση και ιδιαιτέρως σε πνεύμα συνεργασίας για μια τέτοια ιδέα όπου τα "θέματα" θα ήταν σχετικά με την τοπική ιστορία του χωριού. Δυστυχώς το Γυμνάσιο Γαβαλούς προφανώς είχε πολλές δραστηριότητες και δεν μας απάντησε καν.

Να σημειώσουμε ότι οι εργασίες θα δημοσιεύονταν όλες στο blog μας καθώς και σε μεγάλη ιστοσελίδα του νομού μας ώστε να έχει κάποιον επιπλέον ανταποδοτικό χαρακτήρα το όλο εγχείρημα και προκειμένου να κεντρίσουμε το ενδιαφέρον συνομιληκων των παιδιών να ασχοληθούν με την ανάδειξη του τόπου τους και της ιστορίας του.

Τελικά δεν δήλωσε κανένας συμμετοχή κάτι που μας προξένησε για του λόγου το αληθές απορία.

Παρ όλα αυτά θεωρούμε χρέος μας να ευχαριστήσουμε την κα Ίσκου Αργυρούλα για την ευγένεια, αμεσότητα, ενθάρρυνση και την συνεργασία που είχαμε και να την συγχαρούμε διότι σε κάθε μεταξύ μας επικοινωνία επέδειξε ιδιαίτερο επαγγελματισμό, ήθος και παιδεία. Επίσης αν και δεν κατάγεται ούτε ζούσε πρωτήτερα στην περιοχή της Γαβαλούς έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την ιστορία αυτού του τόπου και ενθάρρυνε τα παιδιά να συμμετέχουν σε μια τέτοια δραστηριότητα.

Ανάλογες δραστηριότητες έλαβαν χώρα σε πολλές σχολικές μονάδες ανά την Ελλάδα και χωρίς ανταποδοτικό χαρακτήρα οι οποίες ήρθαν στο φως της δημοσιότητας με πολύ θετικά σχόλια για την ενέργεια αυτή και την προσπάθεια των μαθητών.

Οι τόποι μαραζώνουν όταν ξεχνάμε το παρελθόν τους. Δεν νοείται έθνος χωρίς σεβασμό και γνώση του παρελθόντος. 

Ίσως αυτό θα πρέπει να μας προβληματίσει και να μας δώσει ένα έναυσμα για το άμεσο μέλλον.

Θυμάμαι μια φορά πριν λίγα χρόνια μια επαγγελματίας οδηγός ταξί από τα μέρη μας, μια πανυγηριτζού μου είχε επιτεθεί λεκτικά αναφέροντας μου ότι θυμάμαι τον τόπο αυτό στα πανηγύρια. Τόσα εγνώριζε τόσα μπορούσε να πει... Δυστυχώς πέρα από το να μοιράζει παραδοσιακή ρεβανί στα πανυγήρια και μια τάση υπεραυτοπροβολής της συμμετοχής της σε αυτά δεν έτυχε να δω κάποια περεταιρω ενέργεια της. Εγώ και μια μικρή ομάδα συνεχίζουμε να περιδιαβαίνουμε το χωριό και να στηρίζουμε αυτό που πρέπει όταν πρέπει παρά τις όποιες αντιδράσεις. Αντιδράσεις που πάντοτε παλεύουν όχι εμάς αλλά κάθε καλή προσπάθεια...

Κάποιοι ξέρουμε να ενεργούμε αλλιώς, με σεβασμό, ήθος, αξιοπρέπεια και πολύ αγάπη.

Συνεχίζω και αγαπώ τον τόπο των προγόνων μου όμως και με την συνεργασία ορισμένων φίλων της ιστορίας συνεχίζουμε να αναδεικνύουμε πτυχές της ιστορίας αυτού του τόπου γιατί απλά το κάνουμε με αγάπη αλλά και για να βάλουμε κι εμείς ένα λιθαράκι για να μην χαθούν κι άλλες πτυχές της. 

Να ευχαριστήσουμε και για τα πολλά μηνύματα που ενθαρρύνουν την ερασιτεχνική αυτή προσπάθεια μας αλλά και για το πόσο έχει ωφελήσει αρκετούς η ανάδειξη ιστορικών γεγονότων και πεπραγμένων μέσα από ένα μικρό τοπικό blog. 

