Μέρες που είναι όλοι έχουμε ακούσει θρύλους και παραδόσεις που είναι συνυφασμένοι με την περίοδο του Πάσχα. Έτσι κι αυτή εδώ με τον κοκκινολαίμη η οποία αναφέρεται στο λόγο που αυτό το συμπαθητικό πουλάκι ονομάσθηκε κοκκινολαίμης.
Λέγεται, λοιπόν, πως το πουλάκι αυτό αρχικά είχε άσπρο λαιμό και στήθος μα όταν αντίκρισε το σταυρωμένο Χριστό, Τον ευσπλαχνίστηκε βλέποντάς Τον να του πληγώνει το κεφάλι το ακάνθινο στεφάνι και για να του γλυκάνει τον πόνο Του, αφαίρεσε με το ράμφος του ένα αγκάθι από το κεφάλι Του.
Τότε, όμως, κάποιες σταγόνες απ’ το Θείο Αίμα έπεσαν στο λαιμό και στο στήθος του και από τότε αυτά βάφτηκαν και παρέμειναν κόκκινα.
Κι αυτό για να φανεί πως όλη η Πλάση συμμετείχε πονώντας για το Θείο Πάθος που αν και ήταν το σχέδιο Του Θεού, ο άνθρωπος τον οδήγησε σε αυτό. Στην Σταύρωση.
Ευτυχώς όμως μετά ήρθε η Ανάσταση. Ευτυχώς όχι για τον Χριστό. Αυτός ήτο Αθάνατος αλλά ευτυχώς για τον άνθρωπο γιατί πλέον έτσι μπόρεσε να βρει ξανά την ελπίδα μα και την παλιά του αίγλη.
Ο ΚΟΚΚΙΝΟΛΑΙΜΗΣ
Ο Χριστός επάνω
είναι στο σταυρό
και τον καλογιάννο
φέρνει η στράτα εδώ.
Αγκαθοστεφάνι
ο Χριστός φορεί,
το ‘βαλαν οι πλάνοι,
το ‘βαλαν μιαροί.
Πάει τ’ αθώο πουλάκι
στο Δημιουργό,
βγάζει έν’ αγκαθάκι
με ραμφί γοργό.
Τ’ άγιο Αίμα γύρα
το πουλί βαρεί
κι άλυκη πορφύρα
στο λαιμό φορεί.
Βασισμένο στο βιβλίο: "Φυτά, πουλιά & ζώα του τόπου μας - Μύθος & λαϊκή παράδοση"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου