Δεν έχουν τον Θεό τους. Έκλεψαν σημαία και ιμάντα...

 

Πριν μερικά χρόνια όταν ξεκίνησε να αναβιώνει η πανύγηρη του αγίου Νικολάου στα Καραχαλέϊκα Γαβαλούς τοποθετήθηκε σε τσιμεντένια βάση υπό του εδάφους σιδερένιος δοκός ύψους 5,30 μέτρων κατάλληλα διαμορφωμένος και στην κορυφή του κυμάτιζε η ελληνική σημαία προς τιμήν όσων έζησαν σε αυτήν την περιοχή πολλοί εκ των οποίων συμμετείχαν ως ήρωες αν και μερικοί άγνωστοι στο ευρύ κοινό στην επανάσταση του '21 καθώς και κατά την διάρκεια της ναζιστικής κατοχής μετά το έπος του '1940.

Η σημαία αυτή πλέον δεν υπάρχει. Ναι εντάξει μπορεί να σκίστηκε αλλά το ζήτημα είναι ότι κάποιος ανεγκέφαλος πήρε τον ιμάντα πάνω στον οποίον έδενε η σημαία και μπορούσε κάποιος να την αντικαταστήσει όταν φθείρεται.

Δεν είναι η πρώτη φορά εξάλλου που συμβαίνει κάτι παρόμοιο. Προπερσι ο ίδιος μάλλον ανεγκέφαλος και ηλίθιος έκλεψε ουσιαστικά δύο μικρούς δοκούς οι οποίοι ήταν κρυμμένοι μέσα σε βάτα διότι χρησιμοποιούνταν παλαιότερα στον σημαιοστολισμό κατά την πανύγηρη.

Βέβαια πολλές φορές έχει επαναληφθεί αυτό και σε μικρότερης αξίας αντικείμενα. Επίτροποι αδιαφορούν προφανώς η δεν νοιάζονται ενώ όποιος προσπαθεί να κάνει κάτι καλό για τον τόπο έστω και αν αυτό είναι μικρό, τρώει κρυάδα εξαιτίας ανεγκέφαλων και ηλίθιων σαν κι αυτόν που πήρε τον ιμάντα προφανώς για ίδια χρήση με αποτέλεσμα πλέον να μην είναι εύκολο να ανέβει ξανά η ελληνική σημαία στα χώματα που έζησε ο Δημήτριος Μακρής. Αν δεν είχε τοποθετηθεί τσιμέντο στην βάση του δικού είμαι σίγουρος θα έπαιρνε και τον δικό να φράξει τα χωράφια του όπως έκανε και με τους δύο άλλους που προαναφέραμε.

Όταν νωρίς το πρωί μας έγινε γνωστή η είδηση από τρία νέα παιδιά του χωριού τα οποία πήγαν να προσκυνήσουν τον Άγιο Νικόλαο δεν θέλαμε να το πιστέψουμε. Κι όμως...ίσχυε.

Θερμά συγχαρητήρια σε αυτόν και στην οικογένεια του. Όταν κλέβεις από άνθρωπο δικάζεσαι από ανθρώπους, όταν όμως κλέβεις κάτι που δεν ανήκει σε άνθρωπο αλλά σε αγίους τότε δικάζεσαι από τα ίδια τα Θεία...και όλοι γνωρίζουμε τι συμβαίνει τότε!

Παλαιοκαστρίτσα Γαβαλούς. Ένα μνημείο που χάνεται στον χρόνο...

 

Ο ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου αποτελούσε και συνεχίζει να αποτελεί ένα από τα κομψοτεχνήματα της Μακρυνείας. Δυστυχώς δεν σώζεται κάποια φωτογραφία από τις παλιές του δόξες. Το χειρότερο βέβαια είναι η ερειπώδη κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα μιας και οι αρμόδιοι φορείς παλαιότερα δεν επέτρεψαν στην ανακαίνιση του και μάλλον συνέβαλαν προκειμένου να φτάσει ο ναός στην σημερινή του εικόνα.

Η τοπική κοινωνία τότε προσπάθησε αλλά η προσπάθεια δεν ευώδωσε καρπούς κι έτσι καλώς η κακώς χτίσθηκε νεότερος ναός έμπροσθεν του παλαιού και ιστορικού ναού που για ενάμισι αιώνα αποτελούσε τον κυριώνυμο ναό της παλαίφατης Γαβαλούς. 