 Συνεχίζουμε βρίσκοντας χρόνο έστω κι αν δεν έχουμε σχεδόν καθόλου ελεύθερο χρόνο...

Χρόνια ελεύθερα

Χρόνια καλά

Χρόνια πολλά γεμάτα ιστορία και πνεύμα ελληνικό, πνεύμα συνεργασίας, σεβασμού, αγάπης, ομόνοιας, δημιουργίας...

 

Ελλάδα μου, χρόνια πολλά. Έλληνες ας μιμηθούμε τους προγόνους μας.

Ένας Έλληνας δικαιούται να γονατίσει μόνο για τον Θεό και για τούτη εδώ την γαλανόλευκη που είναι ποτισμένη με αίμα ηρώων και αγίων. Ποτισμένη από πόθο για ελευθερία ανά τους αιώνες.

Χρόνια πολλά

Χρόνια καλά

Χρόνια ελεύθερα 

Ένας χρόνος karachaleikagavalous.blogspot.com. Συνεχίζουμε με εσάς, για εσάς, μέσα από εσάς!!!

Στις 22 Μαρτίου 2020 ξεκινήσαμε μια ερασιτεχνική προσπάθεια δημιουργόντας ένα μικρό μπλογκ προκειμένου να αναδείξουμε πολλές πτυχές της περιοχής της Γαβαλούς αλλά και της Μακρυνείας.

Το όλο εγχείρημα ήταν δύσκολο, ήθελε αρκετό χρόνο μα και επιμονή προκειμένου να επιτευχθεί όσο το δυνατόν καλύτερα ο στόχος δημιουργίας του.

Ένας χρόνος μετά, 80 συνολικά άρθρα (κοινωνικά,θρησκευτικά, ιστορικά, πνευματικά, επικαιρότητας, πληροφοριακά), αρκετοί φίλοι του blog, με πάνω από 8.700 μοναδικές επισκέψεις από χρήστες του διαδικτύου και συνεχίζουμε δυναμικά.

Ευχαριστούμε όσους στήριξαν την προσπάθεια μας και όσους μέσα από τα μηνύματά τους μας ενθαρρύνουν να συνεχίσουμε παρά τις όποιες δυσκολίες...!!

Χρόνια μας πολλά, χρόνια σας πολλά.

 

Βίδρα, ένα απειλούμενο είδος που ζει στην Τριχωνίδα.

Του Σπύρου Συμεών 

Η ευρασιατική βίδρα (Lutra lutra) είναι ένα μικρόσωμο ζώο που ζει στις όχθες των ποταμών και των λιμνών και μόνο αν αυτά τα νερά είναι πεντακάθαρα ενώ η οικογένεια της περιέχει συνολικά 13 είδη.

Ανήκει στα σπανιότερα και πιο απειλούμενα θηλαστικά της ευρωπαϊκής ηπείρου, αφού κυνηγήθηκε ανεξέλεγκτα στα όρια της εξαφάνισης πριν από λίγα χρόνια για τη γούνα της και σήμερα  οι τόποι όπου μπορεί να επιβιώσει όλο και λιγοστεύουν. Επίσης αποτελεί σημαντικό δείκτη υγείας των ορεινών υδάτων και γι’ αυτό προστατεύεται αυστηρά σε όλες τις χώρες της Ε.Ε.

Η ενυδρίδα έχει μακρύ και ελαστικό αρκετά μυώδες κορμί με παχιά γούνα που κρατά στεγνό το σώμα της. Τα πόδια της είναι κοντά. Η θαλάσσια ενυδρίδα είναι μεγαλύτερη και βαρύτερη. Οι ενυδρίδες κολυμπούν γρήγορα, κουνώντας την ουρά και το ευλύγιστο σώμα τους. Χρησιμοποιούν σαν κουπιά τα πίσω πόδια τους. Είναι νυκτόβια θηλαστικά τα οποία συγγενεύουν με το κουνάβι και ζουν περίπου 20 χρόνια.

Η τροφή της στο μεγαλύτερο ποσοστό που ανέρχεται στο 80% περιέχει ψάρια ενώ σε μικρότερο ποσοστό περιέχει αμφίβια, ερπετά (νερόφιδα), ασπόνδυλα (κυρίως καβούρια), πουλιά και μικρά θηλαστικά.

