Η είδηση του θανάτου του Νίκου Κουρεμένου, ο οποίος έφυγε από την ζωή στα 61 του χρόνια έφερε θλίψη στην Γαβαλού αλλά και σε χωριά της Μακρυνείας. Ο Νίκος ήταν ιδιαίτερα αγαπητός στην περιοχή και ο "ξαφνικός αλλά και πρόωρος χαμός του σκόρπισε δάκρυα σε φίλους και γνωστούς.
Η νεκρώσιμος ακολουθία θα τελεστεί την Δευτέρα 14 Ιουλίου 2025 και ώρα 10:00 το πρωί, στην Αγία Φωτεινή Γαβαλούς.
Το blog μας εκφράζει τα ειλικρινή και θερμά συλλυπητήρια στους οικείους του!!
Κάποτε, ένα ποντικάκι, παρατηρούσε από την τρυπούλα του τον αγρότη και τη γυναίκα του που ξεδίπλωναν ένα πακέτο. “Τι λιχουδιά άραγε κρύβει εκείνο το πακέτο”, αναρωτήθηκε. Όταν οι δύο αγρότες το άνοιξαν, δεν φαντάζεστε πόσο μεγάλο ήταν το σοκ που έπαθε το ποντικάκι, όταν διαπίστωσε πως επρόκειτο για μια ποντικοπαγίδα!
Τρέχει γρήγορα λοιπόν στον αχυρώνα για να ανακοινώσει το φοβερό νέο! “Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι! Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι!”. Η κότα κακάρισε, έξυσε την πλάτη της και σηκώνοντας το λαιμό της είπε: “Κυρ Ποντικέ μου, καταλαβαίνω πως αυτό αποτελεί πρόβλημα για σας. Αλλά δεν βλέπω να έχει καμιά επίπτωση σε μένα! Δε με ενοχλεί καθόλου η ποντικοπαγίδα στο σπίτι!”
Το ποντικάκι γύρισε τότε στο γουρούνι και του φώναξε: “Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!”. Το γουρούνι έδειξε συμπόνια αλλά απάντησε: “Λυπάμαι πολύ κυρ ποντικέ μου, αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο από το να προσευχηθώ. Να είσαι σίγουρος ότι θα το κάνω. Θα προσευχηθώ”.
Τότε το ποντίκι στράφηκε προς το βόδι και του φώναξε κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου: “Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!”. Και το βόδι απάντησε: “Κοιτάξτε, κύριε ποντικέ μου, πολύ λυπάμαι για τον κίνδυνο που διατρέχεις, αλλά εμένα η ποντικοπαγίδα το μόνο που μπορεί να μου κάνει, είναι ένα τσιμπηματάκι στο δέρμα μου”.
Έτσι, ο καλός μας ποντικούλης, έφυγε με κατεβασμένο το κεφάλι, περίλυπος και απογοητευμένος, γιατί θα έπρεπε ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ, να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο της ποντικοπαγίδας.