Το 2014 με τις πενιχρές μου δυνάμεις αλλά και κάποιες γνωριμίες μέσω συντακτών αρχίζει και κυκλοφορεί η πρώτη φωτογραφία από το εσωτερικό του ερειπωμένου ναού και προκαλεί δέος. Αν ένα μνημείο ως ερείπιο προκαλεί δέος μπορεί κανείς να φανταστεί τι θα προκαλούσε όταν θα γίνονταν οι πρέπουσες παρεμβάσεις ώστε να φτάσει στην παλιά του αίγλη. Διαγωνισμός στο Αγρίνιο προσπαθεί να αναδείξει μνημεία τα οποία δεν έχουν ενταχθεί σε κάποιο πρόγραμμα. Εκεί δράτωμαι της ευκαιρίας και προσπαθώ να προσελκύσω φωτογράφους που μέσα από τον φακό τους θα αναδικνυόταν και ίσως να αποτελούσε αφορμή για την συντήρηση σου. Δυστυχώς δεν κατέστη εφικτό. Οι προσπάθειές όμως δεν σταμάτησαν εκεί. Ένας ναός που ακόμη και στην Μακρυνεία δεν γνώριζαν που βρίσκεται πλέον γίνεται γνωστός και μαγεύει ο εσωτερικός του διάκοσμος και πολλές σελίδες και site μέσα από τις φωτογραφίες μου κάνουν ευρύτερα γνωστή την Παλαιοκαστρίτσα.

Το 2020 ο πρόεδρος της Τ.Κ. Γαβαλούς καθαρίζει τα μπάζα, που προέρχονταν κυρίως από την σκέπη, από το εσωτερικό του ναού και αναδεικνύεται το δάπεδο του.

Επίσης λίγο νωρίτερα από αυτό, την άνοιξη του 2020 με την δημιουργία του μικρού αυτού blog αναλαμβάνουμε την πρωτοβουλία και μαζί με άλλα σημεία της Γαβαλούς τοποθετούμε στο google maps και την Παλαιοκαστρίτσα με αρκετά θετικά σχόλια από γειτονικά χωριά τα οποία πλέον ήξεραν πως θα μπορούσαν να έχουν πρόσβαση στον ναό που είναι κρυμμένος μέσα στην κατάφυτη βλάστηση του Παλαιοκάστρου.

Ολα αυτά τα χρόνια δυστυχώς κανείς αρμόδιος και καμία αρμόδια αρχή δεν συντέλεσε στο να ανακαινισθεί ο περίλαμπρος αυτός ναός.

Ένας ναός που κεντρίζει το ενδιαφέρον πολλών ανά την Ελλάδα για το εντυπωσιακό εσωτερικό του το οποίο χρόνο με τον χρόνο αλλοιώνεται.

Ένας ναός που μπορεί οι νεότεροι να μην βίωσαν μέσα σε αυτόν στιγμές αλλά οι παλαιότεροι της Γαβαλούς είναι στενά συνδεδεμένοι. Κι αυτό φαίνεται διότι αν προσέξει κανείς στις κόγχες του θα βρει μικρά εικονίσματα και κεριά ακόμη και μικρά καντήλια προς ένδειξη σεβασμού αλλά και μιας αλληλένδετης πνευματικής συστολής.

Σε λίγο καιρό ετοιμάζουμε μια μικρή καμπάνια ανάδειξης κι ευελπιστούμε σαν blog έως τότε να βρούμε κι άλλους συνοδοιπόρους οι οποίοι και θα μας βοηθήσουν να το αναδείξουμε ως θέμα αλλά και θα μας δώσουν περαιτέρω πληροφορίες...

Φωτιά ξέσπασε στο καθολικό της Ιεράς Μονής Παναγίας Κατερινούς.

Πυρκαγιά εκδηλώθηκε σήμερα το μεσημέρι στην Ιερά Μονή Παναγίας Κατερινούς στη Γαβαλoύ.

Η φωτιά ξέσπασε εντός του καθολικού της μονής κι ευτυχώς δεν επεκτάθηκε στα κελιά και στον περιβάλλοντα χώρο. 