Στην Ελλάδα υπάρχει ένας από τους πυκνότερους και σε μεγάλη εξάπλωση πληθυσμούς.

Ένα σημαντικό ποσοστό ζει και στην μεγαλύτερη λίμνη της Ελλάδος, την Τριχωνίδα και σίγουρα αρκετοί ψαράδες αλλά και κάτοικοι των παραλίμνιων χωριών την έχουν αντικρύσει.

Εκτός από το αναξέλεγκτο κυνήγι για την γούνα της το οποίο έχει περιοριστεί σημαντικά από όταν το είδος της κυνδίνεψε να εξαφανιστεί αν και σίγουρα θα υπάρχουν κάποιοι λαθροκυνηγοί οι οποίοι όταν συλλαμβάνονται έχουν να υποστούν βαρύτατες ποινές η βίδρα κινδυνεύει και από την ρύπανση των ποταμών και των λιμνών αλλά και την αποξήρανση των υγροτόπων και τα υδροηλεκτρικά φράγματα. Βέβαια και η καταστροφή της παρόχθιας βλάστησης σε λίμνες και ποτάμια κι η κατάκλιση των βιοτόπων από τεχνητούς ταμιευτήρες στα ποτάμια την κάνουν να βρίσκει να ζει ολοένα και σε λιγότερα μέρη.

Αγαπά ιδιαίτερα το γλυκό νερό το οποίο το χρειάζεται για να καθαρίζει τη γούνα της. Λατρεύει τα παιχνίδια και ψάχνει συνέχεια νέα πράγματα για να παίξει. Το αρσενικό δεν ασχολείται ιδιαίτερα με την φροντίδα των μωρών.

Η φωλιά της βρίσκεται σε στοά πάνω από τη στάθμη του νερού κι έχει δύο εξόδους, μία προς το έδαφος και μία προς το νερό.
Kυνηγάει συνήθως το βράδυ, ενώ περνά την ημέρα της σε λαγούμια με υποβρύχια είσοδο.

Η γούνα της λόγω της δομής των τριχών της, της προσδίδει μια ιδιαίτερη μόνωση από το κρύο και την υγρασία. Αγαπάει και περιποιείται αρκετά την γούνα της και περίπου ξοδεύει το 10% του χρόνου της για την φροντίδα της. Έχει εξαιρετική όραση και ακοή ενώ οσφρίζεται επίσης καλά και μέσα και έξω από το νερο. Ενώ θα πρέπει να σημειώσουμε ότι το μεταξύ τους ζευγάρωμα γίνεται με αρκετά βίαιο τρόπο που σπάνια συναντιέται σε αυτήν την μορφή στο ζωικό βασίλειο.

Πολλές φορές είναι ιδιαίτερα αστείες ενώ αρκετές βίδρες είναι ιδιαίτερα φιλικές προς τον άνθρωπο πιθανόν λόγω του ενστίκτου της περιέργειας και της εξερεύνησης το οποίο τις διακατέχει.

Η Τριχωνίδα έχει ένα ιδιαίτερα πλούσιο οικοσύστημα το οποίο επηρεάζεται έντονα από τα μικρότερα οικοσυστήματα που την περιτριγυρίζουν. Δίνει ζωή σε ολόκληρη την περιοχή ενώ στους κόλπους της όπως έχουμε αναφέρει και παλιότερα ζουν πολλά σπάνια αλλά και ενδημικά πλάσματα τα οποία αναδικνύουν την μοναδικότητα της για αυτό θα πρέπει όλοι μας να σεβόμαστε την λίμνη αλλά και να την προστατεύουμε και που ξέρουμε; ίσως στην επόμενη βόλτα μας δίπλα στην λίμνη να μας κάνει έκπληξη κάποια παιχνιδιάρα βίδρα η οποία με την δική μας συμβολή αργότερα ίσως αναπαραχθεί και ζήσει στον πλούσιο υγροβιότοπο μας σε μεγαλύτερους πληθυσμούς. Ας μην ξεχνάμε ότι η λίμνη προστατεύεται από το Natura 2000 και μέσα από τον σεβασμό και την δική μας συμβολή να αποτελέσουμε υπόδειγμα για άλλες χώρες και δραστηριότητες.

Δείτε επίσης: Νανογοβιός, το μοναδικό στον κόσμο, για το είδος του, ψαράκι που ζει μόνο στην Τριχωνίδα.