Την επόμενη νύχτα, ένας θόρυβος, σαν το θόρυβο που κάνει η ποντικοπαγίδα όταν κλείνει, ξύπνησε τη γυναίκα του αγρότη που έτρεξε να δει τι συνέβη. Μέσα στη νύχτα όμως, δεν πρόσεξε πως στην παγίδα πιάστηκε από την ουρά ένα φίδι… Φοβισμένο το φίδι δάγκωσε τη γυναίκα. Ο άντρας της έτρεξε γρήγορα και την πήγε στο νοσοκομείο. Αλίμονο όμως, την έφερε στο σπίτι με πολύ υψηλό πυρετό και ο γιατρός τον συμβούλεψε να της κάνει ζεστές σουπίτσες. Έτσι, ο αγρότης έσφαξε την κότα για να κάνει μια καλή κοτόσουπα. Η γυναίκα όμως πήγαινε από το κακό στο χειρότερο και όλοι οι γείτονες έρχονταν στη φάρμα να βοηθήσουν. Ο καθένας με τη σειρά του καθόταν στο προσκεφάλι της γυναίκας από ένα 8ωρο. Για να τους ταΐσει όλους αυτούς ο αγρότης αναγκάστηκε να σφάξει το γουρούνι. Τελικά όμως η γυναίκα πέθανε και στην κηδεία της ήρθε πάρα πολύς κόσμος. Για να φιλοξενήσει όλον αυτόν τον κόσμο ο αγρότης αναγκάστηκε να σφάξει το βόδι. Ο κυρ Ποντικός μας, έβλεπε όλο αυτό το πήγαινε-έλα από την τρυπούλα του με πάρα πολύ μεγάλη θλίψη…
Το ηθικό δίδαγμα, λοιπόν, είναι ότι χάσαμε την ανθρωπιά μας και ενισχύσαμε τον ατομισμό μας. Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε πως όταν κάποιος δίπλα μας κινδυνεύει, βρισκόμαστε όλοι σε κίνδυνο. Είμαστε όλοι συνεπιβάτες σ’ αυτό το πλοίο που λέγεται “ζωή” και ο καθένας μας αποτελεί τον κρίκο της ίδιας αλυσίδας. Είμαστε σαν τις ίνες ενός υφάσματος. Αν ένα μέρος του υφάσματος χαλάσει, το ύφασμα είναι άχρηστο…
Και για όσους δεν κατάλαβαν, εμείς είμαστε τα ποντικάκια, εμείς όμως είμαστε και οι κότες, εμείς και τα γουρούνια, εμείς και τα βόδια. Γι’ αυτό καλά να πάθουμε, για να μάθουμε πως είναι αδύνατον να γελάμε, αν δεν γελάει ολόκληρη η γειτονιά.
Έτσι έχει η ιστορία και εάν κάτι από όλα αυτά μας φαίνεται γνώριμο, ας κάνουμε ότι μπορούμε για να βελτιώσουμε ή ν’ αλλάξουμε την κατάσταση, ποτέ δεν είναι αργά…
Γιάννης Σαπουνάκης
Ο πρώτος καύσωνας για το φετινό καλοκαίρι είναι γεγονός και σήμερα αναμενόταν η κορύφωση του. Τι πιο σύνηθες από το να χτυπάει πρωτιές και 40αρια στην Γαβαλού σε κάθε καύσωνα.
Στην Γαβαλού το θερμόμετρο σήμερα άγγιξε τους 40.7 βαθμούς. Αποπνικτική η ατμόσφαιρα το μεσημέρι ενώ παράλληλα η περιοχή θύμιζε ερημωμένη μιας και δεν κυκλοφορούσε τίποτα και κανείς!!
Να είμαστε προσεκτικοί αλλά και να αναζητούμε γείτονες και γνωστούς που είναι μεγάλοι σε ηλικία η έχουν προβλήματα υγείας. Πάντοτε με καπέλο και υπο σκιά καθώς και πολλά και δροσερά υγρά (νερά, χυμούς κλπ).
Δεν ειναι λίγες οι περιπτώσεις που κάθε χρόνο τέτοιες ημέρες υπάρχουν πολλοί τραυματισμοί από κροτίδες, βεγγαλικά κλπ.
Ένα "έθιμο" που κάθε χρόνο τηρείται και δυστυχώς πολλοί την πληρώνουν με το αίμα τους.
Φέτος το Πάσχα στην περιοχή της Μακρυνείας με την τύχη κροτίδων υπήρξαν πολλές υλικές ζημιές σε εκκλησίες αλλά και τα γύρω σπίτια. Πέραν του ότι είναι παράνομο είναι και επικίνδυνο για ανθρώπους που δεν γνωρίζουν την χρήση τους αλλά και για ανθρώπους με καρδιολογικά και όχι μόνο, προβλήματα. Και μην ξεχνάμε και τα ζώα είτε οικόσιτα είτε αδέσποτα και άγρια.