Κάποια site λανθασμένα αναφέρουν ότι έπιασε έξωθεν της μονής φωτιά κλπ.

Το εσωτερικό του καθολικού έχει υποστεί ζημιές ενώ η θαυματουργός εικόνα της Μονής ευτυχώς απομακρύνθηκε εγκαίρως.

Στο σημείο έφτασαν άμεσα δυνάμεις από τον τοπικό πυροσβεστικό σταθμό Μακρυνείας καθώς επίσης οχήματα από το Αγρίνιο και από την κεντρική διοίκηση της πυροσβεστικής στο Μεσολόγγι.

Δεν έχουν διευκρινισθεί ακόμη τα αίτια που προκάλεσαν την φωτιά ενώ γίνεται λόγος για πιθανή πρόκληση από βραχυκύκλωμα.

Την προανάκριση την ανέλαβε η πυροσβεστική ως καθ'υλιν αρμόδια υπηρεσία.

Στο σημείο βρίσκεται και συνεργείο της ΔΕΗ.

Ευτυχώς δεν κινδύνεψαν ανθρώπινες ζωές ενώ επίσης δεν καταστράφηκε κάποιο από τα κειμήλια της μονής.

Ιδρύεται μουσείο στην Γαβαλού.

 

Τελικά οι προσπάθειές έπιασαν τόπο. Οι άρχοντες του τόπου ύστερα από μακροχρόνια και πάγια αιτήματα προς το αρμόδιο υπουργείο πολιτισμού κατάφεραν το αυτονόητο. Εγκρίθηκε από το αρμόδιο υπουργείο και απεστάλη ο σχετικός φάκελος και στο υπουργείο οικονομικών μέσα στον οποίο εμπεριέχονται τα σχέδια αλλά και ο προϋπολογισμός των 7,5 εκατομμυρίων ευρώ για την δημιουργία μουσείου στην Γαβαλού.

Επίσης πληροφορίες αναφέρουν ότι εντός του προϋπολογισμού έχει ενταχθεί η ανάδειξη του Ασκληπιείου του αρχαίου Τριχώνιου καθώς επίσης και σχετική μελέτη αναδημιουργίας της οικίας του οπλαρχηγού Δημητρίου Μακρή η οποία βρίσκεται κυριολεκτικά μέσα σε ερείπια.

Η είδηση έφερε χαμόγελα σε όσους προσπάθησαν και δούλεψαν πάνω σε αυτό ενώ ταυτόχρονα ήδη σκέφτονται τα επόμενα τους βήματα για την διάσωση του ναού της Παναγίας της Παλαιοκαστρίτσας.

Σε λίγες μέρες αναμένεται και η ενημέρωση των τοπικών φορέων για την ακριβή θέση στην οποία θα χτισθεί το νέο μουσείο στο οποίο θα μεταφερθούν και τα αρχαιολογικά ευρήματα τα οποία φιλοξενούνται μακρυά από τον τόπο τους στο μουσείο του Θέρμου και του Αγρινίου.

Ήταν αυτονόητο να δημιουργηθεί μουσείο σε έναν τόπο γεμάτο ζωή εδώ και αιώνες όπου στα σπλάχνα του φιλοξενεί μια από τις αρχαιότερες πόλεις του κόσμου. Το αρχαίο Τριχώνιο.

.

.

.

.

.

Ωραία θα ήταν τι λέτε; Δεν πρόκειται όμως για πραγματικό γεγονός αλλά για ένα φανταστικό, ουτοπικό γεγονός που ίσως ξυπνήσει αφυπνίσεις μέσα από ένα πρωταπριλιάτικο έθιμο.

Καλή πρωταπριλιά, καλό μήνα...!!

Γαλατόπιτα της Καραχάλους

 Άνοιξη, τα γιδοπρόβατα είχαν γεννήσει και σιγά σιγά τα μικρά αποκόβονταν από την μάνα. Το γάλα ή θα αποτελούσε κύριο γεύμα στην μορφή της τριψάνας, ή σιγά σιγά σε μικρές ποσότητες θα έπηζαν τυρί, ή θα έφτιαχνε γαλατόπιτες η γιαγιά Σπυριδούλα, η γιαγιά Καραχάλου όπως την λέγαμε...

