Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι...!!

Πως μπορείς να περιγράψεις στην σημερινή γενιά εκείνα τα αλησμόνητα ΦΤΩΧΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ;

Δεν ήξεραν τότε τι θα πει ζαχαροπλαστείο…μα και για του λόγου το αληθές δεν υπήρχε τότε παρά μόνο στις μεγάλες πόλεις.

Το πιο θεϊκό γλυκό που δοκιμάζανε ήταν η ραβανί ή αλλιώς το ρεβανί, ή αλλιώς η είναι, σε γιορτή που έφτιαχναν οι νοικοκυρές. Ήταν σχετικά οικονομικό, είχε και πασπαλισμενη ζάχαρη από πάνω και διατήρησαν εκτός ψυγείου διότι τότε δεν υπήρχαν ψυγεία. Και το τότε δεν είναι τόσο μακρινό. Είναι λίγες δεκαετίες πίσω...

Η καθημερινή  σχεδόν απόλαυση όταν δεν είχαν άλλη επιλογή και το έτρωγαν με τόση λαχτάρα και ήταν και τόσο γευστικό και θεϊκό … το ψωμί με ζάχαρη και λάδι!!!

Μα εκείνα τα χρόνια βέβαια δεν ξεχνούσαν σε κάθε γιορτή να τρέχουν σε κάθε σπίτι να πούν χρόνια πολλά με την ελπίδα ότι η νοικοκυρά θα χει φτιάξει ΠΑΝΤΕΣΠΑΝΙ ή κάτι ακόμα πιο καλό που πολύ σπάνια είχαν την τύχη να δοκιμάσουν. Και μαζί με το γλυκό χαιρόντουσαν για την γιορτή αλλά και την συνάθροιση. Έτσι ήταν τότε, εκείνα τα χρόνια. Δεν έβγαιναν για ποτό στην γιορτή του άλλου αλλά μαζευοντουσαν στα σπίτια και βάζαμε στο τραπέζι ότι είχαν, απλά, καθημερινά με πολύ αγάπη και κόπο φτιαγμένα πράγματα...

Εκείνα τα γλυκά είχαν αυτή την γεύση που δεν περιγράφεται με λόγια….ήταν ΔΕΜEΝΗ με την απλότητα και την αθωότητα των παιδικών χρόνων, μιας εποχής που δεν γνώρισαν και δεν θα καταλάβουν ποτέ οι νέες γενιές!!

Και το χειμώνα υπήρχε παραλλαγή, την θέση της ζάχαρης την έπαιρνε η ρίγανη, βέβαια πρώτου πέσει το λάδι, το αλάτι και η ρίγανη πάνω στο ψωμί που ζυμωναν οι κυράδες και έψηναν στους ξυλόφουρνους που άναβαν από νωρίς το πρωί, πυρωναν την φέτα του ψωμιού στο τζάκι και η γεύση ήταν απλά φανταστική. Οι τυχεροί το προσφαΐζανε και με καμία ελίτσα και πιστέψτε με όχι μόνο χορτεναν αλλά ήταν και ευχαριστημένοι και ευτυχισμένοι γιατί μάθανε στα λίγα και είχανε τα βασικά για την ζωή τους.

Μπορεί να τα αποκτούσαν με κόπο πολύ αλλά τους έφταναν και ήταν ευτυχισμένοι.

Εμείς σήμερα είμαστε με το κυνήγι των πολλών άραγε; Ακόμη κι όταν τα αποκτούμε πόσο ευτυχισμένοι νιώθουμε; Μα γιατί είναι τόσο δύσκολο να κυνηγάμε τα απλά και τα βασικά πλέον;

Η ευτυχία κρύβεται στα απλά και στα λίγα να θυμάστε..!!!