Στην Ματαράγκα ένας νεαρός, ένας 28χρονος, κάτω από αδιευκρίνιστες έως τώρα συνθήκες καθότι αυτές ερευνώνται τραυματίσθηκε αρκετά σοβαρά στα δάχτυλα του χεριού του. Μεταφέρθηκε άμεσα στο νοσοκομείο Αγρινίου για τις πρώτες βοήθειες αλλά και για ιατρική εκτίμηση. Αναμένετε όπως έχει γίνει γνωστό να μεταφερθεί σε νοσοκομείο στο οποίο μπορεί να αντιμετωπισθεί ο σοβαρός κίνδυνος ακρωτηριασμού που υπάρχει.
Νομίζω δεν πρέπει να μένουμε σε ευχολόγια και πλέον να τα σταματούν μόνο συγγενείς και φίλοι παθόντων αλλά θα πρέπει να γίνει κάτι πιο δραστικό διότι όπως βλέπουμε δεν είναι μόνο ένα περιστατικό αλλά ένα από τα πολλά κάθε χρόνο.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα ιερέα της Αιτωλοακαρνανίας είναι ότι δεν βγαίνει στο προαύλιο του ναού για το "Χριστός Ανέστη" και ούτε χτυπά τις καμπάνες χαρμόσυνα και συνεχίζει την ακολουθία εντός του ναού μέχρι οι νεαροί εκείνου του χωριού να του εγγυηθούν ότι δεν θα πέσει ούτε μια κροτίδα!! Και έπιασε το σύστημα του.....
Το blog μας εύχεται περαστικά στον νεαρό από την Ματαράγκα και γρήγορα άρτιος να επιστρέψει στο σπίτι του. Ευχόμαστε κιόλας να πάψει να συνεχίζει αυτό το "έθιμο".
Το μήνυμα της Αναστάσεως είναι πάντοτε επίκαιρο. Η Ανάσταση φέρνει ξανά την ελπίδα αλλά και την σωτηρία. Η Ανάσταση δεν έρχεται μόνον μετά τον θάνατο αλλά και κάθε μέρα στον αγώνα μας με τον κακό μας εαυτό αλλά και με την σύγκριση του με το πώς ήμασταν χθες.
Χριστός Ανέστη
Αληθώς Ανέστη
Χρόνια πολλά
Χρόνια καλά
Με γοργούς ρυθμούς ξεκίνησαν τα έργα ένεκα της χρηματοδότησης για την βελτιστοποίηση των δρόμων που οδηγούν σε 3 Μονές της Αιτωλοακαρνανίας. Μέσα σε αυτό το έργο εντάχθηκε και ο δρόμος που ενώνει την Γαβαλού με το ιστορικό μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής ή όπως είναι αλλιώς γνωστό Κελλάκι.
Ήδη ο εργολάβος έχει ξεκινήσει με την διάνοιξη βάση της μελέτης και έχουν ξεκινήσει και το πρώτο κομμάτι ασφαλτόστρωσης. Σε κάποια σημεία θα τεθούν και τοιχία για να μην πέφτουν στον δρόμο φερτά υλικά καθώς και για αποφυγή καθηζησεων του δρόμου. Η θέα του εργοταξίου μόνο χαρά έφερε στους ντόπιους μιας και αγαπούν ιδιαίτερα το Κελλάκι αλλά δυστυχώς ο δρόμος ήταν δύσβατος και σπαταλουνταν συνεχώς χρήματα για την διαμονή του ώστε να μπορούν οχήματα να φτάνουν εκεί έστω κατά τις εορτές του μοναστηριού.
Και μολονότι η βελτιστοποίηση έχει εγκριθεί και έχει δρομολογηθεί δεν θα μπορούσε η ασφαλτόστρωση αλλά και η εκπόνηση σοβαρής μελέτης να είναι ένα πρωταπρηλιάτικο αστείο-ψέμα για να τηρήσουμε κι εμείς σαν blog το έθιμο.
Ίσως κάποτε αποτελέσει όμως γεγονός. Ίσως ...