Απλή, ολιγαρκής, εφευρηματική και γρήγορη σε κάθε δουλειά και οι δουλειές τους περίσσευαν και έπρεπε να τις προλάβει. Άναβε τον ξυλόφουρνο κι αμέσως ξεκινούσε το μαγείρεμα...

Το σημερινό μενού;
Γαλατόπιτα, η γαλατόπιτα της Καραχάλους.

Υλικά:
- 2 λίτρα γάλα
- 1,5 ποτήρια αλεύρι
- 1 κουταλακι της σούπας αλάτι
- 1/4 σιμιγδάλι ψιλό
- 1,5 ποτήρι ζάχαρη
- 1/4 βούτυρο
- 8 αυγά
- Ζάχαρη άχνη και κανέλα (προαιρετικά για το πασπάλισμα πριν το σερβίρισμα), μεταγενέστερο τρικ γιατί τότε που να βρισκόταν ζάχαρη άχνη, κανέλα ε καμιά φορά ίσως υπήρχε...

Εκτέλεση:
Ρίχνουμε σε μια κατσαρόλα το γάλα, το βούτυρο και αλατίζουμε καθώς το βράζουμε σε μέτρια φωτιά. Ύστερα προσθέτουμε σταδιακά το αλεύρι ανακατεύοντας συνεχώς και τέλος την μισή ποσότητα από το σιμιγδάλι που έχουμε. Αν θέλουμε προσθέτουμε και λίγο ξύσμα πορτοκαλιού για άρωμα (tips!!!)
Σε ένα άλλο σκεύος χτυπάμε τα αυγά με τη ζάχαρη και κατεβάζουμε από τη φωτιά την κατσαρόλα ρίχνοντας μέσα το κρύο μείγμα που μόλις ετοιμάσαμε ανακατεύοντας πολύ καλά.

Τέλος λαδώνουμε ένα ταψί και το πασπαλίζουμε ελαφρά με λίγο σιμιγδάλι και ύστερα αδειάζουμε μέσα όλο το μείγμα της κατσαρόλας πασπαλίζονται το πάνω μέρος με λίγο σιμιγδάλι. Αφού ρίξουμε και λίγο λαδάκι στο πάνω μέρος  ψήνουμε σε μέτριο φούρνο 180-200 °C (αν κατά τύχει βρέθηκε σε ξυλοφουρνο...ακόμη καλύτερα) έως ότου ροδίσει.

Όταν κρυώσει την κόβουμε σε κομμάτια και σερβίρουμε.

Προαιρετικά αν θέλουμε πασπαλίζουμε από πάνω τη γαλατόπιτά μας με ζάχαρη άχνη και κανέλα για περισσότερη γεύση.

Καλή όρεξη...

Ευχαριστούμε για την συνταγή τον φίλο του blog μας Σπυρίδωνα Σ. Καραχάλιο

Εκλείπη σήμερα ο πόθος για την ιστορία του τόπου μας;

Στις αρχές του Μάρτη σαν blog λάβαμε μια πρωτοβουλία. Να έρθουμε σε επικοινωνία με το λύκειο και το γυμνάσιο Γαβαλούς ενόψει της συμπλήρωσης των 200 από την έναρξη της επανάστασης και να προτείνουμε κάποια "θέματα" σε στυλ εργασίας για όσα παιδιά θελήσουν να συμμετάσχουν σε ένα τύπου διαγωνισμό όπου η καλύτερη εργασία ύστερα από πρόταση του σχολείου θα βραβευόταν μέσω του blog μας με δώρο ένα βιβλίο για τον Δημήτριο Μακρή όπως επίσης και μια εργασία που θα επέλεγε το blog μας.

Η επικοινωνία με την διευθύντρια του Λυκείου Γαβαλούς κα Ίσκου Αργυρούλα ήταν άμεση και ιδιαιτέρως σε πνεύμα συνεργασίας για μια τέτοια ιδέα όπου τα "θέματα" θα ήταν σχετικά με την τοπική ιστορία του χωριού. Δυστυχώς το Γυμνάσιο Γαβαλούς προφανώς είχε πολλές δραστηριότητες και δεν μας απάντησε καν.

Να σημειώσουμε ότι οι εργασίες θα δημοσιεύονταν όλες στο blog μας καθώς και σε μεγάλη ιστοσελίδα του νομού μας ώστε να έχει κάποιον επιπλέον ανταποδοτικό χαρακτήρα το όλο εγχείρημα και προκειμένου να κεντρίσουμε το ενδιαφέρον συνομιληκων των παιδιών να ασχοληθούν με την ανάδειξη του τόπου τους και της ιστορίας του.

Τελικά δεν δήλωσε κανένας συμμετοχή κάτι που μας προξένησε για του λόγου το αληθές απορία.

Παρ όλα αυτά θεωρούμε χρέος μας να ευχαριστήσουμε την κα Ίσκου Αργυρούλα για την ευγένεια, αμεσότητα, ενθάρρυνση και την συνεργασία που είχαμε και να την συγχαρούμε διότι σε κάθε μεταξύ μας επικοινωνία επέδειξε ιδιαίτερο επαγγελματισμό, ήθος και παιδεία. Επίσης αν και δεν κατάγεται ούτε ζούσε πρωτήτερα στην περιοχή της Γαβαλούς έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την ιστορία αυτού του τόπου και ενθάρρυνε τα παιδιά να συμμετέχουν σε μια τέτοια δραστηριότητα.

Ανάλογες δραστηριότητες έλαβαν χώρα σε πολλές σχολικές μονάδες ανά την Ελλάδα και χωρίς ανταποδοτικό χαρακτήρα οι οποίες ήρθαν στο φως της δημοσιότητας με πολύ θετικά σχόλια για την ενέργεια αυτή και την προσπάθεια των μαθητών.

Οι τόποι μαραζώνουν όταν ξεχνάμε το παρελθόν τους. Δεν νοείται έθνος χωρίς σεβασμό και γνώση του παρελθόντος. 

Ίσως αυτό θα πρέπει να μας προβληματίσει και να μας δώσει ένα έναυσμα για το άμεσο μέλλον.

Θυμάμαι μια φορά πριν λίγα χρόνια μια επαγγελματίας οδηγός ταξί από τα μέρη μας, μια πανυγηριτζού μου είχε επιτεθεί λεκτικά αναφέροντας μου ότι θυμάμαι τον τόπο αυτό στα πανηγύρια. Τόσα εγνώριζε τόσα μπορούσε να πει... Δυστυχώς πέρα από το να μοιράζει παραδοσιακή ρεβανί στα πανυγήρια και μια τάση υπεραυτοπροβολής της συμμετοχής της σε αυτά δεν έτυχε να δω κάποια περεταιρω ενέργεια της. Εγώ και μια μικρή ομάδα συνεχίζουμε να περιδιαβαίνουμε το χωριό και να στηρίζουμε αυτό που πρέπει όταν πρέπει παρά τις όποιες αντιδράσεις. Αντιδράσεις που πάντοτε παλεύουν όχι εμάς αλλά κάθε καλή προσπάθεια...

Κάποιοι ξέρουμε να ενεργούμε αλλιώς, με σεβασμό, ήθος, αξιοπρέπεια και πολύ αγάπη.

Συνεχίζω και αγαπώ τον τόπο των προγόνων μου όμως και με την συνεργασία ορισμένων φίλων της ιστορίας συνεχίζουμε να αναδεικνύουμε πτυχές της ιστορίας αυτού του τόπου γιατί απλά το κάνουμε με αγάπη αλλά και για να βάλουμε κι εμείς ένα λιθαράκι για να μην χαθούν κι άλλες πτυχές της. 

Να ευχαριστήσουμε και για τα πολλά μηνύματα που ενθαρρύνουν την ερασιτεχνική αυτή προσπάθεια μας αλλά και για το πόσο έχει ωφελήσει αρκετούς η ανάδειξη ιστορικών γεγονότων και πεπραγμένων μέσα από ένα μικρό τοπικό blog. 

 Συνεχίζουμε βρίσκοντας χρόνο έστω κι αν δεν έχουμε σχεδόν καθόλου ελεύθερο χρόνο...

Χρόνια ελεύθερα

Χρόνια καλά

Χρόνια πολλά γεμάτα ιστορία και πνεύμα ελληνικό, πνεύμα συνεργασίας, σεβασμού, αγάπης, ομόνοιας, δημιουργίας...